Morgunblaðið - 19.10.1975, Síða 12

„Eftir árbakkanum til
nýs göfugs takmarks”
I Morgunblaðið ræðir við j
Yang Chu-fang
i
Wang Shao-chieh |
RSISÆ m &
Chen Tian-yuan
wm$ (k >
Chang Hsiu-chen
fólki
MorgunS
lista
með ^ffnarda^ðll
j JjflUy
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 1975
Reiðhjóli var stillt upp á um
tveggja metra háan þrffót. Þau
hoppuðu þrjú upp á þrífótinn.
Eitt þeirra stóð á annarri hend-
inni á hnakk hjólsins annað
skorðaði fætur sína f teinum
framhjóls farartækisins og hið
þriðja lét sig ekki muna um að
standa á annarri hendi á höfði
hans.
Sakleysislegir, þröngir hring-
ir á bekk á miðju gólfi virtust
ekki þannig hannaðir eða upp-
stillt að mannslfkami gæti
flogið í gegnum þá eins og fugl-
inn. Samt sem áður voru þeir
fleiri en einn og fleiri en tveir,
scm ekki létu sig muna um að
svífa f gegnum hringina.
Stólum var staflað hverjum
ofan á annan. Ekki endilega á
þann hátt sem eðlilegast hefði
mátt telja. Nei, það er ekki
hægt að lýsa þvf sem þarna fór
fram með orðum. Við vorum
stödd f Laugardalshöllinni á
föstudaginn. Kínverski loftfim-
leikahópurinn sem heldur sfna
aðra sýningu hér á Iandi f
LaugardalshöIIinni f kvöld var
að æfa atriði þau sem hann
hefur upp á að bjóða. Áhorf-
endur voru fáir og þeir höfðu
ekki borgað neitt fyrir að fá að
fylgjast með þessum æfingum,
og f rauninni var það óborgan-
legt, sem Kfnverjarnir sýndu
þessa morgunstund f Laugar-
dalshöllinni.
Gólfið iðaði af Iffi og
skemmtilegir hljómar gamalla
kfnverskra hljóðfæra sköpuðu
framandi stemmningu, jafnvel
þó svo að hljómsveitin léki
„Öxar við ána“ og „Fyrr var oft
f koti kátt“. Úti á miðju gólfi
léku tveir Kínverjar sér að því
að „skalla“ á milli sfn nokkurra
kflóa stóra og mikla glerkrús
eins og ekkert væri.
Okkur tókst að^ króa þau
Wang Shao-chieh, Chang IIsiu-
chen og Vang Chu-fang af úti í
horni og með hjálp túlksins
Chen Tian-yuan spjölluðum við
góða stund við þessa þægilegu
fulltrúa Tientsin-loftfim-
leikaflokksins.
Wang og Chang hafa bæði
lengi verið f þessum hópi.
Chang er ekki nema 25 ára, en
hefur þó verið í hópnum f 15 ár.
Hlutverk hennar er að standa á
annarri hendi eða báðum á
múrsteinum á palli og virðist
ekki eiga í vandræðum með að
skipta um hönd ef þvf er að
skipta. Chang er frá N-Kína, en
f þeim hluta landsins er Tient-
sin. Hún sagðist hafa æft fim-
leika áður en hún var tekin f
þennan hóp og ástæðuna fyrir
því að hún hefði frekar viljað
vera í loftfimleikum með
Tientsin-hópnum en ekki ein-
hverju öðru sagði hún vera þá
að með þessum hópi gæfist
henni kostur á að æfa fimleika
sem væru þó meira í ætt við list
og auk þess væri þetta mörg
þúsund ára arfleifð kfnversku
þjóðarinnar.
— Mér Ifkar vel við Reykja-
vfk, sagði Chang Hsiu-chen. —
Við revnum að endurspegla Iff
þjóðar okkar með sýningu
okkar og ég vona að tslending-
um lfki það sem við höfum
fram að færa. Aðspurð sagðist
Chang hafa Iært um Island f
skóla, um cldfjöll og svoleiðis,
auk þess hefði hún séð skrifað
um tsland f kfnversk blöð og
hún vissi greinilega um út-
færslu landhelginnar því hún
spurði blaðamann hvernig sú
barátta gengi.
Wang Shao-chieh hefur verið
í Ticntsin-hópnum frá þvf hann
var sex ára snáði f Tientsin, eða
frá 1957 að þessi fimleikahópur
var stofnaður. Hann sagði að
flestir úr hópnum hefðu verið
mjög lengi f honum og hann
væri ekki sá eini sem hefði
verið með frá byrjun. Þetta
væri í fyrsta skipti, sem allur
hópurinn færi f sýningarferða-
lag út fyrir Kfna, en bæði hann
og Chang hefðu farið með
hópnum til N-Afrfku og S-Asfu
og þá heimsótt 8 lönd.
— Það skiptir ekki máli þó
fbúar Kína séu meira en 800
milljónir og tslands aðeins
rúmlega 200 þúsund, sagði
Wang Shao-chieh. — Smæð eða
fámenni eru ekki atriði heldur
vinátta þjóða okkar sem stöð-
ugt fer vaxandi. Við erum vön
að leika á sviði, þar sem við
getum notað Ijóskastara og
leiktjöld, en það getum við
ekki gert f salnum ykkar hér.
Við erum þó búin undir að
koma fram á ólfkustu stöðum,
höfum jafnvel sýnt úti á
ökrunum fyrir bændurna, það
er vinátta fólksins, sem skiptir
máli ekki aðstaðan, sagði Wang
Shao-Chieh.
Aðalstjórnandi 12 manna
hljómsveitarinnar sem fylgir
loftfimleikafólkinu heitir
Yang Chu-fang og sagði hann
að f vor þegar ákveðið var að
flokkurinn færi til tslands hafi
þegar verið byrjað að æfa
fslenzk lög. Hljóðfærin, sem
Ieikið er á, eru flest mjög .forn
að uppruna, það elsta
munnorgel, sem talið er vera
um 2000 ára gamalt. — Það er
gaman að Ieika þessi fslenzku
lög, sagði Yang Chu-fang. —
Þau eru full af gleði og Iffi og
það er ekki erfitt fyrir okkur
að leika þau, því hrynjandin er
svipuð og í kfnversku þjóðlög-
unum, þó annað sé svo ef til vill
ólfkt.
— Þegar við leikum „Öxar
við ána“ er eins og ég sjái
fslenzku þjóðina ganga f takt
við marsinn eftir árbakkanum
á leið til nýs, göfugs takmarks,
sagði Yang Chu-fang að Iokum.
-áij.
„Fyrr var oft f koti kátt“ og
„Öxar við ána“ léku þessir kfn-
versku hljómlistarmenn af
mikilli innlifun.
Chang Hsiu-chen stendur á höndum á stafla af múrsteinum,
meira en mannhæð frá gólfi.
A kfnversku heitir hljóðfærið erh-lu og er eins konar tveggja strengja fiðla. Æfingar á reiðhjóli — það
er rétt að taka það fram að hjólið er á stalli f tveggja nietra hæð. (Ljósm. Mbl. Friðþjófur).