Morgunblaðið - 09.11.1975, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. NÓVEMBER 1975
Skagfirðingar fagna
miklum áfanga í menn-
ingarmálum héraðsins
NÝJA VERZL.UN1N — Oskar Halldórsson framkvæmdastjóri og Helga J. Jensdðttir kona iiaua i iiiuni
nýju verzlun Dúnu hf að Sfðumúla 23.
Dúna opnar nýja verzlun
I VIKUNNI opnaði Dúna hf
nýja húsgagnaverzlun að Síðu-
múla 23 en verzlunin hefur ver-
ið til húsa f Glæsibæ. Verzlunin
þar verður opin til áramóta en
þá flyzt öll starfsemin í Sfðu-
múlann en það verður fram-
tfðariðnaðarhúsnæði fyrir-
tækisins.
Dúna hf var stofnað í júní
1963. Eigandi er Óskar
Halldórsson og fjölskylda hans.
Starfsemin hófst í Reykjavík en
var þar aðeins nokkra mánuði
en þá var hún flutt f Kópavog.
Fyrstu árin var aðeins um að
ræða húsgagnaframleiðslu hjá
fyrirtækinu en árið 1967 opnaði
það verzlun i Kópavogi.
Verzlunin var síðan flutt f
Glæsibæ árið 1972. Að fram-
leiðslustörfum hjá fyrirtækinu
vinna 7 manns og 2 stúlkur
afgreiða í verzlunum fyrir-
tækisins.
Dúna hefur um tveggja ára
skeið haft bólsturverkstæði sitt
að Síðumúla 23 þar sem nýja
verzlunin er til húsa.
Verzlunarhúsnæðið er 200 fer-
metrar en einnig er hægt að
sýna viðskiptavinunum hús-
gögn á lagernum. Dúna hf
hefur á boðstólum innlend hús-
gögn, bæði eigin framleiðslu og
annarra innlendra framleið-
enda og einnig eru þar seld
húsgögn smíðuð erlendis. Ósk-
ar Halldórsson framkv.stj.
Dúnu tjáði blm. að Dúna hefði
beitt sér fyrir ýmsum nýjung-
um f húsgagnaframleiðslu á
undanförnum árum og væri
fyrirtækið staðráðið í að halda
því áfram. Sagði Óskar að í því
sambandi væri ýmislegt í
deiglunni.
Mælifelli, 7. nóvember
1 GÆR var hin nýja skólahúss-
bygging I Varmahlfð tekin f
notkun. Var af þvf tilefni mikill
fjöldi fólks hvaðanæva úr
héraðinu kominn á staðinn, enda
er hér náð mikilsverðum áfanga f
áratuga baráttu fyrir héraðsskóla
f Varmahlfð.
Skólastjórinn Páll Dagbjartsson
stýrði samkomunni, sem fram fór
í veglegum og fallegum salar-
kynnum hins nýja skólahúss.
Víðimýrarkórinn söng við undir-
leik Björns Ólafssonar Krithóli og
séra Gunnar Gíslason i Glaumbæ
flutti hugvekju Og bænarorð. Fyr-
ir hönd byggingarnefndarinnar
töluðu Halldór Benediktsson á
Fjalli og frú Helga Kristjáns-
dóttir á Silfrastöðum en ásamt
þeim starfaði í nefndinni Ingvar
G. Jónsson byggingarfulltrúi á
Gýgjarhóli. Hrafnkell Thorlacius
teiknaði húsið.
Framkvæmdastjóri hefur verið
Pétur Pétursson í Álftagerði, en
yfirsmiðir Guðmundur Marusson
og Eggert Ólafsson. Áætlun hefur
fyllilega staðizt og er verkið vand-
að mjög og fallegá unnið í hví-
vetna. Varmahlíðarskólinn hefur
starfað síðan 1966 og var í fyrst-
unni kostaður eingöngu af sýslu-
sjóói. Hann er nú grunnskóli lög-
um samkvæmt og eru 10 sveitar-
hreppar sýslunnar aðilar, en
aðeins heimasveitin, Seylu-
hreppur, heldur einnig barna-
skóla f Varmahlíð að öllu leyti.
Nemendur í vetur eru 140 og 56 í
heimavist. Fastir kennarar eru 7,
skólahjúkrunarkona hefur og
verið rártin fyrir skólana í Varma-
hlíð og nágrannasveitum.
