Morgunblaðið - 30.05.1973, Blaðsíða 19

MORGUN'BLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 1973 1 9
Kaffisala KvenféL
ÞÆR eru margar baffisölumar
í Reykjavík góðum málefnum til
styrktar. En þær virðast alltaf
jafn vinsælar, því þarna sjást
kunnmgjar og vinir og gleðjast
við að rifja upp góð og gömul
kynni.
Kaffisala Kvenfélags Laugar-
nessókniar í „Klúbbnum" við
Lækjarteig á uppstigningardag
er orðiran fastur liður i ári okk-
ar Laugnesinga. Konurnar þar
hafa á stefnuskrá sinni marg-
háttuð velferðar- og menningar-
mál innan safnaðarins auk líkn-
armála. — Eldra fólkið hafa
þær borið alveg sérstaklega fyr-
ir brjósti og hlotið vinsældir fyr-
ir hjá öllum góðum möranum.
Safnaðarheimilismálið er enn
sem fyrr í brenmideplinum og
vonum við að staðsetnimgar-
vandamál þess fái brátt góða úr-
lausn.
Við erum sérstaklega þakklát
fyrir það hve gamllir Laugnes-
ingar hafa haldið við okkur mik
FVRIR fáeinum döguni náðist
merkur áfangi í brúarfram-
kvæmdum yfir Skeiðarársand, er
Núpsvötnum og Súlu var veitt
undir brúna, sem smíðuð hefur
verið vestast á sandinum.
Framkv8emdum hefur annars
miðað vel áfram á Skeiðarár-
sandi, og að sögn Helga HaM-
grímssonar, deildarverkfræðings
hjá Vegagerðinni, er brúin yfir
Gígju einnig lanigt korniin — að-
einis eftir að steypa brúargóifið.
LaugarnessÓknar
Uli tryggð og sótt kaffisöluna
hvaðanæva að, jafnvel af Suður-
nesjum og austan úr sveitum.
Og þar hafa komið svo margir
úr hinum sóknum borgarionar
og notið með okkur stundarinn-
ar, heilu f jölskyldurnar, og skóla
fóikið og ungu nýtrúlofuðu pör-
in og nú fáum við vonandi að
sjá eitthvað áf nýstúdentunum
sigursælu og glöðu, sem eru að
halda út 1 lifið.
Kaffigestum tii yndisauka
mun Sigmundur Júiíusson leika
mjúkt á rafmagnsorgel og
yngstu kynslóðinni til gleði verð
ur happdrætti, þar sem núll eru
engin, en allir fá vinning.
Við hlökkum til að sjá alia,
sem komu í fyrra og marga
fleiri. Kaffisalan í ,,Klúbbnum“
hefst kl. 3, eftir messu í Laugar-
neskirkju, þar sem séra Halldór
Gröndal stígur í stólánn.
Hittumst hei'l og njótum góðr-
ar stundar.
Garðtetr Svavarsson."
Sú brú hefur einnig verið byggð
á þurru, en ánni síðan veitt und-
ir hana.
Helgi sagði, að þegar þessari
brúargerð væri að fullu lokið,
yrði haldið áfiram að fikra sig
austur á bóginn og taldi að kom
ið yrði að Skeiðará eftir um
mánaðartíma. Hann sagði þó að
eira hindrun væri á leiðinni þama
á milli, svonefnt Sæiliuhússvatn
og þyrfti þar að smíða um 50
metra brú.
— V-þjóðverjar
Framh. af bls. 32
gætu ekki veitt á því dýpi
sem þar væri.
Mikilll fjöidi erlendra frétta-
manna var á þessuim fundi með
utanríkisráðherranium og svar-
aði hann fjöllmörguim spurning-
um þeirra um landíheigina og
vamarmálin.
Um ísla-nd og NATO sagði
ráðherra.nn, að fastaráði NATO
hefði verið s-end orðsending þar
sem þes-s væri krafizt, að það
beitti sér fyrir því að break her-
skdp hytrfu úr islenzíkri land-
heligi. Einnig hefði forseta ör-
yggisráðs Sameimuðiu þjóðanna
verið sent bréfi þar sem vakin
væri athygli á innrás brezkra
herskipa á ísiaindisim.ið. Slíkum
bréfum til forseta öryggisráðs-
ins er dreift til allra landa inn-
an samitakararaa.
