Morgunblaðið - 19.07.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. JULl 1974
29
BRÚÐURIN SEIVÍ
HVARF
Eftir Mariu Lang
Þýðandi: Jóhanna Kristjónsdóttir
5
— Ég hitti Anneli niðrí bæ,
byrjaði Dina og dró upp sígarett-
ur.
— Hún sagðist vera að koma frá
hárgreiðsludömunni og ætlaði í
blómabúðina og skoða brúðar-
vöndinn.
Christer hallaði sér fram og
kveikti í sfgarettunni fyrir hana.
Hún hefur fallegan hörundslit,
hugsaði hann ósjálfrátt. En upp-
hátt sagði hann:
— Hvað var klukkan? Og hvar
hittust þið?
— Fyrir utan búðina hans Mat-
sons.
— A hroninu á Prestsgötu og
Agötu?
- — Já. Og ég held, að klukkuna
hafi vantað um tíu mínútur í þrjú.
— Á hverju byggirðu það?
— Ja, ég hafði verið hjá Ek og
verzlað. Það tók þó nokkra stund,
því að ég þurfti að máta og svo
vorum við að skrafa um allt milli
himins og jarðar.. .
— Veiztu nákvæmlega hvernær
þú varst þar?
— Tja, ég er ekki alveg viss,
en...
— Það er sem sagt til í dæminu,
að þú hafir hitt Anneli aðeins
síðar en þú heldur, sem sagt rúm-
lega þrjú.?
Hún leit á hann gegnum
sígarrettureykinn.
— Þú ert skelfilegur! Ég vissi
ekki ég myndi lenda í hörku yfir-
heyrslu.
— Þetta er nú ekki mikið vina
mín. Þetta er bara notaleg spurn-
ingaaðferð, sem við beitum við
börn og erfiðar gamlar konur.
— Hún hló við.
— Jæja, ég held þá áfram. Ég
slóst í för með henni. Við gengum
eftir Agötunni og beygðum á
horninu, þar sem tóbaksverzlunin
er.
— Hittuð þið engan?
— Neei. Hún hikaði augnablik
og mundi svo eftir smáatriði. —
En við sáurn Lars Ove. Lars Ove
Larsson heitir hann, þú hlýtur að
muna eftif honum — hann er
bezti vinur okkar og á að vera
svaramaður á morgun. Hann var
inni á rakarastofunni og Anneli
veifaði til hans.
— Og hittuð þið enga aðra? Var
ekki nokkur sála á gangi?
— Auðvitað var þarna eitthvert
fólk. En ég sá ekki fleiri, sem ég
þekkti... Og svo stönzuðum við
sem sagt við blómabúðina hennar
Fannýjar Falkman. ..
— Búðin er skammt frá horn-
inu á Ágötu?
— Já, og tóbaksverzlunin er
þarna miðja vegu á milli. Anneli
fór inn og ég beið úti...
— Hvers vegna gerðir þú það?
Varstu ekkert forvitin að sjá
brúðarvöndinn?
— Ekki svo forvitin að ég gæti
lagt á mig að hlusta á málæðið í
Fanný Falkman. Hún ætlar mann
hreint lifandi að drepa með vaðl-
inum. Og ég skil ekki hvernig á
þvf stendur, að hún getur ekki
haft sig upp í að renna greiðu
gegnum flókann á sér öðru
hverju.
Christer sneri sér að móður
sinni, sem fylgdist með samtalinu
af óskiptum áhuga.
— Er maðurinn hennar dáinn?
— Fanny hefur verið ekkja f
þrjú ár. En hún stendur sig
ágætlega með verzlunarrekstur-
inn. Ég er þó sammála Dinu í þvf,
að hún er dálftið uppáþrengjandi
og ekki sem þrifalegust.
Hann gaf Dinu merki um að
halda áfram.
— Já, ég beið þó nokkra stund.
— Hve lengi?
— Areiðanlega fimmtán
mínútur. Það kom skúr á meðan.
Og svo komu Petrensjónkurnar.
Helena Wijk heyrði dandvarpið
og brosti:
— Þá hefurðu sannarlega farið
úr öskunni í eldinn.
Og Christer bætti viðillkvittnis-
lega.
— Og sjálfsagt hafið þið talað
og malað svo mikið, að það hefur
farið framhjá ykkur, þegar
Anneli kom út.
— Alls ekki, sagði Dina reiði-
lega — Það er að vfsu rétt, að
frökenarnar voru gersamlega
óstöðvandi, en ég hlustaði bara
með öðru eyranu, því að ég var
alltaf að fylgjast með búðardyr-
unum og hvort Anneli færi ekki
að koma og bjarga mér frá þeim.
— Og hvar voruð þið?
— Fyrst vorum við rétt við
dyrnar á blómabúðinni. Síðan
færðum við okkur inn í portið,
þegar skúrinn kom, en ég missti
aldrei sjónar á dyrunum, það er
ég handviss um.
