Morgunblaðið - 07.10.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1978
VtK>
MORÖdNi
KAFFINU
iTVl_
ÍO.
Ertu líka <>synd?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
EKKI hefði verið mikill vandi að
ná ellefu slÖKum í Krandi á spilin.
sem sjá má hér að neðan. En
suður var ekki svo heppinn að
lenda í besta samningnum og
varð að taka á öllu sínu.
Gjafari norður, allir á hættu.
Norður
S. K842
H. 87
T. ÁKDG95
L. Á
Austur
S. -
H. 109632
T. 84
L. G108432
Suður
S. ÁD65
H. DG5
T. 102
L. K975
Það hlakkaði í spilaranum, sem
sat í sæti vesturs, þegar suður
lenti í fjórum spöðum.
Norður og suður höfðu fengið að
segja í friði og vestur tók tvo
fyrstu slagina á hjarta og spilaði
þriðja hjartanu. Suður fékk slag-
inn en tígull fór úr borðinú. Og
þegar austur lét -lauf í spaðaásinn
varð útlitið ekki gott en sagnhafi
gafst ekki upp.
Spilaði laufi á ásinn og tvo slagi
á tígul. Þriðja tigulinn trompaði
hann á hendinni og í laufkónginn
lét hann tígul. Þá var staðan þessi:
Norður
S. K84
H. -
T. G
L. -
Austur
S. -
H. 10
T. -
L. G108
Suður
S. D6
H. -
T. -
L. 97
I þessari stöðu spilaði suður
laufi. Vestur gerði sitt besta og
trompaði með níunni en þá fékk
hann að eiga slaginn. Þar með var
hann í dauðaklemmunni og gat
ekki fengið fleiri slagi. Slétt unnið.
Vestur
S. G1097
H. -
T. -
L. -
Vestur
S. G10973
H. ÁK4
T. 763
L. D6
Þú getur ekki sagt í kvöld, að ég þvoi mér ekki um
eyrun?
JOL MAIGRETS
3
Ilann hafði áreiðanlega
reynt hundrað sinnum að út-
skýra fyrir henni að hann hefði
aldrei fundið neitt undursam-
legt við að fá morgunverð í
rúmið. I>að var eitthvað spftaia-
legt við það, fyrir utan að
honum fannst það heinlínis
óþægilegt. En í hennar augum
var morgunkaffi í rúmið það
ailjúfasta sem hún gat hugsað
sér til að halda upp á sunnudag
eða helgidag.
— I>ú vilt ckki fara í rúmið
aftur?
Nei! Sannariega langaði
hann ekki til þess.
— Jæja komdu þá! Gleðileg
jól!
— Gleðileg jól! Ertu reið út í
mig?
!>au fóru inn f borðstofuna.
Siifurkannan við annan borðs-
endann með rjúkandi kaffi f og
rúnstykkin í körfu. Ilann lagði
frá sér pfpuna og fékk sér
rúnstykki tii að gieðja hana.
En hann stóð kyrr og benti út
um gluggann og sagði.
— ftg held það fari að snjóa.
I>að var enginn alvöru snjór.
En samt nóg til þess að honum
varð hugsað til þess þegar
hann var lítill og rak út úr sér
tunguna til að fá snjóflyksurn-
ar upp í sig.
Augnaráð hann staðna mdist
við portið í húsinu á móti til
vinstri við geymslustaðinn.
Tvær konur komu í þeirri
andrá út um dyrnar. Hvorug
þeirra var með hatt. Önnur
þeirra ljóshærð, kona um þrí-
tugt eða svo. hafði kastað kápu
yfir sig, en hin sem var eldri
hafði sveipað sjali um axlirnar.
Yngri konan virtist hikandi
og engu Ifkara en hún vildi
helzt snúa við. Dökkhærða
eidri konan sem var lítil og
mögur var ákveðnari og Mai-
gret sýndist hún henda í áttina
að giugganum. Dyravörðurinn
sást að baki þeirra. Enn virtist
sem Ijóshærða konan væri á
báðum áttum áður en þa r fóru
t>akkir fyrir
„Af ýmsu tagi”
Guðrún Aðalsteinsdóttir skrif-
ar.