Utanrikisráðherra var spurður
hvaða áihrifi þao myndi ha.fa ef
NATO yrði ekki við kröifu ís-
lendinga. Hann ■ svaraði þvi til,
að varnarmá'liin og landiheilgis-
máliið væiru tvö óslkyld mál en
s-agði, að það myndi eiklki auka
viinsældir NATO hér á I'andi, ef
ekikert yrði gert tiil að verða við
þesisari kröfu. Hann neitaði því
hins vegar, að ísland hafði sett
NATO úrslitako-Sti.
Brezkur blaðamaður spurði ut
anníkisráðlherrann, hvort horaum
þætti réttiátt að senda fallbyssu-
bát til árásar á óvopraaðara tog-
ara. Utanríkisráðherra sagði, að
varðskipið væri hluti af löggæzlu
sveit íslandis á hafinu. Það hefði
verið við skyldustörf og ekki haf
ið skothrið á togairann fyrr en
hann hefði augljóslega sýnt, að
hann virti ekki á neinn hátrt að-
varanir þess og skipanir. Það
hefði verið skipstjóri togarans,
sem hefði stefmt áhöfn sinni I
hættu, ekki skipherra varðskips-
iras.
Um samnitngaviðræður um land
helgina, sagði ráðheirann, að
Bretland og Vestur-Þýzkaland
ættu ólíkra hagsmuna að gæta
og því væru tilboð þau sem lönd
urauim hafa verið gerð, ólík.i
Hann sagði, að ísiendingar
teldu veiðar þýzkra akipa í land
helginni alveg einis ól'öglegar og
veiðar brezkra skipa, en hinsi
vegar væri sá reginmunur á
stéfnu landarana tveggja að
Veistur-Þýzkaland hefði ekki
sent herskip á iruiðin.
- ÆSÍ
Framh. af bls. 32
bandinu, segir m. a. að stjóm
fsiienzkra ungtemiplara sé á einu
máli uirri að störf og stefna ÆSf
hafi undantíairið siarfsár ekki
miótazt nægil'ega af þeim verk-
efnium, sem .grundvöliur ÆSÍ
starfsins hafi mótazt af í upp-
hafi. Jafnifranrut segir í bréfinu:
„Við teljum að samþykktir
síðasta ÆSÍ þinigsins gangi al-
geriiegia í ber'högg vi'ð eðlfc.ga
starfsemi ÆSÍ og þær hug-
myndir sem við höfum haft uim
starfsemi þess. Við getum ekki
unað Slíkum vinmuibrögðum, og
tökiuim eklki þátt í mótmælium og
kröfugerðum þeim sem stjómin
hetfur að undanfömu starfað að,
í beiniu framhaldi af þinginu.
ísienzkir ungtemplarar afsala
hér mieð aliri áibyrgð á gerðum
og starfsemi Æskulýðssarnbands
íslands, um ieið og við fordæm-
um stefruu sambaradsins og lýs-
um yfir að við munium e'kki
taka þátt i meinuim stönfum á
þess vegum.“
Bandalag ísl'enzkra farfugla
sendi úrsögn sína úr samband-
inu í gær, en brófið er svohilljóð-
andi:
„Þar sem tiigamgur ÆSÍ virð-
ist vera orðimn aninar en til var
stoflnað í upphafi, var sannþykkt
á stjómarfumdi 28. maí si. að
slíta tengsluim við sambandið.
ÓsQíum við þess að B.Í.F. verði
strilkað út af fiélagaskrá ÆSÍ.“
Lofcs hafði Mbl. sariubandi við
Ragrnar Tómasson hjá Sambanidi
bindindisfélaga í skólum. Ragn-
ar sagði, að ekiki hefði enn verið
tekin ákvörðun um úrsöign sam-
bamdsims úr ÆSÍ, en boðaður
hefði verið fundur til að fjallla
um málið í gærkvöldi. Enn-
fremur sagði Ragnar:
„Það hefur oift komið till mála
á fundum félagisins að segja sig
úr ÆSÍ, enda ósjal'dan búið að
vera tiileifni til þess. Við höfuim
þó viljað bíða -mieð það og reyma
til hins ítrasta hvort ÆSÍ
breytti ekki um stefnu í þá átt
að sinna rraeir hagsmiunamálum
æsfcufólks. Við höifum t. d. lagt
milkia áherzlu á að ÆSÍ ætiti að
beita sér í baráttunni gegn
fikni.lyfjum, og vorum raunar
búnir að fá loforð um að þaiu
miáll yrðu tekin fyrir. Afi því hetf-
ur þó ekiki orðið, — öll slík mál
hafa orðið að vikja fyrir stjórn-
málabaráttunni.