Fyrir 40 árum var hafinn mark-
viss undirbúningur að stofnun
Héraðsskóla í Varmahlíð með for-
göngu Árna Hafstað í Vík og fleiri
félagsh- ígjumanna. Sumarið
1936 va boðað vítt um héraðið til
stofnfunlar Varmahlíðarfélags-
ins, er nna skyldi að mennta-
setri s : íaðnum. Var fundurinn
fjöisóí ; og virtist horfa vel um
reisn dans. Gerði einn stofn-
félaga’ Gísli Magnússon í
Eyhih Kolti glögga grein fyrir
framvi u málsins, sem varð í
reynd iflega hæg, enda kom til
hinn ðulegasti ágreiningur.
jafnvi ' rn skólastaðinn, sem virt-
ist þó ar hentugur vegna legu
sinnar krossgötum héraðsins,
gnægö eravatns og siðast en
ekki að Varmahlíðarfélagið
— einn Ben.
Framh d af bls. 23
stíganci ; ’rá því verði, sem var á
því í itember sl„ en er þó
nærr; iningi lægra en það
var sne na hausts í fyrra.
Til ! s að unnt væri að
halda t rppi verðinu á loðnu til
bræðs! i þessu ári var fórnað
allri in æðu í verðjöfnunar-
sjóði ’< nuafurða, á fjórða
hund s ulljónum króna. Auk
þess igt fram fé úr rikis-
sjóði raa skyni. Verðjöfn-
unarsjc • inn er nú tómur.
Allur Kkostnaður á sjó og
landi h ' r stóraukist frá því
sen vertíð: 1 n var á síðustu loðnu-
.kandi þjóðartekjur
hér á di og vaxandi olíu-
kreppi -rðbólgu og ýmis-
kon tr in um víða veröld,
veröui eyna í lengstu lög að
koma b ! vegar að unnt verði
að a loðnuveiðar á
kj ðnuvertfð 1976.
Vegn í irrar brýnu þarfar,
seni 6 r ’ramleiðslu Ioðnuaf-
uróa á uandi vertíð, þurfa
kíðir menn að stuðla
aó þvj .5 þessi starfsemi
i, því að það gæti neð sér rýrnun á
útflutni örum landsíns um
heildarverðmæti
n; sins. 6. nóv. 1975. Sv. Ben.
hefur verið eigandi landsins og
hlunninda þess í áratugi.
Fyrir hönd skólanefndarinnar
talaði Sigurpáll Árnason, for-
maður hennar og þakkaði
bygginganefnd og öllum, sem svo
vel hafa að unniö. Einnig tóku til
rháls Jóhann Lárus Jóhannesson,
cand. fil. á Silfrastöðum, sýslu-
maður Skagfirðinga, en sýslu-
nefnd hefur mjög stuðlað að
málinu undir forsæti hans og þrír
ungir og áhugasamir þingmenn
kjördæmisins, Ragnar Arnalds,
Páll Pétursson og Pálmi Jónsson.
Loks setti skólastjórinn Varma-
hlíðarskóla í hinum nýju húsa-
kynnum og bauð hinum mikla og
fagnandi mannfjölda til góðrar
veizlu í Miðgarði, þar sem Karla-
kórinn Heimir söng undir stjórn
Árna Ingimundar.
Láta mun nærri að einn þriðji
hluti allra íbúa sýslunnar þegar
kauptúnið á Hofsósi er undanskil-
ið hafi sótt þessa minnisstæðu
hátið Iangþráðra sigurvinninga. 6.
nóvember 1975 er stór dagur I
menningarsögu Skagfirðinga.
Sfra Ágúst
— Herrema
Framhald af bls. 1
nokkrum sinnum í höfuðuð með
byssu og sló úr honum eina
framtönn. „Ég er mjög, mjög
hamingjusamur að vera frjáls á
ný“, sagði Herrema áður en hann
hélt heimleiðis til Haag ásamt
eiginkonu sinni. Hún hafði verið
vakin upp með símhringingu i
gærkvöldi þar sem henni var
skýrt frá því að umsátrinu væri
lokið og maður hennar heill á
húfi. Þá var slegið upp kampa-
vinsveizlu á heimilinu áður en frú
Herrema hélt flugleiðis til
Dublin.
„Það tók mig nokkrar mínútur
að átta mig á þvi hvað hafði
gerzt,“ sagði Elizabeth Herrema.
Hún sagði að hún teldi aðferð
írsku stjórnarinnar við meðferð
málsins hafa verið „beztu leiðina.
