Morgunblaðið - 10.02.1979, Side 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 1979
Launastefna Callaghans
hefurendanlega beÖidlægri
hlut og ástandið í Bret-
landi versnar dag frá degi
.IAMES Callaghan, forsætisráft-
herra Breta, virðist hafa tapað
orrustunni 1 Bretlandi og
möguleikar hans á að fá meiri-
hluta í kosningunum í landinu
í ár hafa gerbreytzt á mjög
skömmum tíma. Undanfarið
hefur Callaghan háð baráttu
gegn of miklum launahækkun-
um og haldið því íram að með
því móti einu myndi verða unnt
að forðast alvarlega kollsteypu
í' landinu. En tilraunir hans
hafa ekki tckizt og staða hans
verður að margra dómi æ
meira auðmýkjandi og menn
taka svo mikið upp í sig að
segja að afstaða hans hafi verið
fullkomlega óraunsæ. Og eftir
að samtök vöruflutningabfl-
stjóra sömdu um yfir 20 pró-
sent kauphækkun. er ekki um
að villast lengur að stefna
Callaghans hefur orðið undir.
Atvinnulífið í Bretlandi hefur
verið nánast lamað frá því um
jól eða svo. Mjög alvarlegur
skortur var orðinn vegna verk-
falls vörubílstjóranna, en þótt
gengið hafi verið frá samning-
um við þá eru margar aðrar
stéttir í verkföllum, ýmist
skyndi- og skæruverkföllum eða
lengri vinnustöðvunum, til
dæmis sorphreinsunarmenn og
hefur það haft ákaflega ógeð-
felldar afleiðingar og sorp hlað-
ist upp við hús svo að verulegt
vandræðaástand er víða.
Hjúkrunarfólk hefur átt í
vinnudeilum og sjúkrahús hafa
aðeins getað veitt lágmarks-
þjónustu, bílstjórar sjúkrabíla
hafa ekki svarað neyðarköllum,
skólar hafa verið lokaðir og
börn send heim, grafarar hafa
verið í verkfalli og svo mætti
áfram telja.
Það heimili fyrirfinnst varla á
Bretlandi, sem hefur ekki á einn
eða annan hátt orðið fyrir óþæg-
indum vegna verkfallanna og
mikillar mæðu og þreytu gætir
meðal almennings. Mönnum ber
ásamt um að annað eins ástand
hafi ekki verið um langan tíma
James Callaghan
og segja að ókyrrðin nú sé
langtum útbreiddari en fyrir
fimm árum, þegar námuverka-
menn neyddu ríkisstjórn Ed-
wards Heath til að fallast á
þriggja daga vinnuviku. Það
voru þessi mál sem urðu Heath
að falli eins og alkunna er. Nú
spá margir Bretar því að
Callaghan verði einnig fórnar-
lamb verkalýðsfélaganna.
Kjartan Norödahl, flugmaóur:
Ranglæti mótmælt
Það er svo fullkomlega ranglátt
að kenna flugmönnum Flugfélags
íslands um það, að nú virðist
komið í óefni hjá stjórn Flugleiða
hf., að engin leið er að leiða það
hjá sér. Það verður að svara þessu
sífellda klifi um „flugmannadeilu".
Þegar við stofnun Flugleiða hf.
gerðum við Flugfélagsflugmenn
okkur grein fyrir því, að nýtt
tímabil var hafið í sögu flugsins á
Islandi. Þó að mönnum þætti
auðvitað vænt um sitt félag, sögu
þess og nafn, ög væri sárt um að
þurfa að sjá því á bak, þá var strax
í upphafi augljóst hvert myndi
stefna.
Og alveg eins og aðrir starfs-
menn fyrirtækisins fóru flugmenn
að ræða um sína stöðu í ljósi nýrra
staðreynda. Fljótlega komust
menn að þeirri niðurstöðu, að
sameining starfaldurslista flug-
manna væri eitt af því, sem þessi
sameining flugfélaganna óhjá-
kvæmilega leiddi af sér.
