Morgunblaðið - 26.09.1980, Qupperneq 34

Morgunblaðið - 26.09.1980, Qupperneq 34
34 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. SEPTEMBER 1980 Minning — Þuríður Kristín Árnadóttir Fædd 7. júní 1898. Dáin 14. september 1980. Á morgun laugardaginn 27. þ.m., verður Þuríður Kristín Árnadóttir, fyrrum húsfreyja í Króki í Víðidal, lögð til hinztu hvílu í Víðidalstungu. Hún fædd- ist að Stóra-Hvarfi í Víðidal 7. júní 1898, dóttir hjónanna Árna Vernharðs Gíslasonar, Finnssonar á Fremri-Fitjum og konu hans, Sigríðar Guðmundsdóttur, ættaðri úr Mosfellssveit. Þau Árni og Sigríður hófu búskap á Stóra- Hvarfi 1893 og bjuggu þar tii ársins 1904, að þau fluttu að Neðri-Fitjum í Víðidal og bjuggu þar til ársins 1934, en þá andaðist Árni 63 ára að aldri. Þeim hjón- um, Árna og Sigríði, varð 10 barna auðið, og komust 8 til aldurs. Af þeim eru nú iátnir 3 bræður, Gisli, Hálfdán og Guðmundur. Á Neðri-Fitjum dvaldi Kristín í stórum og glaðværum systkina- hópi til ársins 1917. Þá giftist hún frænda sínum, Skarphéðni Skarp- héðinssyni, Finnssonar á Fremri- Fitjum. Hann ólst upp hjá móður sinni Þuríði Jóhannesdóttur, og seinni manni hennar, Jóhannesi Kristóferssyni bónda þar. Einnig ólst þar um albróðir Skarphéðins, Jakob, síðar bóndi að Þverá í Núpsdal, d. 1941, og sömuleiðis mörg hálfsystkini þeirra bræðra, börn Þuríðar og Jóhannesar. Á þessum árum lágott jarðnæði til búskapar ekki á lausu, og varð efnalítið fóik að láta sér nægja kot, þar sem þröngt var til allra átta, eða þá landstórar, harðbýlar heiðajarðir, og þann kost tóku ungu hjónin. Þau festu kaup á heiðarbýlinu Króki í Víðidal. Þar er vetrarríkið mikið, en grösugt og kjarnmikið beitarland, vel fallið til sauðfjárbúskapar. Ekki var þar tún, aðeins grænkublettir næst gripahúsum, ef hús skyldi kalla, því útihús voru nánast torfhrúgur einar, baðstofa lítil var skást húsa, er var í senn svefnhús, eldhús og gestastofa. Fyrsta verk nýju ábúendanna var því að færa útihús í betra horf og byggja ný til að geta hýst búféð, þó fátt væri fyrstu árin. Og þannig liðu árin við þrotlaust strit vinnufúsra handa. Skurðir voru grafnir, girð- ingar reistar, tún ræktað og byggð hús, og þar kom, að kotið varð að góðri bújörð með 74 dagsláttna túni, stórum og vönduðum fénað- arhúsum, heyhlöðum, verkfæra- geymslum, steinsteyptu íbúðar- húsi, símasambandi og bílvegi í hlað. Það var með ólíkindum, hve miklu var komið í verk á þessu bóndabýli, sem vitnar um af- burðadugnað, verklagni og þraut- seigju. Það má segja, að þessi hjón hafi „aukið degi í æviþátt/ aðrir þegar stóðu á fætur“ eins og Klettafjallaskáldið kvað. Skarphéðinn og Kristín eignuð- ust 5 dugmikil börn, er snemma léttu undir með foreldrum sínum í lífsbaráttunni og urðu þeim síðar stoð og stytta, þegar á þurfti að halda, og töldu það ekki eftir, því eining var alla tíð mikil innan fjölskyldunnar og umhyggja for- eldra og barna gagnkvæm. Börnin eru: