Morgunblaðið - 07.10.1978, Blaðsíða 12

MORGUNBLA.ÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1978
JL2
Lj: íir Lárusson:
Eru ráðherrar
vandamál?
Oft hafa fasteignasalar sætt
gagnrýni um dagana og því
miður hafa þeir oftar en ekki
látið hjá líða að svara þeirri
gagnrýni, hversu fáránlega sem
hún hefur verið fram sett. Nú
ætlar ný ríkisstjórn, a.m.k.
einstakir ráðherrar, að afla sér
lýðhylli með því að ráðast á
þessa stétt manna m.a.
Viðskiptaráðherra lætur eins og
hann sé enn innan verndaðra
veggja ritstjórnarskrifstofu
Þjóðviljans og heldur áfram að
hrópa að fasteignasalar séu
vandamál.
Þessi maður sem að eigin
sögn hefur varið allri sinni
starfsævi á Þjóðviljanum og
hefur ekki önnur áhugamál,
ætlar nú sem fyrr að setjast í
dómarasæti yfir heilli stétt
manna. Ekki lætur ráðherrann í
ljós meiri dómgreind en slúður-
kerling af versta tagi.
Þá hefur félagsmálaráðherra
lýst því opinberlega yfir, að
núverandi fasteignasölukerfi sc
of dýrt fyrir neytendur! Og
telur að það hafi hvetjandi
áhrif á verðlagið. Hvað hefur
maðurinn fyrir sér í því? Hann
hyggst skipa nefnd þriggja
manna til að sanna þessa
fullyrðingu sína, en ekki að
athuga hvort einhver fótur sé
fyrir staðhæfingunni.
I blaðagreinum sér maður
setningar eins og „Verðbólgu-
brjálaður fasteignamarkaður á
höfuðborgarsvæðinu". Allt á
það að vera fasteignasölum að
kenna. Það er eins og ekkert
hafi hækkað í verði nema
fasteignir. Staðreyndin er sú, að
fasteignir hafa ekki hækkað
hlutfallslega jafnt og annað í
þessu verðbólgubrjálaða þjóð-
félagi undanfarin ár.
Það er anzi hart að þessir
menn skuli vera að reyna að
koma því inn hjá almenningi, að
fasteignakaup séu óhagkvæm í
dag. Bráðum kemur betri tíð
með blóm í haga.
Almenningi sé hollast að
fresta fasteignakaupum og
leggja sparifé sitt í banka og
bíða eftir verðfallinu, sem sagt,
að brenna sparifé sitt á báli
óðaverðbólgunnar.
Nei, staðreyndin er sú, að það
er ekkert útlit fyrir að þessir
menn vinni einhver kraftaverk í
húsnæðismálum. I mesta lagi
veita þeir meira fé til byggingar
leiguhúsnæðis og njörva þar
með fleiri á bás hins opinbera.
Það er áleitin spurning hvort
ráðherra sbr. viðskiptaráðherra
hafi lagalegan rétt til að
úthrópa eina stétt manna á
þennan hátt.
Hann ætlar kannski að halda
áfram sömu götustrákabraut í
munnsöfnuði og væri hann
ennþá ritstjóri Þjóðviljans og
leita svo ásjár níðfrelsissjóðs.
Ileimir Lárusson.
Það er einnig áleitin spurning
hvort menn sem taka að sér
ráðherradóm og eru ekki betur
að sér í þeim málefnum sem
varðar embætti þeirra, ættu
ekki að starfa fyrstu mánuðina
á byrjunarlaunum á meðan þeir
eru að komast inn í einföldustu
atriði starfsins. Mætti þá gjarn-
an miða við Dagsbrúnartaxta.
Reykjavík 6. október 1978
Ileimir Lárusson.
Stefán Sæmundsson hjá Ilaukum kynnir hér eina gerð af dvergtölvu
fyrir biaðamönnum. Ljósm. Mbl. Kristján.
Sýna dvergtölvur
í Kristalsalnum
FYRIRTÆKIÐ Haukar h.f.
gengst á mánudag og þriðjudag í
næstu viku fyrir sýningu á
nokkrum gerðum svokallaðra
dvergtölvna í Kristalsal Hótel
Sögu. Verða þar sýndar dvergtölv-
ur frá 28 bandarískum fyrirtækj-
um en hér er um að ræða tölvu til
notkunar í atvinnurekstri og
jafnvel á heimilum og að sögn
forsvarsmanna Hauka hafa dverg-
tölvur ekki verið á boðstólum hér
á landi, þrátt fyrir að þær séu nær
helmingi ódýrari en þær tölvur,
sem hér hafa verið fáanlegar.
