Morgunblaðið - 11.11.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 1978
M0R^Jh/-N®
(0 (^)9í
GRANI göslari
l>ú ort skapstillintíarljós. — Það hcfðu allir nema þú barið á
móti. þogar hann var búinn að lemja þig svona!
Já. ók var ckki lengi. —
Teyxjusnúran í boltanum slitn-
aði. hann týndist!
Við höfum fenRÍð kvartanir
yfir hörkulcgri framkomu
þinni á söluferðum, en ég segii
áfram með smjörið!
BRIDGE
COSPER
Haust og
himinstjörnur
„Vetur nálgast og svalir vindar
frá norðurslóðum taka að blása
um landið okkar. Fjöllin falda
hvítri blæju. Laufin fölna og falla
af trjám og runnum. Og blómin
falla til foldar. Hlutverki þeirra er
lokið að þessu sinni. Jörðin býr sig
undir vetrardvalann, því allt skal
aftur rísa upp til lífs, þá vora
tekur að nýju. Vernda skal hún öll
sín börn í skauti sínu: Fræ og
rætur, orma og lirfur, maðk í
moldu og mús í holu.
En við menn skulum líta upp frá
fölva haustsins og nepju norðan-
áttarinnar, sem farin er að heim-
sækja okkur. Því yfir höfðum
okkar blasir við dýrðleg sýn, á
hverju heiðskíru kvöldi. Óendan-
legur himingeimur hvelfist yfir
höfðum okkar og í bládjúpum
himnanna sjáum við sindra fjar-
lægar sólir, hundruðum og þús-
undum saman. Við sjáum að ljós
þeirra er misjafnt. Sumar blika
rauðleitu ljósi, aðrar gulu, hvítu
eða bláu. Litbrigðin eru ótalmörg.
Fegurð stjarnanna gleður augað
og heillar hugann.
Og er við stöndum undir al-
stirndri hvelfingunni og gleðjumst
af allri ljósadýrðinni, sem þar er
að sjá, skyldum við veita athygli
þeim orkumagnandi áhrifum, sem
þaðan streyma. Ósjálfrátt beinum
við huga til þessara fjarlægu
heima, og sál okkar fyllist lotn-
ingu, því vita skyldum við, að
þarna úti í geimnum eru heim-
kynni lifsins. Á reikistjörnum
þessara björtu sólna, sem við
horfum á, hlýtur lífið að blómstra
í öllum sínum óendanlega marg-
breytileik, sums staðar skammt
komið en annars staðar lengra á
óendanlegum þroskaferli sínum.
Og einhvers staðar þarna úti í
ríki sólna og reikistjarna munu til
vera lífverur svo háþróaðar að
visku og fegurð, mætti og góðvild,
að langt hlýtur að taka fram því
hugarflugi, er við menn eigum yfir
að ráða.
En vel megum við gera ráð fyrir,
að einmitt frá þessum háþróuðu
viskuverum, berist okkur þeir
orkustraumar, er breytt gætu lífi
okkar til farsældar, ef við aðeins
kynnum að veita þeim viðtöku og
hefðum til þess vilja og löngun.
Ingvar Agnarsson.“
Umsjón: Páll Bergsson
Með næstum helming háspil-
anna og fimm spil í tromplit
andstíeðinganna var austur hæst-
ánægður með lokasögnina í spili
dagsins. En hann komst að raun
um, að ekki var nóg að eiga marga
punkta.
Suður gaf, allir á hættu.
Nprður S. Á5:)2 H. K7
Vestur O T. 5 L. 1)87052 Austur
o. — H. 109052 T. 1)10012 L. 1092 Suöur S. DGIO I II. Á842 T. ÁG93 L. 1 o. K.fofo H. DG T. K87 L. ÁKG
Sagnii-nar: Vestur Norður 2 lauf 4 spaðar Austur
pass pass Suður 1 s])aði 2 hjörtu og allir |)ass pass dobl
Yestur spilaði út tígulfjarka og
suður tók kónginn með ás. Hann
spilaði laufi, austur fékk slaginn,
ski))ti í trompsex og sagnhafi fékk
á tíuna. Þá hófst víxltrompun.
Tígull á tromp, lauf á tromp, tígull
á tromp og aftur trompað lauf
heima. og eftir kóng og ás í hjarta
var staðan þannig.
Vcstur Norður S. Á H. - T. - L. D87
Austur
S. - S. K987
H.1096 H. -
T. D T. -
L. — L. -
Suöur S. D II. 84 T. G L. -
Sagnhafi trompaði nú hjarta
með ásnum og hlaut síðan að fá
tíunda slaginn á spaðadrottningu.