Þuríður, gift Guð- mundi Ellert Erlendssyni reið- hjólasmið, Reykjavík. Þau eiga tvö börn. Sigríður, gift Magnúsi Jónssyni bónda, Huppahlíð, Mið- firði. Þau barnlaus, en Sigríður á dóttur, gifta og búsetta í Svíþjóð, Skarpheiði Kristinu að nafni, ólst upp hjá ömmu og afa í Króki. Árni, starfsmaður hjá Isal, bú- settur í Reykjavík, óvkæntur, en á dóttur, Þuríði Kristínu að nafni, ólst að mestu upp hjá afa og ömmu frá Króki. Anna, gift Ragnari Olsen, fyrr- verandi veghefilsstjóra, Reykja- vík. Þau eiga tvö börn. Baldur Ragnar, bóndi Þórukoti Víðidal, kvæntur Ingibjörgu Daní- elsdóttur. Þeirra börn tvö. Skarphéðinn og Kristín brugðu búi 1968 og dvöldu fyrstu misserin hjá börnum sínum, en keyptu svo íbúðarhús á Hvammstanga árið 1969 og dvöldu bar til dánardæg- urs. Skarphéðinn lézt 2. febrúar 1978, kominn á 86. ár, f. 2. júní 1892. Eins og að líkum lætur, þá hefur staða einyrkjakonunnar oft verið erfið, þegar húsbóndinn var fjar- verandi í nauðsynjaferðum í mis- jöfnum veðrum að vetrarlagi, t.d. kaupstaðarferðum. Þá varð hún jöfnum höndum að annast hirð- Fæddur 26. janúar 1889. Dáinn 19. september 1980. Menn koma og fara, það er lífsins saga. Skáldið orðar þetta þannig: „Að hryggjast og gleðjast, hér um fáa daga, að heilsast og kveðjast, það er lifsins saga“. Þegar við lítum til baka yfir farinn veg finnst okkur árin hafa verið svo undra fljót að líða. Þetta allt sem eitt augnablik. Einn góðvinur minn, sem ég hafði af náin kynni um tuttugu ára skeið, verður kvaddur hinstu kveðju í dag. Halldór Sveinsson hét hann, til heimilis að Hjarðar- haga 32 hér í borg. Við vorum sambýlismenn, þannig að við bjuggum á sama stigagangi og höfðum svo að segja dagleg kynni. Halldór var fæddur 26. janúar 1889 að Sævarenda í Fáskrúðs- firði. Á þeim stað dvaldist hann til ársins 1952 að hann flutti til Reykjavíkur. Hann giftist árið 1927 Guðnýju Þorsteinsdóttur ættaðri úr Skaftafellsssýslum. Hún andaðist árið 1979. Þau eignuðust tvær dætur: Valdísi gifta Gunnari Eggertssyni frkv.stj. í Reykavík og Hjördísi kennara, gifta Eiði Magnússyni, búsetta í Ormskoti í Fljótshlíð. Fósturdóttur, Þóru H. Jónsdóttur, ólu þau upp frá unga aldri. Andlát manna sem náð hafa jafn háum aldri og Halldór kemur ekki eins á óvart og þegar ungt fólk fellur í valinn. „Ungur má, en gamall skal“. Halldór var mikið þrekmenni til líkama og sálar. Það sem hér hefur verið sagt er aðeins ingu búfjárins og gæta ungra barna. Það, sem mest þjakaði þó, var óttinn við, að eitthvað kæmi fyrir eiginmanninn, því fátt segir af einum, alltaf getur eitthvað hent, þó þrek og kjark vanti ekki. En allt fór vel í þessum ferðum, ekkert kom fyrir, sigri var fagnað af hetjum, sem létu ekki bugast í harðri lífsbaráttu. Kristín Árnadóttir var meðal- kona á vöxt, fríð sýnum, hlýleg í viðmóti, orðvör og laus við for- dóma, tók svari þeirra, er almenn- ingsálitið dæmdi, og færði slíkt umtal til betri vegar, og sagði þá gjarnan með ákveðnum rómi: „Það er nú ekki allt að marka, sem talað er.