Morgunblaðið - 22.12.1979, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 22.12.1979, Blaðsíða 38
38 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. DESEMBER 1979 Minning: Hermann Hermanns- son, Hellissandi Þórður Jóhannesson Isafirði — Minning Fæddur 29. júlí 1893. Dáinn 7. nóvember 1979. Hermann Hermannsson var fæddur hinn 29. júlí 1893 í Svefn- eyjum á Breiðafirði, sonur hjón- anna Kristbjargar Sveinsdóttur og Hermanns Hermannssonar frá Skáleyjum. Hermann átti þrjú alsystkini, Björgu, Hjört og Svein. Tvær hálfsystur átti hann, Svanfríði og Svanhvíti. Hermann flutti ungur frá Svefneyjum til Eyrarsveitar og þaðan flyst hann að Hellissandi 1917. Árið 1918 giftist Hermann Ág- ústínu Ingibjörgu Kristjánsdóttur og stofnuðu þau heimili sitt að Miðhúsum á Hellissandi. Þar áttu þau heima, þar til þau fluttust í Garð árið 1960. Hinn 17. febr. s.l. missti Hermann konu sína, hún andaðist á sjúkrahúsinu í Stykk- ishólmi, en þar var hún búin að dvelja s.l. þrjú ár; Hermann og Ágústína eignuð- ust 6 börn, 5 dætur og einn son, Veroniku, gifta Lúðvík Alberts- syni, búsett á Hellissandi; Arn- björgu, var gift Magnúsi Krist- jánssyni, sem nú er látinn, býr í Ólafsvík; Kristbjörgu, gifta Guð- mundi Bæringssyni, þau búa í Stykkishólmi; Kristínu, gifta Sæmundi Bæringssyni, búa í Reykjavík; Helgu, gifta Sævari Friðþjófssyni, búa í Rifi; Her- mann, ógiftan, býr í Garði. Auk þessara barna eignaðist Hermann son með Guðmundsínu Sigurgeirsdóttur, Kristinn Frið- berg sem giftur er Svövu Sig- mundsdóttur; þau búa í Kópavogi. Barnabörn Hermanns eru nú orðin 32, barnabarnabörn 54 og eitt barnabarnabarnabarn. Þetta er stór hópur og öll á lífi og allt mannvænlegt myndar- og dugnað- ar fólk sem hefur komið sér vel áfram og orðið vel nýtir þjóðfé- lagsþegnar hver á sínu sviði. Hermann stundaði sjó mikinn hluta ævi sinnar. Á vetrum reri hann frá Hellissandi, fyrst á árabátum, síðan á velbátum eftir að þeir komu til sögunnar. Vor og sumar stundaði Her- mann færafiskirí á skútum sem gerðar voru út frá Stykkishólmi. Skútulífið var nú engin sældar- vinna, mikið var vakað til þess að afla sem mest, aðbúnaður var slæmur og fæði fábreytt. Þá var gott að vera hraustur og vel að manni, til að þola allt það álag, en þetta þoldi Hermann allt og oftast var hans hlutur mestur þegar komið var að landi. Vertíðarróðr- ar frá Hellissandi á opnum ára- bátum voru heldur ekki neinn leikur þótt stutt væri á miðin, var oft mikil þrekraun að ná landi, eins og svo margar sagnir segja frá slíkum atburðum. Þegar Hermann hætti að stunda sjó, fór hann að vinna hjá Hrað- frystihúsi Hellissands, þar vann hann meðan heilsan entist. Bæði á sjó og landi var Hermann talinn góður verkamaður. Hermann hafði mikla ánægju af skepnum, sérstaklega hestum, hafði hann mikið yndi af þeim, meðan hann átti þá, kindur átti Hermann alla búskapartíð sína og hafði hann mikla ánægju af þeim sérstaklega eftir að hann hætti að vinna. Varð það hans aðal starf að hugsa um þær og það stytti honum stundir. Fóðraði hann þær vel enda voru þær afurða góðar að haustinu. Hermann sonur hans, sem alla ævi hefur dvalið á heimili foreldra sinna, nema þann tíma sem hann hefur verið fjarverandi vegna atvinnu sinnar, hefur verið heimilinu hin sterkasta stoð, allt- af verið heima á sumrin og hjálpað föður sínum við heyskap- inn því hann hefur líka mikla ánægju af að umgangast kindur. En nú er öllum búskap lokið að fullú. Hermann var jafnaðarlega glaður í lund, gat verið skemmti- lega hnyttinn í tilsvörum. Hann átti gott með að blanda geði við fólk, jafnt kunnuga sem ókunna, ófeiminn við að ávarpa ókunna, t.d. ferðafólk sem hann hitti á förnum vegi. Það var gaman að ferðast með Hermanni um æskustöðvarnar í Eyrarsveit, þar sem hann þekkti hverja þúfu og stein og gat sagt frá svo mörgu um gamla tímann. Hermann var af þeirri kynslóð sem ólst upp við erfiða lífsbaráttu sem oft á