Morgunblaðið - 09.11.1975, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. NÓVEMBER 1975
Minning:
Jónas Hallgrímsson
forstöðumaður Mann-
talsskrifstofunnar
F. 12 marz 1910
D. 3 nóvember 1975.
Hinn 3. þ.m. lézt í Landsþítalan-
um Jónas Hallgrímsson, forstöðu-
maður Manntalsskrifstofu
Reykjavíkur, eftir erfið veikmdi
um nærfellt tvö ár og baráttu við
þann vágest, sem læknavfsindin
hafa um langt skeið glímt við, en
því miður oft með litlum árangri.
Sýndi Jónas mikla hugprýði og
stillingu í þeirri glfmu og hneig
ekki í eras fyrr en þrekið var með
öllu þorríð og ekki unnt að standa
lengur uppréttur. Fylgdist ég vel
með baráttu hans og dáðist að því,
hversu æðrulaus hann var, enda
þótt ég á stundum hefði óljósan
grun um, að hann vissi vel, hver
að sér sækti.
Þegar Félag frímerkjasafnara,
sem stofnað var 1957, hélt fyrstu
frímerkjasýningu sína, Frímex
1958, vaknaði á ný áhugi minn á
frímerkjum og söfnun þeirra.
Datt mér þá f hug að gerast félagi
í F.F. En þar sem ég þekkti engan
síjórnarmann nema af orðspori,
sneri ég mér til formanns fram-
kvæmdanefndar sýningarinnar,
en hann var jafnframt einn
stjórnarmanna. Tók hann beiðni
minni vel og veitti mér brautar-
gengi inn í félagið. Þetta var Jón-
as Hallgrímsson, sá er kvaddur
verður frá Dómkirkjunni á
morgun.
Ég kannaðist við nafn Jónasar
Hallgrfmssonar frá árunum eftir
1930, þegar ég dundaði svolftið
við frímerkjasöfnun, þvi að þá
fékkst hann þegar við kaup og
sölu frímerkja. Aldrei lágu leiðir
okkar samt saman á þeim árum.
En frá haustinu 1958, má segja,
að við höfum haft mikið saman að
sælda í sambandi við F.F. og frí-
merkjamál almennt, og fóru þau
samskipti vaxandi með árunum,
mér til gagns og ánægju. Fyrst
framan af kynntist ég Jónasi ekki
mjög náið, en smám saman jukust
kynnin, og þá fann ég glöggt, að
hann var sannur vinur vina sinna
og einstaklega greiðvikinn.
Jónas bar hag F.F. mjög fyrir
brjósti alla tíð og var lengstum í
stjórn þess og nokkur ár for-
maður. Fóru honum öll störf f
þágu félagsins mjög vel úr hendi,
og þar var aldrei neitt hik á hlut-
unum, sem hann fór. Kom það
honum þá að góðum notum, að
hann var verzlunarmenntaður og
vanur skrifstofustörfum frá unga
aldri og listaskrifari. Eru bréf og
umslög með rithönd hans hrein-
asta gersemi. Skarð hans innan
F.F. verður vandfyllt, og hans
verður lengi saknað á fundum
félagsins, þar sem hann tók oft til
máls um hin margvíslegustu efni.
Hélt hann ævinlega fast á sínu
máli og var rökfimur í umræðum
og óhræddur við að láta í ljós
skoðanir sfnar, en jafnframt lipur
f umgengni við félagsmenn og
tillögugóður.
Af þvf, sem hér hefur verið
sagt, var þess vegna ekki að
undra, þótt Jónas yrði oft valinn
til forystu í samtökum frímerkja-
safnara. Svo sem áður getur, var
hann í framkvæmdanefnd fyrstu
frímerkjasýningar hér á landi
1958. Þá var hann formaður
sýningarnefndar Filex 67, sem
var afmælissýning, þegar F.F.
varð 10 ára. Unnum við töluvert
saman við þá sýningu. Varð mér
þá vel ljóst, hversu skjótur og
úrræðagóður hann var í hverju
máli og vandvirkur. Þá sat Jónas
bæði í sýningar- og framkvæmda-
nefnd hinnar miklu íslenzku
frímerkjasýningar, Islandia 73,
sem haldin var hér í Reykjavík
1973 af íslenzku póststjórnínni í
samvinnu við samtök frímerkja-
safnara til að minnast aldar-
afmælis fslenzkra frfmerkja.
Jónas Hallgrímsson var valinn
sem fulltrúi F.F. á ýmsum frí-
merkjasýningum erlendis, og
lágu leiðir okkar tvívegis saman
af því tilefni í Svíþjóð. Var ekki
nema að vonum að hann var
kjörinn til slíkra ferða, því að
hann var bæði glæsilegur í sjón
og átti auk þess auðvelt með að tjá
sig á erlendum málum. Varð ég
þess og oft var að hann var vel
metinn meðal erlendra frímerkja-
manna.
