Morgunblaðið - 22.07.1979, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ 1979
MORö-dN/
KAFr/NÖ
(!) <5í&_
4
Já maður, og þeir eru skattfrjálsir þessir.
PAS
PASSPORT
Úr því við erum búin með
kertin, getum við byrjað á
afmæliskökunni!
BRIDGE
„Nýju fötin
keisarans”
Sunnudaginn 1. júlí birti Morg-
unblaðið grein eftir Halldór Lax-
ness með fyrirsögninni: „Ræða um
Snorra". Var þetta hátíðarræða
sem haldin var á föstudegi klukk-
an tvö í húsakynnum Háskóla
íslands, að viðstöddum völdum
gestum. Ekki var getið um neina
gagnrýni eða athugasemdir við
ræðuna þar sem hún var flutt, en
það er nú reyndar galli. að hafa
samkomur svo hátíðlegar að ekki
sé viðeigandi að segja neitt, því
slíkt sljóvgar athyglina.
Þegar ég fór að lesa varð til
dæmis fyrir mér þessi setning:
„Verður ekki séð, að Ari (fróði)
hafi nokkru sinni heyrt um helgi
Ólafs (Ólafs helga Noregskonungs,
1014—1030) enda er það ekki fyrr
en um 1170 að Eysteinn erki-
biskup Erlendsson semur í Noregi
jarteiknabók Ólafs á latínu."
Ekki verður annað séð en að HL
ímyndi sér, að flestar þær sögur,
sem sagðar voru af helgi Ólafs
konungs, hafi verið tilbúningur,
settur saman eftir miðja tólftu
öld, og aiveg sérstaklega tekur
hann fram að Ari fróði „hafi ekki
heyrt" um helgi hans.
Hvernig væri nú að einhver af
aðdáendum téðrar ræðu tæki sig
til og læsi frásögn Snorra af ferð
Ólafs konungs um Skerfsurð
(Sefsurð), þegar hann var að flytja
land fyrir mönnum Knúts kon-
ungs. Þar er sagt frá því undri,
sem varð þegar bænir Ólafs kon-
ungs áorkuðu því að björg léttust
og urðu meðfærileg, sem enginn
gat hnikað áður. Eg tel víst að
flestir fræðimenn muni flokka
þessa sögu með þeim, sem sagðar
voru til að efla trúna á helgi Ólafs
— enda þótt blær hennar sé
nokkuð ólíkur þeim sem er á
flestum helgisögum. En undrið er
þess eðlis að enginn getur sagt, að
sá sé ókunnugur helgi Ólafs, sem
þessa sögu þekkir.
Snorri Sturluson hefur líka
fundið hve ótrúleg sagan er, og
hann tilgreinir því sérstaklega vel
heimildir að henni. Hann segir í
beinu framhaldi af sögunni:
„Þessa grein konungdóms hans
Umsjón: Páll Bergsson
í úrtökumóti til landsliðs þótti
frakkinn Chemla sýna írábæra
tækni, eins og sjá ma í spili
dagsins.
Hann* var með spil vesturs og
gaf spilið.
Vestur
S. KG74
H. ÁD
T. Á83
L. ÁK98
Austur
S. Á63
H. 952
T. KD105
L. D102
Chemla opnaði á tveim grönd-
um og austur lýsti slemmuáhuga
með stökki í fjögur grönd.
Hugsanlega gat trompsamningur
verið betri svo að Chemla sagði
fimm lauf en samlega var ekki
fyrir hendi og lokasögnin varð sex
grönd.
Norður spilaði út tígulgosa og
sagnhafi tók þrjá slagi á tígulinn.
I ljós kom, að norður hafði átt
tvíspil þegar hann lét spaða í
þriðja slaginn. Chemla ákvað þá
að kanna spaðaleguna, tók á ásinn
og svínaöi gosanum. Ekki tókst
það, norður fékk á drottninguna
og spilaöi aftur spaða en þá lét
suður hjarta og hvernig myndir
þú haga framhaldinu?
Chemla dró sínar ályktanir.
Norður átti greinilega ekki til gott
útspil úr því hann valdi að spila
frá tvíspilinu í tíglinum. Hann átti
sennilega hjartakónginn og í ljós
hafði komið spaðadrottningin
fjórða. Og varla átti hann safn
smáspila í laufinu úr því hann
hvorki spilaði þar út í upphafi né
eftir að hann fékk á spaðadrottn-
inguna.
Allt benti því til að norður ætti
laufgosann. Chemla var því ekki í
vafa um hvernig best væri að spila
laufunum. Tók á kónginn, spilaði
áttunni að borðinu og lét tíuna
fara. Norður S. D852 H. K108 H. G6
Vestur T. G764 Austur
S. KG74 S. Á63
H. ÁD H. 952
T. Á83 T. KD105
L. ÁK98 Suður S. 109 H. G7643 T. 9742 L. 53 L. D102
Hugsaðir þú spilið eins og
fransmaðurinn?