tíðum gaf lítið í aðra hönd. Það varð því að lifa spart og nota allt til hins ýtrasta og leggja mikið á sig til að sjá fjölskyldu farborða. Þessir menn sem hafa lifað þær miklu breytingar sem orðið hafa á kjörum og lifnaðar- háttum fólks síðustu áratugina eiga oft erfitt með að átta sig á hvernig fólk lifir nú og vitna þá gjarnan í gamla tímann hvernig þá var háttað. En eitt er það sem aldrei breytist, það er að skila því aftur sem guð gaf okkur, lífinu, hvernig svo sem við höfum varið því. Hermann dvaldi á Landspítal- anum í þrjá mánuði en fékk þá að koma heim um tíma, dvaldi hann þá á heimili Helgu dóttur sinnar í Rrfi og naut þar sérstakrar um- önnunar og hjálpar þann tíma sem hann var heima. Honum versnaði og var fluttur á spítalann aftur 1. sept. s.l. Hann hafði oftast fulla rænu og gat talað við þá sem heimsóttu hann. Dáði hann mikið og sagðist aldrei getað fullþakkað þá miklu hjúkr- un og umönnun sem hann nyti hjá læknum og hjúkrunarkonum og bað þeim og sjúkrahúsinu allrar blessunar. Guð gaf það að hann þurfti ekki að heyja kvalafulla sjúkralegu, guði sé lof fyrir að hann fékk hina langþráðu hvíld. Við munum öll minnast Her- manns í Garði með virðingu og þökk. Blessuð sé minning hans. Lúðvík Albertsson. t Viö þökkum auösýnda samúö og hluttekningu viö andlát og jaröarför JÓNS HALLDÓRSSONAR bakarameistara Oddný Ingileif Guömundsdóttir börn og barnabörn. Fæddur 16. desember 1888 Daínn 13. desember 1979 Þórður var fæddur að Eiðhúsum í Miklaholtshreppi, sonur hjón- anna Önnu Sigurðardóttur og Jó- hanns Erlendssonar bónda og söðlasmiðs. Voru börn þeirra 8, en nú, eftir lát Þórðar, er aðeins eitt þeirra á lífi, Erlendur, húsgagna- smiður, búsettur í Reykjavík. Þórður var af svonefndri Hjarð- arfellsætt. Hann ólst upp í Dal í Miklaholtshreppi og síðar í Ólafs- vík. Til ísafjarðar kom hann fyrst vorið 1903 í atvinnuleit ásamt föður sínum. Réðust þeir til fisk- vinnslu hjá Versl. Edinborg (Mið- kaupstað) og dvöldu sumarlangt. Þórði hefur litist vel á sig á ísafirði, því að næsta vor 1904, kom hann aftur einn síns liðs og réðist þá til úrsmíðanáms hjá kúla Eiríkssyni frá Brúnum, er rekið hafði úrsmíðavinnustofu á ísafirði frá 1881. Vorið 1977 tók Þórður saman fróðlega skýrslu um úrsmíði og úrsmíðavinnustofur á ísafirði frá fyrstu tíð og segir þar m.a.: „Þórður Jóhannsson fæddur að Eiðhúsum í Miklaholtshreppi 16. des. 1888. Lærði úrsmíði hjá Skúla Eiríkssyni frá Brúnum á árunum 1904—1907. í ársbyrjun 1907 veiktist Skúli gamli, fór til Reykjavíkur á sjúkrahús og and- aðist þar 23. jan. 1907. Skúli Skúlason (skrifaði sig síðar Skúla K. Eiríksson) sonur hans — og Þórður héldu áfram rekstri úr- smíðavinnustofunnar — Skúli að sjálfsögðu forstjóri — langan tíma, eða til ársins 1923, að Þórður stofnsetti sína eigin úrsmíða- vinnustofu, sem hann rekur enn.“ Þórður kvæntist 5. ágúst 1923 Halldóru Kristínu dóttur Magnús- ar Ólafssonar prentsmiðjustjóra og Helgu Tómasdóttur, er lengst af voru búsett á ísafirði. Þau Þórður og Kristín höfðu þá að undanförnu unnið saman að fé- lagsmálum m.a. leiklistarstörfum hjá Leikfélaginu o.fl. félögum og þó einkum að söngmálum undir stjórn Jónasar Tómassonar, fyrst í „Glymjanda" og kirkjukórnum og síðar í Sunnukórnum. Þórður var meðal stofnenda í Karlakór ísafjarðar, var í fyrstu stjórn hans og lengi síðan og söng í þeim kór í áratugi. Þegar Þórður hafði ákveðið að ganga í hjónaband varð, af ein- hverjum ástæðum, ekki samkomu- lag um framhald samvinnu þeirra félaga um úrsmíðavinnustofuna. Þau hjónin vildu ógjarnan flytja frá ísafirði og sá Þórður þá fram á að hann yrði að fitja upp á nýtt með eigin vinnustofu og rekstur. Hann brá sér þá snögga ferð til Kaupmannahafnar og keypti þar öll áhöld, er hann þarnaðist og stofnaði til hagkvæmra viðskípta- sambanda. Þegar heim kom leigðu þau hjónin litla íbúð hjá foreldr- um Kristínar og Þórður fékk leigðan lítinn og lágreistan