Andlit Dinu var alvörugefið,
þegar hún hélt áfram.
— Þið megið trúa því, að ég
sneri allan tímann að blómabúð-
inni. Og ef nokkuð er öruggt í
þessum valta heimi, þá er það sú
staðreynd, að engin getur hafa
farið þangað inn, né komið út, án
þess ég hefði tekið eftir því.
— Og hvað með portið? Gæti
einhver hafa farið þar um?
— Nei, alls ekki. Við hefðum þá
þurft að færa okkur um set.
— Voru margir á ferli í Lillgöt-
unni?
— Það fór slangur af fólki hjá.
Og svo kom Jóakim.
— Hvaðan kom hann?
— Ég sá hann koma fyrir horn-
ið, þar sem tóbaksverzlunin er.
Hann kastaði kveðju á okkur og
sfðan fór hann inn í blómabúðina
að ná f Anneli.
— Hvernig vissi hann, að hún
væri þar?
— Hann hafði beðið hana að
fara þangað til að lýsa blessun
sinni yfir brúðarvendinum, sem
hann hafði valið. Hann spurði
mig, hvort ég hefði séð hana og ég
jánkaði því og sagði honum, hvert
hún hefði farið. Og síðan gekk
hann inn. . . og um svipað leyti
hætti að rigna og ég var orðin
hundleið á að bíða og hljóp á eftir
honum að ná í Anneli...
örstutt þögn — og í augum
Dinu endurspeglaðist margt í
senn: undrun, kvfði, vantrú og
kannski eitthvað fleira...
VELVAKAINIDI
Velvakandi svarar i síma 10-100
kl. 1 0 30 — 1 1.30, trá mánudegi
til föstudags.
0 „Blómadollurnar“
við Háskólann.
Sigurður Grímsson skrifar
eftirfarandi bréf að gefnu tilefni f
Velvakanda:
„Kæri Velvakandi.
Ég skrifa þessar fáu linur til
þess að þakka þér snjalla og rétt-
mæta ádrepu þfna út af hinum
afkáralegu og ósmekklegu blóma-
dollum, sem klesst var á sínum.
tíma fyrir ofan skeifuna framan
við hina fögru og stilhreinu há-
skólabyggingu vora.
Um þennan „vandalisma" átti
ég oft tal við þáverandi háskóla-
rektor og sagði honum, að ég væri
ekki einn um þá skoðun, að þessar
steinsteypudollur væru háskólan-
um til hinnar mestu háðungar.
Rektor andmælti þessu kröftug-
lega og lagði áherzlu á ágæti
„listaverksins".
0 Þögn list-
fræðinganna.
Þá furðar þig réttilega á þvf, að
enginn af okkar mörgu og vitru
listfræðingum hafi orðið til þess
að andmæla þessum hörmulegu
mistökum rektors og listamanns-
ins, sem sýnir hversu jafnvel hin-
um ágætustu listamönnum geta
verið mislagðar hendur. Gegnir
þessi þögn listfræðinganna |
vissulega furðu. Það heyrðist þó
dálftið „tfst“ frá mér nokkru eftir
að dollunum eða krukkunum
hafði verið komið fyrir þar sem
þær hafa sett svip sinn á um-
hverfið til þessa dags. Ég orti sem
sé nokkur erindi um „listaverk-
ið“, sem birtust f Morgunblaðinu
5. júní 1954 undir höfundarnafn-
inu Frosti, ásamt skýringartexta
og mynd af furðuverkinu. Læt ég
erindi þessi fylgja hér með, ef þú
hefðir hug á að birta þau.“
0 „. . . Og hún gekk
á krukkum . . .“
Þetta var bréf Sigurðar Gríms-
sonar. „Trstið“, sem hann minnist
á, birtist með ofanskráðri fyrir-
sögn, sem er fengin að láni úr
gamalli revíuvísu. Og þá koma
erindin ásamt skýringartextan-
um:
„Hinir ósmekklegu, svörtu
stöplar í þrepunum að skeifunni
neðan við háskólann eru að
flestra dómi í herfilegasta ósam-
ræmi við hina fögru byggingu. 1
stað þess að jafna þessa stöpla við
jörðu, hafa forráðamenn háskól-
ans bætt gráu ofan á svart með
því að tildra á hvern þeirra af-
káralegum óskapnaði, einskonar
blómakeri eða krukku.
Vor háskólabygging er hátíð-
legt musteri andans,
háreist og virðulegt tákn
um menningu landans.
Hvar sem vér stöndum þar,
blasir við hugsjóna-hæðin,
og höggvin í steininn rísa
þar snillin og fræðin.
Og beri svo við, að þú
biðjir rektor um viðtal,
hann bendir þér stoltur
á listakerin frá Miðdal.
