Morgunblaðið - 10.02.1977, Page 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 1977
>4»
M0RöJK(
KAFF/NO
ii j
'M' ll\ ^
S2- %2C
Er hægt að eiga afmæli án þess
að vitnist um aldur afmælis-
barnsins?
Þú getur tekið pokann þinn, —
en þú verður að skilja eftir hér
hjá fyrirtækinu hið Iskalda
augnaráð þitt.
Eg skil þig mæta vel, en bréfin
þfn eru með öllu ólesandi fyrir
mig og þá í apótekinu Ifka!
Hann er f fullum rétti til
segja það sem hann sagði,
var svo óheppinn að segja
við mig, en ekki þig!
1 biðsal fæðingardeildarinnar
Hinn verðandi faðir gekk
óþolinmóður fram og aftur I
biðsalnum og reykti hvern
vindilinn eftir annan. Allt f
einu kom Ijósmóðirin fram,
mjög róleg eins og Ijósmæðra
er vandi.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
UNGIR menn eru venjulega hug-
myndarfkari en þeir sem eldri
eru. Þetta er dálítið áberandi við
spilaborðið og kemur þannig
fram, að þeir reyna að búa til
stigasveiflu sér í hag á óeðlilegan
hátt. Sem dæmi má taka eftirfar-
andi hendi. Hvaða sögn er hezt í
fyrstu hendi, allir utan hættu, á
þessi spil í austur —
S. ÁKD109542.H. 1062,T. G9,L. —.
Lesendur eru eflaust sammála
mér, að rétt sé að opna á fjórum
spöðum eða á þeirri sögn, sem
sýnir góðan spaðalit.
En spilarinn ungi, sem hélt á
hendi þessari sveitakeppni, hugs-
aði á annan veg. Sveit hans var
undir í hálfleik og þótti honum
rétt að búa til sveiflu sér f hag.
Hann sagði pass.
Suður opnaði í þremur hjörtum
og vestur sagði fjóra tígla. Eftir
að norður sagði pass sá austur að
hann hafði komið sér í klípu.
Hann sagði fjögur hjörtu til að
kreista aðra sögn út úr félaga
sínum. En það er auðséð, að sama
er hvað vestur segir að lokasögnin
verður skot út í bláinn. 1 reynd
sagði austur sex spaða og suður
spilaði út laufdrottningu. Allt
spilið var þannig.
Norður
S. G3
H.Á7
T. ÁD8643
L. ÁG109643
— Flýtið yður að segja mér
það — hrópaði maðurinn, —
var það drengur eða
stúlka?????
— Já, svaraði Ijósmóðirin,
róleg sem fyrr, — a.m.k. var
það f miðjunni drengur!
Greifafrúin hafði fengið
nýjan einkaekil. Hann ók eins
og engill og það lfkaði henni
mjög vel. En það var annað,
sem henni Ifkaði ekki eins vel.
Hanii hugsaði ekki meira en
svo vel um útlit sitt, til dæmis
gekk hann venjulega órakaður.
Hún hugsaði málið lengi, þar
til hún ákvað að nefna þetta við
hann, en umfram allt vildi hún
ekki særa hann á neinn hátt.
Dag nokkurn, þegar skegg-
broddarnir voru venju fremur
ískyggilega langir, herti hún
upp hugann og sagði:
— Heyrið þér Jóhann minn,
hvað álftið þér nægilega langan
tfma milli þess sem maður
rakar sig?
— Ekillinn hvorfði lengi at-
hugandi á greiðfafrúna og
sagði að lokum:
— Já, náðuga greifafrú, ég
tæi trúað að náðug greifafrúin
hefði ekki meiri skeggvöxt en
það að náðug greifafrú þyrfti
að raka sig eitthvað um það bil
á fjögurra daga fresti.
í biðsal fæðingardeildarinnar
Hinn verðandi faðir gekk óþol-
inmfður fram og aftur f bið-
salnum og reykti hvern vindil-
inn eftir annan. Allt f einu kom
Ijósmóðirin fram, mjög róleg
eins og Ijósmæðra er vandi.
— Flýtið yður að segja mér
það — hrópaði maðurinn, —
var það drengur eða stúlka???
— Já, svaraði Ijósmóðirin, ró-
leg sem fyrr, — a.m.k. var það í
miðjunni drengur!
