Morgunblaðið - 10.01.1974, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. JANUAR 1974
22-0-22-
RAUÐARÁRSTIG 31
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
21190 21188
SL 14444 • 25555
mm
ALEIGA CAR RENTAL
'MI
OM-RaMTU.- I
Hverfisgötu 1 S|
86060
Q
BÍLALEIGAN
51EYSIR
CAR RENTAL
‘«‘24460
í HVERJUM BÍL
PIONŒŒR
útvarpog stereo
KASSETTUTÆKI
-SKODA EYÐIR MINNA.
Shodh
UIOAH
AUÐBREKKU 44-46.
SÍMI 42600.
FEROABÍLAR HF.
Bilaleiga. — Simi 81260.
Fímm manna Citroen G S stat-
ion Fimm manna Citroen G S
8—22 manna Mercedes Benz
hópferðabilar (m bílstjórum)
HOPFERÐIR
Til leigu í lengri og
skemmri ferðir 8 — 50
farþega bilar.
KJARTAN
INGIMARSSON.
sími 861 55 og 32716.
HVER ER
SINNAR
ÆFU SMIDUR
^ SAMVINNUBANKINN
iesið
JRnrgtmblstíiili
DRGIEGD
STAKSTEINAR
Kennimaðurinn
Um þaer mundir sem ráðherr-
ar kommúnista voru að sam-
þvkkja „svikasamninginn“ á
Álþingi flutti Magnús Kjart-
ansson athyglisverða ræðu.
Þessi hugvekja ráðherrans,
sem hann flutti við umræðurn-
ar um landhelgissamninginn
við Breta snerist einkum um
hve aimenningur hefði misst
mikla trú á stjórnmálamiinn-
um, og hvers vegna slfk óheilla-
þróun hefði orðið. Að sjálf-
sögðu hafði ráðherrann svör á
reiðum höndum. Hann sagði, að
almenningur væri orðinn upp-
gefinn á stjórnmálamönnum,
sem segðueittoggerðu annað.
Stjórnmálamönnum, sem létu
aldrei raunverulegar skoðanir
sínar í ljós nema á lokuðum
klíkufundutn.
Auðvítað má segja, að þessar
kenningar Magnúsar Kjartans-
sonar, hafisvosannarlegaverið
innan seilingar, þegar hann
flutti hugvekju sína, því
skömmu áður höfðu farið fram
geysiieg átök innan Alþýðu-
bandalagsins um „svikasamn-
ingana". Brigilin gengu á báða
□ Á að afnema
gul umferð-
arljós?
Guðmundur Magnússon, Alfta-
mýri 4, Reykjavík. spyr:
„1. Væri ekki ti 1 bóta að af-
neina gult ljös á untlan grænu?
2. Mætti ekki leyfa hægri
beygju möti rauðu ljósi, sam-
svararandi þvi. sem er. þar sem
„frainhjáhlaup" hafa verið bú-
in til við nokkur gatnamót.
jafnvel þött sérstakar akreinar
fyrir slíkan framúrakstur
væru ekki fyrir hendi?"
Pétur Steinbjarnarson frant-
kvæmdastjóri Umferðarráðs
svarar:
„1. sv. Mál þetta hefur alloft
komið til umræðu hér á landi. í
nokkrum löndum, m.a. Banda-
bóga, og miklar heitstrengingar
voru um, ao aidrei skyldi Al-
þýðubandalagið eiga þátt í að
samþykkja „svikasamning-
ana". Skömmu síðar mættu
kommúnistaþingmennirnir í
Sameinað þing, þar sem stjórn-
arskráin býður þeim að greiða
atkvæði samkvæmt samvizku
sinni og þeir ekki aðeins sam-
þykktu „svikasamningana,"
heldur hreinlega börðust fyrir
samþykkt þeirra.
Því þurfti Magnús Kjartans-
son ekki að ieita til að finna
stórkostiegustu dæmi um
stjórnmáiamenn, sem segðu
eitt og gerðu síðan þveröfugt,
og það i þýðingarmestu máium
þjóðarinnar. En því var ekki að
heilsa, að Magnús Kjartansson
reyndi að koma auga á það
dæmi, sem nærtækast væri.