Það var vissulega ánægju'legt
hvemiig hin óPIIku félög gátu ura
ára-raðir starfað sem einri maður
að áhugamálum æstoufóllkis. Því
er það sorglegt að svona þurfi
að fara með þessi samtök.
Það er að minu áliti heilibrigit
að hafa áhiuga á stjórnmálum
og beita sér á vettivangi þeirra.
Ég tel hims veigar að ÆSÍ ei.gi
alil's ekiki að vera vettvanguir
stjórnmála'jegra átaka.
— Jú, ég tel það einsýnt, að
niðurstaða þessa fundar i kvöld
verði sú, að SBS segi sig úr
Æsku 1 ý ðss am ba nd i Isiamds.
VATNINU VEITT
UNDIR SÚLUBRÚ
JÓN ÞÓRÐARSON
- MINNINGARORÐ
F. 7. janúar 1915. D. 23. maí 1973.
ÞEGAR saga kraaitts-pyrrauíþrótt-
arinnar á íslandli verður færð i
letur, mun naifn Jóns Þórðarsom-
ar verða ofardega á blaði sökum
framlags hans við Stofriun heiiid-
arsamitaka knartits.pymumanna
hér á lairadi, Knattspymusam-
bandls ísfandis, en óhætt mun að
fulyrða, að engitnn einn iraaður
hafi Jiaigit meira af mörkum við
sitofnum sambandsiins en hann,
og lögðu þó margir ágætir menn
hönd á plúginm í því sambandi.
Af frairasýni sá hann, að án heild-
arsamtiaka kraattspymumanna
yrðu öll samskipti við erlendar
þjóðir erfiðari. Um þessar mund-
ir, á fynstu áruraum efltir síðari
heiirrasstyrjöldina, vaknaði rniikiM
áhu-gii á íþróttaleguim samskipt-
um við aðrar þjóðir, sem legið
höfðu raiiðri öld ófriöaráirin. Það
var ofur eðlliilegt, að aiuikinn
áhugi skapaðist á sMkum sam-
skiptium á þessum árum. 1 rniiðju
ófriðarbál'iniu varð ísliaind frjáist
og fuMivaida riki, og þegar hild-
aríe'iknum mikla lauk, var ísland
fu'Mig'lIdiur þegn í samfélagi
þjóða, sem horfðu vombjörtum
aug'.um til framitíðarinnar, stað-
ráðnar í að efila og treysta vin-
áittuiböndin með öM'um tiilitækum
ráðuim. Iþróttaleg samskipti voru
þýðingarmiikiiiM liður í því efrai,
og sú alda samskipta á íþrótta-
sviðiinu, sem hófsit fljötlega eftir
lok styrjaldiarininar, er enn að
risa og hnígur voniandi aidred,
því að iþróttiir eru sameiginiegt
tungumál, hafið yfir ólíkar
stjómimálasikoðandr, trúarkredd-
ur og óskylda kynþætti.
Þessa þróuin sá Jón Þórðarson
fyrir, og það vair milkið lán fyr-
iir ísllienzku íþróttaihreyfiniguna,
að hann skyldi vera á þessum
ámim í farsvari fyrir sitærstu
samitök knattspymumanna, sem
þá voru Við lýði, Kniaittspyrnu-
ráði Reykjavíkur. Að visu fékk
huigmyndlim ekki nægilega sterk-
ain hljómgruinin I byrjum, en svo
fór, að Knaittspyrniusamband ís-
iiands sá dagsins Ijós 1947, og
þar með urðu þáttaski! í sögu
knattspymiuiþróttarinai'ar á fs-
lamdi.
Knattspymufélagið Fram átti
því lánii að fagna að njóta starfs-
krafta Jóns Þórðarsonar. Vissu-
lega væri ástæða tái að rekja bin
fjölmörgu sitörf, er hann innti af
hendi fyrir Fram, en það yrði
of löng upptalming. En eimm er
sá þáttur, sem vent er að rraimn-
ast. Það var áhuigli hans á leið-
sögn himraa yngstu. 1 hópi þeirra
nauit haran sín. Umhyggja hans
fyrir hinum smáu og líitilsmeg-
andi, sem var svo ríkur þáttur í
faaii hans, kemur m.a. fram í
greim, er hann riitaði í íélagsblað
Fram 1943, en þar lýsir hann
samski.ptum siouim við pilitana í
uingu aldursflokkunium, eftir að
hann tók við þjáltfun þeirra.
