Morgunblaðið - 12.10.1980, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. OKTÓBER 1980
33
Hafin er bygging nýs skólahúss.
Alagningarheimild
útsvara ekki
fullnýtt hér
Hvað er helzt á döfinni hjá
bæjarfélaginu í ár?
Stærsta málið er bygging nýs
grunnskóla og það er stefnt að
því að í ár verði teknar í notkun
tvær nýjar kennslustofur í því
húsnæði. í nýja skólahúsinu, sem
byggt verður í áföngum, verður
einnig aðstaða fyrir ýmis konar
félagsstarfsemi. Einnig er verið
að ljúka byggingu elliheimilis og
ráðhúss og hefur starfsemi í
báðum húsunum þegar hafizt.
Gatnagerðaframkvæmdir hafa
dregist nokkuð saman, er bæjar-
félaginu nokkuð þröngur stakkur
sniðinn í fjármálunum, enda var
álagningarheimild útsvara ekki
fullnýtt.
Hér er mikil gróska í húsbygg-
ingum og hér hefur nýtt hverfi
einbýlishúsa risið á skömmum
tíma. Bærinn hefur einnig farið
nokkuð inn á byggingu söluíbúða
og í vor var sex íbúða raðhús
afhent kaupendum, þrátt fyrir
þetta virðist ailtaf vera hörgull á
húsnæði hér.
Nokkuð fjölbreyti-
legt atvinnulíf
Hér búa um 1.250 manns og nú
virðist vera nokkur lægð í fólks-
fjölguninni, sem var umtalsverð
fyrir 2 til 3 árum. Atvinna hefur
verið nokkuð mikil í sumar, en þó
var starfsfólk frystihússins sent
í sumarfrí í sumar eins og víða
annars staðar. Þetta byggist að
mestu upp á sjávarútveginum, þó
fjölbreytni sé nokkur. Kaupfé-
lagið er hér stærsti atvinnurek-
andinn og á þess vegum eru
frystihús, sláturhús, bílaverk-
stæði auk verzlana þess. Nokkrir
smærri aðiljar stunda einnig
fiskverkun hér og má þar nefna
rækjuvinnslu Söltunarfélags
Dalvíkur. Hér eru einnig tré-
smíðaverkstæði, sauma- og
skinnastofur, netagerð, steypu-
stöð og bókhaldsskrifstofur.
Héðan eru gerðir út tveir skut-
togarar. einn rækjutogari, sex 60
til 100 tonna bátar og fjöldinn
allur af trillum og ég held að
triliuútgerðin hafi aukizt á und-
anförnum árum og nú eru margir
sem hafa þetta að aukastarfi og
sér til gamans.
Nóg af heitu vatni
I fyrra var gert mikið átak í
útbreiðslu hitaveitunnar og var
þá lagt í hús, sem standa dreift
utan byggðarkjarnans. Það var
fjárfrek, en nauðsynleg fram-
kvæmd. Það er til nóg af heitu
vatni, fyrir 2 til 3 árum var boruð
ný hola á Hamri og þá kom upp
það mikið vatn að duga mun
næstu árin, því það sem til er er
ekki enn fullnýtt. Hitaveitan
gerir staðinn nokkuð girnilegri
en ella og ég held ég megi segja
að upphitun sé ekki dýr hér á
Dalvík.
Félagslíf hér á Dalvík er nokk-
uð blómlegt, hér eru starfandi
hin ýmsu félög og klúbbar.
Bridge-félagið sá um Norður-
landsmótið í sumar og mikil
gróska er í skíðafélaginu. Félag-
ar í því hafa unnið mikið við
uppsetningu aðstöðu og skíða-
lyftu og er skíðaíþróttin mikið
stunduð. Nýbúið er að endurreisa
Ferðafélagið og hefur það efnt til
nokkurra gönguferða, en hér í
nágrenninu er mikið um
skemmtilegar gönguleiðir. Félag-
ið hefur byggt skála, sem stendur
til að flytja upp á Tungnahrygg,
sem er á milli Eyjafjarðar og
Skagafjarðar. Leikfélagið er
mjög virkt og setur minnst upp
eitt verk á hverju ári.
Ungmennafélag hefur verið
starfandi, en gengið erfiðlega
vegna hins mikla kostnaðar, sem
keppnisferðum fylgir. Kvenfélag
staðarins sinnir svo menningar-
og mannúðarmálum á staðnum
og starfar bæði mikið og vel.“
til þess að safnið rísi undir nafni
verður fólk að gefa því skjöl og
ýmislegt annað sem það hefur
undir höndum. Safnið er til húsa í
nýbvggðu ráðhúsi Dalvíkur og
stefnt er að því að þetta verði bæði
sjálfstætt og verulegt safn. Þetta
er stórt skref í átt til þess að verða
menningarlega sjálfstæðir, en
hingað til höfum við orðið að
sækja allt af þessu tagi inn til
Akureyrar.
Við erum vissir um að fólki mun
líka það vel að fá þessa aðstöðu til
að leita sér ýmis konar upplýsinga
og fróðleiks og þá er svona safn
ómetanleg gullnáma fyrir skóla-
fólk, því snar þáttur í námi þess er
heimildasöfnum og gerð heimilda-
ritgerða."
Safnaði rödd-
um fólks
Þú minntist á Dalvíkursöguna
áðan, hvað er að frétta af henni?