Ráðherrann horfði fram hjá
röftunum í augum sínum og
félaga sinna og reyndi sem
mest hann mátti að finna flís-
ina, sem kynni að leynast með
samþingmönnum hans. Og
hann bætti um betur, því hann
fullyrti án þess að biikna, að
Alþýðubandalagið væri einmitt
verðugur fulltrúi hins gagn-
rikjunum, Frakklandi og Holl-
andi, hefur gula Ijósið á undan
græna verið fellt niður. Á Norð-
urlöndunum öllum, svo og Bret-
landi gildir sú regla, aðgult ljós
er samtímis ra'uðu á undan
grænu ljósi. Gult Ijós samtímis
rauðu gefur til kynna að grænt
ljós sé að koma og logar í 2
sekúndur. Talsmenn þeirrar
skoðunar, að fella beri niður
gult ljós samtímis rauðu og á
undan grænu ljósi, telja, að það
komi í veg fyrir óhöpp, sem
stafa af þvi, að ökumenn fari of
fljótt af stað áður en græna
ljósið keinur. Reynslan hefur
hins vegar sýnt, að þó svo að
gult Ijós sé fellt niður fara öku-
menn of fljótt af stað, þar sem
þeir geta fylgzt með skiptingu
umferðarljósa á gatnamótun-
stæða, og þangað mætti sækja
fögur dæmi um opna og hrein-
skilna stjórnmálaumræðu, sem
væri sjálfri sér samkvæm.
Fannst þá þeim þingmönnum
sem á hugvekju hlýddu, að
þetta væri nú farið að verða
orðið nokkuð gott. Er ekki
neinn ágreiningur um, að eft-
ir þessa framsetningu á
sínum nýstárlegu kennisetn-
ingum, þá sé Magnús Kjartans-
son um alla framtíð búinn að
tryggja sér sess meðal spek-
inga, sem halda því enn fram
að að jörðin sé flöt og ekki
sfður meðal þeirra fróðu leik-
manna um heim allan, sem
jafnan hafa staðið fastir á því,
að svart sé hvftt og öfugt.
Leikurinn
endurtekur sig
Því er þetta rifjað upp, að í
sambandi við umræður um
varnarmálin, sem nú eru svo
mjög á döfinni, hafa ráðherrar
og aðrir Alþýðubandalagsmenn
gefið yfirlýsingar, sem þeir og
aðrir vita að eru með öllu
óraunhæfar. Þannig hafa
um, og fara strax af stað, er
rauða ljósið kviknar á þvergöt-
um eða á meðan þau farartæki
eru að fara yfir gatnamótin,
sem komin v'oru yfir stöðvunar-
línu. Eins og fyrr segir, logar
aldrei gult ljós ejtt sér á undan
grænu ljósi, heldur ætíð sam-
tímis rauðu og er því algjörlega
óheimilt að fara þá af stað og er
ljósið til þess, að ökumenn setji
sig í viðbragðsstöðu og séu við-
búnir að aka af stað um leið og
græna ljósið kviknar. Þá má
geta þess, að hér á landi hefur
verið tekin upp sú regla, að við
hverja skiptingu sýna Ijósin
rautt í allar áttir í 2 sek. og er
þaðgert til frekara öryggis.
2.sv. Regla þessi er í nokkr-
um ríkjum Bandaríkjanna og
fáeinum öðrum löndum, en
kommúnistaráðherrarnir full-
yrt, að um leið og þing kemur
saman að loknu leyfi, verði
lögð fram tiliaga um uppsögn
varnarsamningsins, og varnar-
liðið þannig einhliða sent á
brott, þvert ofan I óskir allra
vinaþjóða okkar og vilja lands-
manna. Á þessu klifa komm-
únistar endalaust, þótt þegar
hafi aðrir ráðherrar bent á, að
þetta sé markleysa ein. Því er
nú ekki úr vegi fyrir orku-
skortsráðherrann Magnús
Kjartansson að glugga á nýjan
leik í sínar frumlegu kenni-
setningar um trú almennings á
stjórnmálamönnum og reyna
að gera sér grein fyrir, hvort
þær, sem áður í landhelgis-
samningunum, beri meðsér, að
framkoma Alþýðuhandalags-
ráðherranna sé hin eina traust-
verðuga. Reyndar er sennilegt
að orkuskortsráðherrann kom-
izt að þeirri niðurstöðu, enda
hefur hann fyrr komizt að
kkemmtilegum niðurstöðum,
svo sem eins og þeirri, að
stefna hans hafi leitt til þess,
tð bjartara sé yfir orkumálum í
landinu eftir hans stutta ráð-
herradóm.
heyrir þó til undantekninga,
þar sem í flestum löndum er
bannað að aka á móti rauðu
ljósi. Það er skoðun undirrit-
aðs, að of mikil áhætta fylgi því
að leyfa hægri beygju á móti
rauöu ljósi. Hins vegar beri að
leyfa hægri beygju á séystakri
beygjuakrein eða „framhjá-
hlaupi", þar sem hægt er að
koma því við og umferð er mik-
il til hægri.
Þess má geta, að um þessar
mundir er verið að að samræma
umferðarlöggjöf á Norðurlönd-
unum og í því sambandi er
nauðsynlegt að gera nokkrar
breytingar á umferðarlöggjöf-
inni. Er ekki gert ráð yfir, að
þessi regla verði tekin upþ í
þeim tillögum,. sem fram hafa
komið."

