Morgunblaðið - 29.11.1973, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. NÖVEMBER 1973
Baldur Leví Benedikts-
son rafvirkjameistari
í dag fer fram frá Fossvogs-
kirkju útför Baldurs Leví Bene-
dikls.s. rafvirkjameistara Akur-
gerði 11 Reykjavík, en hann lézt í
Borgarspítalanum að kvöldi hins
21. þ.m.
Baldur var fæddur að Barkar-
stöðum i Miðfirði 20. júní 1919,
sonur hjónanna Jennýar SigfúS-
dóttur og Benedikts Bjarnasonar,
sent þar bjuggu, og var hann elzt-
ur af 5 systkinum. Tvéir bræður
hans eru bændur í Miðfirði en
tvær systur búsettar í Reykjavík.
Faðir hans lézt árið 1967, en móð-
ir hanslifir son sinni.
Ekki mun hugur Baldurs hafa
staðið mjög til sveitabúskapar
eins og búskaparháttum var hátt-
að á árunum 1920 — 1940 og þó
hann ynni mjög sveit sinni, ætt-
ingjum ogvinumþar nyrðraafréð
Litli drengurinn okkar, t
SNORRI
lézt i Borgarsjúkrahúsinu 2 7 nóvember
Kolbrún Jónsdóttir
Sigurður Árnason.
t
Móðir okkar
JÓHANNA S. ÞORLEIFSDÓTTIR,
Grenimel 5,
andaðist í Landspítalanum þriðjudaginn 2 7. þ.m
ÞorleifurTh. Sigurðsson.
Hilmar Þór Sigurðsson.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar
HARALDURBJORNSSON
Brautarholti Borgamesi
andaðist í Sjúkrahúsi Akranes aðfaranótt þriðjudags 2 7. nóvember
Sigrún Jónsdóttir og börnin.
t
Móðir og tengdamóðir okkar
HALLDÓRA BERGSDÓTTIR
frá Efri-Ey
Vallartröð 1, Kópavogí
sem andaðist 23. nóvembers I verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
laugardagmn 1 des kl 1 0 30
Börn og tengdabörn.
hann að flytjast til Reykjavíkur
um tvítugs aldur. Þar festi hann
rætur og átti þar heima æ síðan.
Það hefur eflaust ráðið nokkru
um þessa ákvörðun hans, að hann
hafði hug á að fullnuma sig í
orgelleik, en þá list hafði hann
lært hjá síra Jóhanni Briem, og
hafði hann m.a. verið orgelleikari
við Núpskirkju f Miðfirði um
skeið. Hann stundaði svo um hríð
framhaldsnám hjá Kristni Ing-
varssyni, en þrátt fyrir næmán
tónsmekk og þá unun, sem góð
tónlist veitti honum, mun honum
ekki hafa þótt listin álítlegur at-
vinnuvegur og kaus þvj að hafa
hana aðeins fyrir sig og sína nán-
ustu. A þessum árum stundaði
hann ýmis störf hér syðra og þótti
það rúm ætíð vel skipað þar sem
hann var. Eitt skólaár stundaði
hann nám við Vélstjóraskólann í
Reykjavík og mun þá hafa hugsað
sér að verða vélsljóri á skipi en
hvarf frá því og árið 1945 hóf
hann nám í rafvirkjun hjá
Ilalldóri Olafssyni, lauk þaðan
námi og vann síðan hjá fyrirtæk-
inu þar til hann árið 1954 hóf
sjálfstæðan atvinnurekstur í
sinni iðngrein og rak hann til
dauðadags.
Hinn 14. maí 1949 kvæntist
Batdur eftirlifandi konu sinni
Sveinlaugu Sigmundsdóttur ætt-
aðri frá Norðfirði, hinni ágætustu
konu, sem staðið hefur við hlið
manns síns í blfðu og stríðu,
styrkt hann í veikindum
hans með ráðum og dáð og jafn-
vel tekið á sig erfiði fram yfir
það, sem kraftar hennar
leifðu til að létta af honum
amstri og áhyggjum, en báð-
um var það sameiginlegt áhuga-
mál, að gera líf hvors annars og
barna sinna eins ánægjulegt og
frekast varð á kosið.
