Morgunblaðið - 09.11.1975, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. NÓVEMBER 1975
Stúlkan á myndunum
heitir Guðfinna Gísladóttir.
Hún er dóttir hjónanna Kol
brúnar Jónsdóttur, sem var
fyrsta fegurðardrottning
íslands, og Gísla Halldórs-
sonar, arkitekts, en þau eru
nú bæði látin.
Myndirnar tók Friðþjófur
Helgason, Ijósm. Mbl.
konurnar hér, þannig að
þær þola miklu betur alls
konar liti. Íslenzkar konur
vilja helzt daufa liti, eins og
litina, sem nú eru mest í
tízku — brúnt, grátt, ryð-
rautt, daufgrænt og dauf-
blátt. Ég held, að það sé>
óhætt að segja, að islenzk-
ar konur fylgist yfirleitt
mjög vel með tízkunni, en
þær eru langtum íhalds-
samari í klæðaburði en t.d.
O
franskar konur og jafnvel
danskar.
— Hvernig verða fötin
svo næsta sumar?
o
— Maó-tizkan svo-
kallaða verður áreiðanlega
mest áberandi. Fötin eru
frekar við, eða kannski
jafnvið niðurúr öllu heldur.
Blússur og kjólar með og
án litlum Maó-kraga, en
síddin er sú sama. Hún
verður áfram vel fyrir
neðan hné. í París sjást
varla siðbuxur, en i Dan-
mörku er aftur á móti tals-
vert um þær ennþá, en þó
langtum minna en var t.d. i
fyrra. Buxnapils eru að
komast í tízku aftur. Litirnir
breytast aftur á móti. Mikið
bar á hvitum, rauðum og
svörtum lit á sumarföt-
unum, en einnig verður
daufgræni liturinn áfram i
tizku. Beinhvítt og brúnt
var líka áberandi og svo
allskonar afbrigði af fjólu-
bláu. Klútar og slæður alls
konar eru að ryðja sér mjög
til rúms og er mikið um
stóra klúta, sem er marg-
vafið um höfuðið. Nú — og
svo eru það náttúrlega stig-
vélin. Þau ætla að halda
velli og virðast ekki ætla að
breyta um snið á næstunni.
Þau eru öll við um öklann
— þröng stígvél sjást
hvergi. Þykku sólarnir eru
löngu horfnir, og ég veit nú
reyndar ekki hvar islenzkir
skókaupmenn ná i allan
þann skófatnað með
þykkum sólum, sem hér
eru, yfirgnæfandi í verzl-
unum. Það liggur lika í
augum uppi, að c, þessir
klunnalegu skór með
þykku sólunum hæfa
engan veginn þeim kven-
lega og tígulega stíl, sem er
ríkjandi.
Þegar á heildina er litið,
þá finnst mér tízkufatn-
aðurinn núna vera miklu
klæðilegri en það sem var i
tizku fyrir örfáum árum.
Hann hæfir lika betur
konum almennt — stuttu
pilsin klæddu aldrei nema
manneskjur, sem voru óað-
finnanlega vaxnar, sagði
Marta að lokum.
Cr
PÓkabuxur eru að komast aftur
í tízku — bæði fyrir litlar stúlk-
ur og stórar. Þessár eru dökk-
mosagrænar, en peysan og
húfan eru í sama lit með Ijósu
og brúnu ívafi.
Það eru ekki einungis stóru
konurnar, sem vilja vera vel til
fara, heldur sinna Fransmenn
einnig þeim smáu. Hér er hinn
myndarlegasti frakki, sem
bæði er hlýr og skýlir fyrir
vindum og regni.
Maó eraötaka
c
forystuna í
tízkuheiminum
o
Rætt viö Mörtu Bjarnadóttur
Marta Bjarnadóttir rekur
verzlunina Evu hér í
Reykjavik og á erindi til
Parisar vor og haust starfs-
ins vegna. Hún segist fara
til þess að kaupa inn fyrir
verzlunina, en ekki siður til
þess að glöggva sig á breyt-
ingum i tízkunni.
