Morgunblaðið - 13.05.1969, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. MAÍ 1969
Ég famin hönd hana á !hand-
leggnum á mér, en Rupert horfði
é okkur bæði með meðaumkunar-
svip.
— Ég gerði mér alveg ljóst,
hvennig ykkur mundi verða við
þetta.
Mér fannst röddin í Bob koma
úr órafjarlægð.er hann sagði: —
sagðirðu henni, að ég væri
hérma? Rétt í mæsta nágrenni?
— Já, það gerði ég. Ég sá enga
ástæðu til arnnars. Ég sagði hieniná
að við hefðum orðið viðskila liarng
an tíma, eftir að hún yfirgaf þig,
en svo hefðum við hitzt aftur,
alls óvænt. Ég sagði henni líka,
að síðustu þrjá mánuðima heifðum
við talið haina déin'a. Og hvaða
ástæðu höfðum við líka til
efast um það? Þetta bréf virtist
taka af öll tvímæli um það.
— Það var nú samt einkenni-
tegt, að það Skyldi haifa komið
með þessa frétt.
— Ég veit það. En svo virðist
sem hún hafi orðið mjög veik,
imni í frumskóginium, og að þrír
af hópraum hetfðu dáið. Eitt var
kona með nafni sem líktist
mafni Amgelu. Þannig varð þessd
misSkilnimgur.
— Það var sannartega einkenni
legur misskilningur. Ég vona, að
þú hafir ekki sagt hemni neitt um
Melissu?
— Nei. Mér fanmst ég ætti að
tala við þig fyrst. Annans vildi
hún helzt koma með mér núna,
en mér tókst að afstýra því.
Bob tók fastar um handlegg-
imn á mér. — Það er gott, að
ekkert Skyldi koma fyrir hama og
að hún er lifandi og hress. En
það sama mundi ég segja þótt að-
eims kunningi ætti í 'hlut.
— Til allrar ógæsfu er hún ekki
bara það, sagði Rupert.
— Ég veit .... En hvað sem
um það kann að vera, þá skai
hún ekki fá að eyðileggja fyrir
mér lífið í ammað simn. Við Mel-
issa elskurn hvort anmað, og ætl-
um að gifta okkur. Angela verður
að gera svo vel að gefa mér eftir
skilmað.
Ég flýtti mér að grípa fram í
fyrir þeim, af því að ég sá Mar'k
úti í stofugluggamum að horfia á
okkur, og ég vissi, að hann mundi
komia til okkair á hverri stundu.
— Við getum ekki talað saman
hérma, sagði ég. — Við skulurn
fara út að ganga. Það er að segja,
ef þú hiafur tíma til þess, Rupert.
— Vitanitega hef ég það. Kapp-
nóg'an tíma.
Eg veifaði til Marks og við geng
um gegraum garðinn og út á engið
lyrir handan. Á göngu okkar sagði
Rubert okkur, hvað gerzt hafði
Hann hafði komið heim frá Car-
sonihjónunum eftir að hafa lagt
af stað þaðan snemma. Hann var
rétt að taka til hádegisverðinm,
þegar hamn heyrði bíl koma.
— Þetta var vitamlega Amgelu
líkt, sagði hann. — Ég hefði ekk-
ert af bemmi frétt árum samian,
haldið hama dauða og svo birtist
hún alit í einu eins og þjófur á
nóttu.
— Jæja, þessi heimkoma henn-
ar getur nú ekki mem.a í mesta
lagi, tafið dálítið fyrir okkur,
sagði Bob, eimbeittl'ega. — Það er
alveg ákveðið. Hann sneri sér að
mér. — Brúðkaupið okkar dreigst
kamraski eitthvað fyrir bragðið,
og við þurfum ekki að færa rnein
ar ástæður fyrir því. Við ráðum
okkur voraandi sjálf. Ef eitthvað
verður kjaftað um þetta í þorp-
inu, þá yppum við öxlum og lát-
um sem við beyrum það ekki.
