Morgunblaðið - 18.02.1981, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. FEBRÚAR 1981
31
upp í stórum systkinahóp við
mikið ástríki foreldra, en Guðni
var næstelstur sinna systkina.
Guðni lagði ekki stund á lang-
skólanám, en fór snemma að
vinna. Og var hann vel liðinn í
þeim störfum er hann gegndi. En
síðustu árin var hann sölumaður
hjá Daihatsu-bílaumboðinu í
Reykjavík. Ég sem þessar línur
rita kynntist Guðna heitnum er
hann birtist á heimili foreldra
minna sem tilvonandi tengdason-
ur, en hann gekk að eiga Þóru
systur mína 4. maí 1974. Kynni
hans við fjölskyldu mína gátu ekki
verið betri og var hann ávallt
reiðubúinn til að leysa hvers
manns vanda. Þeim Þóru og
Guðna varð tveggja barna auðið.
En börn þeirra eru Ragnheiður
sem nú er 7 ára og Viðar Örn 4
ára. Og sem heimilisfaðir var
Guðni vakinn og sofinn fyrir
velferð fjölskyldunnar og hafði
m.a. komið upp fallegri íbúð sem
hann vann mikið við sjálfur og
hafði ánægju af. Er nú skarð fyrir
skildi hjá litlu fjölskyldunni er
heimilisfaðirinn fellur frá í blóma
lífsins.
Ég undirrituð vil með þessum
fáu línum þakka Guðna alla þá
hlýju og velvild sem hann ætíð
sýndi foreldrum mínum, okkur
systkinum og tengdafólki öllu. Því
geymum við minninguna í þakk-
látum huga og sendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur eftir-
virðing mín óx stórum fyrir þess-
ari viðmótsþýðu og duglegu telpu,
hún var svo brosmild og traust-
vekjandi, þessi telpa hlýtur að
komast langt áfram í lífinu, hugs-
aði ég.
Vegir skildust, við vorum jafn-
öldrur en sín í hvorum skóla, hún í
Landakotsskóla, en ég í Barna-
skóla Reykjavíkur, þar sem Mor-
ten Hansen var þá skólastjóri. Um
vorið fluttist ég úr Reykjavík með
fjölskyldu minni til Eyrarbakka.
— Arin liðu í tugum og fylgdist ég
af áhuga með listferli hennar af
vörum manna og úr blöðum.
Loksins komst ég á fyrstu sjálf-
stæðu sýningu hennar sem hún
hélt í Bogasal Þjóðminjasafnsins
1952, og varð ég hugfangin af
verkum hennar og alltaf síðan.
Eftir drykklanga stund herti ég
upp hugann og heilsaði henni.
Síðan þá höfum við verið góðar
vinkonur og er ég mjög þakklát
fyrir að hafa kynnst henni því hún
hafði að mínu áliti þá kosti, sem
manninn mega prýða bezt.
Það verða mér ógleymanlegar
stundir, sem ég sat hjá henni á
Fjölnisvegi og við ræddum um
lífið og tilveruna en þess á milli
sagði hún mér sögur og ævintýri
frá vegferð sinni gegn um lífið,
sem allt var jákvætt og uppbyggi-
legt. — Áður en ég lýk þessum fáu
orðum um Vigdísi kemst ég ekki
fram hjá því að þakka Þorsteini
bróður hennar fyrir hans frábæru
umhyggju við systur sína, sér-
staklega eftir að hún missti heils-
una. Annars voru þau góðir vinir
alla tíð. Mér er ekki grunlaust um
að þau hafi bæði hlotið í arf það
bezta frá foreldrunum, svo sem ég
hef hlerað frá systkinum Rann-
veigar, en það fólk þekkti ég vel í
gegn um árabil.
Þorsteinn f.n. bróðir Vigdísar
hefur beðið mig að skila hjartan-
legu þakklæti til ungu hjónanna,
lifandi eiginkonu hans og litlu
börnunum, svo og móður, systkin-
um og öðrum ástvinum.
Guð blessi ykkur öll.
Margrét Pétursdóttir
Lítil kveðja frá starfsfé-
lögum
I dag kveðjum við góðan vin og
starfsfélaga. Söknuður okkar er
mikill, því þar sem Guðni var ríkti
ætíð gleði og kátína. Við sem
kynntumst Guðna, teljum okkur
ríkari af þeim kynnum, því Guðni
var traustur vinur, jafnt í starfi
sem leik. Skarð það sem hann
skilur eftir í röðum okkar er stórt
og vandfyllt, en minningin um
góðan dreng mun lifa og ylja
okkur um ókomna tíð.
Við sendum konu hans, börnum
og öllum ættingjum hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Starfsfélagar
Undarleg, snögg og óvægin geta
skilin milli lífs og dauða verið
þeim sem næst standa, óskiljanleg
og sársaukafull. Vinur minn og
mágur, Guðni Grétar Guðmunds-
son, hringdi í mig laugardaginn 7.
