Morgunblaðið - 09.09.1975, Blaðsíða 28

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. SEPTEMBER 1975
Konan , sem kunni
ekki að gæta hófe
Það voru einu sinni gömul hjón, sem
bjuggu langt frá alfaraleið, í vesölum
litlum kofa er stóð við fjörð. Börnin
þeirra fóru út í heim um leið og þau gátu
séð fyrir sér sjálf, svo það var enginn til
að annast þau í ellinni.
Dag einn var ekki til svo mikið sem ein
l.ítil spýta til að setja undir grautarpott-
inn. Konan barmaði sér og skammaði
manninn sinn fyrir að hafa ekki sótt
brenni áður en kassinn tæmdist.
Til þess að fá hana til að hætta þessu
voli tók hann burðarólina af snaganum
og staulaðist út í skóginn til að ná í
eldivið. Hann var stirður og þreklaus, en
hann fann þó það, sem hann leitaði að og
safnaði nú saman hrúgu af þurrum
greinum.
Þegar hann ætlaði að lyfta þessu hlassi
upp á bakið. þraut hann krafta. Sorg-
mæddur dró hann grein og grein út úr
hrúgunni til að létta hana.
Á meðan hann var að þessu bar þar að
bláklæddan mann. Hann stoppaði og
/^COSPER-------------------------\
taS9 C05PEK
Eru ekki bráðum búinn að spyrja, hvar Eff-
elturninn sé?
___________________________________________>
heilsaði eins og þeir væru gamlir kunn-
ingjar. Gamli maðurinn mundi hins
vegar ekki eftir að hafa séð hann áður.
„Þú þekkir mig ekki,“ sagði ókunni
maðurinn, „en við erum nágrannar, því
ég bý i jörðinni undir kofanum þínum.
Konan mín og ég erum þér mjög þakklát
fyrir að kvelja okkur ekki með því að
hella vatninu á þröskuldinn, heldur fara
alltaf spölkorn frá húsinu.
Láttu nú brennið vera og hlustaðu á
ráðleggingu mína og farðu að litla
skógarstígnum, sem þú sérð þarna. Þegar
þú hefur gengið spölkorn kemur þú að
grænni grasbrekku og í miðri brekkunni
er stórt birkitré. Við rætur birkitrésins
er lind. Leggstu þar á fjórar fætur og
drekktu vatnið. Við hvern sopa, sem þú
kyngir, yngist þú um eitt ár.“
Á sama augnabliki hvarf hann á milli
trjánna og gamli maðurinn stóð og starði
á staðinn, sem ókunni maðurinn hafði
verið á. Hann gerði sér ekki grein fyrir
Úr íslenzkum fornsögum:
Auðunar þáttur
vestfirzka
Konungur mælti: „Hvað viltu þá af
gera?“
Hann svarar: „Fara,“ segir hann, „til
Danmerkur og gefa Sveini konungi.“
Haraldur konungur segir:„Hvort er, að
þú ert maður svo óvitur, að þú hefur eigi
heyrt ófrið þann, er í milli er landa
þessara, eða ætlar þú að giftu þína svo
mikla að þú munir þar komast með ger-
semar, er aðrir fá eigi komizt klaklaust,
þó að nauðsyn eigi til?“
Auðunn svarar: „Herra, það er á yðar
valdi, en engu játum vér öðru en þessu,
er vér höfum áður ætlað.“
Þá mælti konungur: „Hví mun eigi það
til, að þú farir leið þína, sem þú vilt, og
kom þá til mín, er þú ferð aftur, og seg
mér, hversu Sveinn konungur launar þér
dýrið, og kann það vera, að þú sért
gæfumaður.“
„Því heiti ég þér,“ sagði Auðunn.
Hann fer nú síðan suður með landi og í
Vík austur og þá til Danmerkur; og er þá
uppi hver peningur fjárins, og verður
hann þá að biðja matar bæði fyrir sig og
dýrið.
VlK>
MORöJNi-
kaff/no
Kvikmyndahandrit aö moröi
Eftir Lillian
O'Donnell
Þýðandi Jóhanna
Kristjónsdóttir.
41
fremst aó morðinginn var Irylllur
af bra'ði eða ástríðu. Þess vegna
hafði verið nauðsynlegt fyrir
morðingjann að hringja.
Sá seki hlaut þvf að vera maður
kominn af léttasta skeiði. Maður
sem var sennilega ekki viðloðandi
kvikmyndabransann og þekkti
ba-ði Talmey og Maríettu mjög
veí. Hann réð einnig yfir bfl og
hann hlauf að vera kunnugur f
Suffolk.
Meðal þeirra karlmanno sem
ekki höfðu tengsl við kvikmynda-
heiminn var til dæmis Eugene
Brahm listmálarinn. Hann hafði
uni skamma hrfð verið í lygjum
við stjörnuna, en á scinni árum
hafði hann nánasl einangrað sig
frá umheiminum og það svo að
um hlédrægni hans hafði m.vnd-
azt hálfgerð goðsögn. Ilann gal
ekki hafa vitað um að fréttin um
endurkomu Maríettu myndi birl-
asl svona fljóft f blöðununi.