Marta er einmitt ný-
komin úr slikum leiðangri
og féllst á að segja okkur
sitthvað frá þessari háborg
tizkunnar og þvi, sem mest
er i tizku um þessar
mundir:
— Ég fór aðallega til að
sækja ,,Prét-a-porte'' sýn-
inguna, sem haldin er bæði
vor og haust. Þessi sýning
er einungis ætluð þeim,
sem gera innkaup fyrir
verzlanir og er sótt af fólki
viðsvegar að, ekki sízt frá
Norðurlöndunum. Á haust-
sýningunni er sýndur fatn-
aður sem kemur á markað i
vor — sem sagt vor- og
sumarföt. TalsverJ mun
vera um það, að fatahönn
uðir sæki „Prét-a-porte" til
að fá hugmyndir fyrir fram-
leiðslu sína, en þá verður
að sjálfsögðu um að ræða
eftirlikingar.
— Heldurðu, að um
slíkar eftirlikingar sé að
ræða hér á landi?
— Það er talsvert mikið
um það. T.d. um daginn
komu i verzlun hér i borg-
inni frakkar, sem eru ná-
kvæm eftirliking af finnsk-
o um frökkum, sem ég er
með í verzluninni, að
c - o
öðru leyti en því að hettur
höfðu verið settar á þá. Við ,
nánari eftirgrennslan kom í
Ijós, að frakkarnir eru
saumaðir hér. Það er ákaf-
lega erfitt að komast fyrir
svona lagað, en þetta er
óskaplega gremjulegt.
— Hvað er það aðallega,
sem islenzkar konur vilja
klæðast i vetur?
oc — Það er óhætt að
segja, að nú hafa pils og
kjólar náð algerri forystu, ,
en síðbuxur eru nú aðeins
um 5 prósent af sölunni.
Fyrir örfáum árum gat varla
heitið, að til væri pils í
búðinni hjá mér, og um ”
aðra kjóla en samkvæmis-
kjóla var ekki að ræða. Svo
komust hálfsiðu pilsin i
tízku og eru nú orðin alls-
ráðandi. Sniðin eru yfirleitt
víð — efnismiklar flikur
eru tvimælalaust i tizku.
Yfirbragðið er dálitið tigu-
legt, jafnvel útiföt^og sport-.;
klæðnaður eru með slíku
yfirbragði. Síðar peysur eru
ákaflega vinsælar, enda
henta þær vel i veðráttunni
hér. °
í haust hafa alpahúfur
verið ákaflega vinsælar,
sömuleiðis prjónahúfur
með samstæðum treflum.
Það sem íslenzkar konur>
vilja, er aftur á móti dálitið
frábrugðið því, sem maður
sér í París. Þar er fjöl-
breytnin miklu meiri, enda
er veðurfarið þar allt annað
en hér. Franskar konur hafa
t.d. allt öðruvisi litarhátt en
Hér er f ranskt ryðrautt ullarpils, hneppt að framan.
Siddin er að sjálfsögðu vel fyrir neðan hné. Grunnlit-
ur i peysunni, treflinum og húfunni er beinhvitur, en
mynztrið er i sama ryðrauða litnum og pilsið. Við
þessi herlegheit er svo verið i hælaháum stigvélum.
Síð og víð hvít mohair-peysa. Stígvélín eru amerísk frá
Freyeverksmiðjunni, sem hefur framleitt nákvæmlega svona
stigvél i um það bil eina öld, án þess að þau vektu sérstaka
eftirtekt. Þetta eru kúrekastigvél úr leðri, og nýlega urðu þau
ómissandi hverri stúlku, sem tolla víll i tizkunni. Þá eru
Maó-buddur, eins og sú, sem stúlkan hefur um hálsinn mjög
vinsælar um þessar mundir. Slikar buddur geta rúmað flest
það sem nauðsynlegt er að hafa með sér daglega — heppilegt
fyrir þær, sem eru á stanzlausum þönum og vilja hafa báðar
hendur lausar.