Hann segir m.a.:
„Ég varð var við það þegar í
uppha.fi, að stóru strákarnir
höfðu hom i siðu þeirra liltlu,
þótt í sama aldursflokki væru.
Þeir töldu sig réttkjöma tM að
keppa, þótt þeir sækitu ekki æf-
ingar sem skýldd. Líkamsvöxtur
þedrra eímm átti að skapa þeim
forgaingsréttii!nm, en ekki leikni
þedrra. Hver var ástæða þessa?
Eflaust sú, að venja hafði ver-
ilð að smalla stiráksil ánum „hist
og hér“ úr bsenum til að keppa,
þótt þeir hefðu ekkent tii þess
unnið, nema vera í viðkomandi
félagi. Hér var naiuðsynlegt að
breyta uim stefnu, flara eftir
leilknii og áhu.ga, frekar en stærð
og burðum."
Jón kom fyrst imn í stjóm
Fram 1941 og gegndd síðiar fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
félaig sditt, m.a. var hiainrn tviveg-
is formaður þess, 1948—49 og
1964—65. Formiaiður Kraaitt-
spymuiráðs Reykjavíkur var
hann á árunum 1945—47. Síð-
ar átti hann sætd i sitjóm IBR.
Fyrir mikilvæg störf í þágu
þessa.ra aðilia var Jón Þórðar-
*>n heiðraiður. Hann hliaut gull-
merki Frarn, Knaittspymuráðs
Reykjaviikur og Iþróttasam-
bamdis Islands og var nýlega
gerður að heiðursfélaga Fram.
Þá vei'tfi DBU (Danska kinatt-
spymusamibandið) honum viður-
kenniingu fyrir fraimlag hans að
auknurn samskiipturai l.slendi'nga
og Dana á kna.ttspyrraiusviöinu,
en fyrsitl landSteik'U'r þjóðiairana
fór fram 1946 fyrir frumkvæði
Knattspymuráðs Reykjavíkur
oig Fram.
Jón var boriran og barn.fa'dd-
ur Reykvífciragur. Foreldrar hans
voru Þómý Þórðardóttir og
Þórður Þórðarson, kaupmaður
frá HjalQa. Jón lauk prófi frá
Verzliunarskóla Isliands 1933 og
stundiaði fraimhaldsmám í Ledp-
zíilg í Þýzkalaind'i. Eftir heim-
korrauma sterfaði hanm hjá Vegg-
fóðraranum, en hóf síðan störf
fynir Reykjavikurborg og starf-
aðii m.a. sem skrifstofustjóri
Hiitaveditu Reykjavíkur og for-
stöðumaður Hvíita bandsins, en
sdðus'tu ár starflaði hann hjá
ríkisendurskoðun.
Árið 1938 gekk hann að eiga
efltiirMflandii kon.u sdina, S'ígur-
veigu Kri'S'tmundsdóttuir. Þau
eigmuðust fimm böm, sem öli
eru á Mfi, Agnar, Eriu, Þórnýju,
Jóníniu og Magnús Þór, sem er
ellefu ára gamalil. Jón var gæfu-
maður í einikalifi sírau og síð-
ustiu 19 ár bjuggu þau hjóniin
á vistlegu heimild sínu, sem þau
reistu í Smáíbúðahverfi að Há-
gerði 83.
Þó að kynnd okkar Jóns hafii
ekkii orðið mjög náin, kynntist
ég honum það vei, að ég vissi,
að þar fór drengur góður. Hann
var viðkvæmur og tók málstað
aliira, sem voru minni máltitar
og ran.gindum be’ittir. 1 lifsfoar-
átitunni skiptast á skin og skúr-
ir, meðlæti og mótiæti. Jón fékk
að reyna hvort tveggja. Veik-
indi háðu homiurn siðustu árin
eftir s’ólardagaina, þegar starfs-
kraftar hans nuitiu sdn.
„Svo harður er enginn haflsins
klebtuir,
að hafaldan vinni ekki á honum
seinast."
Ég sendl eiiglinkonu hans og
börnum imniilegar saimúðarkveðj-
ur. Blessuið sé minning Jóns
Þórðarsonar.