Brahm hafði enga haldhæra fjar-
vistarsönnun á mánudagsmorgun
og það gæti orðið spennandi að
heyra hvernig honum (ækist að
gera grein fyrir gerðum sínum á
sunnudagskvöldið, þegar Talmey
hafði verið myrtur.
Og hverjir komu aðrir tii
grelna? Það hlutu að vera ein-
hverjir fleiri sem pössuðu inn í
þessa mynd Davids. Jú, stjúpfað-
irinn, Paul Watts. En hvaða
ástæðu gat hann haft til að
fremja morð?
En það var enn einn aðili, pilt-
ur sá sem hafði komið við sögu f
bflslysinu sem hafði orðið til að
ýta leikkonunni upphaflega út f
yztu myrkur: Timothy
Unterwood, ungi maðurínn sem
hafði keyrt hinn bflinn.
David jðk hraðann áfjáður í að
afla sér núverandi heimilisfangs
Unterwoodf jölskyldunnar sem
allra fyrst.
11. KAFLI
— Nei, hvern sé ég! Eftirlæti
rannsóknarlögreglunnar! hrópaði
Capretto upp yfir sig. — Hvar
hefurður eiginlega verið maður.
Og hver heldurður að hafi verið
að spyrja eftir þér? Kétt til getlð
... Það var Felix. Hvað f fjáran-
um hefurður verið að bardúsa?
— Leika leynilögreglumann,
tautaði David.
— Þú segir ekki! Ýmsir okkar
hafa verið að reyna að ná f
þig. Þú stakkst af án þess að
skilja eftir nein boð.
— Hefur yfirlögreglumaðurinn
spurt eftir mér? grcip David fram
f fyrir honum.
— Það er vfst óhætt að orða það
svo! Annaðhvort stingur þú af aft
ur þangað til öldurnar fer að
Iægja cða arkar rakleitt f gin
Ijónsins ... og vel á minnzt, ég er
með smásendingu handa þér.
Caprctto dró út skrífborðs-
skúffu og tók upp bréf:
— Það hefði litið dálftið ein-
kennilega út að láta ástarbréf
liggja hér, enda þótt það sé merkt
bréfsefnl lögreglulæknisins.
David reif bréfið argur úr
hönduni Caprettos sem var hinn
strfðnislegasti.
„Mér skilst að þér hafið einnig
móðgað lögreglulæknínn í
Suffolk County. Ég hélt það væri
aðeins kvenkynslæknar sem
hlytu ckki náð fyrir augum yðar.
Langar að heyra skýringu yðar D.
Quain.
Ps. Krufningin staðfesti tíma-
setningu Merediths læknis.“
David flýtti sér f sfmann.
— Er þetta Quain læknir?
David Link hérna mcgin. Þökk
fyrir bréfið. Ég hef míkfnn áhuga
á að ræða málið nánar við yður.
Hvernig litist yður á að við
snæddum saman kvöldverð?
Fyrirtak, ég sæki yður þá
klukkan átta.
Með endurnýjuðum þrótti
kastaði David sér yfir þau verk-
efni sem biðu hans, þvf að hann
taldi öruggara að vera við öllu
búinn, þegar hann stæði and-
spænis Felix. Fyrsta skýrslan sem
hann las var plaggið sem Capretto
hafði óskað eftir frá Los Angeles.
N’ý rannsókn á atburðarásinni
varðandi slysið sem ungfrú Shaw
hafði orðið fyrir leiddi ekkert
nýtt f Ijós. Vfirheyrslur höfðu
ekki borið frekari árangur og
ekkert hafði komið fram sem skar
úr um það hvort ungfrú Shaw
hafði neytt áfengis f samkvæm-
inu. Vörðurinn á bflastæðinu
minntist þess að hún hefði sczt
inn f bifreið sfna og setið þar í
stundarfjórðung án þess að setja
bflinn f gang. Hann undraði sig á
þvf að hún var einsömul og f
þeirri trú að hún væri að bfða
eftir cinhverjum, hafði hann
auga með henni. En enginn kom f
námunda við bflinn. Hann var
handviss um að hún var ein,
þegar hún að lokum setti bflinn f
gang og ók af stað. Hann stað-
hæfði einnig að akstur hennar
hefði verið fullkomlega eðlilegur.
Haldið hafði verið uppi spurnum
á ýmsum veitingastöðum sem
voru á akstursleið hennar og ckk-
ert benti til þess að hún hefði
stoppað neins staðar. Ilún getur
hafa tekið farþega upp á lcfðinni,
en alls ekki Dorf. Dorf hefur full-
komna fjarvistarsönnun og fjöldi
vitna hefur staðfest fyrri fram-
burð hans: hann notaði kvöldið til
að drekka frá sér ráð og rænu.
Timothy Unterwood, nftján ára