þ.m. Ákváðum við að fara á skíði
með börnum okkar. Lék hann á als
oddi svo sem venja hans var. Við
ókum í Bláfjöll og á leiðinni
ræddum við um ýmis áhugamál
okkar. Ferðin gekk að óskum og er
til Bláfjalla var komið hóf ég að
renna mér á skíðum, en Guðni var
með börnunum á skíðum í ná-
munda við bílinn. Nokkru síðar
fóru þau inn í bílinn að fá sér
hressingu. Skyndileg ahneig
Guðni niður og var örendur.
Guðni var aðeins 34 ára gamall
og virtist ekki kenna sér neins
meins. Við þetta skyndilega lát
Guðna leita ýmsar góðar minn-
ingar á hugann frá liðnum tímum,
og einnig á fjölskyldumótum
okkar. Hugur minn leitar til konu
hans og barna, sem sjá nú á bak
góðum eiginmanni og föður.
Vil ég biðja góðan Guð að
styrkja Þóru konu hans og börnin
þeirra.
Sævar
Kallið er komið
komin er nú stundin.
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta hlund.
(Vald. Briem.)
Enginn veit hvern annan grefur.
Þessi setning og staðreynd hefur
oft leitað á huga okkar síðustu
daga, eftir að okkur berst hin
óvænta helfregn. Ungur má en
gamall skal. Einhvern veginn er
það svo, að við hugsum sjaldan um
það sérhver samverustund manna
hér á jörð kann að vera sú síðasta,
en nú er komið að kveðjustund.
Okkur berst sú frétt þann 7.
þessa mánaðar, að þann dag hefði
frændi okkar og vinur Guðni
Grétar orðið bráðkvaddur aðeins
34 ára gamall. Hann var fæddur
22. september 1946 í Reykjavík.
Foreldrar hans voru Guðfinna
Guðnadóttir og Guðmundur Krist-
mundsson bæði ættuð úr Bisk-
upstungum. Vegna skyldleika við
foreldra okkar hafði Guðfinna
verið til heimilis í Kjarnholtum
nokkurn tíma áður en hún giftist
Guðmundi.
Stofnuðu þau sitt heimili í
Reykjavík og bjuggu þar allan
sinn búskap.
Þannig atvikaðist það að börn
Guðfinnu og Guðmundar, Guðni
Grétar og fleiri af þeim systkin-
um, fóru að koma til sumardvalar
heim til okkar að Kjarnholtum,
þegar þau uxu úr grasi.
Hann var nú ekki hár í loftinu
eða kraftalegur fyrstu sumurin
sem hann var í sveitinni hann
Guðni frændi, en það sannaðist á
honum sem oftar, að ef vilji er, þá
veldur hann þungu hlassi, því
brátt kom í ljós hve mikil seigla,
samviskusemi og dugnaður var í
þeim dreng og varð hann fljótlega
hvers manns hugljúfi. Það leið
öllum vel í návist hans, og hafði
hann til að bera mikla glaðværð
og góðvild og hjálpsemi, bæði við
menn og málleysingja. Eftir ferm-
ingu var hann einnig um vetrar-
tíma heima við hirðingu á skepn-
um og við önnur sveitastörf.
Þeir sem dvalist hafa eða alist
upp í sveit, vita hvað það líf er
ólíkt því sem lifað er í kaupstaðn-
um og misjafnt er hvort börn eða
unglingar sem koma úr bæjum í
sveit geta fallið inn í og aðlagast
þeim aðstæðum sem þar ríkja, en
oft á tíðum myndast sú tryggð hjá
þessum börnum til sveitarinnar,
til fólksins sem þar býr og þess
lífs sem þar er lifað að hún varir
æfilangt. Þannig var það með
Guðna Grétar, hann varð strax og
æ síðan sem einn af okkur systkin-
unum.
Eftir að leiðir skildu og við
stofnuðum heimili fjarri hvort
öðru urðu samverustundirnar fá-
ar, en ef tækifæri gafst til að
koma saman, þá hittum við alltaf
fyrir sama trygga góða drenginn,
sem við áður þekktum og alltaf
var fyrsta spurningin hjá honum:
Hvað er að frétta úr sveitinni?
Ekki átti hann ræktarsemina og
tryggðina langt að sækja, því
heimili foreldra hans, Guðfinnu
og Guðmundar, stóð okkur í fjöl-
skyldunni ætíð opið og var þar
ekki verið að hugsa um hvort við
komum á matartímum, eða hve-
nær sólarhrings það var, það beið
okkar alltaf hlaðið borð og upp-
búið rúm og hlýlegt viðmót þeirra
elskulegu hjóna.
Skammt er nú stórra högga á
milli hjá Guðfinnu og fjölskyldu,
Guðmund mann sinn missti hún
fyrir rúmu ári og núna Guðna
Grétar son sinn svo óvænt.
Guðni Grétar giftist 4. maí 1974
eftirlifandi konu sinni Þóru Pét-
ursdóttur og eignuðust þau tvö
börn, Ragnheiði og Viðar Örn, og
bjuggu þau í Reykjavík, og er nú
mikill harmur að þeim kveðinn við
svo skyndilegt fráfall eiginmanns
og föður.