„Skráning heimilda í Dalvíkur-
söguna hefur staðið yfir í meira en
25 ár. Kristinn Jónsson byrjaði
fyrstur á þessu og hann safnaði
einnig röddum fólks og mun það
líklega hafa verið einsdæmi á
sínum tíma. Síðan hefur svo verið
starfandi efnissöfnunarnefnd sem
síðar varð að útgáfunefnd. 1. bindi
er þegar komið út og 2. er
væntanlegt eftir áramótin, það 3.
kemur svo eitthvað seinna.
Mjög vel hefur gengið að selja
söguna og við höfum nú orðið um
800 fasta áskrifendur auk þess
sem alltaf er nokkuð keypt af
bókum þar fyrir utan.
Það má því segja að Svarfdæl-
ingum séu að verða gerð nokkuð
góð skil í rituðu máli. Svarfdæla
hin gamla liggur náttúrulega
fyrir, tvö bindi af Svarfdælingum
komin út, Dalvíkursagan vel á veg
komin og Héraðsskjalasafnið að
verða að veruleika. Það ætti því að
verða nokkuð auðvelt fyrir þá sem
æt.tir sínar eiga að rekja á þessar
slóðir að geta fundið margs konar
fróðleik, upplýsingar og annað sér
til ánægju og gagns, í öllum
þessum ritum.
Jóhann Antonsson, framkvæmdastjóri:
Vaxtakostnaðurinn orðinn óeðli-
lega hátt hlutfall rekstrarkostnaðar
„Söltunarfélag Dalvíkur var
stofnað 1943 og þá eingöngu til
síldarsöltunar og hélt það henni
áfram allt til að sildin hvarf 1966
til '67, þá lagðist atvinnurekstur-
inn alveg niður þar til fyrir fimm
árum að byrjað var á rækjunni,“
sagði Jóhann Antonsson fram-
kvæmdastjóri fyrirtækisins.
Höfum lagt áherzlu
á djúprækjuna
Þegar við fórum af stað með
rækjuvinnsluna var varla um aðra
veiði að ræða en innanfjarðar, en
þá var mjög lítið af rækjunni hér.
Snorri Snorrason hafði hins vegar
reynt fyrir sér á djúprækjunni
meira og minna á hverju ári og
það lofaði svo góðu að okkur þótti
ástæða til að fara út í djúprækj-
una og vinnslu hennar í landi. Við
höfum alla tíð síðan lagt
áherzluna á djúprækjuna gagn-
stætt öðrum, sem byggt hafa á
grunnslóðarveiðum sem eru mun
jafnari og árvissari.
Rækjuvinnslan í íullum gangi.
1976 byrjuðum við svo eigin
rækjuútgerð og vorum þá með tvo
60 og 100 tonna báta, '77 fengum
við svo rækjutogarann Dalborgu
og seldum þá minni bátinn, en 100
tonna báturinn hefur verið frá í
sumar vegna bilana og við höfum
fengið leyfi stjórnvalda til að
skipta á honum og nýrri bát af
svipaðri gerð, en ekki er Ijóst
hvenær af því verður. Aflinn í
sumar hefur því verið nokkuð
minni vegna þessa og einnig vegna
þess að afli Dalborgarinnar á
Dornbanka hefur farið minnk-
andi, vegna gengdarlausra veiða
Grænlandsmegin og ef ekkert
verður að gert verða þessi mið
vafalaust eyðilögð. Þetta hefur svo
komið niður á vinnslunni í landi
og komið í veg fyrir að hún yrði
samfelld. Við höfum að vísu verið
með nokkra fiskverkun, bæði í
salt, skreið og frystingu og frá 5.
ágúst höfum við saltað síld og
hefur þetta hjálpað verulega og
gert okkur kleift að halda nær
samfelldri vinnslu í landi.
Jóhann
Seljum rækjuna
bæði á inn- og
erlendan markað
Afkastagetan hér á landi er um
fjögur tonn á dag og þá er rækjan
soðin, pilluð og lausfryst og í
nokkrum tilfellum soðin niður.
Megnið af afla Dalborgarinnar er
soðið og lausfryst um borð og fer
þannig á erlendan markað, en það
sem unnið er í landi fer bæði á
markað hér heima og erlendis. í
landi vinna að meðaltali 20 til 25
manns og þegar bæði skipin eru í
gangi vinna við útgerðina um 20
manns, en á annatímum verður
þetta oft meira.
Samskiptin við ríkið hafa geng-
ið svona upp og ofan, en í flestum
tilfellum hafa þau verið góð. Það
hefur tekið nokkurn tíma að vinna
þessum veiðum og vinnslunni
grundvöll og því hefur það einnig
tekið dálítinn tíma að ná því, sem
í hefðbundnum atvinnugreinum er
talin sjálfsögð fyrirgreiðsla.
Erfitt hefur verið
að halda uppi
samfelldri vinnslu
Það sem erfiðast hefur verið er
að afla nægilegs hráefnis til að
halda uppi samfelldri vinnslu,
sérstaklega þegar annað skipið er
frá veiðum, en það er vonandi að
leysast. Rekstrarfjárskortui er
svo eilífðarvandamál og \á\ta-
greiðslur eru að verða einn af
okkar stierstu kostnaðiirl ;;m.
Vaxtahlutfallið í útgjiddni.um
hefur vaxið gífurlega und i’ iurin
ár, miklu hraðar en launakosu ð-
urinn. Það sem hefur i ' ra
vcikt rckstrargrundvöl! sa
fyrirtækis, eins og a
inargra annarra, er hw ... a-
kostnaður er orðinn óeðlileg.i itt
hlutfall rekstrarkostnaðai.