Morgunblaðið - 10.02.1979, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 1979
27
Skólabörn að leik í Keflavík.
legt væri að reisa. Það gerði hann
og var húsið reist á 11—12 dögum
haustið 1977 úr steypuflekum frá
Breiðholti h/f. Þetta er hús af
fullri stærð, 22x44 m, og gert ráð
fyrir 800—1000 áhorfendum. Bún-
ingsklefar eru í viðbyggingu kring-
um húsið og rúma 210 manns.
Hægt verður að hólfa völlinn niður
í 4 minni velli.
— Hvenær verður húsið tilbúið?
— Gert er ráð fyrir að það verði
tilbúið undir tréverk nú um þessi
áramót og þá byrjað að ganga frá
húsinu. Það fer auðvitað eftir
fjármagni hve fljótt þetta gengur,
en fjármagnsskortur hefur dregið
nokkuð úr framkvæmdahraða. Við
erum að vona að íþróttakennsla
geti hafizt haustið 1979. Við gerum
ráð fyrir að þetta hús muni verða
sem vítamínsprauta á innanhúss-
íþróttir hér t.d. handbolta, sem
nær enginn er og íþróttafélögin
hér hafa orðið að leigja sér dýra
tíma í íþróttahúsi Njarðvíkinga.
Við eigum mjög góða útiíþrótta-
velli enda hefur árangur og áhugi
verið eftir því og verður án efa
sama sagan með inniíþróttirnar er
fram líða stundir.
íþróttahúsið verður tilbúið undir tréverk um áramót nk.
Frá Keflavfkurhöfn.
því-að sækja má meira í karfa og
ufsa. Einhverjir hafa tekið undir
þessa hugmynd en þá á þann hátt
að það gæti verið rétt að gera
þetta er önnur byggðarlög úti á
landi þyrftu að endurnýja sína
togara, að gömlu togararnir yrðu
seldir hingað. Það er hrein fjar-
stæða. í Bretlandi er til fjöldi
togara, sem eru sem nýir og
fáanlegir á góðu verði.
— Hvernig er ástandið í hafn-
armálum hér?
— Hér er landshöfn, Keflavík
— Njarðvík, en í Keflavíkurhöfn
sjálfri hefur ekkert verið gert í
mörg ár í hafnarbótum. Skýringin
er sú að fyrir nokkrum árnm var
öllu fé varið til hafnargerðar í
Njarðvíkum. Við þá hafnargerð
urðu talsverð mistök í upphafi og
þegar höfnin átti að vera tilbúin
var hún í reynd lítt nothæf og
bátarnir öruggari utan á hafnar-
garðinum, en inni í höfninni. Þetta
var reynt að leysa með því að
byggja grjótgarð fyrir sjógangi og
hafa fjárveitingar farið í það.
Þessu er nú lokið í bili og þá eru á
dagskrá endurbætur á Keflavíkur-
höfn. Hér er aðalútskipunin til
staðar, en aðstaðan ákaflega erfið
vegna þess að garðurinn er svo
þröngur að algert öngþveiti er við
útskipun en þá geta fiskibátar ekki
athafnað sig. Mesta verkefnið er
að breikka hafnargarðinn og hafa
menn látið sér koma til hugar að
byggja grjótgarð utan á og brjóta
síðan niður veginn og stækka
þannig athafnasvæðið. Einnig að
ljúka smíði vörugeymslu sem byrj-
að er á. Þá er það óskadraumur
margra að byggður verði viðlegu-
kantur frá húsi Saltsölunnar að
Fiskiðjunni og að hafnirnar verði
tengdar með vegi þannig að byggð-
in losni við gegnumakstur með
afla um bæinn. Annað vandamál
sem unnið er við að leysa, er
grútarmengun frá Fiskiðjunni og
er það leysist verður hafist handa
við að hreinsa höfnina, sem er
mikið verk.
EgiII
Jónsson
Litið við i
Ramma
h/fí
Njarðvikum
Framleiða
10 þúsund
glugga á ári
Eins og oft vill verða í
bæjum úti á landsbyggð-
inni, þar sem sjávarút-
vegur er helzta atvinnugreinin,
eiga iðnfyrirtæki erfitt upp-
dráttar, einkum í samkeppni
við fiskvinnsluna og útgerðina
um mannaafl. Njarðvík er þar
engin undantekning og við
þennan slag um vinnuaflið bæt-
ist svo Keflavíkurflugvöllur. í
Njarðvík starfar þó eitt
myndarlegt iðnfyrirtæki, sem
ekki þjónar sjávarútvegi heldur
landsbyggðinni allri, en það er
Rammi h/f, trésmíðaverkstæði,
sem sérhæft hefur sig í smíði
glugga og útidyrahurða. Mun
Rammi nú framleiða um 25%
þeirra glugga og hér eru smíað-
ir árlega, eða 10000 talsins auk
þess, sem útidyraframleiðsla
þeirra hefur farið mjög vax-
andi.