“ Við fráfall Kristínar Árnadótt- ur, hinnar fórnfúsu og umhyggju- sömu móður, tengdamóður og ömmu, er mikill söknuður kveðinn að hennar venzlafólki. Það er margs að minnast og margt að þakka. Mikill verður söknuður Jónínu systur hennar. Með þeim var ástriki mikið frá árdegi bernskunnar og alla stund síðan. Það var ánægjulegt, að þessar góðu systur gátu verið samvistum þrjú síðustu árin, líkt og á vordög- um ævinnar. J.B. stutt skýrsla um lífshlaup þessa framliðna manns. En segir vitan- lega fátt um manninn, manngerð- ina sjálfa en það er þó það sem skiptir mestu máli. Mér fannst Halldor um margt sérstæður. Prúðmennska hans og snyrtimennska var með afbrigð- um. Framkoma hans var svo fáguð að af bar. Hann vandaði hvert verk sem hann snerti á og elju- semi hans var einstök. Hann var aldrei óvinnandi. Þá vakti það ekki síður eftirtekt hve vel hann var að sér á bóklega sviðinu. Hann var þó óskólagenginn. Mig minnir að hann segði mér að hann hefði setið þrjá mánuði á skólabekk. Hann las og skildi norðurlanda- málin og talsvert í ensku og frönsku. Franskir sjómenn voru tíðir gestir á Austfjörðum á æsku- árum hans og mun hann hafa að nokkru numið af þeim. Hann skrifaði mjög fagra rit- hönd og furðanlega rétt. Fram á síðustu ár leit hann daglega í orðabók. Það var hans tómstunda- iðja. En aldrei var hann óvinn- andi. Síðastliðinn vetur, þá 91 árs, mokaði hann iðulega snjó frá útidyrum, ef þess þurfti með, og tilburðir voru það hraustlegir að fáa mundi hafa grunað að þar stæði maður á tíræðisaldri að verki. Róleg gjörhugul athygli ein- kenndi allt sem Halldór sagði. Mér fannst hann yfirvega hverja setn- ingu sem hann lét frá sér fara. Síðustu orðin sem hann sagði voru þessi „Menn koma og fara“. Hann hélt fullri skynjun til síð- ustu stundar en mátti ekki mæla síðustu klukkustundirnar. Þessi síðustu orð Halldórs lýsa hinni tiginbornu ró sem ætíð fylgdi þessum sérstæða og fágaða gáfu- manni. Ég hygg að hann hafi kvatt með sama hugarfari og sálmaskáldið fræga: „Dauði, ég óttast eigi, afl þitt né valdið gilt.I Kristí krafti’ ég segi: Kom þú sæll, þá þú vilt“. Við hjónin kveðjum Halldór með inniiegu þakklæti fyrir góða viðkynningu á umliðnum árum. Dætrum hans, fósturdóttur, barnabörnum og öðrum nákomn- um ættingjum vottum við samúð okkar. Ágúst Vigfússon. t Þökkum innilega auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför, BJÖRNS JÓNASSONAR, á Völlum. Sigríöur Kjartansdóttir, Gíslína Björnsdóttir, Ingvar Christiansen, Kjartan Björnsson, Sigríöur Siguröardóttir, Jónas Björnsson, Ásdís Frímannsdóttir og barnabörn. Halldór Sveins- son - Kveðjuorð • Táæ A * ' /rfl iPaánm | | Þessi mynd er tekin á Borgarspitalanum í Reykjavík. en þar rekur kvennadeild RKÍ nýjustu sölubúð sína. Við afgreiðslu eru fjórir sjálfboðaliðar deildarinnar. Því miður vitum við ekki nöfnin