Morgunblaðið - 27.02.1968, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. FEBRÚAR 1968
Eyþór Þórarinsson
Minningarorð
iHINN 19. iþ.m. lézt Eyþór í>ór-
arinsgon, Kársnesbraut 51 í
Kópavogi. Hann var moaður
kunnur víða um land, iþví að í
áratugi var hann verkstjóri við
ihafnargerðir ihér og þar á land-
inu.
Eyþór fæddist að Fossi í
Mýrdal 29. maí 1889. Poreldrar
hans voru hjónin Þórarinn
Árnasion og Elín Jónsdóttir, sem
tojuggu búi sínu á Possi. Þau voru
af góðuori skaftfellskum ættum,
og bæði voru þau greind og vel
verki farin, en bjuggu þó við
frekar lítinn kost, eins og flestir
t
Guðrún S. Bjarnadóttir,
Vesturgötu 26 A,
lézt að Hrafnistu 22. febrúar.
Aðstandendur.
t
Maðurinn minn,
Skarphéðinn Benediktsson,
Bústaðarvegi 73,
andaðist hinn 25. þ. m.
Anna Magnúsdóttir.
austur þar og raunar víða um
land í þann tíð.
Eyþór ólst upp í foreldratoús-
um, vann algeng störf á búi for-
eldra sinna og stundaði sjóróðra,
þegar bonum óx aldur og þro&ki.
Á unglingsárum fluttist Ihann til
Víkur og komst þ'á í þjónustu
hjá hinum menka og um margt
sérstaða kauipsýslu- og atlhafna-
manni, Gunnari Ólafssyni, sem
var verzlunarstjóri í Vík, en
fluttist síðan til Vestmannaeyja
og gerðist þar mikill umsvifa- og
atíhafnamaður. Eyþór fluttist til
Eyja um svipað leyti og Gunnar
og var um árabil við stönf hjá
honum. Því næst stofnaði Eyþór
verzlun, og vegnaði boonum
sæmilega í því starfi. En honum
var lítt að skapi að standa inn-
a>n við búðarborð, og gerðiist
'hann brátt verkstjóri við hafnar-
framkvæmdir í Vestmannaeyj-
um. Við þau störf reyndist hann
allt í senn, röggsamur, hagsýnn
og úrræðagóður, og varð síðan
verkstjóri í þágu vitamála-
stjórnarinnar ævistarf hans allt
fram að því, að han>n varð srjö-
tugur. Árið 1927 fluttiist hann til
Reykjavíkur sem fastráðinn
verkstjóri við hafnarfram-
t
Maðurinn minn,
Jóhannes Jónsson,
bóndi, Hömrum,
verður jarðsunginn frá Mos-
fellskirkju fimmtudaginn 29.
þ. m. kl. 2. Húskveðja heima
kl. 2. Ferð verður frá Um-
ferðarmiðstöðinni kl. 9.30.
Sigríður Bjarnadóttir.
t
Móðir mín,
trú Úlla Ásbjörnsdóttir,
anda'ðist í Ríkisspítalanum í
Kaupmannahöfn, aðfaranótt
25. þ. m.
Fyrir hönd systkina minna
og annarra vandamanna.
Kári Tyrfingsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför konu minnar,
Óiafíu Stephensen.
Kristinn Björnsson.
t Eiginmaður minn, Steindór Jónsson, andaðist að Landakotsspítala 25. febrúar. Jónína Jónsdóttir. t Hjartans þakkir fyrir auð- sýnda samúð við andlát og út- för móður minnar, ömmu og langömu, Sigríðar Jónsdóttur, Langholti. Lilja Bjarnadótir, barnabörn og barnabarnabörn.

t Útför elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, sona minna og bræðra minna, Júlíusar Tómassonar, flugstjóra, og Gísla Tómassonar, flugmanns, ver’ður gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðvikudaginn 28. þ. m. kl. 13.30. Blóm vinsamlegast afbeðin, en þeim er vildu minnast hinna látnu er vinsamlegast bent á Flugbjörgunarsveitina og Krabbameinsfélagið. Þórunn Jónsdóttir og dætur, Tómas Jónsson, Þórnnn Tómasdóttir. t Innilegar þakkir fyrir auð- sýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför eigin- manns míns, Þórðar Jónssonar, bifreiðastjóra. Sérstakar þakkir færi ég Vörubifreiðastjórafélaginu Þrótti og fyrrverandi gagn- fræðaskólasystkinum hans. Fyrir hönd vandamanna, Sigríður Þorvarðsdóttir.
kvæmdir. Var hann um áratugi
við verkstjórn víðs vegar um
land, en síðan verkstjóri á stöð
vitamálastjórnarinnar við Kárs-
nesbraut í Fossvogi. Þótti jafnan
vel borgið hverju verki, sem
honum var falið, og er m>ér kunn-
ugt um, að Emil Jónsson bar til
hans óskorað traust. Eyþór var,
svo sem áður er að vikið, ekki
aðeins hagsýnn við verkstjórn,
heldur og með afbrigðum stjórn-
samur, árvakaur og regluisamur.