Rammi h/f var stofnað árið
1966 og tók þá strax upp gott
samstarf við norska fyrirtækið
Tetu, sem er skammt fyrir utan
Stafangur. Veittu Norðmennirn-
ir ýmsa tæknilega aðstoð við
stöðlun framleiðslunnar og véla-
búnað auk annars tækjakosts og
létu í té þá stðla, sem fram-
leiðslan hér var sniðin eftir.
Hefur frá upphafi haldist gott
samstarf með þessum aðilum.
Egill Jónsson tæknifræðingur
gekk inn í fyrirtækið 1972 og er
nú einn eigenda, og fram-
kvæmdastjóri, en hluthafar eru
alls 11.
I stuttu spjalli við Morgun-
blaðið sagði Egill, að á ýmsu
hefði gengið við uppbyggingu
fyrirtækisins fyrstu árin og
mörg erfið vandamál, tæknilegs
og fjárhagslegs eðlis, komið upp,
eins og gengur og gerist með
íslenzk iðnfyrirtæki. íslenzki
markaðurinn væri lítill og
erfiður og að mörgu að hýggja.
Framleiðsla Ramma hefði í upp-
hafi verið nýjung hér, einkum
Tetuþéttilistarnir. Hins vegar
hefði þróunin orðið sú, að ís-
lenzkir framleiðendur hefðu
lagað framleiðslu sína að þeim
staðli, sem Rammi hefði byrjað
með og sýndi það, að rétt hefði
verið farið af stað. Á síðustu
árum hefði staða fyrirtækisins
styrkzt og töluverður vöxtur
orðið í umsvifum. Mikil áherzla
hefði verið lögð á að vélvæða
fyrirtækið og í dag væri hægt að
segja að vélabúnaður væri eins
fullkominn og nýtízkulegur og
bezt gerðist meðal nágranna-
þjóðanna. Þetta væri nauðsyn-
legt til að geta lagað ýmsa hluti
að íslenzkum aðstæðum og
tryggt sem mesta hagræðingu í
framleiðslunni.
Um sölumálin sagði Egill, að
fyrirtækið seldi beint af verk-
stæðinu í Ytri-Njarðvík um sölu-
skrifstofu í Reykjavík, Iðnverk
h/f, auk þess sem það tæki þátt í
almennum útboðum. Einnig
sagði hann, að nokkuð væri um
að þeir fengju teikningar hjá
húsbyggjendum og gerðu tilboð í
gluggasmíðina. Stærsti
markaðurinn væri Stór-Reykja-
vikursvæðið, en þó hefði töluvert
verið selt út á landsbyggðina,
einkum til Vestfjarða, þar sem
mikið væri byggt. Egill sagði, að
þeir hjá Ramma væru einungis
með tréverkið í gluggana, vegna
þess, að því væri svo skrýtilega
háttað hér á landi, að allir
gluggar væru settir í mótin, er
húsið væri byggt, og þeir steypt-
ir inn. Erlendis væri yfirleitt sá
háttur hafður á, að sá, sem sæi
um gluggana, setti þá í húsið, er
það væri uppsteypt og þá jafn-
framt glerið í þá og skilaði þeim
þannig fullfrágengnum, sem
væri mun ódýrari aðferð en hin.
Aðspurður um hvernig gengi
sagði Egill, að þeir væru all-
ánægðir með sinn hlut, en því
væri ekki að neita, að þeir fyndu
oft fyrir harðri samkeppni og þá
einkum, er samdráttur yrði hjá
byggingarmönnum. Virtist svo
vera, að gluggasmíði væri eitt
það fyrsta, sem verkstæðin
tækju upp, er þrengdi að. Því
væri það að almennur samdrátt-
ur kæmi illa við fyrirtækið. Egill
sagði að erfitt væri um fjár-
magnsfyrirgreiðslu í almennum
bönkum til iðnfyrirtækja og
Iðnlánasjóðir helzti aðilinn að
leita til, en hann lánaði þó ekki
nema lítinn hluta af fjárfesting-
unni.
Egill sagði, að það, sem helzt
væri við að glíma, væri íslenzki
markaðurinn, en ef horft væri til
heimahaganna væri vinnuafls-
samkeppnin erfiðust. Þegar vel
gengi til sjávarins, tæki fisk-
vinnslan mikinn mannskap til
sín og sama væri að segja um
Keflavíkurflugvöll, er þar væri
mikið um að vera. Einnig væri
það svo með störfin á flugvellin-
um, að þau væru yfirleitt létt og
vel borguð og því ekki að undra
þótt menn sæktu þangað. I dag
sagði Egill atvinnuástandið vera
þannig, að framboð væri af
m' nnum, en það væri oft svo, að
ma nnaflsframboðið kæmi á tím-
um, er þeir þyrftu minnst á því
að halda. Oft hefði hins vegar
verið erfitt að ná í nægilega
mikinn mannskap til að haida
fullri framleiðslu og það ylli
óstöðugleika i henni.
Um framtíðaráform sagði
Egill, að þeir myndu halda
áfram á sömu braut og fylgjast
vel með öllum nýjungum og
reyna að stytta framleiðslu
skrefin með því að kaupa nýj
ustu vélar, sem á markaðinn
kæmu hverju sinni.