á konunum. Afrikuhjálpin 1980: Kvennadeild Reykjavíkur- deildar RKÍ gaf 3 millj. kr. FORMAÐUR kvennadeildar Reykjavíkurdeildar Rauða kross íslands, Helga Einars- dóttir, afhenti 3 millj. kr. á skrifstofu Rauða krossins í gær sem gjöf deildarinnar til Afríkuhjálparinnar 1980. Hafa þvi nú þegar safnast á fimmta millj. kr„ en söfnunin hefst ekki skipulega fyrr en upp úr næstu mánaðamótum. Framkvæmdanefnd söfnunar- innar er kvennadeildinni afar þakklát fyrir þetta myndarlega framlag, segir í fréttatilkynn- ingu frá nefndinni. Þá bendir nefndin á, að skipulögð söfnun sé ekki hafin, og að ekki verði gengið í hús á vegum Rauða krossins fyrr en um miðjan næsta mánuð. Hins vegar er gíróreikningur opinn fyrir alla þá, sem vilja hjálpa strax. Núm- er reikningsins er 120200. Stundarfriður: Sýnt í heild í sjón- varpi Júgóslavíu „FERÐIN hcfur í alla staði geng- ið mjög vel, og okkur hefur verið afskaplega vel tekið,“ sagði Sveinn Einarsson Þjóðleikhús- stjóri i samtali við Morgunblaðið i gær, um leikför Þjóðleikhússins með Stundarfrið eftir Guðmund Steinsson til þriggja landa. — En eins og fram kom i Morgunblað- inu i gær hefur Þjóðleikhúsið sýnt leikinn i Júgóslaviu og Finnlandi og er nú á förum til Sviþjóðar. „Gagnrýnandi útvarpsins í Júgóslaviu sagði Stundarfrið vera bestu sýninguna á hátíðinni enn sem komið væri — en fleiri eiga eftir að sýna þar,“ sagði Sveinn ennfremur. „Þá var leikritið sýnt í fyrrakvöld í heild í sjónvarpinu í Júgóslavíu, og var það fyrsta verkið á leiklistarhátiðinni sem sýnt var í heild. Hér hafa menn minnst á hinar góðu viðtökur er Inuk fékk á sínum tíma, og talið þessa för vera eins kona staðfest- ingu á því að eitthvað sé um að vera hjá okkur í leiklist. Okkur hefur verið boðið að koma aftur, en þess má geta að á þessari hátið vorum við eina norræna leikhúsið sem fékk boð um að koma. — Þá hefur okkur verið boðið að koma til fjölmargra annarra landa, og í gær fékk leikritið mjög góðar undirtektir hér í Helsinki," sagði Sveinn. Sveinn sagði að lokum, að á laugardaginn yrði Stundarfriður sýndur í Borgarleikhúsinu í Stokkhólmi, en að því loknu yrði haldið heim á leið. Bob Magnússon leikur á Sögu í KVÖLD klukkan 21 til 01 munu Bob Magnússon og félagar hans leika jazz á Hótel Sögu, en Magn- ússon er hér á landi í boði Jazzvakningar, í tilefni fimm ára afmælis félagsins. Bob er af ís- lenskum ættum, en býr í Los Angeles í Kaliforníu í Bandarikj- unum. Með honum hér á landi hafa leikið þeir Guðmundur Ingólfsson, Guðmundur Steingrímsson, Rúnar Georgsson og Viðar Alfreðsson. í gærkvöldi og í fyrrakvöld lék Bob Magnússon á Hótel Loftleið- um, einnig á vegum Jazzvakn- ingar. t Við þökkum af alhug auösýnda samúö og vinarhug vlö andlót og útför, ÁSMUNDAR STURLAUGSSONAR, fré Snartartungu. Fyrir hönd aöstandenda. Svava Jónsdóttir, börn, tengdabörn og barnabörn. Bob Magnússon

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.