Morgunblaðið - 12.01.1975, Qupperneq 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JANTJAR 1975
árli 1974:
Höfum við gengið til góðs
Pétur Kristjánsson,
Pelikan, sagði:
Þetta ár var eitthvert það allra
bezta, sem komið hefur i þessum
bransa, sérstaklega þó fyrir okkur
í Pelikan.
Tökum til dæmis allar plöturn-
ar, sem gefnar hafa verið út
hérna. Change og Jóhann G. fóru
út og komu með rosagóðar plötur
og við fengum líka ofsalegar við-
tökur með okkar plötu. Hún er
komin í 7 þús. eintaka sölu. Það er
ofsalega mikið að gerast núna og
ég er sannfærður um að nýja árið
á eftir að verða ennþá betra en
hitt. Ég held að 1—2 hljómsveitir
„meiki“ það erlendis á þessu ári
— Change, Jói G. eða við.
Við erum að fara út í plötu-
upptöku á næstunni. Við förum
til Bandaríkjanna þann 26. jan. og
verðum í 1W mánuð úti. Tökum
upp stóra plötu og tvær litlar i
Shaggy Dog stúdíóinu, sem við
vorum i í fyrra, og ýmislegt fleira
er á döfinni. Við erum búnir að
semja öll lögin, ætlum að taka
„HORFT um öxl og fram á við" hét útvarpsþáttur, sem var á
dagskrá sl. sumar og fjallaði um útvarpsdagskrána. Þessi
skrif gætu allt eins borið sömu yfirskrift, því að Slagsíðan
sneri sér til nokkurra valinkunnra poppara, sem allir voru í
sviðsljósinu á sl. ári, og spurði þá álits á liðnu ári og um
horfurnar á því nýja. Þjóðhátíð arárið 1974 var um margt
athyglisvert fyrir íslenzka poppáhugamenn og poppflutnings-
menn: Plötuútgáfan hefur aldrei verið meiri, heimsóknir
erlendra hljómsveita meiri en lengi áður og utanferðir
íslenzkra poppara tíðari en fyrr, einkum til plötuupptöku. En
eins og skáldið sagði: „Höfum við gengið til góðs. . og
svo framvegis. Nú um áramótin eru ýmsar blikur á lofti,
hljómsveitir hafa nýlega eða eru í þann veginn að leggja upp
laupana, alda mannaskipta virðist ætla að skella yfir og
atvinna hljómsveitanna er farin að dragast saman, en á hinn
bóginn er einnig bjart yfir á sumum miðum og íslenzkar
hljómsveitir og listamenn virðast eiga góða möguleika á að
ná því langþráða marki að skapa sér nafn erlendis. Menn
hugleiða því, hvað nýhafið ár muni bera í skauti sér — og
aftur vitnum við í skáld: „Hvað það verður veit nú enginn —
vandi er um slíkt að spá — en eitt er víst að alltaf verður —
ákaflega gaman þá!" Eða hvað?
upp 15—16 lög, og æfum nú frá
morgni til kvölds. Við ætlum líka
að reyna að spila þessi lög eitt-
hvað á böllum áður en við förum
út. Við vonumst til að koma með
litla plötu á markað i marz, þegar
við komum heim, og svo stóru
plötuna I maí. Við ætlum að gefa
þessar plötur út sjálfir og það
verður meira í þær lagt en þá
fyrri. Við ætlum að gera þessa
plötu enn betri en hina og höfum
t.d. tekið þriggja vikna stúdíótíma
í hana, i stað einnar viku, þegar
hin var tekin upp. Nú eru fram-
kvæmdastjórarnir á þönum á
milli allra bankanna til að ná í
peninga. Við búumst við miklu af
þessari plötu — teljum hana
verða mun betri en hina og jafn
seljanlega.