skúr, þar sem hann hóf rekstur eigin fyrirtækis, er hann rak af miklum dugnaði og jók smátt og smátt. Þórður hugsaði þó hærra og þegar farið var að úthluta bygg- ingarlóðum úr landi því, er bærinn hafði keypt af Hæstakaupstaðn- um h/f og var svo að segja í hjarta bæjarins, stofnuðu þeir góðvinirn- ir Þórður, Jónas Tómasson, bók- sali og Einar og Kristján klæð- skerar til nokkurskonar samvinnu um umsóknir lóða undir þrjú myndarleg sambyggð hús til íbúð- ar og jafnframt fyrir iðnaðar- og verslunarstarfsemi sína. Þeir höfðu og samvinnu um byggingu húsanna, innkaup efnis og fyrir- greiðslu um lán o.fl. Það var árið 1928 sem ráðist var í byggingar- framkvæmdirnar. Gekk verkið ótrúlega fljótt og vel og mun hafa verið flutt í húsin næsta ár 1929 eða fyrir réttum 50 árum. í þetta hús, Hafnarstræti 4, fluttu þau Kristín og Þórður svo heimili sitt, er reyndist rúmgott og hið ákjósanlegasta að öllu leyti og er óhætt að fullyrða að þau hafi verið ánægð með þennan áfanga. Meðal þeirra ríkti jafnan ein- drægni og áhugi á velsæld heimil- isins. Og þeir mörgu, er þangað áttu erindi, minnast jafnan ánægjulegra samfunda. Þórður var frekar lágvaxinn en þéttur á velli og þéttur í lund. Hann var viðræðugóður, hafði heilbrigðar skoðanir á hlutunum og dró ekki dul á. Hann var hrókur alls fagnaðar á yngri árum og jafnan viðbúinn að taka lagið „á góðra vina fundi", hafði háa rödd og sterka og kunni ósköpin öll af lögum og ljóðum. Hann var gæt- inn í fjármálum. Vildi helst eng- um skulda og var orðheldinn svo að athygli vakti. Þeim hjónunum varð 6 barna auðið, þau eru, Högni, bankastjóri á ísafirði kvæntur Kristrúnu Guð- mundsdóttur yfirhjúkrunarkonu, — Hjördís, íþróttakennari gift Árna Guðmundssyni skólastjóra íþróttakennaraskólans á Laugar- vatni, — Anna, hárgreiðslukona, gift Bjarna Bachmann kennara í Borgarnesi, — Helga, fulltrúi hjá Pósti og síma í Reykjavík, — Ólafur, tollvörður á ísafirði, kvæntur Ragnhildi Guðmunds- dóttur, talsímakonu og Magnús Jóhann úrsmiður á ísafirði. Þegar börnin fóru að vaxa úr grasi sáu þau hjónin að æskilegt væri að koma þeim úr bæjarryk- inu yfir sumarmánuðina. Um það leyti, um og eftir 1930 var farið að úthluta lóðum undir sumarbústaði í Tunguskógi. Fengu þau lóð skammt utan við Buná og var þar, fyrr en varði, risið lítið, vinalegt timburhús. Var jafnan haldið inn í skóg að vinnu lokinni, ef ekki kallaði annað að, svo sem fundir eða söngæfingar. Næstu nágrannar í Tunguskógi voru þau Anna og Jónas Tómasson og Jóna Ingvarsdóttir og Kjartan Jóhannsson læknir. Lágu lóðirnar saman og stutt var á milli hús- anna. Þarna knýttust, eins og við t Eiginmaöur minn og faðir okkar, GUÐNIHALLDÓRSSON múrarí, Hraunbæ 94, lézt í Landakotsspi'tala 21. desember. Jóhanna Jóhannsdóttir og börn. t Viö þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför MAGNÚSAR JÓNSSONAR leikstjóra Renata Kristjánsdóttir og aðrir aötandendur t Þökkum innilega auösýnda samúð og vinarhug viö andlát og útför BJARNA ÓSKARS EINARSSONAR, Stekkum 20, Patreksfiröi. Lílja Krístófersdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. t Þakka innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför mannsins mfns LÚÐVÍKS V. DAGBJARTSSONAR, Hringbraut 97, Sigríöur Oddsdóttir Tilkynning til viðskiptavina Eftirtalin fyrirtæki innan Félags íslenzkra stór- kaupmanna hafa gert samkomulag um aö hafa opið fram aö hádegi, laugardagana 22. desember og 29. desember en lokaö fram aö hádegi aðfangadag, jóla- og gamlaársdag. Björgvin Schram, heildverzlun, Björninn hf., Eggert Kristjánson & Co h.f, Egill Guttormsson hf., heíldverzlun, Eyfjörð sf., Akureyri, Gísli J. Johnsen hf., Johan Rönning hf., (lokaö milli jóla og O. Johnson & Kaaber hf., S. Ármann Magnússon, heildverzlun, Verzlun O. Ellingsen hf., (skrifstofan), H. Olafsson & Bernhöft. Félag íslenzkra stórkaupmanna.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.