Þeim hjónum var 4 barna auð-
ið.: Stefaníagift Atla Sigurðssyni
prentara búsett í Reykjavík, Jens
Benedikt sem les þjóðfélagsfr. og
sögu við Háskóla íslands, Herbert
og Sigmundur Ileimir allir í
heimahúsum.
Ég átti því láni að fagna að
kynnast Baldri og heimili hans á
árunum 1953—54þegarviðgerð-
umst frumbýlingar i hinu svo-
nefnda Smáíbúðahverfi, en þau
hjón reistu sér hús í Akurgerði
11, að vísu ekki stórt, en smekk-
legt og þægilegt og þar hafa þau
búiðsíðan. Á heimili þeirra hjóna
ríktí hinn rétti fjölskylduandi,
þar sem allir með húsbóndann í
broddi fylkingar hjálpuðust að að
gera lífið og tilveruna sem á-
nægjulegasta.
En Baldur var ekki einungis
góður faðir og heimilisfaðir, held-
ur geisiaði góðleikinn og hjálpfýs-
in frá honum hvar sem leið hans
lá. Sérgrein hans var að veita ljösi
og yl inn í híbýli manna, en skap-
lyndi hans og framkoma veitti
líka hinu sama inn í hugi og
hjörtu samferðamanna hans.
Ilann sýndi ávallt jafnlyndi og
umburðarlyndi þótt á móti blési
og það er áreiðanlegt að heldur
vildi hann ganga með skertan
hlut frá borði én standa í þrasi
eða illdeilum til að ná rétti sínum.
Baldur var mjög fær og vand-
virkur við störf sín. Hann hóf
ekki vinnu við verkefnin sem
fyrir lágufyrren hann hafðigert
t
Útför elskulegs föður, afa, bróður og tengdaföður,
VIGFÚSAR JÓNS EINARSSONAR,
rafvirkjameistara,
er andaðist 23. þ.m., fer fram frá Fossvogskirkju, föstudaginn 30.
nóvember kl 10.30 f.h.
Fyrir mina hönd og annara ættingja,
Inga Rún Vigfúsdóttir Garcia.
t
Innilegustu þakkir sendi ég öllum þeim, sem sýndu mér samúð með
gjöfum, blómum og vináttu við fráfall elskulegs eiginmanns mins,
SVANS EYLAND AÐALSTEINSSONAR.
Guð blessi ykkur öll
Hjördis Jónasdóttir,
Þráinn Ómar Svansson, Berglind Svansdóttir,
Brynjar Svansson, Óðinn Svansson.
t
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍSABETAR Þ. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Kambsvegi 14, R.
Guðmundur Magnússon, Svava S. Jónsdóttir,
Skúli Magnússon, Jean Magnússon,
Ólöf Magnúsdóttir, Hörður Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnaböm.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, fósturmóðir, amma og langamma,
JÓNA ÞÓRDÍS JÓNSDÓTTIR,
Rauðalæk 71,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 30 nóv kl 1 5 00
Fyrir okkar hönd, barna, barnabarna og annarra vandamanrta
Ásdís Bjarnadóttir, Magnús F. Einarsson,
GróaJ. Bjarnadóttir.
Þórir K. Bjarnason, Sigríður Andrésdóttir
SigurðurS. Bjarnason, Ruth P. Sigurhannesdóttir,
Jakob Ólafsson, Stefania Önundardóttir.
Þökkum innilega vináttu og samúð við andlát og útför
JÓNS JULÍUSAR MAGNÚSSONAR,
Klettahlfð 12,
Hveragerði.