— einu leiðina. En þetta var mjög
löng leið.“ Á blaðamannafund-
inum hjá hollenzka sendiherr-
anum í Dublin í morgun leit
Herrema vel út en var með hvítt
skegg eftir 36 daga einangrun.
Ræningjarnir voru einnig sagðir
við þokkalega heilsu.
Á blaðamannafundinum sagði
Herrema að það hefði verið óger-
legt að reyna að stökkva út um
glugga á fyrstu hæð hússins sem
honum var haldið í. „Þau héldu í
fætur mína og ég var með byssu
við gagnaugað. Ég sagði það, sem
mér var sagt að segj a. Ég hafði
nógan tíma til að htigsa um flótta
og það gafst aldrei færi á slíku.“
Hann sagðist telja að Gallagher
hefði bundið enda á umsátrið er
hann kenndi lasleika. „Hann varð
lasinn að lokum. Coyle var hins
vegar hress.“ Hann kvaðst hafa
verið furðu lostinn yfir ófyrir-
leitni Marian Coyle gagnvart sér
allan tímann. „Hún talaði aldrei
við mig. Ég spurði hana einu sinni
hvað ég hefði gert af mer.“
Umsátrinu lauk fyrir kl. 10 í
gærkvöldi, þegar Gallagher og
Coyle fleygðu út byssum sínum og
dr. Herrema gekk út. Nokkrum
mfnútum síðar komu ræningjar
hans brosandi og veifandi til
fréttamanna. Þau höfðu krafizt
þess f skiptum fyrir Herrema að
þrir félagar þeirra væru látnir
lausir úr fangelsum á írlandi,
þ.á m. milljónaerfinginn Rose
Dugdale, sem var ástkona Callag-
hers og sat inni fyrir listaverka-
þjófnað sem ætlað var að fjár-
magna starfsemi hermdarverka-
samtakanna.
Liam Cosgrave, forsætisráð-
herra Irlands, sendi heillaóska-
skeyti til dr. Herrema og lýsti
aðdáun sinni á þolgæði hans. Max
van der Stoel, forsætisráðherra
Hollands, hrósaði Herrema einnig
fyrir hugrekki hans og lýsti að-
dáun á meðferðírskra stjórnvalda
á málinu, en lausn hefði fengizt
án blóðsúthellinga vegna stað-
festu Herrema. Norbert
Schmelzer, fyrrum utanríkisráð-
herra Hollands, sem tók virkan
þátt í máli þessu, sagði að
Herrema hefði sem menntaður
sálfræðingur leikið stórt hlutverk
í farsælum endalokum málsins
með sambandi sínú við ræningj-
ana.
— Þrír slösuðust
Framhald af bls. 48
rannsókn í slysadeild Borgar-
spítalans. Læknirinn á Djúpavogi
taldi meiðslin það alvarleg að
nauðsynlegt væri að flytja fólkið
til Reykjavíkur, þar sem
erfiðleikum var bundið að kanna
meiðslin á Djúpavogi.
Ekki var Ijóst í gær, hvort
áfengi hefði verið með í spilinu,
enda fór engin blóðrannsókn
fram á Djúpavogi áður en fólkið
var flutt til Reykjavíkur.
— Kemur fram
Framhald af bls. 48
fiskimannasambands islands.
Aðalmál fundarins verða eins og
áður sagði síldveiðarnar í Norður-
sjó, en að auki verður rætt um
önnur atriði, þorsk- og ýsuveiði,
og ennfremur verða veiðar verk-
smiðjutogara á dagskrá og þá
einkum aðferðir sovézka flotans
við veiðar — eins og segir í frétt,
sem Mbl. fékk í gær frá Hull.
— Tónabær
Framhald af bls. 48
aukin ölvun. Þá gat lögreglan
þess í samtali við Mbl. að í fyrri-
nótt hefði ungt fólk verið komið
inn í mjólkurbúðina undir Tóna-
bæ, þar sem rúða hafði verið brot-
in, og var fólkið farið að káfa á
vörunum í búðinni og gera sig
líklegt til að flytja varning út úr
búðinni.
