Morgunblaðið - 31.01.1978, Blaðsíða 44

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. JANUAR 1978

Danir gerðu vonir ís-
lenzka liðsins að engu
A M \ ri wrKp ii A í A /i ** i' ní iré A«nr aa a«44 «Iam aKi« L I A .. « » .. I. I I JL 2 I -__.1 ^ A . '14 f I_1 _ /\_1___1. \ ,
DANSKA rúgbrauðið er seigt, eins og eitt dönsku blaðanna kallaði landslið sitt á laugardag. Og þegar það
hefur allt með sér, getur það ekki annað en átt góðan dag. En það verður Ifka að segjast eins og er, að
danska landsliðið í handknattleik er orðið mjög gott og sigur liðsins á laugardag var f.vllilega sanngjarn
en óþarflega stór og leikurinn á margan hátt mjög klaufalegur af hálfu íslenzka Iiðsins. ísland hefur 24
sinnum leikið við Dani, fjórum sinnum unnið, tvisvar gert jafntefli en tapað 18 sinnum. tsland hefur
aldrei unnið I Danmörku en einu sinni gert jafntefli. Ef litið er á þessar tölur var ekki hægt annað en
reikna með dönskum sigri.
með einni einfaldri bolvindu og
skorað átta mörk úr hornunum
eða fengið dæmd vítaköst á
íslendinganna. Hvar var snerpan
í vörninni?
Það var samt ófyrirgefanlegt að
menn eins og Michael Berg, sem
talað hefur verið um í allan vetur
sem helsta sóknarmann danska
liðsins, skuli hafa skorað fimm
mörk í fyrri hálfleiknum. Einnig
er það ekki nógu gott að horna-
menn Dananna skuii geta sett
varnarmenn okkar úr jafnvægi
Stjórnin ekki nógu góð
Þá var stjórnn á skiptimanna-
bekk fslenzka liðsins ekki nógu
góð. Leikmönnum var ekki skipt
útaf þrátt fyrir að þeir gerðu sig
seka um ítrekaðar vitleysur í vörn
og sókn og þegar leikmenn fóru
ekki eftir grundvallaratriðum,
sem lögð höfðu verið fyrir þá var
ekkert gert af hálfu stjórnend-
anna. Það verður að visu að
segjast að leikmenn voru eins og
Áfall fyrir
þjóðaríþrótt
ÍSLENZKIR handknattieiksunnendur höfðu haldið að þessi þjóðaríþrótt
okkar hefði tekið fiugið upp á við og liðsins biði frami í iokakeppni
Heimsmeistarakeppninnar í Danmörku. En sjaldan hafa jafn miklar vonir
brugðist eins hrapallega sem í Randers á iaugardag og í Thisted á sunnudag.
Sjaldan hefur nokkurt landslið okkar í íþróttum lent með eins miklum skelli
án þess þó að hafa í rauninni nokkurn tíma hafið sig til flugs.
Þó svo að undirritaður hafi orðið vitni að lélegri frammistöðu íslenzkra
félagsliða í handknattleik og knattspyrnu, séð flensusjúka handknattleiks-
menn okkar tapa öllu sem tapað varð í Austur-Þýzkalandi fyrir f jórum árum,
séð landsliðið tapa 1:8 í HoIIandi svo eitthvað sé nefnt, þá hefur undirrituð-
um aldrei liðið eins illa og vonbrigðin aldrei orðið eins gífurleg og í
landsleikjunum við Dani og Spánverja í HM um helgina. Maður hafði haldið
að íslenzka liðið væri orðið sterkt, samæfð og reynslumikil heild, en svo varð
skellurinn svo mikill. En það er ekki sama hvernig leikur tapast, þarna
hjálpaðist allt að og sigur Dana varð á endanum sjö mörk, 21:14, en
Spánverjarnir unnu okkur 25:22.
Máttarstólparnir í íslenzka liðinu, reynslumestu mennirnir, brugðust í
háðum leikjunum. Axel Axelsson, Geir Hallsteinsson, Björgvin Björgvins-
son, Einar Magnússon, Þorbjörn Guðmundsson og Jón. H. Karlsson geta allir
miklu meira en þeir sýndu í þessum leik. Akkerin brugðust. Bráðræði
leikmanna var alltof mikið, alltof oft gleymdist að hugsa.