Þá má geta þess, að Jónas kom
fram sem fulltrúi íslenzku póst-
stjórnarinnar á ýmsum frímerkja-
sýningum enda má fullyrða að
hann naut mikils trausts innan
þeirrar stofnunar. Um langt skeið
var Jónas svo'frfmerkjafréttarit-
ari Morgunblaðsins og hefur rit-
stjórn blaðsins beðið mig að flytja
honum þakkir fyrir að leiðarlok-
um. Þá var hann fréttaritari
ýmissa erlendra frímerkjarita hér
á landi.
Ekki ætla ég mér að rekja
nákvæmlega æviferil hins látna
samferðamanns eða greina frá
öðrum störfum hans. Það verður
örugglega gert af þeim, sem
kunnu þar á góð skil. Þó vil ég
nefna hér nokkur atriði.
Jónas Hallgrímsson var fæddur
12. marz 1910 á Siglufirði og var
þvi 65 ára, er hann lézt. Hann
fluttist fárra mánaða gamall til
Reykjavfkur og átti þar heima æ
sfðan Ekki er ég fróður um ættir
hans, en f föðurætt var hann
skyldur listaskáldinu góða og bar
nafn hans. Hann stundaði nám í
Verzlunarskóla Islands og fékkst
síðan við skrifstofustörf upp frá
því. Var hann m.a. starfsmaður á
pósthúsinu í Reykjavík um skeið.
Árið 1936 gerðist hann starfs-
maður á Manntalsskrifstofu
Reykjavíkur og varð forstöðu-
maður hennar 1966. Gegndi hann
þvf embætti til dauðadags.
Jónas var tvfkvæntur. Fyrri
kona hans var Vilborg Jónsdóttir
en þau slitu samvistum. Áttu þau
þrjú börn: Hrafnhildi, Hallgrím
og Ásgerði. Síðari kona hans er
Ingibjörg Eyþórsdóttir og eign-
uðust þau fjögur börn: Jóhönnu,
Jónas, Eddu og Maríus Þór. öll
lifa börnin föður sinn og hafa
stofnað eigið heimili nema yngsti
sonurinn sem er 10 ára og enn í
föðurgarði.
Þau Jónas og Ingibjörg voru
einkar samhent, og ber fallegt
heimili þeirra þvf vitni. Þar var
gott að koma, enda gestrisni
mikil. Nutu menn þar ánægju-
stunda, sem þeir minnast með
þakklæti, þegar húsbóndinn er
kvaddur hinztu kveðju.
í hinni miklu sjúkdómsþraut
Jónasar kom skýrt i ljós hvílíka
ágætiskonu hann átti, þar sem
Ingibjörg var. Fylgdi hún honum
hvert fótmál og sat lengstum við
sjúkrabeð hans, þar til yfir lauk.
Er sá ekki einn, sem á slíkan vin
að í helstríði sínu. Og nú er þraut-
in að baki.
Að leiðarlokum er mér bæði
Ijúft og skylt að þakka þau ágætu
kynni sem ég og fjölskylda mfn
hafði af Jónasi Hallgrímssyni og
fjölskyldu hans. Um leið sendum
við ástvinum hans öllum samúðar-
kveðjur.
Vil ég enda þessi kveðjuorð til
látins vinar með eftirfarandi Ijóð-
línum frænda hans og nafna um
annan látinn vin:
Flýt þér, vinur, í fegra heim,
krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgun-
roðans
meira að starfa guðs um geim.
Jón Aðalsteinn Jónsson
Leiðir okkar Jónasar Hallgrfms-
sonar lágu óvænt saman fyrir all-
mörgum árum með þeim hætti að
við fluttum samtímis inn í -sína
íbúðina hvor í nýju húsi, með
fjölskyldur okkar. Við vorum þá
enn í blóma lífsins og nýbúnir að
stofna heimili. Tókst þarna með
okkur og konum okkar hinn ágæt-
asti kunningsskapur, sem brátt
varð að sannri vináttu og hefir
hún haldist óslitið síðan. Ung
börn okkar á svipuðu reki sáu um
að halda opinni samgönguleið á
milli heimilanna. Héldu þau sig
þeim megin, sem þeim þótti betra
f það og það skiptið. Mátti því
segja að þessi tvö heimili væru oft
eins og ein stór fjölskylda. Minn-
ingar frá sambýlisárunum eru
margar og ljúfar, og allar á einn
veg: Minningar um gleði og ham-
ingju.
