Morgunblaðið - 06.04.1978, Blaðsíða 44

r
44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. APRÍL 1978
v» w
MOBÖdKí- . 'v:' ’
KArrim
DaKurinn hcíur verið einn af Nei, þetta cr ekki hægt!
þessum dögum þcgar allt geng-
ur á tréfótum!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Viðfangsefnin sem varnarspilar-
ar fá til úrlausnar geta verið hin
furðulegustu. Og stundum illleys-
anleg, jafnvel þó litið sé á allar
hendurnar fjórar. Spilið í dag
sýnir eitt af þessum tilvikum.
Gjafari vestur, allir á hættu.
Norður
S. 74
H. 106542
T. Á98
L. 1032
Vestur
S. 8632
H. K873
T. G5
L. Á84
Austur
S. 5
H. Á
T. K7642
L. KDG975
Suður
S. ÁKDG109
H. DG9
T. 1)103
L. 6
Ofremdarástand
í símamálum
„Það vekur að vonum furðu í
allri þeirri sjálfvirkni sem orðin
er, að stórir byggðakjarnar verða
símasambandslausir. Þetta sam-
bandsleysi verður þegar raf-
magnslaust verður, hvort sem um
er að ræða eina eða fleiri klukku-
stundir í einu. Á Suðurnesjum
hagar þannig til, að Suðurnesin
sunnan Hafnarfjarðar fá rafmagn
með tveim aðskildum línum, önnur
línan þjónar Kefiavík og Keflavík-
urflugvelli en hin línan, sem oft
bilar, þjónar Miðneshreppi,
Garðabæ, Höfnum, Vatnsleysu-
strönd og Grindavík.
Þegar rafmagnslaust verður, þá
verður einnig símasambandslaust,
þannig að samband næst ekki
utanbæjar, t.d. til Keflavíkur,
Reykjavíkur eða Almannavarna
ríkisins eða hinna nágrannabyggð-
anna. Svo alvarlegt er þetta, að
talstöðvamóttakari við skip, sem
staðsettur er á Þorbjarnarfjalli
verður óvirkur og þeim mun
alvarlegra, ef sjóslys yrðu.
Sl. haust var sjálfvirka síma-
stöðin endurbætt og stækkuð í
Grindavík. Heyrzt hefur, að sér-
stakt tæki sem tengi stöðina við
rafgeyma, ef aðalraflínan bilar,
hafi verið með í þessum nýju
tækjum símstöðvarinnar. En þar
sem langan tíma tók að koma
hinum nýju tækjum í notkun hafi
þetta tengitæki verið lánað eitt-
hvað annað.
Það skal tekið fram, að ein lína
er til afnota fyrir stöðvarstjóra, ef
um neyðartilfelli er að ræða. En
þá er hann bundinn yfir þeirri línu
dag sem nótt.
Svo háð erum við síma, að
úrbóta er brýn þörf. Nefna má, að
símsvarar slökkviliðs og lögreglu
verða gagnslausir. Hinn 15. febrú-
ar var svo styttur þjónustutími
landssímastöðvarinnar í Grinda-
vík, þannig að engin þjónusta er
um helgar og helga daga, og virka
daga aðeins frá kl. 09.00—17.00.
Þar sem Grindavík er nú með
stærri verstöðvum á landinu væri
verðugt umhugsunarefni fyrir
ráðamenn Landssimans að bæta
verulega og það strax símaþjón-
ustuna á Suðurnesjum.
Guðfinnur Bergsson.
Grindavík.“
I
Austur varð sagnhafi í fimm
laufum eftir þessar sagnir:
\ostur Norður Austur Suður
pass puss lj, 2 S
•> L pass 3 T pass
I L pass 5 L allir pass
Suður tók fyrsta slaginn á
spaðaás og spilaði síðan kóngnum.
Austur trompaði, spilaði lágu
trompi á ásinn í borði, og fór í
tígulinn. Spilaði gosanum og stakk
upp kóngnum þegar norður gaf.
Þetta gekk vel hjá honum og þar
sem hann þurfti að trompa tígul í
borði til að fá litinn spilaði hann
aftur tígli. Suður fékk þá á tíuna
og var staddur á vegamótum.
F’lestir hefðu spilað hjarta-
drottningu í þessari stöðu. En
suður sá, að það var ekki nauðsyn-
legt. Ætti norður ásinn gæti
hjartaslagurinn beðið. Það var því
ekki verra en hvað annað að spila
spaðanum t þriðja sinn. Og þá rak
norður endahnútinn á vel heppn-
aða vörn með því að láta tígulás-
inn í.