Menn komust líka fljótlega að
þeirrí niðurstöðu, að í rauninni
gæti varla verið um að ræða nema
eina sanngjarna lausn á því máli.
Hinn nýi starfaldurslisti yrði sam-
inn með hliðsjón af því hvenær
hver og einn flugmaður hefði
fengið fastráðningu sem slíkur hjá
annaðhvort LL eða F.í. Hér ber að
hafa í huga að slíkir starfsaldurs-
listar (miðaðir við fastráðningar-
dag flugmanns) hafa verið notaðir
á nákvæmlega sama hátt hjá
báðum þessum flugfélögum um
margra ára skeið. Það virðist því
augljóst mál að einfaldast og
réttast sé að nota sömu forsendu
við samningu sameiginlegs starfs-
aldurslista.
Eg sá svo slíkan sameinaðan
lista e-n tíma í fyrravetur minnir
mig, og sá þá mér til mikillar
gremju, að á milli mín og næsta
manns fyrir ofan mig (hjá F.í.)
voru komnir 7 menn frá LL. En
þetta var auðvitað eins og við
mátti búast, einhverjir græða og
einhverjir hljóta einnig að tapa,
þegar slíkt á sér stað sem samein-
ing þessara tveggja flugfélaga. Og
þó að ég sé mjög óánægður með
þetta, sem skiljanlegt er, þá verð
ég samt að viðurkenna það, að ég
get ekki með neinu móti séð aðra
lausn á þessu máli sem ráttlátari
væri, þ.e. að miða við fastráðning-
ardag.
Nú skeður það, að stjórn Flug-
leiða krefst þess mjög eindregið
við F.Í.A. og F.L.F. að komið verði
á sameinuðum starfsaldurslista
fyrir 1. okt. 1978 og F.Í.A. flug-
menn samþykkja það fyrir sitt
leyti (og höfðu þá í huga þá aðferð
sem aö framan greinir), en F.L.F.
menn krefjast frestunar titá. febr.
1979 og stjórn Flugleiða lætur
unan þeirri kröfu. En nú skuium
við staldra ögn við. — Loftleiða-
flugmenn (F.L.F.) segja að frestun
á starfsaldurslistanum sé nauð-
synleg vegna þess að þetta sé svo
flókið mál. Það þurfi að skipa
nefndir og það þurfi að athuga
málið. Þeir vilja ekki fallast á það
sjónarmið að fastráðningardagur
eigi að ráða niðurröðun. Nú vil ég
segja þeim L.L.-mönnum það til
hróss, að hvort sem það er tilviljun
eða ekki, þá virðast þeir yfirleitt
geta getið sér miklu betur til um
þróun mála hjá Flugleiðum heldur
en F.I.-menn. Þannig virtust þeir
t.d. alveg vita um það fyrirfram,
að félagið ætlaði sér að festa kaup
á breiðþotu til þes að fljúga á
leiðum þess vestur um haf. En
hvað máli skipti það? Jú, ef sam-
einaður listi raðað eftir fastráðn-
ingardögum hefðu legið fyrir þann
1. okt. 1978, einsog stjórn Flug-
leiða hafði svo eindregið krafist,
þá hefðu ráðningar á þessa bless-
uðu breiðþotu litið svona út. —
Miðað við að elzti flugstjóri væri
eigi eldri en 56 ára: 4 flugstjórar
frá LL, 5 flugstjórar frá FÍ, 6
aðstoðarflugmenn frá LL, 3 að-
stoðarflugmenn frá FÍ.
Þessum möguleika vildu þeir
LL-flugmenn eigi una, og knúðu í
gegn kröfu um frestun á starfsald-
urslistanum. Þegar svo Flugleiðir
höfðu fest kaup á DC-þotunni, fór
stjórnin að íhuga hvernig hún ætti
að leysa vandamál sín og stakk
upp á því sem einskonar málamiðl-
unartillögu, að á þessa vél skyldu
af 18 flugm. ráðnir 2 flugstjórar
frá FÍ. Enn samþykkti FÍA. En
þetta fannst þeim LL-flugmönnum
Ika of mikið og stjórn Flugleiða
féllst á að ráða engan flugmann
frá Fí.
