Morgunblaðið - 12.01.1975, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JANUAR 1975
13
Árlð 1975:
yandi er um slíkt að spá...”
alls ekki vera með hlutina á
hreinu eins og það er kallað. Mér
virðist eins og popptónlistarmenn
almennt viti ekki hvað við tekur
næst eða hvað stefnu taka skuli
enda er plötuútgáfan hér ótrygg
þrátt fyrir allt. Það er nú einu
sinni svo með atvinnumennsku í
popptónlistinni hér, að hún virð-
ist eiga mjög erfitt uppdráttar og
gengur I flestum tilfellum mjög
brösótt. Þetta kemur mér ein-
kennilega fyrir sjónir þvi að á
sama tíma virðist vera nægur
markaður fyrir öll önnur listform
eins og t.d. málaralist og ljóða-
gerð þótt deila megi um hversu
gott allt það efni er sem þar kem-
ur fram.
Af sjálfum mér er það að segja,
að 1974 hefur verið mjög lær-
dómsrikt og gott ár fyrir mig. Ég
skrapp til Englands og tók þar
upp plötu með Omari í Pelikan og
fleiri góðum mönnum og lærði ég
margt af þeirri ferð. Þá spilaði ég
með félögum mínum í Hljómum
sem var mjög góð reynsla enda
eru þetta allt „topp“ menn í popp-
tónlistinni hér á landi. Mér finnst
að Gunnar Þórðarson ætti að fá
einhvers konar viðurkenningu
frá þessum dómurum listar á Is-
landi fyrir allt það sem hann hef-
ur gert á þessu sviði og allt það
frumsamda efni sem hann hefur
lagt fram á ferli sínum.
Staðan i popptónlistinni i dag
finnst mér vera sú, að æ fleiri
tónlistarmenn stefna nú erlendis
bæði til að starfa og taka upp
enda'er almennilegt upptöku-
stúdíó ekki til hér á Fróni. 1 þessu
sambandi má benda á að það vant-
ar ekki bara stúdíó fyrir popptón-
list heldur einnig fyrir klassíska
tónlist, kóra, óperusöngvara og
jafnvel leikrit eða m.ö.o. allt það
sem vinna þarf í upptökustúdíó-
um.
Ég held að árið 1975 verði við-
burðarikt, ekki einungis á tón-
listarsviðinu heldur einnig í
heimsmálunum almennt. Per-
sónulega stefni ég að þvi, að
gamall draumur rætist en hann er
sá að vinna erlendis og þá helst i
Englandi. Það eiga eftir að koma
fram nýjar hljómsveitir og nýir
menn eins og alltaf áður. Plötuút-
gáfa á sennilega eftir að aukast
verulega, — ég tala nú ekki um ef
einhver peningamaðurinn sæi
loksins hinn mikla hagnað sem
fólgin er i fullkomnu upptöku-
stúdíói og kæmi upp einu slíku.
Hér væri hægt að koma upp topp-
stúdíói sem jafnvel erlendir lista-
menn gætu nýtt sér. Þvi ef ég
þekki það rétt, þá þætti mörgum
þeirra án efa gott að koma hingað
i kyrrðina og náttúrufegurðina til
þess að vinna. Ég óska öllum
kollegum mínum góðs gengis á
nýja árinu og vona að óskir þeirra
allra og vonir megi rætast.
Gunnlaugur Melsteð,
Haukum:
Að minum dómi hefur orðið
mikil breyting á popptónlist á sl.
ári og það er áberandi, að amerísk
popptónlist virðist vera að taka
yfir þ.e. það sem kalla mætti
„svart rokk“ eða soul tónlist.
Énska poppið fraus fyrir 3 — 4
árum og hefur að minu áiiti
staðnað að miklu leyti. Mér fannst
ég verða sérstaklega var við þetta
þegar ég fór til Bandarikjanna og
Englands i haust og þá fékk ég
ágætan samanburð á öllu þvf sem
er að gerast i New York og hins
vegar London þar sem allt virðist
vera dautt. Ég komst þá lika að
raun um að íslenzkar hljómsveitir

eru í mörgum tilfellum mjög
góðar miðað við það sem ég heyrði
á klúbbum úti. Ameriska tónlistin
er nú smátt og smátt að vinna á
hérna og það krefst þess, að
hljómsveitirnar þurf a að fara að
einbeita sér meira að rythma, eða
m.ö.o. hún hefur í för með sér
minna „power" en meiri rythma.
Það leiðir því að sjálfu sér að það
er betra að dansa eftir þessari
tónlist án þess þó að þetta sé
einhver „brennivínsmúsík" eins
og sumir öfgamenn halda
kannski. Það er mikið lagt í þessa
tónlist en hún er um leið góð
danstónlist.