— Vitamltega, sagði ég, en vissi
nú samt vel, hversu erfitt þetta
yrði
— Ég veit nú ekki, hve lang-
an tírna skilmaðurinn þarf að
talka, en ég veit, að ég get femgið
homum framgemgt. Þetta er ekki
raema dagtegur viðburður. Og þú
þarft þar hvergi raærri að koma,
Melissa.
Það fannst mér nú vera hreirnt
aukaatriði. Á þeirri stundu, hefði
mér verið sama þó að ég heifði
orðið að taka eimhvem þátt í því
Aðalatriðið var, að Bob væri
frjálst að giftast mér.
Ég sá, að Rupert hleypti brún-
um , skuggalegur á svipinn.
— Það verður ailt í lagi, sagði
harnn. — Ef Angelia bara sam-
þykkir það.
Bob smarstanzaði og leit á
hamn.
— Áttu við, að hún ætli að
meita að samþykkja það?
— Það er ég nú einmitt
hræddur um.
— Já, en í guðsbænium, hvers
vegna mundi hún gera það? Hún
kænir sig hvort sem er kollótta
um mig. Það saranaði hún bezit
héma um árið. þegar hún hljóp
frá mér, einmitt þegar ég þarfn
aðist hennar hvað mest. Og ég
er mest hissa á, að hún skuli
ekki hafa farið fram á Skilnað,
öll þessi ár, sem síðan em liðin.
En það hefur sjálfsagt bara ver
ið vegna þesis, að hún hefur ekki
hugsað sér að giftast aftur. En
nú er það ég, sem vil það.
— Ég veit það sagði Rupert. —
Mér er meinilla við að segja þér
það, Bob, en Angela talaði
ekki um amnað, afc máltíðinia á
enda, en það, hvað hama lamgaði
til að komia öl'lu í l'ag hjá ykkur.
— Guð minin góður! sagði Bob.
— Þetta fininst mér nú hálfgerð
kaldhæðni örlagamna. Ef eim-
hver ammar 'hífði sagt mér þetta,
hefði ég hlegið að því eiras og
hverri ammarri vitleysu.
— Hún fullvissaði mig um,
að hún sársæi eftir þessu, að
hafa farið fjandalega með þig og
iðraðist mú eftir það.
— Hefur hernni ekki gstað dott
ið í hug, að sú iðrun komi heldur
á seinni skipumum?
— Svo virðist ekki vera. Mér
skilst, að mieðan hún lá veik —
og var hætt komin — fékk hún
næði til að hugsa um það, og með
þeim áramgri, að nú vill hún sætt
ast við þig.
— Kerraur ekki til nokkurra
mála, og það skilur þú vomandi.
— Vitanlega geri ég það, sam-
þykkti Rupsrt. Ég vildi baira
óska, að þú gætir komið Angettu
í Skilning um það líka. Þú mumt
sjá, að hún er orðin mjög bneytt.
Hún er ennþá lagleg, en hún er
megurri og miklu eldri útlits.
Veikindin hafa sett sitt mark á
hama og ég held, að enda
þótt hana langaði áður til
eimskis m;ira en að flækjaist um
heiminn, þá þrái hún nú ekki
ammað meira en setjast um kyrrt
í ró og næði — með þér.
— Hún hlýtur að sjá, að það
kemur ekki til má'la, ef ég segi
hemná, hverraig ástatt er.
Ég hafði hlustað á þetta sam-
tal, án þess að teggja neitt til
málanma. Sanmast að segja, þorði
ég ekki að segja eitt einasta orð.
Ég var að gráti komin. En mú
urðu andvörp mín að snökti.
Bob hélt í höndima á mér. Svo
sagði hann, með öryggi, sem ég
vissi vel, að hann átti ekki til
sjáifur: — Hafðu enigar áhyggj-
ur, eiskan, þetta verður allt í
lagi. Það tekur svolítinn tíma,
en ég get fulilvissað þig um, að
allt fler veil.
Ég efaðist um að svo mundi
verða. Ef koraan bans iðraðist
raunverulega eftir meðferð sína
á homurn, og hefði verið svonia
hræðilega veik, þá gat vel 'hugs-
azt, að hún sæi nú raunverutega
eftir öllu samian og vildi bæta
fyrir það, sem hún hafði gert
'horaum raragt til, og ef svo væri,
þá. . .