spurt og svarad 1 Lesendaþjónusta MORGUNBLAÐSINS1 Hringið í síma 10100 kl 10—11 frá mánudegi til föstudags og biðjið um Les- endaþjónustu Morgunblaðs- ins.
Að sögn veðurfræðinga hefur
ekki orðið svo kaldur jólamán-
uður sem nú í 100 ár og vafa-
lítið höfum víð eitt og
annað lært af þeim kulda, sem
yfir landið hefur gengíð að und-
anförnu. Okkur má að minnsta
kosti vera það Ijðst, að ekki má
ofmeta tæknina. Hugvil og vél-
menning bregðast oft þegar
mest á rfður. Hvað sem öllum
þeim vandamálum líður, þá er
ennþá litii ástæða til að óttast
að jörð komi verr undan vetrar-
brynjunni nú en oft áður í
frostaminni árum. Þar veldur
mestu, að nú hefur jafnfallinn
snjór legið yfir landi lengst af í
undangengnum frostum, og
ekkert skjól fær gróðurinn sem
veitir honum hetri vörn í harð-
indum. Um þessi áramót mun
klaki óvíða vera kominn dýpra
en í 35 — 40 sm. í grónu landi,
en snöggtum meira að sjálf-
sögðu i rótarlausum fhigum og
sandjörð. Það er mjög eðlilegt
að-okkur verði skrafdrjúgt um
veöuríariö og svo mun verða
áfram meðan landið er í hyggð,
enda afkoma okkar og sálarlíf
háð tíðarfarinu.
Frostaveturinn mikih 1918
hefur löngum verið okkur, sem
nú lifum, nærtækasta viðmiðun
um kaldan vetur. A þessum
vetri hafa þó ennþá engir firðir
og flóar orðið gangandi miinn-
um ferðafærir milli byggðar-
laga, eins og þá varð, og enginn
er þetta óaldarvetur eins og sá
mikli liörmungarvetur, sem
sagt er frá í fornum hókum að
hér iiafi ríkt árið 935. Sá var
sagður hinn mesti vetur á is-
landi og lá við sjalft, að fórnað
væri hörnum og gamalmennum
til fóðurlettis, eins og frægt er
af gömlum sögnum. Þá sultu
margir til hana. en sumir menn
björguðust með áti hrafna og
melrakka og mörg önnur óátan
var þá etin til að bjargast frá
hungurdauðanum. Átta tugum
vetra siðar kom annað óáran,
sem einnig er í fornum ritum
getið. Það var hið sama ár og
hinn fyrstí íslenzki biskup var
vígður. Þá er sagt, að allt væri
matur er tönn á festi. Eftir það
var í liig leitt, að menn skyldu
fasta hinn ’tólfta dag jóla og
eftir það batnaði veðurfar og
hefur skaplegt verið síðan,
enda fór f()lk betur en áður að
húa sig undir að mæta hörðum
árum, þegar því var við komið
og lærðist fljótt að n.vtja jarðar-
innar gæði skár en áður hafi
verið og safna í mathúr.
Okkur nútímamönnum væri
það áreiðanlega hollari lær-
dómur en margt annað, sem nú
er lesið í langskölagöngu eða
sérhæfðri verkþjálfun, að
kynna okkur reynslu genginna
kynslóða, sem ótvírætt bendir
okkur á, að í þessu landi hefur
ávallt þurft að fara saman vit
og strit. Það þarf að þekkja
gæði landsins og hafa dug og
vilja til að nýta þau til bjargar
sér og sínum. Þannig mun það
alla tfð verða í okkar hlessaða
landí. Og þessi sannindi ættu að
vera okkur ofarlega í huga á
nýbyrjuðu ári, sem öðrum ár-
um fremur mun verða helgað
minníngu um liðna búsetu í
landinu.
Á þessum tímamótum væri
það ómaklegt ef við færum að
endurtaka áfellisdóma í garð
forfeðranna fyrir það, að þeir
eyddu skógarkjarri og stofnuðu
til rofaharða og uppblásturs.
Það var vafalaust ekki annað
fyrir þá að gera, til að geta lifað
og þeir höfðu ekki skógræktar-
þekkingu nútímans, né tækni-
kunnáttu til innflutnings á trjá-
fræi.
Ilitt er öruggt mál, að þeir
fluttu með sér rætur margra
nytjajurta, sem hér fyrirfund-
ust ekki, en sem þeim var tamt
að hafa til matar og drykkjar í
sínum móðurlöndum. Meðþeim
hætti auðguðu þeir verulega
gróðurríki landsins og vafa-
laust eigum við einnig þessum
jurtum að einhverju leyti fjör
að launa. Það má ekki varimeta.