Þar með var staða sagnhafa
orðin vonlaus. Suður átti enn
hæsta tígulinn og þegar austur
reyndi að trompa tígul í borðinu
fékk norður þriðja slag varnarinn-
ar á lauftíuna.
MAÐURINN A BEKKNUM Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
15
sú, að hann langaði sjálfan til
að fara aftur í hverfið.
— Og þér hafið engar aðrar
fyrirskipanir?
— Láttu blöðin hafa mynd,
en láttu þau meðhöndla málið
eins og mjög hversdagslegt
mál.
— AJlt í lagi. Og svo sendi ég
bílinn.
Ilúsvörðurinn hafði minnst á
calvados og það var mjög kalt
svo að hann fékk sér einn. Því
næst gekk hann með hendur í
vösum þvert yfir götuna að
undirganginum þar sem Louis
Thouret hafði fundist myrtur.
Svo litla athygli hafði þetta
mál vakið enn að cnginn nam
staðar við morðstaðinn til að
gá hvort blóð væri að sjá.
Hann stóð um stund við
skartgripavcrzlunina. Hann sá
að þarna var ekki seld nein
íyrsta flokks vara. Gluggarnir
tveir voru fullir af giingri sem
bar það með sér að vera óekta
og allt var heldur smekklitið.
Roskinn maður sem horfði á
Maigret úr búðinni taldi hann
líklegan viðskiptavin, því að
hann gekk f áttina til dyra til
að hvetja hann til að koma inn
fyrir. Lögregluforinginn kaus
að hverfa frá og nokkrum
mínútum síðar sté hann inn í
lögreglubflinn.
— Rue de Clignancourt.
Hér var rólegra en hverfið
var Ifka dálftið litlaust. Skiltið
við verzlun fröken Leone,
„Óskabarnið“, var yfirlætis-
laust.
Honum krossbrá þegar inn f
búðina kom, þvf að sú mann-
eskja sem kom á móti honum
svaraði hreint ekki til þeirra
hugmynda sem hann hafði gert
sér um vélritunarstúlkuna hjá
fyrirtækini Kaplan. Hvers
vegna vissi hann þó ekki.
Sennilega var hún á fíókaskóm
því að ekkert hljóð heyrðist
þegar hún gekk. Hreyfingar
hennar minntu á nunnu og það
var eins og hún færði sig úr
stað án þess að hreyfa líkam-
ann.
Hún brosti dauflega, og
brosið einskorðaðist ekki við
varir hennar, það var eins og
breitt út um allt andlit hennar,
það var mildilegt bros en þó án
þess að hrífa.
Var það ekki furðulegt að
hún hét Leone — sem þýddi
ljónynja? Og enn merkilegra
var að hún hafði stóreflis
krókanef, sem var tvfmæla-
laust með veglegri nefjum sem
Maigrct hafði séð.
— Hvað var það fyrir yður.
Hún var svartklædd. Andlit
hennar og hendur Htlaus eins
og brosið og fas hennar allt. í
bakherbergi sá hann gamla
konu sitja við ævafornan ofn.
í hillum og á borðunum lá
fjölbreytilegur og fíngerður
fatnaður, ijósrauð og íjósblá
bönd, skfrnarkjólar, hvaðeina.
— Maigret lögregluforingi
frá rannsóknarlögreglunni.
— Rannsóknarlögreglunni.
— Einn af fyrrverandi sam-
starfsfélögum yðar, Louis
Thouret, var myrtur í gær...
Viðbrögð hennar voru sterk-
ust þeirra sem hann hafði
hingað til borið þessa frétt. Þó
grét hún ekki, né skipti litum
og hún þreifaði heldur ekki
eftir vasaklút. Það var eins og
áfallið hefði lamað hana. já,
næstum fengið hjartað til að
hætta að slá. Hann sá að varir
hennar urðu náhvftar...
— Fyrirgefið að ég sagði
þetta svona umhúðarlaust...
Hún hristi höfuðið eins og til
að láta hann skilja að hún tæki
það ekki illa upp. Gamla konan
hafði bært á sér.
— Til að geta fundið morð-
ingjann verð ég að afla allra
þeirra upplýsinga um Thouret
sem mögulegt er...
Hún kinkaði kolli, en hafði
enn ekki mælt oð af vörum.
— Þér þekktuð hann mjög
vel.
Andartak var cins og Ijós
tendraðist í augum hennar og
loks spurði húni
— Hvcrnig bar þetta að?
Hún hafði sjálfsagt verið