Morgunblaðið - 08.11.1974, Side 3

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. NÖVEMBER 1974
3
Frá afhendingu dfsilrafstöðvarinnar, sem oddfellowar færðu Landakotsspftala að gjöf f gær. Sveinn
Björnsson, yfirmaður oddfellowa, flytur ræðu, en við hlið hans stendur prforínnan, systir Hildegardis
— Ljðsm.rÖl. K. M.
Oddfellowar gefa Landa-
kotsspítala dísilrafstöð
ODDFELLOW-reglan á Islandi
færði í gær Landakotsspítala að
gjöf varaaflstöð, sem gerir
sjúkrahúsið óháð rafmagns-
truflunum af völdum rafmagns-
bilana á rafveitusvæði Raf-
magnsveitu Reykjavíkur. Eyk-
ur tilkoma stöðvarinnar mjög
öryggi spitalans, ef til skyndi-
legs og óvænts raforkuskorts
kemur.
Allmargir fulltrúar
Oddfellow-reglunnar afhentu
varaaflstöðina í Landakots-
spítala i gær. Yfirmaður odd-
fellowa á fslandi, Sveinn
Björnsson, hefði orð fyrir félög-
unum og gat þess, að
snemma á árinu 1971 hefði
Karl Sig. Jónasson, læknir,
einn oddfellow-félaga, vakið
máls á þvi í hópi félaga
sinna, hversu alvarlegt
vandamál sjúkrahússins
væri í raforkumálum. Akváðu
oddfellowar þá að sýna
elzta sjúkrahúsinu í Reykjavik
þakklætisvott fyrir langvarandi
og farsæl störf með því að færa
því að gjöf frá Oddfellowregl-
unni dísilrafstöð af þeirri stærð
og það fullkomna, sem að ráði
sérfróðra manna teldist nægi-
leg til þess að framleiða raf-
magn fyrir sjúkrahúsið, ef á
þyrfti að halda i neyðartil-
fellum. Gjöfin er gefin í tilefni
75 ára starfs Oddfellowregl-
unnar á fslandi, en reglan átti
afmæli hinn 1. ágúst 1972.
Þegar var hafin söfnun meðal
félaga Oddfellow-reglunnar og
dísilrafstöðin pöntuð í gegnum
Bræðurna Ormsson, en hún er
af gerðinni AEG. Voru stjórn
spitalans afhent fullgreidd inn-
flutningsskjöl, en eigendur
sjúkrahússins hafa síðan byggt
yfir stöðina á lóð hans norðan
við sjúkrahúsið. Til kaupa á
rafstöðinni vörðu oddfellowar
tæpum 2 milljónum króna, en
stöðin var undanþegin inn-
flutningstollum og Eimskipa-
félag íslands gaf helming flutn-
ingskos'tnaðar til landsins.
Sveinn Björnsson rakti í
nokkrum orðum störf
Oddfellow-reglunnar á fslandi,
en sagði siðan: „Ég skal ekki
fjölyrða frekar um störf
Oddfellow-reglunnar og þaðan
af síður um störf St. Jóseps-
spítalans, það er á allra vitorði
að með tilkomu hans og rekstri
um langan aldur hafa innan
veggja hans verið linaðar þján-
ingar sjúkra og heilsufar
manna verið bætt, allt frá upp-
hafi, -sakir elju, dugnaðar og
hjálpfýsi systranna sem og
annarra góðra starfskrafta, þar
á ég ekki sfzt við lækna
spítalans og annað starfsfólk."
Sveinn Björnsson afhenti
síðan príorinnu spítalans, syst-
ur Hildegardis, svohljóðandi
gjafabréf:
„Oddfellow-reglan á fslandi,
I.O.O.F., hefur ákveðið að gefa
St. Jósepsspitalanum i Landa-
koti í Reykjavík disilrafstöð til
notkunar í neyðartilvikum, ef
rafmagnsbilanir verða á hinu
almenna raf veitukerfi.
Með gjöf þessari minnist
Oddfellowreglan 75 ára
afmælis sins hér á landi, en hún
var stofnuð hinn 1. ágúst 1897.
Það er ósk þeirra og von, sem
að gjöfinni standa, að hún
styrki göfugt líknarstarf þeirra,
sem í spítalanum vinna, og að
hún verði þeim til blessunar,
sem hennar eiga að njóta.
Með bréfi þessu er dísilraf-
stöðin afhent spitalanum full-
búin til notkunar."
Undir gjafabréfið rita stjórn-
armeðlimir Stórstúku hinnar
óháðu Oddfellowreglu á fs-
landi, I.O.O.F.: Sveinn Björns-
son, Jón Sigtryggsson, Júlíus
Björnsson, Ingólfur Guðmunds-
son og Kolbeinn Jóhannsson.
Er systir Hildegardis hafði
veitt gjafabréfinu viðtöku tók
til máls Logi Guðbrandsson,
lögfræðingur Landakotsspitala.
Hann sagði, að frá upphafi
hefði það verið eitt helzta við-
fangsefni eigenda spitalans, St.
Jósepssystra, að búa spítalann
tækjum. Þetta kvað Logi hafa
gengið bærilega framan af og á
meðan kröfur til spitalabúnað-
ar voru miklu minni en nú er
og systurnar voru aflögufærar
af launum sínum. Róðurinn hin
síðari ár hefði hins vegar sífellt
verið að þyngjast, erkröfur til
alls útbúnaðar hefðu aukizt.
Styrkir hefðu varla verið
teljandi og daggjöldum ekki
ætlað að greiða fyrir tækja-
kaup.