Fram kom á blaðamannafundi
með forsvarsmönnum Hauka að
framleiðsla á dvergtölvum eða
„microprocessor“ hófst 1975 en
einkenni þessara tölvna er að
stjórnstöð tölvunnar er dverg-
tölvurás en dvergtölvunum má
skipta í 4 einingar, þ.e. stjórnstöð,
stjórnborð, tengiliði og minni.
Stefán Sæmundsson hjá Haukum
sagði, að með tilkomu dvergtölv-
unnar gætu smærri fyrirtæki og
einkaaðilar nú hagnýtt sér beina
tölvunotkun, sem hingað til hefði
verið fjarlægur draumur vegna
kostnaðar og stærðar þeirra
tölvna, sem á boðstólum hefðu
verið.
Nefndi Stefán sem dæmi, að
meðalverð á dvergtölvum frá
þessum 28 framleiðendum, sem
tölvur verða sýndar frá á sýning-
unni, væri rúmar 4 milljónir
króna og fyrir þá sem vildu byrja
smátt væri til dvergtölva, sem
tengja mætti við svart-hvítt sjón-
varpstæki og spara sér þannig
tölvuskerm en kostnaður við slíka
dvergtölvu væri um 1 milljón. Og
fyrir þá sem treystu sér til að
setja saman tölvuborðin sjálfir,
sagði Stefán, að hægt væri að fá
allt ósamsett með nákvæmum
leiðbeiningum og minnkaði kostn-
aðurinn þá um fjórðung.
Stefán sagði að einn aðalkostur
dvergtölvunnar væri að með henni
væru notkun tölvna ekki orðið
eitthvað fjarlægt og eingöngu
fyrir hámenntaða tölvufræðinga,
heldur gæti hver og einn notfært
sér dvergtölvu og nefndi hann sem
dæmi, að í skólum gæti hún tekið
nemendur í einkatíma, spurt þá og
svarað eftir fyrirframgerðu náms-
efni og gefið nemendum einkunn
eftir frammistöðu.
Guðrún H. Sederholm yfirkennari:
Kynlífsfræðsla —
Hver sér um hana?
ÉG get ekki þagað öllu lengur yfir
því aðgerðaleysi og þeirri fáfræði
sem vart verður hjá fullorðnu fólki
í íslensku þjóðfélagi, varðandi
þennan sjálfsagða og mikilvæga
þátt í fræðslu barna og unglinga.
Uppalendur reyna eftir fremsta
megni að fræða börn um nauðsyn-
legustu kurteisis- og umgengnis-
venjur. Kenna þeim tvö til þrjú
tungumál, stærðfræði, landafræði,
líkamsrækt, heimilisfræði, handa-
vinnu og yfirleitt allt það sem
sennilegt er að verði grundvöllur-
inn að velgengni þeirra og ham-
ingju í lífinu.
Það þvkir hræðilegt að vita af
einhverjum sem ekki fær nógan
mat. Auðvitað er það voðaleg
tilhugsun að einhver svelti í
velferðarþjóðféiagi. Það er sann-
kallaður harmleikur ef einhver
getur ekki fullnægt frumþörfum
sínum, etið nægju sina og svalað
þorsta sínum. Það er einnig
ömurleg tilhugsun að fóreldrar
verði viðskila við börn sín og varla
er sú manneskja algjörlega ham-
ingjusöm sem ekki fær fullnægt
kynþörf sinni. Það er hægt að
deyja úr því fyrst nefnda, hungri
og þorsta. Vissulega er hægt að
lifa viðskila við börn sín og án þess
að fá kynferðislega fullnægingu í
samlífi.
Fæstir kærðu sig um að hafa
það á sanwiskunni að hafa beinlín-
is stuðlað að óhamingju einhvers
manns. Er það samt ekki að
nokkru leyti það sem er að gerast í
dag. Hjónabönd flosna upp og börn
verða viðskila við foreldra sína. Ég
trúi því varla að við séum svo ólík
nágrönnum okkar dönum að ekki
megi finna einhverjar sömu orsak-
ir fyrir hjónaskilnuðum hér og
þar. Þeir hafa á undanförnum
árum reynt að gera sér grein fyrir
orsökum skilnaða. Þar í landi
hefur þetta verið til umræðu á
opinberum vettvangi t.d. í fjöl-
miðlum og ýmsum ritum sem
fjalla um lík efni. ein af algengari
orsökunum er sú að annað eða
bæði hjónanna hafa aldrei haft
ánægju af kynlífi hjónabandsins
eða afar litla.
