Morgunblaðið - 14.10.1978, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. OKTÓBER 1978
Við ræddum saman á kaffi-
húsi í miúha num undir mynd
af Ilótcl íslandi. Að sjá cr það
þriflcjít Kamalt hús «« okkur
kom saman að cftirsjá væri
að slíkum. I krinjí eru flciri
myndir frá þeirri Rcykjavík.
cr okkar kynslóð þckkir
aðcins af myndum. vinalcjí
trchús ojí miirK þakin báru-
járni. ,.I»að cr einkcnnilejít
sjónarmið." scjíir viðmadandi
minn. „að ckki sc hæjít að búa
mönnum hcilbrijít umhvcrfi í
sambúð við hið jcamla. Þcssi
Jíiimlu minnismcrki menninjj-
Hirjíir Grímur Jónasson" ... ojí
liij; um unKU stúlkurnar. scm
vcrða barnshafandi á undan
sinni samtíð."
til dæmis að við spiluðum í
Krísaveizlum og á hátíð Fram-
sóknarflokksins.“
Birgir Grímur sagðist hafa
samið bæði lög og ljóð. „Attu
einn texta í handraðanum?"
„Ég er búinn að gleyma
þeim nær öllum. Þetta var
ekkert stórbrotið. Við sungum
um lífið og listina á f’róni og
ungu stúlkurnar, sem verða
barnshafandi á undan sinni
samtíð.“
Einhvern tíma í samtali
okkar hafði Birgir Grímur
vikið orðum að því að sér
„Fólk sœttir sig
allt ofmikið
við hlutina ”
ar. scm var. hvcrfa af sjónar-
sviðinu citt af öðru og þeir,
scm malda f móinn. þykja
cinfaldlcga á eftir. Afrakst-
urinn cr auðvitað sá að við
búum í lífvana borg úr gleri
og stcinstcypu."
Glampinn í augum Birgis
Gríms Jónassonar gaf
eindregið til kynna að verndun
gamalla húsa væri honum ekki
dægurmál til að þreyja af
tímann yfir kaffibolla. Hálft
annað ár er ,nú liðið síðan
hann fór vestur um haf til
náms í arkitektúr í bænum
Eugene í Oregonfylki. Einkum
sagðist hann legjya stund á
innanhúsarkitektúr, en allt,
sem lyti að verndun og endur-
reisn kvað hann sér hugfólgið.
„Það er mesti misskilningur,
sem margir virðast hafa með-
tekið, að leifar gamla tímans
séu á einhvern hátt ekki
samboðnar glæsilegum
nútímalífsháttum. Eins og
allir vita hafa nýbygging og
framfarir hvergi verið örari
en í Bandaríkjunum og þó
hafa e.t.v. fáar þjóðir gert sér
jafn mikið far um að halda
hinum gamla í horfinu og
Bandaríkjamenn,“ sagði Birg-
ir. „Ég gæti til dæmis bent á
borgir eins og San Fransisco,
sem nánast er samsafn af
gömlum húsum, eða Sacra-
mertto, einnig í Kaliforníu, þar
sem niðurdröbbuðum hjalla-
svæðum var með útsjóoarsemi
breytt í menningarhverfi með
skemmtigöi*hum ög’verzlunár-
míbstöðV'úm. Aúðýitáðjér svö
skiljanlegt, eins og aðstæðum
er hér háttað, að eigertdum
gamalla húslóða sé í mun að
koma eignum sínum í verð og
láta reisa á þeim glerhallir í
„frystikistustíl."
Birgir Grímúr er tUttugu og
fjögurra ára gamall Hafnfirð-
ingur. Hann bjó um þriggja
ára skeið á Spáni, þar sem
faðir hans, Jónas Guðvarðsson
listmálari, nam myndlist og
annaðist fararstjórn. Birgir
sagðist hafa sótt bandarískan
menntaskóla á Spáni, fyrst í
Barcelona en síðan á Majorka.
