Morgunblaðið - 19.02.1980, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. FEBRÚAR 1980
GRANI GÖSLARI
SN\?
Viltu haía vaffhálsmál?
Reikningsskil gjaldkerans fyrir
síðasta ár eru bæði stutt og
laggóð — póstkort frá Suður-
Ameríku.
BRIDGE
Umsjón: PállBergsson
Við úrvinnslu varnarviðíangs-
efnis ert þú mcð spil suðurs en
norður gaf og allir eru á hættu.
Austur
S. G107
H. ÁD83
T. Á8
L. ÁDG10
Suður
S. D62
H. K1095
T. K1032
L. K8
Gegn fjórum spöðum spilar
norður út hjartatvisti eftir þessar
sagnir:
NorAur Austur SuAur Vostur
P 1 (írand P 3 Spaðar
1’ I Spartar Allir Pass.
COSPER
Sagnhafi biður um drottning-
una frá blindum, þú færð á
kónginn en vestur lætur fjarkann.
Er nokkur möguleiki að ná fjórum
Þér hefði verið nær að taka mál af rúminu áður en þú keyptir
það!
Sjaldan launar
kálfur ofeldi
„Velvakandi góður! Má ég
leggja orð í belg?
Það er alltaf verið að skamma
útvarpið fyrir hitt og þetta, og því
vil ég gjarnan taka undir með
þeim sem þakka fyrir það sem vel
er gert.
Húsmóðir í Kópavoginum fjall-
aði nýlega í dálkunum þínum um
tónlistina í útvarpinu, þar sem
hún fagnaði því að sígild tónlist
fengi nú meira rúm en áður. Vil ég
taka undir þau orð.
Um áraraðir höfum við látið
undan háværum kröfum um meiri
dans- og dægurlög, rokk og popp,
djamm og diskó og hvað það nú
heitir, til flutnings í útvarpinu, —
líklega fyrst og fremst til að
þóknast uppvaxandi kynslóð. En
menn eru nú loks farnir að átta
sig á, að gengið var alltof langt í
undanlátsseminni. Sjaldan launar
kálfur ofeldi, segir máltækið, og
finnst mér það sannast í þessu
atriði, því að kröfurnar urðu því
fráleitari sem meira var látið
undan þeim.
Ég er sannfærð um að „hinn
þögli meirihluti" sem hefur
ánægju af klassískri tónlist er
miklu fjölmennari en menn grun-
ar. Því til sönnunnar er m.a. hin
mikla þátttaka í tónlistarskólum,
kórum og hljómsveitum þar sem
klassísk tónlist er yfirgnæfandi,
svo og góð aðsókn að hljómleikum
þeirra.
Ég kannast vel við þá kvöl sem
popphávaðinn veldur þegar hon-
um er þröngvað upp á mann á
vinnustað, dag eftir dag og viku
eftir viku, með því að hafa útvarp-
ið hátt stillt samkvæmt kröfum
unga fólksins. Því eru það reglu-
legar sólskinsstundir þegar bless-
uð klassíkin fær að hljóma í
útvarpinu. Útvarpsþulum skal hér
með þakkað fyrir smekklegt plötu-
val þegar þeir ráða ferðinni. Einn-
ig ber að þakka ýmsa klassíska
þætti með spjalli og skýringum, að
slögum?
Sé nokkuð að marka sagnir
vesturs þá á hann að minnsta
kosti ás og kóng í trompinu og
eflaust tíguldrottninguna að auki.
í blindum voru 18 punktar, þú ert
með 11 og varla er pláss fyrir meir
en einn punkt hjá makker. Þar
með má gera sér í hugarlund
hvernig vestur mun spila spilið.
Hann svínar spaða en þú færð
einn slag á hvern hinna litanna,
sem þýðir, að fjórir slagir fást
ekki með venjulegum aðferðum.
Sagnhafi verður að hjálpa til.
Norður
S. 43
H. G72
T. 9754
L. 7542
Vestur
S. ÁK985
H. 64
T. DG6
L. 963
Hvað á hann að halda þegar þú
spilar næst laufáttu?
Manngreyið, hann heldur auð-
vitað, að þú eigir einspil í laufinu,
þorir ekki að svína trompinu og
þegar drottningin kemur ekki í
trompás og kóng svínar hann
örugglega laufi. Þá færðu á kóng-
inn eins og búast mátti við.