Og útkoman varð sú, að ísland hafnaði í neðsta sæti C-riðils og varð að bíta
á það súra epli að verða að snúa heimleiðis án frekari keppni.
byrjendur að þvi leytinu að þeir
gleymdu greinilega öllum dag-
skipunum þegar svitinn fór að
koma út á þeim í hita leiksins og
þá hefði að sjálfsögðu átt að taka
þessa menn útaf í stað þess að
sitja aðgerðalausir á bekknum.
Ein ástæðan og ekki sú veiga-
minnsta en sjálfsagt sígild þegar
útskýra þarf tapleiki var sú að
dómararnir voru okkur ákaflega
óhagstæðir og var helst að sjá sem
þeir hefðu alið allan sinn aldur í
betri hverfunum i Randers. Þó
svo að þeir væru frá Rúmeniu
voru þeir verri heimadómarar en
maður hefur áður séð. Ef einhver
hlutur orkaði tvimælis þá var
verri kosturinn fyrir ísland val-
inn án hiks. Ef það var ekki ljóst
hvort dæma átti fríkast eða vita-
kast á Islendinga var að sjálf-
sögðu dæmt vitakast á landann.
Ef einhver minnsti vafi lék á þvi
hvort liðið hefði gerst brotlegt var
dómurinn ætíð Dönum i hag.
Dönsku liðsmennirnir voru miklir
leikarar í þessum leik og þeir
blekktu dómarana frá upphafi.
Strax í fyrstu sókninni fengu Is-
lendingar tvær áminningar eftir
hnoð Dana inn í vörn islenzka
liðsins. Og strax á áttundu mínútu
leiksins var Arna Indriðasyni síð-
an vikið af leikvelli. Það var allt
gert til þess að brjóta íslenzku
leikmennina niður.
Ekki allt neikvætt
En þrátt fyrir allt voru jákvæð-
ar hliðar á þessum leik. Þorberg-
ur Aðalsteinsson sýndi svo að
ekki verður um villst að hann er
maður framtíðarinnar í’ íslenzk-
um handknattleik. Hann skoraði
4 mörk í jafnmörgum skottilraun-
um og það var hann sem með
góðum varnarleik sínum gerði
Michael Berg óvirkan í seinni
hálfleik. Gunnar Einarsson mark-
vörður stóð sig einnig mjög vel
framan af leiknum. Í fyrri hálf-
leik varði hann sjö skot frá
dönsku leikmönnunum og sum á
glæsiiegan hátt en fékk á sig 10
mörk, m.a. varði hann tvö vítaköst
í f.h. I seinni hálfleik var Gunnar
greinilega orðinn þreyttur, fékk
skot í andlitið og blóðnasir auk
þess sem tognun í læri sagði til
sín og Gunnar varði þá aðeins eitt
skot.
Byrjun leiksins var góð. Einar
kom tslandi í 1:0 og íslenzka liðið
hafði yfir 3:2 eftir 8 mínútna leik
en þá komu fjögur dönsk mörk í
röð og staðan breyttistí 4:6. Danir
höfðu meðvind í þessum leik, það
var greinilegt, þó svo að íslenzku
áhorfendurnir gerðu sitt til þess
að hvetja landann. Þeir voru um
400 talsins en dönsku áhorf-
endurnir 4000 og enginn má við
margnum. I áhorfendastúkunum
voru þeir fleiri og lika á vellinum
því rúmensku dómararnir voru á
þeirra bandi þó að þeir væru
svartklæddir en ekki rauð-hvítir
eins og Danirnir. Danir komust
síðan i 10:6 en Island átti tvö
síðustu mörkin í fyrri hálfleikn-
um þannig að staðan var 10:8
fyrir Dani í leikhléi. Þrátt fyrir að
Danir hefðu yfir var fyrri hálf-
leikurinn alls ekki svo slæmur,
nýting íslenzka liðsins í sókninni
45% sem er alls ekki slakur
árangur, þvert á móti.
Frá Ágústi I. Jónssyni
blaðamanni Morgunblaðsins
á Heimsmeistarakeppninni
íhandknattleik:
Gunnar Einarsson hefur sloppið
leiknum á sunnudaginn og skorar.