Hann var maður skapstór, oft
ærið orðlhvatur og um leið orð-
heppinn, og stundum mun hafa
skorizt í odda með honum og
þeim verkfræðingum og hafnar-
yfirvöldum, sem han>n átti undir
að sækja eða skipti við. Sýndi
hann þar fyllstu einurð, og oft-
ast mun það, sem honum sýnd-
ist á annan veg en slíkum mönn-
um, hafa orðið ofan á — ekki
sízt þegar fram í sótti. Hann var
kröfulharður við þá venkaimenn,
sem ihjlá honum unnu, en hlaut
þó vinsældir þeirra sakir rétt-
sýni sinnar og raungæða. Á stöð-
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
jarðarför mó'ður minnar,
Margrétar Jónsdóttur,
Langholtsvegi 165.
Svanlaug Jónsdóttir.
t
Hugheilar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og jarðarför
Ingólfs Gíslasonar,
kaupmanns,
Öldugötu 5, Reykjavík.
Fanney Gísladóttir,
börn og tengdabörn.
t
Þökkum hjartanlega öllum
hinum fjölmörgu einstakling-
um, félögum og opinberum
aðilum, er okkur hafa auð-
sýnt vináttu og samúð í sam-
bandi við fráfall ástvina okk-
ar, er fórust með ms. Heið-
rúnu II. hinn 5. febr. sl.
Við viljum lika þakka af
alhug öllum þeim, sem að-
stoðuðu við leit að skipinu.
Guð blessi ykkur öll.
Fanney Sigurlaugsdóttir
og dætur,
Anna Þorgilsdóttir
og dætur,
Svanfríður Kristjánsdóttir
og sonur,
Guðrún Þóroddsdóttir,
Anders Guðmundsson,
Halldóra Maríasdóttir,
Kjartan Guðjónsson,
Ragnheiður Rögnvalds-
dóttir,
Sigurjón Jónsson,
systkin, tengdasystkin
og aðrir aðstandendur.
inni í Fossvogi unnu sömu menn
'hjá honum ár eftir ár.
Árið 1911 kvæntist Eyþór
Hildi Vilhjálmsdóttur, myndar-
og gæðakonu. Þau eignuðust
þrjú börn, tvo syni og eina dótt-
ur. Hún bét Solveig og dó á
■barnsaldri. Synirnir eru Baldur
Eyþónsson, framkvæmdastjóvi
prentsmiðjunnar Odda, og Vil-
hjálmur, gem er gjaldlkeri þess
fyrirtækis. Baldur er kvæntur
reykvískri konu, Sigríði Þor-
geirsdóttur, og Viihjálmur syst-
ur hennar, Guðrúnu. Ánið 1936
lézt Hildur — eftir langvarandi
vanheilsu. Fimm árum síðar
kvæntist Eyiþór eftirlifandi konu
sinnii, Rósu Eðvaldsdóttur.
Skömmu síðar byggði hann sér
húsið nr. 51 við Kársnesbraut, en
það er svo til beint upp af stöð
vitamálastjórnarinnar í Poss-
vogi. Þar bjó Eyþór til æviloka.
Þau Rósa, seim er ágæt koma og
húismóðir, eignuðust tvö börn,
Erlu sem er gift Sigurði L. Þor-
geirssyni, stýrimanni, og Örlyg,
sem er verzlunarmaður. Hann er
kvæntur Sigrúnu Hrólfsdóttur.
Eyþór hafði snemma hug á
öllum almennum málum. Þó að
hann gerði sér grein fyrir því að
afkoma almennings er umdir
komiin velgengni atvinnuveg-
anna, þótti bonum hagur verka-
lýðsins svo hágbormn, að honum
fannst ekiki við unandi. Og strax
í Vestmannaeyjuim lét hann þetta
til sín taka. Mun hann faafa ver-
ið fyrsti fulltrúi Alþýðuflokks-
>ins í bæjarstjórn Eyjanna. Hann
fylgdi síðan þeim flokki að mál-
um og vann í skrifstofu hans eft-
ir að hann faætti störtfum hjá
ríkinu.