Pabbi þinn myndi snúa sér viö í niðursuðudósinni, ef
hann sæi til þín?
' T • -g i s T'V a ^ Eftir Evelvn Anthon
Lausnargjald 1 Persiu
27
minnsta kosti gagnvart honum
nú orðið — og hann vonaði að
hann gæti haft stjórn á. henni.
Madeleine var í eldhúsinu og
hann heyrði hana raula fyrir
munni sér. Hún fann aldrei til
taugaóstyrks, hætta vakti
aðeins með henni fögnuð — rétt
eins og kynmök. Hún var furðu-
legur fulltrúi arabiskrar
nútfmakonu þrátt fyrir þýzka
bióðið í æðum hennar. Hún var
hörð, ákveðin, ófyrirleitin og
grimm. Óvinur hennar sá mesti
var ísraelsk kynsystir hennar
hvar sem hún sá slíka. Hún gat
að vísu verið tryllt og hamslaus
ástkona í rúminu sem hann
hafði mikla nautn af að vera
með, en aldrei gæti hann élskað
hana í hefðbundnum skilningi
þess orðs. Þau deildu með sér
vfnflösku og átu ágætis kebab
sem hún útbjó og sfðan elskuð-
ust þau þar til hæði voru upp-
gefin. Klukkan nfu næsta
morgun var hún farin úr íbúð-
inni og hann var á leið í leigubíl
eftir Eisenhower Road í áttina
að Mehrabadflugvelli.
— Mér er sagt þú ætlir heim
á morgun.
Logan kom að henni í setu-
stofunni, gluggarnir út í garð-
inn voru opnir og kvöldið gaf
fyrirheit um ögn meiri svala.
— Já, sagði hún. — James
útvegaði mér miða með vél í
fyrramálið.
Nú var augnablikið sem hann
átti að grfpa, gera eitthvað.
Sýna henni að hann iðraðist. Þó
svo að hún þjáðist svo mjög,
vonaði hún samt enn. Hvort það
var vegna þess hún væri enn
ástfangin af honum eða bara
vegna þess að hún var kjarlaus,
vissi hún ekki. Hann var kulda-
legur, jafnvel óþolinmóður eins
og hann nennti varla að eyða á
hana orðum.
— Ég hef beðið Janet að
koma. Við erum komnir í basl
með skepnuna hann Khorvan.
Ég mun hafa nóg að gera og
meira en það á næstunni. Hvers
vegna skreppurðu ekki til ír-
lands?
Það hafði ekki hvarflað að
henni að fara heim. Hún vissi að
faðir hennar myndi ekki vera
jákvæður f Logans garð. Hann
hafði gagnrýnt það óspart er
hún ákvað að giftast honum og
sjálfsagt myndi hann segja að
hún væri enn meira flón að
yfirgefa hann nú þegar um svo
mikia peninga væri að tefla.
— Ég gæti farið með Lucy
með mér, sagði hún.
Hann hrukkaði ennið.
— Nei, sagði hann. — Ég
kæri mig ckkert um að sé verið
að þvælast með hana. Henni
líður ágætlega þar sem hún er
— á sínu heimili.
Hann kveikti sér í sígarettu.
— Við reynum að greiða út
þessu þegar ég kem heim, sagði
hann svo. - Mér þykir leitt að
svona skyldi þurfa að fara. Ég
vona að þú trúir þeim orðum
mfnum. En ég get ekki gefið
þér tíma til að sinna þessu sem
stendur. Ég verð að útkljá þetta
Imshan mál.
Hún stóð upp og gekk út að
dyrunum sem lágu út í garðinn.
— Það fer ekkert á milli
mála að þú veizt hvaða mál hafa
íorgang hjá þér, sagði hún
rólega. — Og hvað snertir
barnið mitt veit ég Ifka hvað ég
vil. Ef ég vil taka hana með mér
heim til írlands, geri ég það og
meira er ekki um það mál að
segja.
Hún gekk út í garðinn án
þess að eyða á hann fleiri
orðum.
Hames Kelly ók henni til
flugvallarins. Hann hafði gefið
henni nafn og heimilisfang lög-
fræðinga sinna.
— Þeir eru dálftið sérsinna
og gamaldags og hafa kannski
ekki fengizt við svona kauða
eins og Logan, en þeir geta þá
bent þér hvert á að leita. Þú
verður að lofa mér því að þú
talir við þá.
Þau biðu í brottíararsalnum,
flugið hafði verið kallað upp og
hún var f þann veginn að fara í