Morgunblaðið - 15.04.1980, Qupperneq 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. APRÍL 1980
+
ÁSTA KRISTÍN SIGURDARDÓTTIR,
Merkisteini,
Vestmannaeyjum,
Blönduhlíö 29,
lést á Landspítalanum, sunnudaginn 13. apríl.
Aöstandendur.
STEFÁN HALLDÓRSSON,
fré Tréstööum,
lést aö heimili sínu, Dalbraut 23, 9. apríl.
Elín Magnúsdóttír,
Halldór Stefánsson,
Þóra B. Bragadóttir,
Jónína Magnúsdóttír,
og barnabörn.
Sonur okkar og bróöir
ÞÓRIR BALDVINSSON,
Bergstaöastræti 43 A
lést at slysförum laugardaginn 12. apríl sl.
Baldvin Sigurösson, Halldóra Guömundsdóttir,
og systkini.
t
ÞURÍÐUR JÓNSDÓTTIR
Hátúni 10 A
lést í Landakotsspítala 11. apríl. Útförin auglýst síöar.
Harald Isakssen, Ingibjörg Þorgrímsdóttir.
+
Eiginmaöur minn og faöir okkar
EGGERT ÓLAFSSON
skipasmíöameistari,
lést að heimili sínu, lllugagötu 75 Vestmanneyjum aö morgni 12.
apríl.
Helga Ólafsdóttir,
Ólafur og Kristján Eggertssynir.
+
Móöir okkar og tengdamóöir
HALLDÓRA EYJÓLFSDÓTTIR
frá Syöri-Steinsmýri til
heimilis aó Lönguhlíö 3, Rvík.,
lést á Borgarspítalanum þann 1. apríl.
Útförin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Börn og tengdabörn.
+
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG GUÐRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Vallargeröi 2,
Kópavogi
sem lést 6. apríl sl. veröur jarösungin frá Kópavogskirkju,
miövikudaginn 16. apríl kl. 3. e.h.
Sveinn A. Sæmundsson,
Alda Sveinsdóttir, Jón Ingi Ragnarsson,
Ólína Sveinsdóttir Burkni Dómaldsson,
og barnabörn.
+ Hjartkær sonur okkar, bróöir og mágur,
BALDUR BALDURSSON
Torfufelli 24,
veröur jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 16. apríl kl.
13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afbeöin, en þeim sem vilja minnast hans þendum viö á Slysavarnarfélag íslands, Hjálparsveitir Skáta
og Flugbjörgunarsveitina.
Msgnea Jónsdóttir, Baldur Guömundsson,
Hafliöi Baldursson, Hildur Þorláksdóttir,
Brynja Baldursdóttir, Guömundur Jónsson,
Guömundur Ó. Baldursson, Helga Stefánsdóttir,
Halldóra Baldursdóttir, Jón Baldursson. Hilmar Sígurjónsson,
Minning:
Steingrímur Matthías-
son loftskeytamaður
í dag verður til moldar borinn
frá Fossvogskirkju, Steingrímur
Matthiasson fyrrum loftskeyta-
maður hjá Landhelgisgæslunni, en
hann lézt 25. mars s.l. á Borg-
arspítalanum. Steingrímur var
fæddur 3. maí 1906 í Reykjavík,
fjórða barn þeirra heiðurshjóna
Matthíasar Matthíassonar, versl-
unarmanns í Holti við Skóla-
vörðustíg og Ragnheiðar Skúla-
dóttur konu hans en þau eignuðust
7 börn.
Snemma snerist hugur Stein-
gríms að þeirri nýjung sem þá var
að ryðja sér til rúms á Islandi sem
annarsstaðar, loftskeytatækninni.
Var hann í fyrsta árgangi nem-
enda Loftskeytaskóla Islands sem
útskrifaðist árið 1923, þá 17 ára
gamall.
Réðst hann þá til Skipaútgerðar
ríkisins, sem þá sá bæði um
rekstur strandferðaskipanna og
varðskipanna. Árið 1933 er
Steingrímur ráðinn sem loft-
Kveðja:
Thomas P. Reynolds
Nýlega andaðist í New York
Thomas (Tom) P. Reynolds, um-
boðsmaður Álafoss h.f. í Banda-
ríkjunum.
Samskipti hans við Álafoss hóf-
ust fyrir rúmum tólf árum. Þá var
íslenzk ullarvara nær alveg óþekkt
á erlendum mörkuðum, enda stór-
átak það, sem gert hefur verið í
markaðsmálum þessarar iðngrein-
ar, rétt að fara af stað.
Þá eins og ávallt var erfitt að
koma nýjum og algjörlega óþekkt-
um vörutegundum inn á markað-
inn. Tom tók að sér að kynna og
markaðssetja LOPA á bandaríska
markaðnum. Hafði hann mikla
trú á þessari vöru og sparaði
hvergi í fé né fyrirhöfn við að
koma henni á framfæri og síðan
festa hana í sessi. Árangur þessa
starfs hans hefur líka orðið sá, að
nú er LOPI einhvert þekktasta og
virtasta ullarbandsmerkið á
markaðssvæði hans.
