Morgunblaðið - 24.04.1975, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. APRIL 1975
Piltur og stúlka s;
Ég held ég geti gizkað á, hvað þú hugsar, lags-
maður! Þér dettur líkt í hug eins og mér, þegar ég
kom hingað í fyrsta sinn; ég sagði við sjálfan mig:
Margt hefur guð minn góður smiðað betur en nesið
að tarna. En mikil eru verkin mannanna, og heldur
en ekki er það staðarlegt að líta yfir Víkina; en ekki
get ég sagt þér mikið til húsanna; ég þekki fæst af
þeim, nema þetta er dómkirkjan, sem stendur þarna
rétt við tjörnina, og garður jarlsins hérna megin við
lækinn, og sannast er um það, að margt skipast á
mannsævinni; þetta var ,,tugthús“ í minu ungdæmi,
þá sat Jóhann stríðsmaður og Jóhannes limur þar við
lítinn kost, og hélt enginn, að það mundi verða
aðsetur landshöfóingjans. Hérna til hægri handar
sér þú fyrst móhraukana, sem þeir tönglast og
tyggjast um sem gaddhestar um illt fóður; en það
eru laugarnar, sem þarna rýkur upp úr; haganlega
er þeim fyrir komió, þar getur maður þvegið af
íslenzkuna; og nú man ég ekki meira að sýna þér
hérna megin við fjörðinn nema Laugarnes og Viðey,
eyjuna þarna stóru; fjallið aó tarna, það er Esjan,
hún er enn þá eins og guð hefur gjört hana; og þetta
er hann Bárður karlinn Snæfellsás, sem blasir þarna
við hafið, en ekki skaltu hneykslast á því, þó hann
fari aftan að siðunum og snúi hingað bakinu að
höfðingjunum; en settu þig nú niður, lagsmaður,
hérna á bekkinn, ég á eftir að segja þér nokkuð, sem
ég veit, en þú veizt ekki, af því þú ert ókunnugur
hérna syðra; settu þig niður!
Æ, segðu mér það einhvern tíma seinna, sagði
Indriði og horfði upp eftir melunum og sá, að
stúlkurnar, sem þeir höfðu séð áður, voru snúnar
aftur og voru þegar komnar aö vörðunni; ég vil, að
við göngum nú heim aftur og vitum, hvort ekki er
búið að bera á borð fyrir okkur morgunverðinn.
Það er og satt, ég er orðinn matlystugur aftur, þó
ég gleypti laxinn í gær, sagði Sigurður og stóð upp
aftur, en þarna eru stúlkurnar þínar komnar aftur;
ég vissi það, að þær mundu fara hér um aftur; en
hvaða lafalúði er það, sem kominn er í fylgi með
þeim? Láttu mig sjá! Það er líkt honum kaupmanni
Möller, já, það er enginn annar en hann!
Nú, er þetta kaupmaður Möller? sagöi Indriði og
brá nokkuð viö, svo að Sigurður tók eftir því og lítur
framan í hann og segir:
HOGNI HREKKVI3I
Þekkir þú kaupmann Möller?
Nei, en ég hef heyrt hans getið, sagði Indriði og
leit aftur til þeirra Sigríðar, rétt i því þær gengu
fram hjá vörðunni. Indriði þekkti þá glöggt, að
annar kvenmaðurinn var Sigríður.
Þekkir þú kvenmanninn, lagsmaður?
Hvernig getur þú hugsað, að ég þekki hana? sagði
Indriði. Ég þekki engan mann hérna syðra.
Ég spyr þig að því, af þvi mér heyrðist þú segja
áðan, að hún væri lík stúlku, sem þú hefðir þekkt
fyrir austan.
Já, en nú sé ég, að það er ekki sem ég hélt.
Það var líklegra, en hitt sé ég, að kaupmaðurinn
þekkir hana. Guð gæfi, að ég væri danskur eins og
hann. Sérðu ekki, hvernig hann hoppar og skoppar
kringum þær, eins og hann sé á hjólum? Þetta
kemur sér nú vel við stúlkurnar, að tarna.
Æ, hvað varðar mig um það, sagði Indriði fremur
önuglegur í svari.
Það getur verið, lagsmaður. En hvað kemur til, að
mér sýnist þú lítir eins illilega til hans eins og þig
sárlangaði til að berja hann?
Hvers vegna ætti mér að geta dottið það í hug?
sagði Indriði. Hann hefur ekki gjört mér neitt illt,
manntötrið, það ég viti.
Meðan þeir ræddust þetta við, höfðu þeir gengið
ofan af vörðunni og héldu nú beina leið heim eftir
stignum. Þær stöllur og Möller fóru spölkorn fyrir
og þó svo langt, að ekki máttu þeir heyra orðaskil á
því sem þau ræddust við. Sigríður hafði tekið barnið
á handlegg sér, því það var orðið þreytt af gangin-
um; en kaupmaður gekk rétt við hliðina á henni og
Strákurinn sem lék
á tröllkarlinn
Þegar strákur kom aftur til konungshallarinnar
með silfurendurnar sjö, var mjög vel tekið á móti
honum, og öllum líkaði enn betur við hann en áður
og sjálfur konungurinn sagði, að þetta hefði verið
vel gert, að ná öndunum, en bræður hans öfunduðu
hann enn meira en áður, og svo fundu þeir upp á því
að segja við hestagæslumanninn, að nú hefói strákur
þóttst geta náð rúmteppinu tröllkarlsins, ef hann
bara langaði til, en í því voru tveir gulltiglar og tveir
silfurtiglar, og hestagæslumaðurinn var heldur ekki
seinn í þetta skipti að segja konunginum frá þessu.
Konungur sagði þá við strákinn, að bræður hans
hefðu sagt, að hann væri maður til þess að ná í
rúmteppið risans, og nú yrði hann að gera það,
annars yrði hann tekinn af lífi. Piltur svaraði, að
hann hefði hvorki hugsað né sagt neitt um þetta
rúmteppi, en ekki stoðaði það, og svo bað hann um
þriggja daga frest til þess að undirbúa sig, og fékk
hann. Þegar þessir þrír dagar voru liðnir, reri hann
aftur yfir um vatnið í troginu, lagðist í leyni skammt
frá bústað tröllsins. Loks, er hann hafði legið all-
lengi, sá hann að tröllkerlingar komu út með rúm-
teppið, sem var með gulltiglum og silfurtiglum.
Ætluðu þær að viðra teppið, en þegar þær voru
komnar inn í hellinn aftur, læddist strákur að og tók
teppið og reri burtu með það eins fljótt og hann gat.
Þegar hann var kominn út á mitt vatnið, kom
tröllkarlinn út og sá til hans.
„Varst það þú, sem tókst silfurendurnar mínar
sjö?“ hrópaði risinn.
„Já-á,“ sagði strákur.
„Hefirðu nú líka tekið rúmteppið mitt með silfur-
tigli og gulltigli?“
V* 1
mm
ineiimorgunkðífiiiu
Siggi! Fyrir alla muni
vertu ekki að þessu, þú
ruglar alveg sumarleyf-
unum fyrir okkur!
Jæja læknir, nú sjáió
þér að þetta er að koma.
Vissulega er mér það
ánægja þegar starfs-
fólkið kemur til mín
með vandamál sín, — en
ég átti við í vinnutíman-
um.
Drengurinn er búinn að
vera meó fiðluna í tvo
mánuði og að strax þurfi
að stilla hana?