Guðni starfaði í nokkur ár hjá
Sanitas hf., en síðan hóf hann
starf hjá Brimborg og síðustu tvö
árin vann hann þar sem sölumað-
ur.
Að endingu viljum við senda
okkar innilegustu samúðarkveðjur
til eiginkonu, barna, móður og
systkina og allra aðstandenda
hins látna. Megi minningin um
góðan dreng vera-ykkur styrkur í
sorginni.
Far þú í friði
friður Guðs þig hlessi.
hafðu þökk fyrir allt »k alit.
Gekkst þú með Guði
Guð þér nú fylgi.
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Við kveðjum frænda okkar og
vin. Guð leiði hann.
Systkinin frá Kjarnholtum.
t
Eiglnmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
GUÐJÓN HELGASON,
sem lést 11. febrúar, veröur jarösettur föstudaginn 20. febrúar, kl.
15.00 frá Fossvogskirkju.
Magnþóra Magnúsdóttir,
Siguröur K. Guöjónason, Valbjörg Elsa Haraldsdóttir,
Jóhanna Katrín Guöjónsdóttir, Jónas Ragnarsson,
Halgi M. Guöjónsson, Ingveldur Kristófersdóttir,
Þóra Þ. Guöjónsdóttir, Sturla Erlendsson.
Helga Arna Guöjónsdóttir, Sigríöur Jóhannsdóttir
og barnabörn.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
MARGRÉT R. HALLDÓRSOÓTTIR,
Þórsgötu 5,
veröur jarösett miövikudaginn 18. febrúar frá kirkju Óháöa
safnaöarins kl. 3 sd.
Blóm afþökkuö, en þeir sem vildu minnast hennar láti kirkju
Óháöa safnaöarins njóta þess.
Fyrir hönd aöstandenda,
Guörún D. Úlfarsdóttir,
Sigurjón Ulfarsson,
Úlfar Skæringsson.
sem eru leigjendur hjá Vigdísi og
hafa verið um tveggja ára skeið og
reynst henni, sem eigin beztu
börn, og honum nú, við fráfall
systur hans. Þorsteinn sagði: „Ég
hélt að svona fólk væri ekki til í
dag.“ Þau heita Björg Birgisdóttir
og Bjarni Haraldsson.
Með innilegum samúðarkveðj-
um.
Sigrún Gísladóttir.
Sólvallagötu 33.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Sum trúfélög kenna fólki um algjöra þögn og
hugleiðslu. Við hvað er átt?
Þetta er allt annað en láta hugsanirnar lönd og leið,
eins og sumir gera, þegar þeir tala um hugleiðslu í
þögn. Það er aðeins að losa sig við hugsunina.
Sálfræðingar segja, að unnt sé að sleppa tökum á
hugsuninni og „láta vélina ganga hlutlausa".
En slíkt er ekki kristileg íhugun eða hugleiðsla.
Biblían kennir, að við verðum að hafa eitthvað efni til
að íhuga. Davíð yrkir til dæmis í fyrsta sálminum:
„Hann hugleiðir lögmál hans dag og nótt“. Hugleiðsla
sálmaskáldsins beindist því að einhverju. Þannig
hugleiðir kristinn maður alltaf eitthvert efni. Þetta
efni eru sannindi ritningarinnar.
Hugleiðið fyrst og fremst Krist!
t Maöurinn minn, faöir, tengdafaðir og afi,
SVEINN KJARVAL, innanhúsarkitekt,
veröur jarösettur frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 19. febrúar kl.
13:30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Landspítalasjóöinn.
Guörún Kjarval, Hrafnhildur Tove Kjarval, Robin Lökken,
Jóhannes S. Kjarval, Geröur Helgadóttir,
Ingimundur S. Kjarval, Temma Bell,
Kolbrún Kjarval, María Kjarval
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og útför
STEINGRÍMS GUDMUNDSSONAR,
fyrrv. fulltrúa.
Sérstakar þakkir eru færöar læknum og starfsfólki aö Hátúni 10 B.
Steingrímur Kriatjónsson,
Laufey Kristjónsdóttir,
Sverrir Þórólfsson.
t
Innilegar þakklr fyrir alla þá samúö og vináttu er okkur var
auösýnd viö andlát og útför eiginkonu minnar, móöur okkar,
tengdamóöur og ömmu,
MARGRÉTAR G. JÓNSDÓTTUR,
Faxaskjóli 12.
Bjarni Jónsson,
Adolf Bjarnason, Ásta Jóhannesdóttir,
Knstinn Bjarnason, Kristín Pálmadóttir,
Bjarni Grótar Bjarnason, Sigrún Gunnarsdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö og velvild viö andlát og útför konu
minnar og móöur okkar,
GUDRUNAR VILHJÁLMSDÓTTUR,
Prestsbakka. Hofsósi.
Sigurpáll Óskarsson og synir.