Erarnþá hljómuðu orð spákon-
uniraar í eyrum mér. Henni hafði
ekki skjátlazt um John og Kay.
Yrði hún álíba áreiðanteg, hvað
okkur Bob snierti? Ég gat ekki
til þess hugsað.
— Ó, Bob, sagði ég og ætlaði
varla að koma upp orðunum.
ALLTAF FJOLCAR
VOLKSWAGEN
EKKI SERLEGA ÆSANDI
Þér grípið ekki andann á lofti eða farið úr hálsliðunum þótt
þér sjáið Volkswagen á förnum vegi. — Nei, alls ekki. Það er
vegna þess að hann er svo algeng sjón og lætur svo lítið
yfir sér. Aðalkostir hans eru fólgnir I aksturseiginleikum, ekki
sjónhendingu. Þar er hann f sérflokki. Volkswagen er við-
bragðsfljótur, þægilegur, öruggur og auðveldur f akstri. Hann
er ódýr f rekstri, auðveldur f viðhaldi og ódýr i innkaupi,
vandaður að öllum frágangi og traustur af allri gerð. Volks-
wagen er sígildur en ekkert tízkufyrirbæri. Hann er f hærra
endursöluverði en aðrir bílar.
Volkswagen varahluta- og viðgerðaþjónusta.
S'imi
21240
HEKLA hf
Laugavegi
170-172
■v-Y
‘fp'
f.'i
v-'é;:
5

ó
ó
5
m
t-'ik
r'ý\:

SPARIÐ
HUSBYGGJENDUR
TIMBURKAUP'TÍMA , FÉ OG FYRMhÖFN
JÓN 10FTSS0N h/f hringbraut I2I,sími Í0600 S
HLAÐIÐ HÚSIÐ FLJÖtr OG ORUGGLEGA ÉllR HÁTHELLUM EOA
MÁTSTEINI FRAMLEIJDUM Ú R S EYDIS H 0 LAR AUOA M ÖL.
EITT BEZTA OG bDtHXSTA BYGGINGAREFtfl SEM VÖL ER Á
HÖFUM EINNIG FLE:i TAR A€RAR BYGGINGARVORUR
IEIÐSLUSKILMÁLAR.
S TAOLAOAR TEIKNINGAR. T/EKNIÞJÖNUS TA
ÞAR SEM URVALIO ER MEST OG KJORIN BEZT.
m
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl
Allt sem þú aðhefst í dag:, gerirðu þannig, að það dylst engum.
Nautið, 20. apríl — 20. maí
Nú skaitu byrja á einhverju nvju. Félagslíf gengur vel.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní
Þér verður ljóst, að þú þarft að breyta áformum þínum.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí
Mundu, að það hafa ekki allir áhuga fyrir þvi sama.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst
Reyndu að taka skyrar ákvarðanir.
Meyjan, 23. ágúst — 22. sept.
Reyndu að hagnýta þér allar upplýsingar strax varðandi tækni.
Vogin, 23. sept. — 22. okt.
Fjölskyldu- og fjöldaathafnir krefjast sérlegrar athugunar.
Sporðdrekinn, 23. okt. — 21. nóv.
Það sem þú kannt að taka ákvarðanir um varðandi starf þitt kann
að hafa langvarandi afleiðingar.
Bogmaðurinn, 22. nóv. — 21. des.
Kannaðu alia möguleika varðandl nýja kunningja og viðskipta-
sambönd. Þú ættir að hafa nóg að starfa.
Steingeitin, 22. des. — 19. jan.
Reyndu að sigrast á öllum vafa um nýjar aðferðir. Þú kannt að
finna að útgjöldin vaxi og tekjurnar sömuleiðis.
Vatnsberinn, 20. jan. — 18. febr.
Einhver straumhvörf verða, fólk gefur þér nýjar hugmyndir. Not-
aðu fríið vel, því að tíminn i dag er of dýrmætur.
Fiskamir, 19. febr. — 20. marz
Reyndu að draga saman seglin. Þú niátt ekki bíða lengur með að
fresta lokaákvörðun.