Viðtökurnar við hinni plötunni
fóru fram úr vonum okkar. Ég
held, að það, sem réð hvað mestu,
— fyrir utan efni plötunnar —,
hafi verið það, að engín önnur
hljómsveit var með plötu á
markaðnum á sama tima og svo
það, hvað við fylgdum henni vel
eftir með því að spila lögin á
böllum. Við vorum búnir að
kynna lögin vel á böllum áður en
hún kom út og héldum áfram að
spila þau. Svo spiluðum við lögin
líka á hljómleikum, sem lukkuð-
ust vel, og við viljum halda því
áfram, að kynna plötur okkar á
hljómleikum. — Þetta var hins
vegar öðru vísi hjá Hljómum,
þegar þeir komu með sína plötu,
því að þeir höfðu haft svo mikið
af aðstoðarmönnum á plötunni, að
þeir gátu ekki flutt öll lögin af
henni á böllum. Þetta gátum við
hins vegar alveg leikandi með
okkar plötu.
Já, ég er mjög bjartsýnn á þetta
nýbyrjaða ár. Ég er mjög hress
yfir Jóa og Change og heid að þeir
eigi eftir að gera góða hluti.
Change er komin í svo góða að-
stöðu, er komin með einn af fimm
frægustu upptökumeisturum
heims, og hann getur gert þá
fræga þegar hann vill. Það er
bara að velja bezta tímann.
Við höfum sjálfir fengið mikið
af tilboðum erlendis frá um að
gefa út plötuna okkar, sem kom
út á sl. ári, bæði frá Norðurlönd-
um, Englandi og Ameríku, og er-
um mjög bjartsýnir á þessi mál á
næstunni. Við erum hreinlega
ofsalega hressir og ánægðir með
það sem er að gerast, bæði hjá
okkur og öðrum.
Sigurjón Sighvatsson,
Brimkió, sagði:
verða samkeppnisfærir. Þegar
enginn munur var á framleiðslu
atvinnumannanna og áhuga-
mannanna, þá var í rauninni ekki
verið að gera neitt merkilegt. En
um leið og munur fer að sjást á
verkum þessara aðila, þá styrkir
það þá skoðun, að íslenzka poppið
sé að verða list eða listiðnaður.
Þegar báðir aðilar skila því sama,
er ekki hægt að tala um list.
Ari Jónsson,
Boof Tops:
Mér finnst töluvert framþróun
hafa orðið í poppinu á síðastliðnu
ári, sérstaklega í sambandi við
plöturnar. Hljómar komu með
mjög þokkalega plötu og Change
og Jóhann G. komu með stórar
plötur, sem eru fyrstu íslenzku
plöturnar, sem eru samkeppni-
færar á erlendum markaði, bæði
hvað snertir efnivið og vinnu-
brögð — nema að því er varðar
textana, þeir voru frekar slappir.
Mörlandinn er slakur í enskunni.
í dansleikjaspilamennskunni
hefur sú kenning, sem mjög hefur
komið fram á Slagsíðunni, að
leika þyrfti brennivínstónlist til
að ná vinsældum, verið rækilega
afsönnuð af Pelican og það er
mjög gleðileg niðurstaða.
Hins vegar hefur komið í Ijós
athyglisverð þversögn í þessum
efnum. Þær hljómsveitir, sem
gefa út beztu plöturnar, eru ekki
endilega beztar á böllunum, og
svo öfugt — þær, sem eru beztar á
böllum, eru ekki endilega beztar á
plötum.
mm
Ég er bjartsýnn á árið 1975. Nú
virðast í fyrsta sinn vera að opn-
ast ýmsir möguleikar á því, að
íslenzkir popparar teygi arma
sína inn á erlenda markaði — sem
kennski er að einhverju leyti
tengt þeirri velgengni sem
evrópskt meginlandsrokk —
Continental rock — hefur átt að
fagna í Bandaríkjunum.
Hvað Brimkló snertir er ég
bjartsýnn á að árið 1975 verði
miklu betra en árið 1974 var. Við
ætlum að æfa meira en áður og
verða betri — en þó verður að
taka það með í reikninginn, að við
erum áhugamenn í poppinu, en
ekki atvinnumenn. Það er ekki
þar með sagt, að við séum ekki
tónlistarmenn, en við erum ekki
eingöngu í tónlistinni, heldur höf-
um einnig öðrum störfum að
sinna.