— Slysatíðnin
Framhald af bls. 48
fólk villgeragamlafólkinu gott
þá á það að ræða þessi mál við
það og útskýra það sem um er
að ræða, útskýra reglurnar og
hætturnar þar sem umferð er
mikil. Við megum ekki Iáta
okkur koma á óvart þessi slysa-
tfðni og um fram allt þarf að
tala um þessi mál við eldra
fólkið. Þetta fólk eru afar og
ömmur ökumannanna og okkur
ber því skylda til að sinna þessu
fólki. Hitt er svo að margir
ökumanna virðast ekki meta
aðstæður við hin ýmsu skilyrði
til aksturs. Einmitt á þessum
árstíma þegar saman fer rok og
rigning, er vandinn mestur og
ökumenn ættu að sýna sérstaka
varúð. Þetta er timi rigningar-
móðu á gluggum, slæms
skyggnis og gangandi vegfar-
endur setja undir sig höfuðið
móti veðrinu. Fólk verður að
gera sér grein fyrír því að slysin
verða sjaldnast þar sem menn
verða að hugsa og einbeita sér f
umferðinni, flest slysin verða
þar sem umferðin er auðveld-
ust en greiðust.“
„Áróðursherferö og al-
menningsálitið“.
Ingibergur Sæmundsson yf-
irlögregluþjónn í Kópavogi
hafði eftirfarandi að segja um
þessi mál: „Slysatíðnin að und-
anförnu er yfirgengileg og ef
fólk almennt tekur þessi mál
ekki alvarlega til umræðu og
umhugsunar, þá mun þessi
þróun halda áfram. Það verður
að taka á þessum málum. Þótt
dauðaslys verði nú svo til á
hverjum degi í umferðinni,
virðast manni margir ökumenn
lítið bangnir við að aka eins og
bestíur f umferðinni.
Það er athugandi f þessum
efnum hvort ekki er nauðsyn á
vel skipulagðri áróðursherferð.
Þótt feiknalegur áróður sé
þreytandi þá hefur hann oft
skilað góðum árangri eins og
muna má t.d. í sambandi við
breytinguna yfir í hægri um-
ferð, litla slysatíðni um
verzlunarmannahelgar og f
fleiri tilvikum, en þar virðist
áróðurinn hafa gert gott. Fyrst
og fremst þarf þó að koma til
frumkvæði almennings,
almenningsálitið er númer
eitt.“
„Óþolandi slysatfðni,
strangari refsingar“.
Steingrímur Atlason yfir-
lögregluþjónn í Hafnarfirði
sagði: „Ástandið í þessum
málum er fskyggilegt og
horfurnar eftir því. Hraði um-
ferðar og aðgæzluleysi öku-
manna fer hér saman við of
litla varúð vegfarenda á þung-
um umferðarstöðum. Mér
finnst að þegar svo alvarleg
umferðaróhöpp verða dag eftir
dag, ætti það að ýta við fólki,
bæði ökumönnum og gangandi,
en það virðist einhver doði f
fólki á þessum árstíma.
Hins vegar tel ég að það komi
sterklega til greina að beita
meira ökuleyfissviptingu fyrir
ógætilegan akstur, því það sem
yrði ef til vill árangursrfkast
með skjótustum hætti í þessum
efnum er stífari refsing án
tafar. Ef menn vilja njóta
hinna ýmsu hlunninda þjóð-
félagsins verða þeir lfka að taka
tillit til þeirra vandamála sem
koma upp á hverjum tfma. Nú
er slysatíðnin óþolandi mikil og
fólk verður að vakna upp af
doðanum, þetta gengur ekki.“
— Minning
Guðmundur
Framhald af bls. 39
greiddi alla þungavöru. Hann var
vinsæll maður, bæði í starfi og
utan þess. Það voru ekki allar
taldar vinnustundirnar hans Guð-
mundar, kallinu var hlýtt á hvaða
tíma sem var. Þegar við hjónin
flytjumst til Hólmavíkur 1948,
urðu þeir maðurinn minn og
hann starfsmenn við sama
fyrirtækið og höfðu mikið
saman vinna, Árni var frysti-
hússtjóri. Ég geymi hlýjar
minningar frá þeirra starfsár-
um. Eftir að Sigríður dó, held
ég að Guðmundi hafi leiðst, hún
skapaði honum öryggi og hlýju
með sínu trausta heimilishaldi.
Ég hitti hann f sumar og veit að
honum var hvíldin kærkomin. Ég
bið aðstandendur hans velvirð-
ingar á hvað þetta er heimildar-
lítið, en þar gera aðrir betur. Hér
er kvaddur hinn dyggi og trúi
þjónn.
öllum skyldmönnum Guðmund-
ar votta ég samúð mína. Þar sem
góðir fara, eru guðs vegir.
Hrafnistu 2/11 1975.
Þuríður Guðmundsdóttir
frá Bæ.