Eflaust grunar vestur þig þá um
græsku en hann getur ekkert gert
og þú bíður rólegur eftir að fá|
fjórða slaginn á tígulkónginn.
Maigret og vínkaupmaðurinn
Eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslensku
— Nú skal ég segja yður
dálítið Pigou — vilji maður
vera óheiðarlegur er bezt að
gera það i stórum stíl og með
ákveðnum glæsibrag.
Pigou starði enn á hann, en
hann opnaði munninn eins og
hann ætlaði að segja eitthvað.
— Sjáið nú þetta! Takið
þetta píagg. Ég hef afrit. Það er
Íisti yfir þær fjórupphæðir, sem
þér hafið stolið frá mér siðustu
þrjú árin ...
— Hér hef ég unnið í fimm-
tán ár...
— Haldið þér að ég viti það
ekki. Og mér þætti reyndar
harla fróðlegt að vita hvenær
þér driíuð í að byrja á þessu
smásvindli yðar og hvað kom
yður til þess einmitt fyrir þrem-
ur árum...
Tárin runnu niður vanga
Pigous og hann var náfölur 1
andliti. Hann reyndi að standa
upp en Chabut skipaði hastar-
lega:
— Sitjið grafkyrrir! Ég get
ekki þolað að tala við fólk sem
stendur upprétt! Eins og þér
sjáið af þessum lista hafið þér i
þessi þrjú ár stolið frá mér
samtals 3.845 frönkum. ósköp
lítið i einu. í byrjun fimmtíu
frankar á mánuði. Ekki baun i
bala. Siðan er það hækkað i
sjötiu og fimm og rétt stöku
sinnum hærri upphæð, íer
meira að segja upp í 500
franka.
— Það var rétt fyrir jólin.
— Og hvað með það?
— Það átti að vera jólabón-
usinn minn.
— Ég skil það ekki.
— Jú... konan mínvar hætt
að vinna. Heilsufar hennar var
afleitt...
— Ætlið þér að segja að það
hafi verið vegna konu yðar að
þér stáluð?
— Já. Hún var sífellt með
ásakanir á hendur mér. Hún
sagði að mig skorti alla met-
orðagirnd, að vinnuveitendur
minir misnotuðu mig og ættu að
borga mér hærra kaup.
— Ja, heyr á endemi.
— Hún vildi endilega að ég
bæði um launahækkun.
— Og þér höfðuð ekki döng-
un í yður til þess að gera það?
— Það hcfði verið þýðingar-
laust, ekki satt?
— Hárrétt. Þér eruð i hópi
þeirra sem eru allir eins og
eruð smámenni án nokkurra
kosta og nokkurs frumkvæðis.
Pigou sat grafkyrr og starði
fram fvrir sig.
— Ég sagði við Liliane að ég
hefði beðið um launahækkun og
fengið 50 franka hækkun á
mánuði.
— Ekki hefur yfirmaðurinn
farið á hausinn við það, en það
er þó alténd byrjun,“ sagði hún.
Giraffinn varð æ vandræða-
legri eftir því sem lengra leið á
frásögnina.
— Þetta varð ömurlegra en
orð fá lýst og eftir því sem
bókarinn var niðurlægður
meira eftir því færðist Oscar í
aukana og varð æ kátari og
hressari.
— Og fyrir siðustu jól á ég
sem sagt að hafa gaukað að
yður bónus upp á fimm hundr-
uð franka. Konan yðar hefur þá
væntanlega talið að þér væruð
orðinn alveg ómissandi starfs-
kraftur.
— Ég bið yður að íyrirgefa
mér...
— Það er oí seint, Pigou. í
mínum augum eruð þér ekki til
Iengur. Það getur vel verið að
það detti í Louceck að fara að
stela frá mér einn góðan veður-
dag. Ég hef ekki meira traust á
honum en hverjum öðrum af
þessu pakki. Kannski er hann
meira að segja byrjaður, en
HANN er nógu kænn til að láta
það ekki komast upp. Og hann
er ekki að lauma i vasa sinn
einhverjum smáskítaupphæðum
tíl að fá konuna sina til að trúa
því að hann sé meiri háttar
kall. Hann mundi stela i stórum
stíl og ég held að ég myndi taka
ofap fyrir honum.
Ég skal segja yður, Pigou,
þér eruð veslingur. Þér hafið
alltaf verið það og breytist ekki
það sem eftir er. Veslingur og