Það var gestkvæmt á heimili
Jónasar og Ingibjargar. Þau heils-
uðu gestum sínum svo hjartan-
lega og þeim var svo eiginlegt að
láta fólk finna hve velkomið það
var, að það leið öllum strax í
upphafi vel hjá þeim. Fjörlegt og
óþvingað viðmót ásamt höfðing-
legum móttökum er öllum minnis-
stætt, sem til þeirra komu. Hjálp-
semi var önnur þeirra stóra dygð.
Þau voru Iíka svo fljót að bregða
við til hjálpar, að þeirra aðstoð
kom ávallt að hinum fyllstu
notum. Hvort hlutur annars
þeirra var stærri en hins, veit ég
ekki. Þau voru svo samrýnd og
samhuga I vináttu sinni og vel-
vilja til annarra að það kom aldrei
f ljós annað en að einn vilji væri
að verki.
Jónas Hallgrimsson var ljúf-
menni í umgengni. Alltaf léttur f
skapi, frjálslegur í framkomu,
kátur og skemmtilegur og átti
óþrjótandi umræðuefni, umtals-
góður um náungann, dró það
fram sem best var í fari hvers og
eins, en hafði ekki áhuga fyrir að
tala um það sem miður fór.
Alla tfð, sem ég þekkti Jónas,
vann hann á Manntalsskrifstofu
Reykjavíkurborgar og hin síðari
ár var hann forstöðumaður
hennar. Hann kom ungur að árum
til borgarinnar, ólst hér upp, tók
ástfóstri við hana, tvinnaðist
hennar málefnum og varð virkur
þátttakandi f vexti borgarinnar og
uppbyggingu. Hann var mann-
blendinn að eðlisfari og kynntist
mörgum í starfi sínu og vissi deili
á stórum hluta borgarbúa.
í Verzlunarskóla náði hann sér-
lega góðum tökum á tungumálum,
og sölumennska og viðskipti lágu
ákaflega vel fyrir honum. Enda
þótt hann gerði þau störf aldrei
að aðalatvinnu, þá stundaði hann
frímerkjaviðskipti í verulegum
mæli í frftfma sínum, og hafði
sambönd viða um lönd. Hann
skrifaði sérlega fallega rithönd og
þó hann skilji vafalaust eftir sig
margar og vel skrifaðar skýrslur
og bækur um samborgarana, sem
hæglega gætu orðið hreinir
sýningargripir þegar frá líður
sökum handbragðs hans, þá ætla
ég þó aó hans verði lengur minnst
fyrir hlut hans og forystustörf að
frfmerkjasöfnun og frímerkja-
sögulegum málum. Þar lagði hann
mikla vinnu f, og sá verulegan
árangur af starfi sínu við að
kynna fyrir ungum og öldnum
gildi slíkrar söfnunar, þegar hún
er unnin af smekkvísi, snyrti-
mennsku og hugkvæmni, sem
hann lagði svo mikla áherzlu á.
Hann var forgöngumaður um
stofnun Félags frímerkjasafnara
og formaður þess um mörg ár.
Stjórnandi frímerkjasýninga, sem
hér voru haldnar, og óþrjótandi
upplýsingamiðlari um allt, sem að
frfmerkjasögu og frímerkjasöfn-
un laut.
Síðustu vikurnar í sjúkra-
húsinu voru honum erfiðar og
strangar. Nærvera konu hans var
honum þó mikill styrkur, sem
hann mat að verðleikum. En hún
bókstaflega vakti yfir honum og
veitti honum slíka aðhlynningu
og umhyggju að aðdáunarvert er.
Við hjónin og börn okkar
vottum konu hans og börnum,
okkar hjartnæmustu samúð. En
vini okkar þökkum við ómetan-
lega viðkynningu og samfylgd um
mörg yndisleg ár og biðjum hon-
um blessunar og farsældar, þegar
hann tekur nú meir að starfa
Guðs um geim.
Jóhann Ólafsson.
Jónas Hallgrímsson var fæddur
á Siglufirði 12. marz 1910 og var
því á sextugasta og sjötta aldurs-
ári, er hann andaðist 3. nóvember
s.l. Jónas hlaut framhaldsmennt-
un við Verzlunarskóla íslands, en
að námi loknu starfaði hann um
skeið hjá Pósthúsinu í Reykjavík
og síðar hjá Vinnufatagerð Is-
lands h.f. Frá árinu 1936 var
Jónas starfsmaður Manntalsskrif-
stofu Reykjavíkurborgar, sem
hann veitti forstöðu frá 1.
desember 1966. Jónas Hallgrfms-
son var því starfsmaður Reykja-
víkurborgar í nærfellt fjóra
áratugi.