Alfreð Þorsteinsson.
í DAG, þegar við kveðjum Jón
Þói'ðarson, hraranast minning-
arnar fram í hugann. Við þekkt-
urrast síðan við vorum Mtil börn
enda mikið skyld og daglegur
samigangur á milli heimiia okk-
ar.
Jón var fæddur í Reykjavík ;
7. jaraúar 1915. Foreldrar hans
voru hjónin Þórný Þórðardóttir
og Þórður Þórðarson kaupmað-
ur. Hann var sjötta barn þeirra
af sjö, sean ölS komust upp.
Hann óiist upp á ástríku heimili
foreldra sirana ásamfi systkinum
sínum, þar sem leikbræður og
systur voru alltaf vel'komin og
aldrei amazt við þótt farið væri
í bolitaleik eða parís ininandyra,
ef veður leyfði ekki útileiki.
Móðirin tók þátt í vandamál-
mm bama sinna og gleði, þerr-
aði tár af kinn ef eiltthvað bját-
aði á og las bænirnar með þeim
á kvöldim til þess að guðlstraust
og öryggi fyllti hugann undir
svefninm.
Faðirinin. kom heim að kvöldi
til konu sinnar, sem hanm dáði
og eliSkaði, oig til barnanna, en
ékkert, sem hanm gat veitt
þeim, var of gott.
Þegar hestalestirnar komu að
austan og hestaportið orðið
fuMt af hesitum var líka koanið
við á báðuim heimiluim á
Hjaila og borðað og gist. Og
þaranig liðu ár bernsku og æsku
áhyggjulaus við leik og iðandi
I líf umihverfisiras. Við fermdumst
saman, Jón og ég, 4. nóv. 1928.
Þá var indælit að lifa.
Bfitir fenmiragu fór hann I
Verzluinarskólann og lauk það-
an prófi vorið 1933. í marz
sarna ár dó móðir hans. Að
prófi lokrau fór hann til Þýzka-
lands til frekara námis í verzl-
unarfræðum og heim kom hanra
aftur bjartur og fallegur, tilbú-
inn til þess að takast á við
íífiies.
I Veggfóðraranum var hann I
nokkur ár vi’ð verzlunar- og
skrifstoflustörf. 8. október 1937
var boðið til bnúðkaups, er Sig-
ua-veig Kristmannsdóttir og Jón
gilftuist. Þar fékk hann góða og
trausta konu, enda draumadís
ha.ns og góði andi alla tíð. Þau
áttu sama afmælisdag þó að 6
ár væru í milJi. I>au vom
bæðá góðgjöo-n, tryggljrnd og
óádeilin við aðra. Þau rautu áir-
araraa sa.man í blíðu og sitríðu
aMa tíð.
Jón starfaði á Borgarsknif-
stofunum raotekur ár og síðara
var hanin forstöðumaður Hvíta-
bandsins fjölda ára, þar sem
hann var dáður af sflarfsfólfci
j öllu enda dagfarsprúður og
glaðiyndur. Á sjúkrahúsum
gerist margt, og eraginn veit
niema sá, sem í gegnuon það
hefur gengið, hvað erfitt er að
þunfa að tilfcynna fóiki sorgar-
tíðindi eða undirbúa það undir
þau með varfærni. Þá er erfitt
að vera tilfíraraingaimaður með
Stórt hjarta, enda brast heilsa
hans þá og harin gekk ekki al-
gjörlega heiM til skógar eftir
það. Það þarf mifcla karl-
mennsku til þess að ganga van-
heill og reyna að síarfa eftir
getu á mi’lli sjúkrahúsvista og
liá'ta aldrei bugast, en hann átti
drauonadísina sín.a góðu, hama
Sigurveigu, sem axlaði byrðanrv.
ar með honum og vafði hanra.
ást og umhyggju, og hann átti
börnin siín og teiragdaböm og
barnabörnin 8, allt mesfca mynd-
arfólk. Og nú er hann sá fjóaði
af Hj'allasysttki.n.unum, sem kaM-
aður er burtu og við hin finn-
um svo sárt til í hvert sirara,
sem höiggvið er í fraendliðið, og
við þiðjurn góðan Guð að
blessa og varðvejita affla ástvini
Jóns Þórðarsoraar og blessa
minrainguna um haran.
Sigriður Þ. ,\ nmdóttir.