Júlia Jónsdóttir,
Guðrún Þ. Magnúsdóttir,
Sigrún Magnúsdóttir,
Jochum Þ. Magnússon,
Valgerður Magnúsdóttir,
Magnús Jochumsson,
Sigurður Gizurarson,
Stefán Gísli Stefánsson,
Katrín Þorvaldsdóttir,
Sigurður F. Magnússon.
sér grein fyrir hvað gera þurfti og
hvernig það ætti að vinnast, en þá
var verkið lfka fljótt og vel af
hendi leyst, svo bóngóður var
hann að með eindæmum má
kalla, við vinir hans og kunningj-
ar vorum sí kvabbandi að biðja
hann að gera eitt og annað í tíma
og ótíma og alltaf var reynt að
verða við óskum allra, enda þótt á
stundum heilsan alls ekki leyfði
og oft virtist eins og greiðslan fyr
ir verið væri aukaatriðí miðað
við ánægjuna, sem hann hafði af
liðveizlu sinni og það hygg ég, að
hefði hann verðlagt sína vinnu
eins og tíðkast nú og leyfilegt er,
þá hefði hann ekki þurft að léggja
svona hart að sér hin síðustu ár.
Fyrir einu og hálfu ári fékk hann
fyrsta áfallið af þeirri veiki, sem
dró hann til bana. Lá hann um
hríð rúmfastur á sjúkrahúsi og
síðan heima, en eins fljótt og
kraftar leyfðu fór hann að vinna
og vann til siðustu stundar, því
rúmum þrem klukkustundum áð-
ur en kallið kom, var hann enn að
að vinnu og var þó komið langt
fram yfir venjulegan dagvinnu
tíma og má heita táknrænt uppá
hugarfar hans þau orð, sem voru
með þeim síðustu er hann gat
mælt við konu sína: „Nú fór illa
ég ætlaði að gera mikið, en nú
verður víst minna úr.“
Nú þegar leiðir okkar Baldurs
skilja um sinn, sendi ég og fjöl-
skylda mín okkar innilegustu
þakkir fyrir alla þá hjálp og allar
þær ánægjustundir, sem við átt-
um saman. Ilann veitti birtu og yl
inn í híbýli okkar og annarra með-
bræðí'a sinna og ég er þess full-
viss, að nú mun Ljósameistarinn
mikli launa honum með þvf að
leiða hann inn i enn meiri birtu
og yl en fáanlegt er þessa heims.
Að lokum sendurn við aldraðri
móður, eiginkonu, börnum og öðr-
um ástvinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi fullvissan
um líf og endurfundi handan
grafar vei'ða þeim huggun i
harmi!.
Jónas Gunnarsson.
Kveðja:
Jón Júlíus
Magnússon
Fæddur 14. janúar 1956
Dáinn 11. nóvember 1973
Þeir sem guðirnir elska, deyja
ungir. Þessi orð leituðu á hugann,
er við fréttum um lát vinar okkar
Jóns Júlíusar Magnússonar,
Klettahlíð 12, Hveragerði. Með
þessum fáu orðum ætlum við að
kveðjaokkar góða vin.
Fæstir munu viðbúnir slikum
harmfregnum, er ungur piltur í
blóma lífsins á í hlut. Ég kynntist.
þessum yndislega pilti i sumar og
kunni strax mjög vel við hann.
Ilann var mjög lífsglaður, skiln-
ingsgóður og fjörugur. Mjög var
gaman að skemmta sér með hon-
um.
Er ég frétti um lát Jóns Júlíus-
ar, vildi ég helst ekki trúa því,
aðeins nokkrir dagar voru liðnir,
frá því að ég hitti hann i sinu
besta skapi. En margt skrítið
getur skeð á skemmri tíma, þessu
óraði okkur síst fyrir.
Við höfum reynt að skilja lífið
og um það spurt, án þess þó að fá
svar við þess margbreytilegu
myndum. Huggun er það í hanni
að eiga um hann fagrar minning-
ar.
Við biðjum algóðan Guð að
styrkja foreldra, systkini og aðra
ástvini f þeiira miklu sorg.
Guð blessi minningu hans.
Helga I)óra