Logi Guðbrandsson kvað það
löngum hafa loðað við raf-
magnsþjónustu hér á landi yfir
vetrarmánuðina, að hún hefði
verið stopul. Við engan væri
sjálfsagt að sakast, nema óblíða
og óstöðuga verðráttu landsins,
en síðustu vetur kvað hann
ástandið hafa verið mjög
slæmt. Eina úrlausnin var að
hafa rafhlöðursem gáfu straum
í takmarkaðan tíma, i því til-
felli að yfir stæði skurðaðgerð,
sem ekki var unnt að hætta við
í miðjum klíðum. Draumurinn
hefði því ávallt verið varaafl-
stöð fyrir spítalann — draum-
ur, sem nú væri að rætast. Raf-
stöóin fer í gang um leið og
bæjarstraumurinn rofnar af
spitalanum og gerist þetta svo
fljótt að menn verða vart varir
við breytinguna. Logi kvaðst
hafa orðið var við vaxandi
kvíða meðal starfsfólks
spítalans undanfarið vegna
þessara vandamála, en nú væri
þessum kvíóa aflétt og vanda-
málin leyst. Hann færði gef-
endum fyrir hönd St. Jóseps-
systra þakkir fyrir örlæti
þeirra.
Te fyrir 250
„TE FYRIR 250“ nefnist sölu-
herferð, sem fslenzkir ung-
templarar hleypa af stokkun-
um i dag til styrktar fátækum
Ceylonbúum. Munu þeir f
kvöld ganga f hús f Reykjavík,
Hafnarfirði, Kópavogi, Kefla-
vfk og Akureyri og bjóða fólki
200 gramma tepakka frá
Ceylon fyrir 250 krónur. Þá
munu þeir setja upp tesölu-
tjald f Austurstræti f dag.
Stefna ungtemplararnir að því
að selja 10 þúsund tepakka. Ef
ekki tekst að selja alla pakkana
f dag, verður haft samband við
fyrirtæki og leitað eftir þvf
hvort starfsmenn þeirra séu
reiðubúnir að leggja ungtempl-
urunum lið f þessu hjálpar-
starfi fyrir Ceylonbúa, að
hjálpa þeim að hjálpa sér sjálf-
ir, eins og ungtemplararnir
I dag hleypa ungtemplarar af stokkunum
tesöluherferð til hjálpar fátækum á Ceylon
orða það. Segja þeir, að þótt
teið sé ferkst og gott, verði
fyrst og fremst að líta á pakk-
ann sem viðurkenningarvott
fyrir framlag hvers og eins.
I tilefni þessarar söluherferð-
ar ræddi Mbl. við Höskuld Frí-
mannsson varaformann lUT og
formann tesölunefndar. Hann
sagði, að hugmyndin um tesöl-
una væri komin frá norsku ung-
templarasamtökunum. Þau
riðu á vaðið 1967 og stofnuðu til
tslenzkir ungtemplarar undirbúa söluna. Ljósm. Mbl. Ol. K. Mag.
Mynd frá eyjunni Karainagar á Ceylon, þar sem byggð hafa verið
glæsileg mannvirki og bátar fyrir gjafafé, mestmegnis frá Norð-
mönnum.
söfnunar handafátæku fólki í
norðurhluta Ceylon, nánar til-
tekið á eyjunni Karainagar.
Hefur þessu starfi verið haldið
áfram siðan með mjög góðum
árangri, og stofnað hefur verið
til sérstakrar þróunaráætlunar,
Cey-nor.
Þar hefur verið komið upp
bátasmíðastöð, sem framleiðir
tvö hundruðl7 feta plastbáta á
ári. Hver bátur veitir fjórum
mönnum vinnu, en hann kostar
um 80.000.— kr., með með vél.
Þannig fá átta hundruð manns
átvinnu á ári auk allra hinna,
sem við bátasmiðina fást og
vinnslu fisksins í landi. Áætlað
er, að fimm ára framkvæmdir
samkvæmt þróunaráætluninni
veiti fjörutíu þúsund manns
vinnu og þar með framfærslu-
eyri, þ.e.a.s. fólkinu er hjálpað
til að bjarga sér sjálft. Auk þess
hefur verið byggt frystihús,
sjómannaskóli, heilsuverndar-
stöð og fleira til að bæta félags-
lega aðstöðu ibúanna. Um
hundrað manns hafa unnið við
framkvæmd áætlunarinnar.
Fjárfest hefur verið fyrir um
80 millj. kr. ásamt mikilli sjálf-
boðavinnu. Þessir peningar
hafa að hluta komið frá norsk-
um ungmennasamtökum, sem
hafa aflað þeirra, m.a. með
tesölu. „TE FOR 10“ herferðin,
þar sem hver pakki var seldur
fyrir 10.— kr. norskar, heppn-
aðist mjög vel og seldust um
tvö hundruð þúsund pakkar.
I þessu starfi hafa Svíar, Hol-
lendingar og Svisslendingar
verið með, og nú bætast Islend-
ingar í hópinn. Þessir 10 þús-
und pakkar, sem hér á að selja,
munu gefa 2,5 milljón brúttó,
og rennur allur ágóði til báta-
smíðanna. Enda þótt okkur
finnist það kannski ekki há
upphæð mun hún koma á ótrú-
legum notum íCeylon, sem er
eitt af fátækustu löndum ver-
aldar. Sagði Höskuldur að lok-
um, að það væri von íslenzkra
ungtemplara, að sem flestir
tækju þátt í þessu hjálparstarfi
þeirra.
Fólk hlyti bæði ánægju af því
að leggja sitt af mörkum, og
fengi auk þess pakka af 1.
flokks tei.