Er gnæfa sem fulltrúar,
firrtir blettum og hrukkum,
þess fegurðarsmekks, sem
alltaf „gengur á krukkum".
Frosti“
0 Hringvegurinn
opnaður...
Velvakanda barst bréf að
norðan og fer það hér á eftir:
„Utvarpsmennirnir voru að
segja frá opnun hringvegarins,
sem verður nú mesta stolt ellefu
alda landsbyggðarinnar í lokin. 1
blaði var áður búið að segja frá
því, að Eysteínn Jónsson „formað-
ur sameinaðs Alþingis" ætti að
flytja þar suðaustur á söndunum
mikla ræðu eftir opnun. Og vel
treysti ég Eysteini til þess.
Einhver fréttamaður sagði líka,
að E.J. „forseti sameinaðs þings“
ætti að gera þetta og hefur liklega
gleymt að segja „fyrrverandi". Sú
frásögn varð þvi nú, eftir þingrof
og kosningar 30. júni og þing-
haldsleysi síðan, eins og að sá
mæti maður væri kallaður hvit-1
voðungur af þvi að hann var einu
sinni lítill hvítvoðungur i vöggu
austur á fjörðum.
0 ... og laun
heimsins austur
þar í umslagi.
En í þessu sambandi rifjast það
upp fyrir mér, að einhvern tíma,
þegar Austfirðingar voru að raða
á lista sina á undan næst siðustu
kosningum, settu þeir Jónas
Pétursson neðstan á einn listann
honum til heiðurs fyrir að koma
þvi til leiðar að þeir fengju Lagar-
fossvirkjun og fékk að auki sam-
þykkta þingsályktunartillögu um
að koma þvi i kring að vegurinn
um sandana miklu kæmist upp og
í gagnið áður en landsbyggðin
yrði 11 hundruð ára. Nú er sú
stóra stund upp runnin og vel-
gerðarmenn akbrautarinnar að
meðtaka sín heiðurslaun í um-
slögum fyrir vik sín.
0 Með nýja
póstinum
1 smáklausu í Velvakanda var
þess getið til fróðleiks og viður-
kenningar, að útúr umslagi einu
hefðu þakkirnar til J.P. frá kjör-
dæmisráðsfundi oltið 1971 hálf-
skapaðar. Nú virðast þær orðnar
fullburða og alskapaðar og
verða sjálfsagt honum sendar
með nýja póstinum, sem nú er
kominn norður á einhverja mela i
Skagafirðinum á leið vonandi
allar götur austur á Hérað.
Hlýtur þetta ekki að vera
svona? Enginn nefnir J.P. á nafn
á opnunardegi, hvað þá að honum
hafi verið boðið að sýna sig þar
suðaustur frá að segja fáein orð á
heiðursdegi hringvegarins mikla.
12. júlf 1974.
Norðanmaður.“
Eiy %\GGA V/6GA E 1ILVE-RAN
w v/\m\
V/ÍGT /Vö titLVÞJ
Vim VÓ YIAW
UEMVI E\1T OG l\TT
5/.VS
MEÐ ÁVÖLUM
BETRI STÝRISEIGINLEIKAR
BETRI STÖÐUGLEIKI í BEYGJUM
BETRI HEMLUN
BETRI ENDING
Veitið yður meiri þaegindi
og öryggi í akstri — notið
GOODYEAR G8,
sem býður yOur fleiri kosti
fyrir sama verð.
----------1/-----------
Sölustaðir:
Reykjavík:
Hekla h.f., Laugaveg 1 70—1 72
Hjólbarðaverkstaeði Sigurjóns
Glslasonar, Laugaveg 171.
Keflavík:
Gúmmlviðgerðin. Hafnargötu
89.
Hveragerði:
Bifreiðaþjónusta Hveragerðis
v/Þelamörk.
Akranes:
Hjólbarðaviðgerðin h.f., Suður-
götu 41.
Akureyri:
Hjólbarðaverkstæði Arthurs
Benediktssonar, Hafnarstræti 7.
Baugur h.f:
bifreiðaverkstæði Norðurgötu
62.
Stykkishólmur:
Bllaver h.f. v/Ásklif.
Neskaupstaður:
Bifreiðaþjónustan, Strandgötu
54.
Hjólbarðavinnustofan,
Strandvegi 95,
Vestmannaeyjum.
Bílaverkstæði Dalvíkur,
Dalvik
Kirkjubæjarklaustur
Steinþór Jóhannesson.
Hornafjörður
Jón Ágústsson. Söluskála B.P.
Reyðarfjörður
Bilaverkstæðið Lykill.
Egilsstaðir
Þráinn Jónsson, Vegaveitingar
við Lagarfljótsbrú.
Ólafsfjörður
Bilaverkstæðið Múlatindur.
Húnavatnssýsla
Vélaverkstæðið Viðir, Víðidal.
HEKLA HF
Laugaveg. 170—172 — Sim. 21240