Af innlendu poppi finnst mér
það merkilegast að menn hafa f
auknum mæli farið út í að koma
frumsömdu efni á framfæri á
plötum og það er að sjálfsögðu
rétta þróunin. Þetta hafa þó aðal-
lega verið einstaklingar, sem er
ágætt út af fyrir sig, en mér
finnst að hljómsveitirnar sjálfar
mættu gera meira af þvi að gefa
út plötur. Atvinnumöguleikar á
böllum hafa minnkað verulega að
undanförnu og það er mun
erfiðara að reka atvinnuhljóm-
sveit núna en oftast áður. Sveita-
böllin og böllin suður með sjó
hafa t.d. dottið mikið niður en
fólk virðist sækja meira á staðina
i Reykjavík. Sveitaböllin hafa
verið helsta tekjulind hljómsveit-
anna og með því að þau detta
niður rýrna tekjurnar að sama-
skapi. Þetta á þó vonandi eftir að
lagast á þessu ári.
Hvað okkur Hauka sjálfa við-
víkur stefnum við að plötu á
þessu ári og við erum nú þegar
farnir að vinna að henni. Við
höfum að vísu oft gefið út svona
yfirlýsingar áður en í þetta skipti
er það pottþétt. Við eigum nú
meira og betra efni en áður og
þetta efni sem við eigum liggur
mun betur fyrir. Okkur finnst það
lika vel við hæfi að Haukar gefi
út sina fyrstu plötu á kvenna-
árinu.
Magnús Sigmundsson,
Change, sagði:
Það er mjög margt að gerast og
mér finnst mikið liggja í loftinu.
Menn er farnir að fá meiri trú á
sjálfum sér og á getu íslenzka
poppsins. Ég veit það eftir að hafa
verið I Englandi, að miðað við
höfðatölu eru íslenzkir tónlistar-
menn alls ekki hæfileikaminni en
þeir erlendu.
Það hafa komið út fjórar góðar
plötur á árinu, frá Jóhanni G.,
Pelikan, Ómari Óskarssyni og
Change og mér lízt mjög vel á
nýja árið I þessum efnum. Það er
mikill hugur í mönnum að fara að
leita fyrir sér utan landsstein-
anna og tónlist okkar á sterka
möguleika. Hún er frábrugðin
þvi, sem aðrir eru að gera, það er
sérkennilegur andi í henni, sem
kemur liklega vegna legu lands-
ins. Við erum miðja vegu milli
Ameríku og Evrópu og höfum
gott tækifæri til að vinna úr þeim
áhrifum, sem hingað berast. Tón-
listin hér er öðru vfsi en á Norður-
löndum og í Evrópu. Það hefur
verið að koma í ljós í tónlistinni
frá Pelikan, Júdasi, Jóa G. og
okkar.
Það er svo margt hægt að gera,
bara ef menn nenna að vinna.
Fæstir eru tónlistarmenn af guðs
náð, heldur verða að hafa fyrir
hlutunum.
Við erum að fara út til Bret-
lands núna og förum að taka upp
nýja stóra plötu. Við göngum út
frá þvi að hún verði tekin upp í
London, þótt það geti vissulega
breytzt.
með sjálfstæða tónlistarstefnu
hér á landi er ekki um annað að
ræða. Það er ekkert undarlegt þó
að hugur margra stefni út fyrir
landsteinana hafandi það i huga,
hversu stutt leið er frá Tjarnar-
búð yfir á Hótel Borg og þeir eru
fáir sem vilja enda sem einhvers
konar hljómlistartrúðar á slíkum
stöðum.
Hannes Jón Hannesson,
gítarleikari Sólskins-
ins sáluga, sagði:
Hljómleikarnir, sem við ætluð-
um að leika á með Sinfóníuhljóm-
sveitinni, verða ekki haldnir að
sinni vegna anna Sinfóniunnar.
Það verður að taka þá inn á dag-
skrá, þannig að þeir verða eftir
3—5 mánuði.
Annars vil ég nota tækifærið og
færa öllum óskir um gott ár frá
Change.
Ómar Óskarsson,
Stólum:
Þegar ég velti fyrir mér þróun-
inni í popptónlistarlífinu hér
heima að undanförnu finnst mér,
að það eina, sem skipti máli I
framtiðinni, sé framvinda mála
hjá íslenzkum atvinnuhljómsveit-
um erlendis. Þegar það hefur sýnt
sig að ekki er grundvöllur fyrir
þvi að reka atvinnuhljómsveit
Mér lízt mjög vel á þróunina i
plötumálunum. Ég er mjög hress
yfir þeim sem fóru út til að taka
upp plötur, Change og Jóhanni G.