K.vnlífið hafði jafnvel verið
sumum kvöl. I Ijós kom að í
mörgum tilfellanna höfðu hjónin
ekki átt neinar samræður um
vandann, og ef einhverjar sam-
ræður höfðu faríð fram var ekki
talað í einlægni og þar af Ieiðandi
fannst enginn viðunandi lausn á
honum. Hvað er það sem heldur
aftúr af fólki þegar ræða á
Guðrún II. Sederholm.
opinskátt um kynlíf? Fordómar og
aftur fordómar. Það er ekki vant
því að talað sé um svo „dónalega"
hluti. Eilíft pukur og tilhneyingin
til að leiða hjá sér spurningar
barna um þetta efni, hljóta að vera
veigamestu orssakirnar fyrir þess-
ari afstöðu manna. Fordómarnirj
eiga sér langa og óljósa sögu og
ætla ég ekki að benda á neitt
sérstakt í því sambandi. Fyrr-
nefnd staðreynd blasir þó við
öllum. Er þetta ekki of dýrkeypt
fyrir einstaklingana og þjóðfélag-
ið? Eigum við að láta málið
afskiptalaust eins og áður og nota
sömu úreltu afsakanirnar og
alltaf. T.d. þessa: „Það vekur bara
áhuga barnanna að tala of mikið
um þessi mál.“ Af hverju þessar
mótsagnir? Við reynum allt
hugsanlegt til að vekja áhuga
þeirra á námsefninu og ýmsu því
sem við höldum að verði þeim til
góðs á lífsleiðinni. Þá teljum við
fræðslu bestu vörnina. Dæmið
snýst hins vegar við þegar kynlíf
ber á góma. Þá er fáfræðin besta
vörnin. Vörn hvers? Jú, vörn
uppalenda við áleitnum spurning-
um barnanna um þessa „hræðilegu
hluti“. Hverjir eru að blekkja
hvern? Heilbrigð börn eru næm
fyrir umhverfi sinu, þau finna
fljótt að kynlíf er ekki jafneðlilegt
umræðuefni og t.d. peningar. Er
nokkukr uppalandi í vafa um það,
hvort af þessu tvennu getur fært
barnin'u meiri hamingju þegar það
hefur aldur og þroska til að njóta
þess?
Kannanir hafa verið gerðar
hérlendis og erlendis á þvi hve stór
hópur ungiinga 13—15 ára hefur
haft samfarir eða komist nálægt
því með svokölluðu „petting", sem
í lauslegri þýðingu má kalla
forleik að samförum, án þess að
það endi með þeim. Niðurstöðurn-
ar hafa sýnt að þetta er ótrúlega
.stór hópur. Er það þá bara
tilviljunin ein sem ræður hvort í
þessum samförum eru getin börn
af börnum? Ekki stöðvar fræðslan
þau. Ber okkur ekki skylda til að
gera börnum okkar grein fyrir,
hvað felst í því að setja barn í
heiminn? Eigum við að láta eigin
fordóma verða þess valdandi að
börn okkar eignist óvelkomin
börn?
Þörfin fyrir fræðslu er enn
meiri nú en áður. Borgarbörnin
hafa ekki þá möguleika sem
sveitabörnin höfðu áður f.vrri, til
að kynnast gangi náttúrunnar og
fá þar af leiðandi tilefni til
umræðna um eigin náttúru.
Sennilega hafa börn aldrei átt
jafnauðvelt með að komast yfir
lélegar bókmenntir sem skrifaðar
og myndskreyttar eru með sölu-
sjónarmiðið efst í huga. Þjóðfélag-
ið hefur breyst mikið á öllum
sviðum. Okkur finnst frjálsræðið
keyra úr hófi fram á stundum. Er
þá ekki einmitt enn meiri ástæða
fyrir opinskárri fræðslu um kyn-
líf? Eða eigum við nú sem áður að
afneita kynhvötinni? Fræðslan á
heimilunum er sennilega besta
fræðslan. Barninu er eðlilegast að
spyrja þann sem það hefur nánast
sambandið við. Skólarnir geta þá
tekið við og látið barnið vinna
verkefni út frá þessu efni sem
öðru, miðað við aldur og þroska.
Það ætti ekki að vera neitt
óvenjulegra að vinna verkefni um
sjálfan sig og hitt kynið, en t.d. um
iifnaðarhætti eskimóa. Það kemur
fyrir á heimflum og í kennslu-
stundum að mannskaða vegna
náttúruhamfara ber á góma. Þá er
talað um að þetta sé ein af
ráðstöfunum náttúrunnar til að
halda fólksfjölda á einstökum
svæðurn í skefjum. Hvernig eru
okkar eigin ráðstafanir, t.d.
getnaðarvarnir? Við vörum börnin
við skaðsemi reykinga og áfengis-
neyslu en við vörum þau ekki við
ótímabærum barneignum, þó við
gerum okkur fyllilega grein fyrir
afleiðingum þeirra.
Það þarf að endurskipuleggja
alla fræðslu um kynlíf, auka
verulega við það litla námsefni