Ymislegt um Bláfjöllin
Elín Pálmadóttir, formaður
Bláfjallanefndar, skrifar:
„1 síðustu viku skrifaði Blá-
fjallaunnandi Velvakanda og
spurði hvort svefnskálum hefði
verið úthlutað í Bláfjöllum. Hafði
hann af því áhyggjur að vissum
aðilum yrði veitt þar eitthvað
annað og meira en öðrum. Ekki
þarf að hafa áhyggjur af því, þar
eð allt frá því að fulltrúar sveitar-
félaganna tóku að ræða um stofn-
un fólkvangs á svæðinu, hefur
það verið markmiðið að þar hefðu
allir frjálsan aðgang og sömu að-
stöðu, félagsbundnir og ófélags-
bundnir, skíðamenn og aðrir.
Enda er Bláfjallafólkvangur hluti
af stærri fólkvangi, Reykjanes-
fólkvangi.
Bláfjallanefnd, sem í eiga sæti
fulltrúar allra sveitarfélaganna
er að fólkvanginum standa og fer
með stjórn hans, hefur þetta að
leiðarljósi. Sem kunnugt er hefur
verið unnið að því að skapa al-
menningi skiðaaðstöðu á Blá-
fjallasvæðinu. Sumarið 1975 voru
gerðar tillögur að skipulagi skíða-
svæðisins, þar sem gert er ráð
fyrir að skíðafélögin geti fengið
að byggja sér skála á vissum stöð-
um og skv. ákveðnum reglum.
Svæði þetta er mjög' viðkvæmt,
eftir að umferð eykst og fólk fer
að vera þar, þar sem mikið af
neysluvatni Reykvíkinga kemur
frá þessari miklu snjóakistu, að
talið er, og ekki hættandi á að fá
það mengað. Því verður að ganga
þar um með gát og ganga þannig
frá skálum, að enginn úrgangur
fari niður i gegn um hraunið. Nú
hefur Reykjavíkurborg keypt bíl,
sem getur tæmt tanka salerna og
flutt i burtu og er að koma slík
snyrtiaðstaða við Reykjavíkur-
skálann. Eins verður að fara með
aðra skála. Enn hefur engum
svefnskála verið úthlutað á svæð-
unum, þar sem gert er ráð fyrir
skálum á skipulaginu. Unnið er
að því að leggja raflinur, þar sem
óæskilegt er að fara þarna með
oliu og leggja vegi að svæðunum.
Nokkur skíðafélög hafa þarna
skála með bráðabirgðaleyfi og
hafa óskað eftir að fá að setja
niður fasta skála og er nú verið að
taka þær beiðnir fyrir. Skíðafélag
Ármanns var byrjað fyrir og hafa
verið teknar upp viðræður við
félagið um framhaldið.
Bláfjallanefnd samþykkti 8.
des. sl. endanlega, að Kóngsgilið
verði í rekstri fólksvangsstjórnar,
en þar hafa sveitarfélögin komið
upp tveimur rafmagnslyftum —
auk barnalyftunnar — og hyggj-
Vestur
S. 86
II. G
T. ÁD8643
L. K852
Austur
S. ÁKD109542
II. 1062
T. G9
L. —
Suður
S. 7
H. KD98543
T. K75
L. D7
Það er auðséð, að tólf slagir fást
alltaf reyni sagnhafi ekki að
trompa tvö hjörtu í blindum.
Þetta tókst því.allt vel hjá unga
spilaranum okkar í austur. En
það hefði verið honum mátulegt
ef vörnín hefði getáð tekið tvo
fyrstu slagina, t.d. á hjarta.
Það er aó minu mati mun rétt-
ara að opna á einum spaða, á
hendi austurs, sé markmiðið að
búa til „sving“ sér i hag.
ROSIR - KOSSAR - OG DAUÐI
27
ég að ég hafði spurt mjög
heimskulega. Og samt.. .Það
gat ekki verið að það sem Pia
hafði sagt um Fanny frænku
gæti verið satt? Var þvf þá svo
farið að sumt fólk fann á sér ef
ættingjar þeirra voru í andar-
slitrunum. Eg hrökk við þrátt
fyrir hlýjuna sem lagði inn um
gluggann. Og ég vænti ekki
lengur svars frá henni og lagði
við hlustir, það sem Christer
talaði:
— Það gæti auðvitað verið
þessi nýja erfðaskrá.. .segðu
mér Puek, varstu ekki dáiítið
undrandi á sumu sem þar kom
fram.. .fannst þér ráðstafanir
hans ekki á einhvern máta ann-
arlegar?