— þeir þorðu að fara út og standa
undir þvi sem þeir eru að gera. Og
það virðist útkoman, að plöturn-
ar, sem eru teknar upp úti, seljist
betur hér heima — kannski ekki
endilega vegna upptökutækninn-
ar, því að efnið var gott. En þetta
er mikið hættuspil, þvi að mark-
aðurinn hér er svo lítill og seinn
að taka við sér, og þess vegna
verða þessir menn að reyna að
komast inn á erlenda markaði. Þó
er þetta kannski að breytast hér.
Fyrir nokkrum árum þótti
3—4000 eintaka sala metsala hér
á landi, en nú eru plötur komnar
upp í 7—8000 eintök i sölu. Samt
er markaðurinn i raun of lítill,
þegar á allt er litið.
Ég er bjartsýnn fyrir hönd
sumra aðila um nýja árið, þ.e.
þeirra sem eru að fara út, eins og
Change, Jóa G. og Pelikan. En um
aðra veit ég ekki hvað skal segja.
Það geta ekki allir sigrað.
Við í Sólskini fórum af stað með
það i huga að spila frumsamda
tónlist, en það reyndist ekki vera
markaður fyrir hana — fólkið var
ekki móttækilegt fyrir henni. Því
fannst hún ekki endilega Iéleg,
heldur sagði það bara að það
þekkti hana ekki. Það væri svo
sem alveg hægt að dansa eftir
henni, en það vildi heldur ein-

Þetta var mjög erfitt fyrir okkur,
þó að við fórnuðum okkur mikið á
tímabili, en nú held ég að sé að
rætast úr þessu. Mér lízt mjög vel
á nýja árið, fólkið er farið að
hugsa meira um tónlistina og
gæði hennar. Aður vildi það bara
eitthvað gamalt og gott til að
syngja, þegar það var ölvað.
Mér finnst rétt sú þróun, sem
orðið hefur i plötuútgáfunni. Það
á að gefa út eins margar plötur og
hægt er — og menn treysta sér að
standa undir — og láta svo fólkið
um að velja. Plöturnar með
Jóhanni G. og Change voru mikil
framför, bæði að efni og upptöku.
Sérstaklega var upptakan góð hjá
Change. Hins vegar er ég ekkert
yfir mig hrifinn að öðru, sem á
markað hefur komið. Mér hefur
fundizt það mjög keimlikt, sem ég
hef hlustað á.
Ég er mjög bjartsýnn á þetta ár
fyrir okkur. Við erum að koma út
með tveggja laga plötu á næst-
unni, höfum lagt mikla vinnu í
hana og erum bjartsýnir. Svo er
andinn í hljómsveitinni lika þann-
ig, að menn mega búast við að
heyra mikið frá okkur.
Pálmi Gunnarsson,
Islandiu og síðar
í Mánum, sagði:
ss**
hver lög sem það þekkti, ný eða
gömul. Kannski voru það mistök
hjá okkur að koma ekki með plötu
fyrst til að kynna tónlist okkar.
Þetta er alls ekki sambærilegt
við tónlistarheiminn erlendis.
Hér er bara hægt að spila á dans-
leikjum, ef menn vilja hafa ofan I
sig og á, en úti spila menn frum-
samda tónlist helzt á hljómleikum
og það er allt annar handleggur.
Við fengum ekki nóg að gera —
sumir danshúsastjórar vildu
hreinlega ekki hljómsveitir með
frumsamda tónlist — og þegar
þetta mótlæti mætti hljómsveit-
inni, fór samkomulagið að versna
hjá liðsmönnum hennar og því fó)
sem fór. Það var raunar ekki von
að menn vildu vera að puða við
það, sem ekkert gaf af sér.
Nikulás Róbertsson,
Dögg, sagði:
Það var frekar erfitt að starfa í
bransanum á sl. ári, en það var þó
skemmtilegt og þetta stefnir i
rétta átt, tónlistin er að batna.
Mér lízt ekkert á framtíðina —
og þó, það getur rætzt úr. Þetta
hefur verið hálfgert eymdar-
ástand. Pelikan hafa að visu verið
á fullu og verið það nafn, sem
hæst hefur borið, en yfir öllum
hinum hefur verið sama lognmoll-
an. Ur islenzkum stúdíóum hefur
komið algert drasl, hvað upptök-
una snertir, en hins vegar hafa
bæði Jóhann G. og Change komið
að utan með plötur, sem hafa ver-
ið mjög vandaðar að hljóðritun.
Um efni þeirra vil ég ekki dæma,
það er ekki mitt hlutverk, heldur
Framhald á bls. 15
se.A«NWAn