Kynni mdn og konu minnar
af Eyþóri Þórarinsisyni og heim-
ili hans urðu mikil og að sama
skapi góð. Þegar við hjónin
fluttumst heim frá Kaupmanna-
höfn haustið 1950, fengum við
húsnæði yzt úti á Kársnesi. Þá
var ekki orðið slíkt fjölmenni í
Kópavogi sem nú, og voru engar
áætlunarferðir innan hreppsins,
'heldur urðu menn að nota Hafn-
arfjarðarbílana, svo‘ langt sem
þau not náðu. Við áttum þá um
það bil tuttugu og fimm mí'nútna
leið í þá bíla, en rétt miðleiðis
var iheimili þeirra Eyþórs og
Rósu. Við komumst flljótlega í
ikynni við þau, og síðan áttum
við þar marga góða og glaða
stund. Þar stóð aldTei svo á, að
við værum ekki velktomin. Svo
var það vorið 1951, að við keypt-
•um „Fílatoein>shöllina“, sem
kunn er orðin, en við urðum að
flytja af Kársnesinu nokkru áð-
ur en við gáturn flutt í „höllina“.
Pé var ekki mikið í garði, en þá
•buðu þau okkur, Eyþór og Rósa,
að búa hjá sér, unz við gætum
flutt í okkar framtíðarhfbýli.
Urðu þau mjög að þrengja að
sér, en við urðum ekfki annars
vör en að það væri þeim sérstök
ánægja. Frú Rósa reyndist okk-
ur einstök að alúð og ra>usn — og
Innilegar þakkir færi ég
öllum þeim er sýndu mér hlý-
hug og vináttu á 60 ára af-
mæli mínu, 17. febrúar sl.
Guðmundur Sveinbjörnsson,
Ásvallagötu 27.
þá þurfti ekki að kvarta undan
húsibóndanum.
Ég hef minnzt á það hér að
framan, að Eyþór hafi verið all-
orðhvatur stundum og Éð sama
skapi orðheppinn. Hann var og
gl'öggur á menn og málefni, var
gæddur miklu skopiskyni og
sagði afbrigða vel frá. Gat hann
oftast í frásögmánni gætt hvers-
daglegustu hluti lífi og litríki,
■og mörg var sú stundin, sem við
hjónin sátum og hlýddum á frá-
sagnir 'hans. Hann var um langt
skeið varuheill og jafnvel þjáður,
iþó að úr því rættiist seinasta ára-
tug ævinnar. Þess vegna kom
það fyrir ,að hann var fár og lít-
ið hressilegur, þegar við hitt-
umst, en ekki þurfti ég að brjóta
upp á mörgu eða segja honum
margt kímilegt, áður ein af hon-
um toráði og skyldi þá enginn
hafa orðið þesis vís af tali hans
og frásögnum, að það væri van-
faeill maður. Áttum við hjón oft
ógleymanlegar stundir hjá hon-
um og frú Rósu.
Skaftafellssýsla er eitt hið
sérkennilegasta og eftirminnileg-
asta hérað þessa lands. Rismikil
.hafalda torýtur þar við víðáttu-
mikla sanda. Þar eru sum fjöll
græn upp á efistu brúnir, undar-
lega og ctásamlega fagurgræn. En
þar eru faimingnæfir tindar og
glóhvítir jöklar. Þar renna mikil
fl'jót til sjávar, ógnleg sum á að
horfa. Þar eru tfeiknleg hraun og
fagrir gróðrarreistir. Og þar er
einn gióskumesti og fegursti
skógur þessa lands. Það var iðu-
lega, þegar ég ræddi við Eyþór
Þórarinsson og hlýddi á frásagn-
ir faans, oft furðulega fallegt en
stundum hrjúft orðalag, að ég
minntist Skaftafellssýslu......
Og þegar ég hafði tfrétt lát faans,
só ég rjóður í hinum fagra
■Bæjarstaðaskógi. í þessu rjóðri
gat að líta grannan, furðu bein-
an, hávaxinn, en hreggtoarinn
reynivið. Hann varð mér ímynd
Eýþórs, vinar míns. Einin og sér-
stæður var hann, en hafði þó
ákjól af skóginum, sem var ekki
langt undan. Þarna stóð faann,
vaxinn úr ævafornri gróðurmold,
bjóðandi byrgrnn jafnt gustinum
frá gnæfum jöklum sem söltum
storminum utan frá sandinum,
þar sem torimið bylur og gnýr.
Guðmundur Gíslason Hagalin.
Öllum, nær og fjær, sem
minntust mín á sextugsaf-
mælinu 1. febrúar með heim-
sóknum, skeytum, blómum og
gjöfum, sendi ég hugheilar
þakkir.
Lifið heil og hamingjusöm.
Kristinn Jónsson,
Hrisateig 2.
Vegna jarðarfarar
Eyþórs Þórarinssonar
verður lokað frá kl. 12—3 e.h. í dag.
Prentsmiðjan ODDI h.f.,
Sveinabókbandið h.f.