— Ég verð að viðurkenna,
sagði ég skömmustulega — að
ég skildi eiginlega ekki hvað
þessi erfðaskrá fól f sér. Þú
veizt hvernig þetta er. Maður
sér bara talnarunu fyrir fram-
an sig og veit ekki meira f sinn
haus. Og auk þess var ég með
hugann vfðsf jarri.
— Ég viðurkenni fúslega að ég
man ekki allt. En ég man
greinilega það sem vegur
þyngst, sem sé að lögerfingjar
hans, Otto, Gabriella og Pia,
sem hefðu átt að fá helming
arfsins fá samkvæmt nýju
erfðaskránni ekki meira en lög-
in fyrirskipa. Með öðrum orð-
um helming þess sem þau
hefðu fengið ef ekki hefði kom-
ið til þessi nýja erfðaskrá.
Fanny frænka hrökk við af
undrun, en samtfmis þvf kipr-
aði hún saman varirnar eins og
hún vildi með þvf koma f veg
fyrir að hún færi að gefa ótfma-
bærar yfirlýsingar.
Christer þagði lengi. Það svo
að mér var farið að þykja nóg
um.
— En sagði ég, allir þessir pen-
íngar, sem lögerfingjarnir áttu
að fá en fá nú ekki, hvert renna
þeir þá?
— Mina frænka, sagði Christer
og strauk hugsi gegnum hárið á
sér — fær mjög vænan slump.
Sömu sögu er að segja um Dan-
iei Severin. En megnið skiptist
f tvennt. Annar helmingurinn
rennur til Helene Malmer,
konu Ottos...
Fanny frænka glennti upp
augun og var eitt spurningar-
merki í framan:
En það vqar samt ég sem bar
fram spurninguna:
— Og hinn helmingurinn?
— Hinn helmingurinn, sagði
Christer seinmæltur — rennur
til manns sem eftir ýmsu að
dæma virðist ekki hafa átt sér-
stöku ástrfki að fagna f þessu
húsi.. .BJÖRN UDGREN.
6. KAFLI
En Christer gaf okkur ekki
tóm til að fjalla um þann boð-
skap sem hann hafði verið að
bera okkur, þvf á sömu stundu
og hann hafði tæmt þriðja
kaffibollann reis hann upp og
sagði mæðulega:
— Nei, ekki verður auðveldara
að segja hinum frá þessum
sorglegu tfðindum þótt við
frestum þvf.. .fig vil tala við
hitt fólkið. Og ég væri þér
þakklátur, Fanny frænka, ef þú
reyndir á ný að ná f Daniel
Severin.
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
Eg skolaði af kaffibollunum
og hlustaði annars hugar á rödd
Fannvar framan úr forstof-
unni:
— Halló, já.. .halló. Ert það þú
Danfel? Æ, skelfing var ég feg-
in að heyra að þú ert komínn
heim.. .Já, ég hringi frá Rauð-
hólum.. .það er Fanny. Ég
hringdi fyrir klukkutfma, já
klukkan f jögur.. .þá svaraði
ekki.. .Hvað segirðu? Sprakk á
bflnum hjá þér? Veslings
þú.. .þú hlýtur þá að vera ótta-
lega vansvefta.. .Já,.. .já.. .það
er út af Frederik. Ilann er dá-
inn, Daniel.. .Hvað segirðu?
Skilurðu ekki hvernig það get-
ur hafa átt sér stað? Ég er
hrædd um að þú munir eiga
auðveit með að skilja hvernig
það gat átt sér stað þegar þú
heyrir.. .Hvort eitthvað sé að?
Já, ætli megi ekki orða það svo.
En ég vil ekki vera að tala um
það f sfmann. Geturðu komíð
hingað umsvifalaust? Það var
vel gert, Daniel. Við bfðum þfn
með óþreyju.
Þvf næst kunngerði Fanny
frænka mér þá fyrirætlun sfna
að hún hefði f hyggju að fara