Eftir það kvaðst hann hafa
komið heim með það fyrir
augum að ljúka stúdentsprófi
í Menntaskólanum í Reykja-
vík.
„Mér fannst umskiptin
furðulega erfið og einhvern
veginn aðlagaði ég mig aldrei.
Enda fór svo að ég hætti eftir
hálft annað ár, Það, sem
einkum kom mér á óvart við
íslenzka menntaskóla, var sú
ótrúlega ítroðsla, sem að
minnsta kosti tíðkaðist þá.
Miðað við að þetta voru
stofnanir, sem undirbúa áttu
menn undir háskólanám
fannst mér gefið næsta lítið
ráðrúm til sjálfstæðra vinnu-
bragða.
Ég verð engu að síður að
játa að ég var hálf skömm-
ustulegur eftir að hafa þannig
lagt árar í bát og afréð að fara
út í atvinnulífið. I meira en
þrjú ár vann ég svo að hinu og
þessu, í byggingarvinnu í
Grindavík, i fiski og á bryggj-
unni. Ég hafði á hinn bóginn
alltaf hug á að ljúka námi og
hélt á endanum aftur til
Spánar. Að lokinni dvöl minni
þar vildi ég fara til Bandaríkj-
anna. Eg setti um styrk- hjá;
, ísleiizk-Simeríska . féjaginu og
\arð í 'Hfipi hinna hepþnui“
Ég spurði Birgi hvort hknn
væri pólitískur og’ fékk þau
svör að ef ég aet.U jið hvort
hann gengi með byltingar-
kenndar hugsjónir cins og-
’stéihbái’fíú rhagánurh þá væri
svo ekki. Hann sagði sér aldrei
-hafa föndizt stjórnmál vera
yettvangur sköpunargáfu. Þá
spurði ég hann hvort hann
hefði e.t.v. hugsað sér að feta
í fótspor föður síns. Birgir
svaraði því neitandi og sagðist
hafa haft meiri áhuga á
tónlist en myndlist.
„Ég lék eitt sinn í þjóðlaga-
tríói. Við kölluðum það .Tríólu.
Þetta var sama árið og verið
var að banga saman Olafíu.
En Tríóla lifði hana hins vegar
ekki enda þótt okkur væri
víðast hvar vel tekið. Ég man
fyndist Reykjavík frekar
hvimleið borg. „Raunar ber
hún aðeins svip af því lífi, sem
fólk lifir,“ segir hann. Menn
ofþóa sér við vinnu með það
fyrir augum að eignast sem
mest og koma sér áfram. Börn
eru sett í dagvist, gamla
fólkinu vísað inn í biðsali
dauðans, elliheimilin, og fáir
gefa sér tíma til að ræðast við.
Skemmtilegum stöðum til
slíkra hluta er heldur vart
fyrir að fara. Fæstir eru þó
ánægðfr. Fólk sættir sig allt of
mikið við hlutina eins og þeir
eru.“
Hvernig finnst þér að mætti
lappa upp á andrúmsloftið?
„Eflaust á margan hátt. Ég
held þó að sú löggjöf, er stýrir
samkvæmislífi Islendinga, eigi
stóran hlut að máli. Sérstak-
lega held ég að endurskoða
megi íslenzku áfengislöggjöf-
ina. Það ætti tvímælalaust að
hafa samkomustaði opna leng-
ur bæði virka daga vikunnar
og á helgum. Ég er sannfærð-
ur um að meirihluti þess fólks,
sem fer út að skemmta sér, fer
ekki fyrst og fremst með þeim
tilgangi að drekka. Það er
áfengislögjyöfin, sem er óheil-
brigð. Það getur engum dulizt,
sem fyljjiSt með ungu fólki á,
laugardagskvöldi þyrþast' kóf^
driikkið úr samkvæmum I
langr biðraðir, taugaveiklað
og yfirspennt af ótta -við að
komast ekki inn fyrir IÖkun. Á’
Islandi er það ekki áb.vrgöar-
hlutur að binda sig og stofna
fjölskyldu átján ára að.aldri.