í gegnum vörn Spánverjanna i
Símamynd AP.
Martröð í This
ÞÓTT leikurinn við Dani á laugardaginn hafi verið áfall þá var
leikurinn við Spánverja enn meira áfall, líkastur martröð. Spánverjar
unnu leikinn 25—22 eftir að hafa verið yfir 15—10 I leikhléi. Þessar
tölur segja þó ekki alla söguna. Þegar tuttugu mínútur voru eftir af
leiknum voru Spánverjar 7 mörk yfir enn þann mun minnkaði
íslenska liðið niður í eitt mark en tókst aldrei að jafna.
Leikurinn við Spánverja er ef
til vill ljósasta dæmið um hvar við
stöndum í alþjóðlegum hand-
knattleik í dag meðan önnur lið
sýna framfarir stöndum við í stað.
Spænska liðinu hefur farið mikið
fram síðan í Austurríki en Iiðið
gerir enn of mikið af vitleysum til
að hægt sé að réttlæta tap fyrir
því.
íslendingar komust yfir í
byrjun leiksins. 8 næstu mínútur
eru trúlega þær verstu sem
íslenskt handknattleikslandslið
hefur nokkurn tíma sýnt. Frá 3.
til 11. mínútu leiksins skoruðu
Spánverjar sjö mörk og á sama
tima og þeir gengu í gegnum
íslensku vörnina mistókst allt i
islensku sókninni og staðan var
allt í einu orðin 8—2 fyrir Spán.
Þessi munur var minnkaður í
11—8 en Spánverjar áttu betri
kafla í lok hálfleiksins og komust
í 15—10 í leikhléi. Byrjun seinni
hálfleiksins var lítið betri en sá
fyrri. Spánverjar héldu áfram að
auka forskot sitt, komust í 18—12,
20—13 og 23—16 áður en íslenska
liðið fór í gang í fyrsta skipti í
leiknun. Sex íslensk mörk i röð
breyttu stöðunni í 23—22 og bar-
áttan í vörninni var mjög góð á
þessu tímabili en það sást allt of
sjaldan í þessari Danmerkurferð.
Island hafði boltann þegar hér
var komið sögu og á marka-
töflunni mátti sjá að tvær mínút-
ur voru eftir af leiknum. Viggó
reyndi skot úr ágætu færi og
Spánverjar fengu boltann. Þó að
þeir væru greinilega orðnir slapp-
ir á taugum tókst þeim að skora
24—22 og þar með var gert út um
leikinn, síðan gulltryggðu þeir sér
sigurinn með marki á siðustu
mínútunni.
Það var doði í íslenska liðinu í
þessum lei, það var eins og menn
væru ekki búnir að jafna sig eftir
leikinn gegn Dönum og ef til vill
hafa Spánverjar komið Islending-
um á ðvart með leik sínum. I stað
þess að hægja á sér og láta Spán-
verja um hamaganginn fór
íslenska liðið hina leiðina, keyrði
upp hraðann sem hafði tóma vit-
leysu í för með sér langtimum
saman í leiknum.
Stjórn liðsins á bekknum var
ekki betri í þessum leik en á móti
Dönum. Þorbergur var til dæmis
alveg frystur í leiknum en hafði
verið bestur íslendínga í leiknum
móti Dönum. Hann gerði sig
sekan um mistök í upphafi
Spánarleiksins en það réttlæti
ekki að honum væri skipt útaf
það sem eftir væri. Þrátt fyrir
slæman fyrri hálfleik var b.vrjað í
seinni hálfleik með sama lið í stað
þess að reyna að gera einhverjar
breytingar. Það var ekki fyrr en
tæpar tuttugu mínútur voru eftir
af leiknum að gripið var til þess
ráðs að taka besta Spánverjann úr
umferð.
Kristján var settur í markið og
farið að spila með tvo menn á
miðri línunni í sókninni, þetta gaf
árangur en of seint var gripið til
breytinganna.
Skástir íslendinganna í þessum
leik voru Axel Axelsson og Björg-
vin Björgvinsson en þeir gerðu
sig seka um mistök eins og aðrir.
Gunnar Einarsson, Göppingen,
slapp allvel frá sinu en þegar
þessum leikmönnum er hrósað á