Það má því með sanni segja, að
hann hafi verið einn af ötulustu
brautryðjendunum fyrir þeirri
velgengni í sölumálum, sem
íslenzki ullariðnaðurinn á við að
búa í dag.
Á þessum árum hefur Tom
margoft komið til íslands og
eignaðist hér marga vini og kunn-
ingja, enda var hann mjög félags-
lyndur.
Við fyrirtæki Toms tekur nú
sonur hans Sandy, sem um árabil
hefur starfað við fyrirtækið og
komið hingað nokkrum sinnum.
Um leið og ég þakka Tom
samfylgdina, sendi ég ekkju hans,
Peggy, dóttur hans, Beath, og
Sandy sem og tengdabörnum og
barnabörnum hans mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Magnús Pétursson
Afmœlis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrir vara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið af marggefnu tilefni að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera velrituð og
með góðu línubili.
+
ÓSKAR CLAUSEN
rithöfundur
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 16. apríl kl.
1.30.
F.h. vandamanna, ~
örn og Haukur Clausen
+
Móöir mín,
BRYNHILDUR MAGNÚSDÓTTIR,
frá Litla Soli,
Framnesvagi 14,
veröur jarösungin frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 15. apríl kl.
13.30. Blóm afbeöin.
Þórir Björnsson.
Lokað vegna jaröarfarar
INGIBJARGAR G. KRISTJÁNSDÓTTUR,
frá hádegi miðvikudaginn 16. apríl.
Blikksmiðjan Vogur.
skeytamaður á v/s Ægi 1. og er á
því skipi til ársins 1951 er hann
fer loftskeytamaður á v/s Þór 3.
sem hann sækir nýsmíðað til
Danmerkur.
Á v/s Þór 3 var Steingrímur til
áramóta 68—69 er hann fór alfar-
inn í land.
Steingrímur var 2. loftskeyta-
maður á Esjunni, á móti Lýði
Guðmundssyni þegar skipið fór
hina frægu Petsamo-för.
Hann var einn af stofnendum
Félags ísl. loftskeytamanna og
studdi af alhug stofnun Farmanna
og fiskimannasambands íslands
og átti sambandið stuðning hans
óskertan.
Steingrímur var fæddur í Holti
við Skólavörðustíginn. Þar ólst
hann upp og átti ætíð heima.
Honum þótt því, sem að líkum
lætur, vænst um Skólavörðustíg-
inn af öllum götum í Reykjavík og
var óspar að láta menn vita að
þeir sem fæddir og uppaldir væru
þar væru af höfðingjum komnir.
Það mátti til sanns vegar færa því
Steingrímur var höfðingi á alla
lund.
Steingrímur var mikill vexti og
sómdi sér vel. Hann var glæsi-
menni og þá sérstaklega er hann
var kominn í fullan embættis-
skrúða. Það kom oft fyrir þegar
ókunnugir komu um borð í varð-
skipið og hittu Steingrím einkenn-
isklæddan að þeir töldu að þar
færi sjálfur skipherrann og ávörp-
uðu hann sem slíkan, og hafði
Steingrímur lúmskt gaman af,
sérstaklega ef skipherrann var
einhvers staðar nálægur og heyrði
ávarp þess ókunnunga.
Steingrímur var gæddur sér-
stakri kímnigáfu sem hann beitti
bæði þegar hann var að segja
sögur og eins þegar hann þurfti að
svara fyrir sig, en það gerði hann
venjulega með svo skemmtilegum
tilsvörum, að þeir sem á hlýddu
veltust um af hlátri, og urðu mörg
tilsvör Steingríms fleyg um flot-
ann.
Steingrímur var ókvæntur og
barnlaus. Hann var í foreldrahús-
um á meðan foreldrar hans lifðu,
en faðir hans dó 1937, og móðir
hans 2 árum síðar. Eftir lát
foreldra hans hélt Sólveig systir
hans honum heimili í Holti, en
Sólveig var í mörg ár símamær á
langlínustöð Landssíma íslands.
Sólveig lést árið 1960 og syrgði
Steingrímur hana mikið því þau
voru mjög samrýnd.
Eftir lát Sólveigar tók bróðir
hans, Matthías, sem nú er látinn
og kona hans Sigríður, Steingrím í
þjónustu og fæði og hugsuðu þau
afburðavel um hann.
Einnig var Skúli sonur þeirra
alltaf reiðubúinn að vera
Steingrími innan handar ef eitt-
hvað á bjátaði. Ekki get ég svo
skrifað minningargrein um
Steingrím Matthíasson án þess að
minnast á einn af hans gömlu
skipsfélögum sem alltaf var til-
búinn að aðstoða Steingrím, hvort
sem var á nóttu eða degi, en það
var Einar V. Skúlason bryti hjá
Landhelgisgæslunni.
Margt kemur upp í hugann við
fráfall Steingríms og eru þær
minningar allar ánægjulegar.
Eg vil að lokum senda öllum
aðstandendum hans innilegar
samúðarkveðjur starfsmanna
Landhelgisgæslunnar.
Blessuð veri minrfing
Steingríms Matthíassonar.
Helgi Hallvarðsson