En það hefur einmitt gerzt á
þessu síðastliðna ári — sem segir
sitt um stöðuna í islenzka poppinu
— að verk atvinnumannanna
hafa farið að skera sig úr verkum
hinna. Atvinnumennirnir hafa
náð að sýna eitthvað meira en
hinir og þá eru þeir um leið að
nálgast erlenda tónlistarmenn og
Hvað mér persónulega viðvíkur
finnst mér það merkilegast við
árið 1974 að Roof Tops sendi frá
sér sfna fyrstu L.P. plötu. Þessi
plata hefur verið takmark okkar í
mörg ár og eftir 6 ár og nokkurra
mánaða seinkun kom hún loks út
rétt fyrir jól. Mér fannst mjög
ánægjulegt að vinna að gerð plöt-
unnar og er tiltölulega ánægður
með útkomuna í heild.
Þróun mála innanlands á árinu
hefur að mínu mati verið neikvæð
og á ég þá sérstaklega við at-
vinnumöguleika. A sl. vetri hættu
gagnfræðaskólarnir t.d. að fá
hljómsveitir og setti það verulegt
strik í reikninginn auk þess sem
sveitaböll hafa dottið mikið niður.
Astæðan fyrir þessu er að mínu
viti fyrst og fremst hinn gifurlegi
kostnaður sem þvf fylgir að halda
böll sem leiðir aftur til að miða-
verð er orðið alltof hátt. Það þarf
húsfylli til að standa undir
kostnaði og bera eitthvað úr být-
um en ef að það bregst mega
menn teljast heppnir að koma
sléttir út eða þá með lélegt kaup.
Oft er það svo að menn koma
hreinlega út með tapi. Þetta er
m.a. ástæðan fyrir þvi að við í
Roof Tops ákváðum að hætta nú
um áramótin.
Jákvæða hlið þróunarinnar á sl.
ári er tvimælalaust hin stóraukna
plötuútgáfa sem átt hefur sér stað
hér að undanförnu og tel ég það
stórt skref fram á við enda hafa
íslenskir hljómlistarmenn sannað
það að undanförnu, að þeir standa
litt eða ekki að baki útlendra á
þessu sviði. Ég held, að þróunin
verði sú, að flestar hljómsveitir
fari að gefa út a.m.k. eina breið-
plötu á ári enda er orðið mun
auðveldara að fara út í plötugerð
en áður.
Ef við vikjum að þróun mála
erlendis verð ég að viðurkenna að
ég hef fremur lítið fylgst með í
þeim efnum. Mér virðist þó í
fljótu bragði mikið hafa borið á
afturhvarfi til gamalla laga og
þarf ekki annað en að skoða
ameriska vinsældarlistann núna,
— þar er Elton John t.d. í efsta
sæti með gamalt bitlalag „Lucy in
the Sky... “, og mörg fleiri dæmi
mætti tina til. Þá finnst mér einn-
ig eins og að Ameríka sé að taka
yfir í poppinu og England hafi
dottið mjög niður að undanförnu
enda hafa margir af bestu popp-
tónlistarmönnum Englands farið
yfir til Bandaríkjanna og starfa
þar.
Nú i byrjun þessa árs virðist
mér popptónlistarlif hér á landi
vera mjög á reiki en margar
hljómsveitir eru nú að stokka upp
og margar hafa hætt störfum þ. á
m. Roof Tops. Hvað mig sjálfan
varðar mun ég halda áfram í
poppinu og í því sambandi get ég
sagt að í bígerð er stofnun nýrrar
hljómsveitar. En það mál er enn
sem komið er á byrjunarstigi og
vil ég þvi ekkert ræða það nánar
að svo stöddu.
Björgvin Halldórsson,
Hljómum:
Að minum dómi hefur aldrei
verið eins mikil gróska i hljóm-
plötuiðnaðinum hérlendis og á sl.
ári. Má segja að núna fyrst sé með
réttu hægt að kalla þetta iðnað.
Bæði hljómsveitir og einstak-
lingar hafa gefið út plötur jafnt
stórar sem litlar. En þrátt fyrir
þessa grósku í plötuútgáfunni er
það nú samt svo að menn virðast