En það þykir ábyrgðarhlutur
að sami aðili hafi áfengi í
fórum sínum.“
Eg hefði talið að Birgir
Grímur Jónasson væri Spán-
verji hefði ég séð hann ókunn-
ugan á götu, varð mér hugsað
þegar við kvöddumst. Hann
var sólbakaður og gleiðbros-,
andi, enda nýkominn frá
Suður-Evrópu þar sem hann
hefur verið fararstjóri hjá
Urval í sumar. Hann var nú að
hverfa aftur í skólann sinn að
morgni vonglaður að eiga
tímann fyrir sér.
Hugleiðing
um
haustlauka 2
Síðasti þáttur endaði á
því að getið var um
gróðursetningardýpt
haustlauka en hún er allt
frá 2 sm og niður í 20 sm
og fer jafnan eftir stærð
laukanna. Ekki er þó þörf
á að taka þetta atriði
mjög hátíðlega a.m.k. er
engin ástæða til þess að
bera málband eða
tommustokk að hverri
holu sem gróðursett er í,
sæmilega glöggt auga
ætti að geta ráðið þar
ferðinni.
Annað er öllu mikil-
vægara og það er að
undirbúa vel jarðveginn
sem laukarnir eru lagðir
í og gæta þess vel að
moldin undir þeim sé
gljúp og vel unnin og ekki
samanþjöppuð, það auð-
veldar rótarmyndunina
og getur jafnvel flýtt
fyrir henni, höfum það
hugfast að margar lauka-
tegundir m.a. páskaliljur
geta farið mjög illa í
umhleypingasömum
vetrum hafi þær ekki náð
að rótfesta sig vel að
hausti. Varast skal að,
gróðursetja lauka þar
sem hætta er á að vatn
standi uppi að vetrinum,
því vatnsaga þola engar
jurtir.
Notið helst ekki
plöntupinna við gróður-
setninguna, því þá er
hætt við að moldin
þjappist of mikið saman.
Best er að gera holu með
skóflu eða gaffli og
leggja laukana í botn
holunnar án þess að
þrýsta þeim fast niður. I
sömu holuna má leggja
nokkra lauka eftir því
hve stórir þeir eru, t.d.
3—5 ef um páskaliljur
eða túlípana er að ræða
og allt upp í 10 smálauka,
— þó verður það að fara
eftir smekk hvers og eins.
Þá er það áburðargjöf-
in. Laukjurtir kunna því
vel að fá ofurlitla áburð-
argjöf um leið og gróður-
sett er, má t.d. nota til
þess blandaðan garð-
áburð, einnig eru þeir
þakklátir fyrir smá-
skammt að vorinu.
Þegar laukarnir eru
komnir í moldina er gott
að auðkenna staðinn með
því að strá á þá litlu einu
af sandi. Flestum lauk-
jurtum veitir ekki af
léttu vetrarskýli og má
nota til þess sitt hvað
sem til fellur í garðinum
svo sem kalstöngla, visið
lauf o.fl. þ.h. og þegar
gróðursetningarstarfinu
er lokið getum við fyrir
alvöru farið að hlakka til
þess að sjá alla blóma-
dýrðina að vori.
Ums.
Opnuð hcfur verið ný verzlun á Laugavegi 168 og ncfnist hún Handíð
og cr sérverzlun með tómstundavörur. Býður verzlunin vörur og áhöld
til leirkerasmíði. vefstóla, tæki og búnað til steinslípunar, leðurvinnu,
trcskurðar, tágar og körfugcrðarefni frá Indónesíu verður fáanlcgt og
ýmiss konar venjuleg vcrkfæri til nota hcima fyrir svo og aukahlutir í
horvélar og önnur rafmagnsvcrkfæri. Á myndinni er Bragi
Ragnarsson í hinni nýju verzlun.