Morgunblaðið - 22.01.1980, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. JANÚAR 1980
Atli Heimir Sveinsson
Jón Þórarinsson
Jón Leifs
Herbert H. Ágústsson
Paul Zukofsky
Því hefur verið haldið
fram að í skammdeginu hafi
íslendingar lært að hugsa og
vegna þess hve drjúgur tími
gafst til umfjöllunar á sög-
um og kvæðum, hafi kunn-
áttan haldist um aldir og
gegn myrkrinu hafi mann-
eskjan eflt sálarþrek sitt
með glæsileik í orðsmíði og
aðdáun á hetjum og mikil-
mennum.
Nú hefur myrkrið verið
hrakið úr vistarverum
manna með því að fjötra
tröllkraft íslenskrar náttúru
og það sem áður skipti
löndum, eða var talið vitna
um nálægð dómsdags, hefur
fært þjóðinni auðsæld og
þægindi.
Langnættið hefur öðlast
nýtt inntak og er jafnvel
hægt að skipta á því og
suðrænni sól, enda eru sögut
og ljóð ekki með sama svip
og fyrrum og ekki það ein-
asta í dag sem hægt er að
tefla gegn þungstígri og
draugalegri skammdegis-
nóttinni. Vaxandi ljósmennt
hefur lamað heftikraftinn í
þörmum Vála og Loki er að
brjótast út, svo nú nötra
mannheimar af átökum og
veit enginn nema að eld-
krafturinn splundri heimin-
um til eilífrar vistar í
myrkri.
Enn er langt til vors og
enn finnast þeir sem reyna
að stytta stundirnar með
Tónllst
eftir JÓN
ÁSGEIRSSON
sögum og söngvum. Myrkir
músikdagar hófust með tón-
leikum í sal Menntaskólans
við Hamrahlíð og mátti þar
heyra verk eftir Snorra S.
Birgisson ungan og efni-
legan tónsmið. Verkið kallar
hann þátt fyrir blásara og
slagverk og er hann þar að
leita nýrra leiða fyrir sig til
að tjá tónþörf sína. Verkið
skiptist í nokkra kafla, þar
sem smástef eru fléttuð
saman í eins konar „kaos“.
Annað verkið á efnisskránni
var Hreinn Súm, eftir Atla
Heimi Sveinsson, þar sem
hann vill túlka áhrif mynd-
verka, er hann segir að hafi
verið svo fíngerð, „næstum
ekki neitt“ og á sú skilgrein-
ing einnig mæta vel við
tónverkið. Þriðja verkið var
lagaflokkurinn Um ástina og
dauðann, eftir Jón Þórar-
insson. Ruth L. Magnússon
söng lögin mjög vel, þó
undirritaður kunni betur við
þessa góðu tónlist sungna af
karlmanni. Eftir Herbert H.
Ágústsson var flutt Sinfóní-
etta fyrir blásara, slagverk
og píanó. í þessu hressilega
verki sýndu blásararnir að
þeir kunna sitt fag. Því næst
var flutt Sjöstrengjaljóð,
eftir undirritaðan og lauk
tónleikunum með tónverki
eftir Jón Leifs, er kallast
Þrjár myndir og er op. 44.
Flutningur verksins kom á
óvart og var því fagnað mjög
af áheyrendum. Paul Zuk-
ofsky stjórnaði tónleikunum
og mátti víða merkja sterka
tilfinningu hans fyrir
dramatískum og sterkum
augnablikum.
Páll P. Pálsson
Jón Nordal
Kristján Stephensen
Myrkir músikdagar
Karólína Eiríksdóttir
Ruth L. Magnússon
Helga Ingólfsdóttir
aðrir tónleikar
Aðrir tónleikar Myrkra músikdaga voru haldnir í
Bústaðakirkju og sá Kammersveit Reykjavíkur um fram-
kvæmd tónleikanna. Þeir hófust á 'verki eftir Karólínu
Eiríksdóttur, er hún nefnir Brot, leitandi og á köflum
fallega unnið verk. Annað verkið var eftir Vagn Holmboe
og nefnist það Zeit. Ruth L. Magnússon söng verkið mjög
glæsilega. Þriðja verkið var Konsert fyrir sembal og
kammersveit, sérstaklega samið fyrir Kammersveit
Reykjavíkur og tileinkað Helgu Ingólfsdóttur og Páli P.
Pálssyni. Páll stjórnaði verkinu, en Helga lék einleikshlut-
verkið, sem ekki er fyrirferðarmikið frá hendi tónskáldsins,
Miklos Maros. Það voru þó nokkrir góðir sprettir í
hljómsveitarþættinum og mikið unnið með styrkleikabreyt-
ingar milli hljóðfærahópanna. Eftir Pál P. Pálsson var flutt
verk er hann nefnir Lantao, eftir samnefndri eyju í Kína, er
Páll heimsótti á ferð sinni þar um slóðir fyrir skemmstu.
Verkið ber þó ekki nein einkenni kínverskrar tónlistar og er
samið fyrir óbó, hörpu og slagverk og var leikur Kristjáns
Stephensens sérlega eftirtektarverður. Tónleikunum lauk
með#Concerto lirico eftir Jón Nordal. Conserto lirico er gott
verk, sem vinnur á við frekari kynni og var sérlega vel flutt
undir stjórn Páls P. Pálssonar. Það sem einkum verður til
íhugunar eftir þessa tónleika er hversu flytjendur allir
stóðu sig vel og var flutningurinn víða frábær. Annað sem
einnig kemur fram í huga manns, er hversu tilraunir í
tónsmíði eru að verða mikil öfugmæli og það sem áður var
uppreisn gegn ríkjandi venjum og mennt, er nú orðið
skólalærdómur, sleginn kala forskriftarinnar, stundum án
allra listrænna markmiða, en orðinn eltingarleikur við
annarleg byggingarfræðileg smáatriði.