í sambandi við þessar ráðningar
á DC-10 vélina er rétt að það komi
fram, vegna umræðna um hvort
elzta flugstjóra LL skyldi veitt
staða á hana eða ekki, að engar
slíkar umræður urðu vegna
tveggja elztu flugstjóra hjá FÍ þótt
þeir væru eldri á starfsaldurslist-
anum en þó ekki eldri að árum. Við
þá var alls ekki talað neitt. Stjórn
Flugleiða hafði ekkert við þá að
segja. Þrátt fyrir þessa framkomu
voru FÍ-flugmenn enn tilbúnir að
ræða um sameiningu starfsaldurs-
listans fyrir 1. febrúar 1979, en þá
kemur í ljós að þeir LL-flugmenn
hafa fengið stjórn Flugleiða til að
samþykkja enn einn frestinn á
þessum margumrædda lista. Nú
skyldi það vera til 1. okt 1979 og til
vara til 1. febr. 1980! — 2. jan. sl.
fá svo FÍ-flugmenn í hendur
stefnuyfirlýsingu stjórnar Flug-
leiða, en daginn eftir (á félags-
fundl FÍA) berst svo nýtt bréf og
er hjálagt Ijósrit af „stefnuyfirlýs-
ingunni" með handskrifuðum
breytingum LL-flugmanna, og
þess er krafizt að þessi plögg fái
umsvifalausa afgreiðslu og að
svars sé vænzt fyrir klukkan 12
daginn eftir! Og nú fengu Fl-flug-
menn loks nóg.
Eftirleikurinn er öllum kunnur.
Flugmenn, sem nú starfa hjá FÍ,
reyna að tryggja stöðu sína hjá
fyrirtæki, sem virðist stjórnað á
vægast sagt hlutdrægan hátt.
Nú veit ég að þessi framkoma
stjórnar Flugleiða gagnvart
Fl-flugmönnum hefir vakið furðu
margra og því langar mig til að
rifja hér upp annað og óskylt mál,
sem aðalforstjóri Flugleiða vakti
athygli á nýlega, og sem sýnir
e.t.v. betur en nokkur annað hvílík
áhrif þeir LL-flugmenn (og önnur,
að því er virðist dulin öfl) geta
haft á stjórn þessa fyrirtækis.
Þetta mál er í sjálfu sér harla
ómerkilegt að mínu mati en það er
afar merkilegt að því leytinu, að
það sýnir svo einkar vel, hvernig
þessi stjórn Flugleiða, sem núna er
sífellt að klifa á því, að þessar
deilur séu „flugmannadeilur", er í
raun og veru.
Nú rétt nýverið (Morgunbl. 27.
jan. s.l.) birtist furðuleg ritsmíð
eftir aðalforstjóra Flugleiða undir
nafninu „Skylt er að hafa það
heldur er sannara reynist". Hér
ræðir um hina frægu nafnbreyt-
ingu félagsins. Forstjórinn segir
að tilefni þessarar greinar séu
skrif stjórnar FLF í Morgbl. þann
12. des. s.l. undir fyrirsögnunum
„Nafn Loftleiða þurrkað út“ og
„Loftleiðaflugmenn mótmæla
harðlega". Með greininni fylgir
mynd af yfirlýsingu stjórnar
Flugleiða — og takið nú vel eftir,
í yfirlýsingunni kemur fram, að
á stjórnarfundi 2. nóv. 1978 var
samþykkt tillaga markaðsdeildar
Flugleiða um nafnbreytihgu á
félaginu. Innanlands átti að nota
nafnið „Flugleiðir hf.“ en erlendis
nafnið „Icelandair", það er tekið
fram, að allir mættir stjórnar-
menn hafi samþykkt till. (um
nafnbreyt.) og ennfremur er sagt
að á þessum fundi hafi allir
aðaimenn í stjórn Flugleiða verið