Morgunblaðið - 24.02.1971, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, MEDVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 1971

„Eldsvoði
í afmælisgjöf"
Gengið með Sveinbirni Jónssyni um húsakynni
Ofnasmiðjunnar eftir eldsvoðann í fyrrinótt
Unnið við lireinsun í Ofnasmiðjuiuii.
— AUÐVITAÐ er hábölv-
að að fá þetta á sig núna
í annatímanum, en fyrir
mestu er þó að ekki varð
mannskaði, sagði Svein-
björn Jónsson, forstjóri,
er blaðamaður Morgun-
blaðsins gekk með honum
um húsakynni Ofnasmiðj-
unnar eftir stórbrunann
þar í fyrrinótt.
ardei'ld smiðjummar er. En að
hætti góðra ramrasóknaríLög-
regluimanna var Njörður spar
á uppilýisingar og ályktanir til
fjölmiðla á þessu sfti'gi ranm-
sóknarinnar.
• LlTIÐ UM UPPSAGNIR
Að sögn starfamanne Ofna
smiðjummar vissu þeir fæstir
uim eldsvöðann fyrr en þeir
mættu tiO. vimmju í gærnnorguin,
og brá þá eðlilaga illa í brúni.
— Nei, ég er ekki svartsýnn,
það er ekki tffl. riieinB, sagði
hann. — Auðvitað er þetta
mikið tjón, milRjóniatjón, ekiB
og þið blaðamenn kallið það,
en við skufllumi lákia hafa í
buiga, að ekki þartf mikíð tíl
að mililljóniinini sé náð, bara ein
vél getur kostað allt að hálfri
mifliljón.
Svo leit hanm yfiir hálf-
myrkvaðan vimmuisail afmadeild
arinniar, þar sem vatn draup
úr lofti yfir vólar og hálfklár-
aða ofna, og safinaðist í polla
á gólfinu.
— Já, sagði hanin og brosti.
— Þetta verður að teíjast amzi
myndarlieg aímælisgjöf. Ég
varð nefnilega 75 ára í villc-
umni.
— Annars hef ég svo sem
komizt í kynni við eldinn áð-
ur, hélt hanm áfram. — Þetta
er í fjórða siinm, sem eldur
kemiur upp hér í þessu húöi,
f þessari deild, lökkuninni, er talið að eldurinn hafi komið
upp.
síðast fyrir fjóruim áruim. En
aldrei eins mikið og ruúna.
I Maður hefur sllegizt i hóp-
inn á ferð okkar um sali þá,
sem verst urðu úti í eldinuim.
Hann er frá tryggingumuim,
skilst okkuir helzt.
— Helduir eir þetta ófögur
sjón, segir hanin, en Svein-
björn sivarar, næstuim því ann
ars hugar: — Ég læt það nú
vera; vartta liótari en mann-
lífið. Svo brosa allir.
* SKEMMDIRNAR
Sl'ípuinardeiildin hefiur orð-
ið verst úti. Hún er umdir súð
í norðurálmiu hússinis, en eld-
urinn hefur læstst upp um
trégólfið frá lökkuninni. Þar
hieiuir silölklkviliðið orðið að
rjúifa gat á þakið til að kom-
ast að eldinuim, og góMð virð-
ist veikburða eftir átök næt-
urinnar en stendur þó. Sveim-
björm segist sjáHifiur hafa skipu
lagt og umnið slípunardeild-

Rafmag-nsklukkan hefur sföðv
azt klukkan 0.58.
ina árið 1936 og þar hafa starf
að sex menm. En nú er hún
úr söguinmi — að minnsta kosti
í bili. — Ég verð að fá hils-
pláss umdir sliípunina annars
staðar, segir Sveinbjörn.