Starfsemi Manntalsskrifstof-
unnar lýtur fyrst og fremst að
ýmsum atriðum varðandi samn-
inga árlegrar íbúaskrár borgar-
innar og samskiptum við þjóð-
skrána af því tilefni. Skrifstofan
veitir móttöku aðseturstil-
kynningum, heldur spjaldskrá
með ýmsum upplýsi^gum um
borgarbúa, er upplýsingamiðlari
fyrir ýmsar stofnanir og aðra
aðila gefur vottorð um fjölskyldu-
stærðir og síðast en ekki sízt gegn-
ir Manntalsskrifstofan veiga-
miklu starfi við samningu kjör-
skrár til Alþingis-, borgarstjórn-
ar- og forsetakosninga og við
annan undirbúning og fram-
kvæmd kosninganna.
Þessi störf öll annaðist Jónas
Hallgrfmsson, sem forstöðumaður
Manntalsskrifstofunnar, um nær
9 ára skeið af samvizkusemi og
alúð. Jónas var vandvirkur og
glöggur að eðlisfari og er haft
fyrir satt, að óvfða á landinu hafi
verið fylgt nákvæmar ákvæðum
laga um kjörskrárgerð. Frágang-
ur á öllum störfum Jónasar var
einnig til sérstakrar fyrirmyndar
og fáir höfðu áferðarfallegri og
stflhreinni rithönd en hann.
Margir fbúar Reykjavfkur hafa
kynnzt Jónasi Hallgrfmssyni i
starfi, ekki sízt við framkvæmu
kosninga, en þó eru eflaust fleiri,
sem þekktu til Jónasar í sam-
bandi við frímerkjasöfnun, sem
var áhugamál hans í tómstundum,
og var Jónas löngu orðinn þekkt-
ur á því sviði.
Eftirlifandi kona Jónasar er
Ingibjörg Eyþórsdóttir. Eignuð-
ust þau hjón fjögur börn, tvær
stúlkur oguvo drengi, en frá fyrra
hjónabandi átti Jónas þrjú börn.
Auk samvinnu í starfá tókust
persónuleg kynni milli okkar Jón-
asar og fjölskyldna okkar á síðari
árum. Er mér því kunnugt um, að
fá hjón voru jafn samrýmd og
einlæg í samlífi og Ingibjörg og
Jónas. Þeir sem til þekkja munu
einnig lengi minnast ósérhlífni og
umhyggju Ingibjargar, er Jónas
háði erfiða og langa sjúkdómsbar-
áttu, og sá styrkur og kjarkur,
sem Jónas þá sýndi, var eflaust
ekki síður sóttur til eiginkonunn-
ar.
Kona min og ég vottum Ingi-
björgu og börnunum einlæga
samúð og samstarfsmenn þakka
Jónasi Hallgrfmssyni samfylgd-
ina.
Jón G. Tómasson.
ÁRIN eru orðin mörg, síðan ég
hitti hann fyrst — þá var ég í
frímerkjunum og hann einnig.
Margt hefur breyst síðan hjá
okkur báðum og nú er hann lát-
inn.
Andlát hans kom ekki á óvart. I
marga mánuði var hann þungt
haldinn og hann vissi að hverju
stefndi. Ég kom nokkrum sinnum
til hans á sjúkrahúsið. Kona hans,
frú Ingibjörg var hjá honum öll-
um stundum, umhyggja hennar
var aðdáunarverð. Þarna voru
þau — og hann var að biða dauð-
ans. Við erum það raunar öll —
en við dánarbeð verður þetta allt
svo ljóst — hvert við erum að
fara.
Jónas Hallgrfmsson var ein-
beittur, duglegur maður, sem
vann störf sín af stakri skyldu-
rækni og nákvæmni. Var gott með
honum að starfa — sökujn hug-
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
eiginmanns míns
VILHJÁLMS SIGURBJÖRNSSONAR,
Egilsstöðum,
sérstakar þakkir færum við stjórn og starfsfólki Brúnáss
Fyrir hönd barna, foreldra, systkina, tengdabarna, barnabarna og
annarra vandamanna.
Inga Sigurbjörnsson.
t
Maðurinn minn,
ODDUR JÓNSSON,
fyrrverandi framkvæmdastjóri,
Grenimel 25,
andaðist í Landakotsspítala aðfaranótt 7 nóvember
Eyvör Þorsteinsdóttir.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum, þeim, er sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför eiginmanns mins, föður okkar, og
tengdaföður
EINARS ÞORSTEINSSONAR
Bjarmalandi
Sérstakar þakkir faerum við laeknum og hjúkrunarfólki Landspítalans.
deild 3a fyrir alla þð hjálp, sem hann varð þar aðnjótandi
Guðbjörg Snorradóttir,
börn og tengdabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma
GUÐRÚN HANSDÓTTIR
Nesvegi 56
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 11. nóv kl. 2 e h.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeir sem vildu minnast hennar er bent
á liknarstofnanir
GuSný G. Frandsen Ove Frandsen,
Bjarni Þórarinsson Þórunn Kristinsdóttir
og barnabörn.