En gat austur betur? Já, hann
hefði hnekkt spilinu með því að
s])ila sj)aðakóngnum þegar hann
s])ilaði sexinu í þriðja slag. Og
ættu lesendur að sannreyna þessa
fullyrðingu.
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Krístjónsdóttir íslenzkaði.
31
— Ilalló. Þetta er hjá rann-
.sóknarlögrcglunni. Klukkan
tíu í morgun kom viðskípta-
vinur til ykkar. kona sem vildi
kaupa eitthvað hjá ykkur.
senniiega tösku. Það var ung
Ijóshærð kona í grárri dragt
með burðarnet I hendi. Munið
þér eítir hénni?
Það einfaldaði málið kannski
að þetta gerðist á jóiadag
þegar umferð var í lágmarki.
Auk þess hafa margir ómeðvit-
aða tilhneigingu til að veita
athygli fólki sem kemur ein-
hverra erinda einmitt á óvenju-
legum dögum.
— Það var ég sem afgreiddi
hana. Hún tjáði mér að hún
hefði verið tilneydd að fara í
skyndi til Cambrai að heim-
sækja sjúka systur sína og
hefði ekki haft tíma til að fara
heim í miilitíðinni. Hún vildi
ódýra pappatösku sem við
höfum nóg af. Ilún valdi
meðalstóra gerð. borgaði og
fór. Skömmu seinna þegar ég
stóð í dyrunum sá ég hana
ganga í áttina að stöðinni með
töskuna f hendinni.
— Eruð þér einar í húðinni.
— Nei. ég hef aðstoðarmann.
— Gætuð þér skroppið frá í
hálftíma. Fáið yður bíl og
komið hingað...
— Ætlið þér að borga ieigu-
bflinn? Á ég að láta hann bíða?
— Já, þér látið hann bíða.
Um svipað leyti kom fyrri
leigubflstjórinn á vettvang.
Hann gat ekki dulið undrun
sfna þegar hann þekkti þarna
Maigret og hann ieit forvitinn f
kringum sig og upptekinn aö
velta fyrir sér þcssu spennandi
umhvcrfi sem honum fannst.
— Þér eigið að íara í húsið
hérna á móti, upp á þriðju hæð.
Ef dyravörðurinn rcynir að
stöðva yður segist þér ætla að
finna frú Martin.
— Frú Martin, ég skil það.
— Þér hringið á bjölluna og
ef Ijóshærð kona opnar og þér
kannist ckki við hana, vcrðið
þér að finna upp einhverja
afsökun. Þér getið sagt að þér
hafið villzt eða hvað sem yður
dcttur í hug. Ef einhver annar
opnar skuluð þér biðja um að
fá að tala við frú Martin sjáifa.
— Og hvað svo?
— Sfðan ékki söguna meir.
Þér skuluð koma hingað til mfn
og segja mér hvort þetta cr
sama konan og þér ókuð til
járnbrautarstöðvarinnar í
morgun.
— Skilið, lögregluforingi.
Þegar dyrnar féllu að störf-
um á hæla honum hló Maigrct
við.
— Þegar sá fyrsti kemur
verður hún róleg. Þegar sá
næsti kemur — fari allt að
líkum, verður hún skelfingu
lostin. Og sá þriðji — ja svo
fremi að Torrcnce takist að
hafa hendur í hári hans.
öldungis rétt! Ekki bólaði á
öðru en allt gengi eins og
smurt. Torrcnce hringdh
— Ég held ég hefi fundið
hann, húsbóndi. Ég hcf fengið
lýsingu á bflstjóra sem tók upp
unga konu sem kemur heim við
lýsinguna, við Gare du Nord,
en hann ók henni ekki aftur til
Boulevard Richard Lenoir held-
ur skildi hana eftir að ósk
hennar á torginu við Rue du
Chemin Vert.
— Sendu hann hingað.
— Það er að segja — hann
er ekki bláedrú.
— Það gerir ekki vitund.
Hvar ert þú?
— Á Barbesstöðinni.
— Þá er cnginn krókur fyrir
þig að aka til Gare du Nord.
Þar skaltu fara í deiidina þar
sem óskilamunir eru og farang-
ur tekinn í geymslu. Því miður
er sjálfsagt ekki sami af-
grciðslumaður og í morgun.
Athugaðu hvort þú sérð þar
pappatösku, sjálfsagt ekki ýkja
þunga sem afhent var milli
klukkan níu og tíu í morgun.
Þú verður sjálfsagt að afla þér
formlegrar heimildar. Biddu
einnig um að fá nafnið og
heimilisfangið á þeim scm var
við afgreiðsíu í morgun.
— Ilvað á ég að gera þegar
ég hef lokið því.