„Velvakandi góður.
Mig langar að biðja þig að koma
á framfæri fyrir mig þakklæti til
þeirra, sem sjá um tónlistarþátt-
inn „Af ýmsu tagi“, en hann er á
dagskrá morgun hvern milli hálf-
níu og níu. Þarna er flutt vönduð
tónlist, og enda þótt alltaf sé bót
að slíku tel ég þó ráða úrslitum um
ágæti þessa þáttar hvað lögin eru
ævinlega samvalin. Þarna er ekki
bara leikið hvert tónverkið af öðru
af handahófi, heldur eru verkin
gjarnan valin samkvæmt sérstöku
þema. Yfirleitt er um að ræða
klassísk lög með léttu yfirbragði,
og oftast eru þau stutt.
Mér hefur stundum dottið í hug
að ástæðan fyrir því hve súmum
virðist vera í nöp við „þessar
andsk ... sinfóníur", eins og gjarn-
an er haft á orði, sé sú að
tónlistarflutningur útvarpsins sé
kannski of þunglamalegur. Þá á ég
við að flutt sé of mikið af löngum
og þungum tónverkum, og fólki,
sem kannski hefur ekki lært að
hlýða á slíka tónlist sé hreinlega
ofgert. Það er nefnilega svo að til
þess að kunna að meta strembna
og flókna tónlist þarf töluverða
þjálfun og það er ekki við því að
búast að þorri fólks hafi sama
tónlistarsmekk og það sérmennt-
aða ágætisfólk, sem hefur það að
atvinnu að skipuleggja tónlistar-
flutning í útvarpi. Sjálf hef ég alla
tíð hlustað mikið á sígilda tónlist
og tel mig vera vel heima í
svokölluðum tónbókmenntum.
Sennilega af þeirri ástæðu kippi ég
mér ekki upp við það þótt Níunda
sinfóníunni sé demt yfir mig í
svefnrofunum, — fyrir mér er það
eins og að hitta gamlan kunningja,
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaói.
V
yfir götuna. Hún sneri sér við
miirgum sinnum eins og hún
væri óróleg í meira lagi.
— A hvað ertu að horfa.
— Ekkert sérstakt
... einhverjar konur ...
— Ilvað eru þær að gera?
— Mér sýnist þær á leið
hingað.
Því að þegar þa>r voru
komnar hálfa leið yfir giituna
höfðu þær báðar lyft höfði og
horfðu í áttina til hans.
— Ég vona að þær hafi ckki
hugsað sér að trufla þig á
sjálfan jóladaginn. Og svo er ég
ekki oinu sinni búin að gera
hreint.
Það hefði auðvitað cngum
dottið í hug því að hvergi sást
rykkorn og allt skein og
glansaði af hreinlæti eins og
fyrri daginn hjá henni frú
Maigret.
— Ertu viss um að þær komi
hingað?
— Það kemur brátt í ljós.
Til vonar og vara renndi
hann greiðu um hárið og
hurstaði í sér tennurnar og
skvetti köldu vatni f andlitið.
En hann stóð enn í svefnher
berginu þegar dyrabjallan
hringdi. Frú Maigret hlaut að
hafa verið meira cn lítið dræm í
viðmóti því að drjúg stund leið
unz hún kom inn aftur.
— Þær vilja endilega tala
við þig. hvíslaði hún. — Þær
fullyrða að það sé áríðandi og
þær þurfi á ráðleggingu að
halda. Ég kannast við aðra
þeirra.
— Hvora?
— Þá litlu mögru. Það er
fröken Doncoeur. Hún býr
hérna heint á móti. á sömu hæð
og við og hún situr allan
daginn og vinnur við glugg-
ann. Ilún cr Ijómandi myndar
leg kona sem saumar út fyrir
fína verzlun á Faubourg Saint
Honoré. Ég hef stundum verið
að hugsa um hvort hún væri
ckki skotin f þér.
— Hvers vegna dcttur þér
það í hug?
— Ég hef tekið eftir því að
hún stcndur stundum upp