Út íra slípuninmi gengur
vaskaverkistæðið. Eiduirinn hef
ur látið það eiga silg, en vatm
og reykur hins vegar gert það
Mtt fýsilegt til startfirækski
fyrst um sinm. Sveimfbjörn er
þó bjartsýmn á að komia því
Æljótlega í gang aftuir. Þarna
er líka ómissandi herbergia-
krókuir til rafsuðu mieð till-
heyrandi rafsuðurvél, aem
Sveinbjörn segir að ekki sé
enn vitað hvort skemimzt hafi.
Áður hefur verið vikið að á-
sigkomiuilagi ofinaverkstæðis-
ins sjáfflls og lökkuniardeild-
in þar sem eldurinn
brauzt út, er að sjálf-
sögðu farin veg al'lrar verald-
ar. Hún verður nú flLutt í verk
smiðjuma í Hafhiarfirði, enda
stóð það til fyrit eldsvoðann,
að sögn Sveinibjörms. Þó að
vélaskemmTidirnar séu vafa-
lauist mestar, tjáðu starfs-
menn okkur, að staemmdir á
efni væru einmig verulegar.
Þá eru ótaldar skermmdir á
rafimagnisleiðsiluim af völdutn
vatnis, sem Sveimbjöm taWi
að gætu á ýmsam hátt reynzit
erfiðastar viðfanga.
T*T VERKEFNI TEFJAST
Ofnasmiðjan er með möng
verkefni uim þessar mumdir.
— Það bíða niúna 40—50 í-
búðir eftir ofnum frá okfcuir,
segir Sveimlbjönn. — Búast miá
við að einhver seinkun verði
á afhendiingu þeirra, en von-
andi varla miklu meiri en hálf
ur miánuðUT. Þá eruim við
einnig imeð þrjú stór skápa-
verkafini, en stærsta verkefm-
ið samt fyrir Sambandið;
vaskar, renmur og fleiira í
slébuirhús — verkefni upp á
800 þúsumd krónur. Það verð-
ur okkur sennifllegasit erfiðast.
Og hvenær áætiar Svein-
björm að koma smiðjuinini afit-
ur í gang?
— Æi. Get ekki um það
sagit. Ég er ómögutegur í á-
ætllanaigerð, segir Sveinibjörm.
Lögreglan ræðir við Sveinbjörn Jónsson í Ofnasmiðjunni elds-
voðanóttina.
• 0.58
í stigagainiginuim framan
við skriflstofuir fyrirtækisins
er rafimagnisklukka á vegig.
Hún hefur stöðvazt kl. 0.58
og þá varla verið liðinn lang-
ux tími írá þvi að elduiri'nin
kom upp. Lítill vafi er talinm
Jeika á því að rekja rmegi upp
tök hama tii inmbrots í Ofna-
smiðjuma. Helzit bendir til
þess að íkveilkjan hafi átt sér
stað í lökkunardeild smiðj-
unnar eða a. m. k. beindi
Njörðuir Snæhókn, varðstjóri
i ranmHókniarlögireglunná, at-
hygli simmi að þeim stað, með-
an við stóMruðumi við í Ofna-
smiðjuinmi. Þaðan hefuT eld-
uirinn svo að öllum líkindum
breiðzt upp um trégólf á þak-
hæð hússins, þar sem slípun-
Ýmsir þeirra voru við sín
venjufagu störf í gær eftir því
sem því varð við komið, en aðr
ir umtnu að því að hæeimaa til
í smiðjumind eftiir eldsvoðann.
Sveimlbjörm taldi sig ekki
þurfa að segja upp mörgum
starfsmönnum vegna atburðar
þessa.
— Við miunuim reyna að
flytja einhvarja þeiirra yfir í
nýju smiðjuna á Flatahrauni
við Hafnarfjörð, en hinir
verða sér áfram, eime margir
og kieift er, sagði hann.
* ELDUR f FJÓRDA SINN
Annars var enginn barlóm-
ur í Sveinbirni að vanda,
enda þótt ljóst sé að tjónið er
gífuirillegit.
Þannig er slipunardeildin útlítandi eftir eldsvoðann, en hún varð verst úti.