Morgunblaðið - 13.12.1981, Page 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. DESEMBER 1981
7
HT TGVEK.T A
eftirsr. ÓlafSkúlason dómprófast
Spegill að
„Ég trúi þessu nú ekki, fyrr
en ég sé það,“ segjum við á
stundum, þegar okkur er skýrt
frá einhverju, sem virðist fá-
ránlega ótrúlegt. En stundum
er það ekki einu sinni nægjan-
legt að sjá, til þess að við átt-
um okkur á sannleiksgildi
staðhæfingarinnar. Það þarf
ekki sjaldan eitthvað ennþá
meira að koma tjl. Það er svo
margt ótrúlegt að gerast.
Undrunarefnin fyrir aðeins
áratug eða tveimur eru að
verða hversdagsleg í dag. Því
fer þá líka fækkandi, sem
þannig áhrif hefur, að við
stöndum stjörf í undrun og
efasemdum. Af hinu er nægj-
anlegt, sem við ekki þekkjum
nema rétt aðeins af afspurn,
eða þá af slíkri yfirborðskynn-
ingu, að ekki er það sanngjarnt
að draga ákveðna lærdóma af.
Þrátt fyrir það hættir okkur
til þess.
Vinur minn einn kynntist
því, hvernig það er að vera á
stóru sjúkrahúsi. Hann hafði
vitanlega oft komið inn á spít-
ala, heimsótt þá, sem þar lágu,
eða átt annað erindi. En að
vera allt í einu kominn ofan í
eitt rúmið, að fá fyrirmæli um
alls konar efni og hegðun, og
þá ekki það síst, að fá yfir sig
heilan hóp í fylgd læknisins,
þegar hann var á stofugangi,
það hafði slík áhrif á hann, að
honum fannst hann hefði
aldrei komið á sjúkrahús fyrr.
Og er þó aðeins fátt eitt nefnt
af því, sem hann taldi upp
fyrir mér og hafði sannfært
hann um það, að hann hefði
ekki haft hugmynd um það
fyrr, hvað í raun gerðist á
stórum sjúkrahúsum.
Annar vinur minn lét um
hríð reglulega þau orð falla, ef
leiðir lágu saman á sunnu-
dagskvöldi eða eftir messuna,
að nú gæti ég átt rólega daga
til næstu helgar. Og ef svo
vildi til, að engin gifting var
næsta laugardag, eða jarðar-
för næstu daga, þá lét hann
þau orð fylgja, að það væri þá
bara alveg frí alla vikuna til
næsta sunnudags. í fyrstu tók
ég þessari athugasemd sem
vitnisburði um vanþekkingu,
og fór að útskýra fyrir honum,
hvað væri nú einna helzt á
dagskrá hjá mér næstu daga,
þeirra verkefna, sem ég gat
vitað um fyrirfram, í viðbót
við það, sem óvænt ber að. En
það virtist engin áhrif hafa.
Sunnudag eftir sunnudag kom
sama athugasemdin um frí
alla næstu viku. Og ég var far-
inn að horfa fast í augu honum
til að leita eftir stríðsglampa
eða jafnvel öfundar, ef hann
meinti þetta. En aldrei fékk ég
það á hreint, hvað fyrir honum
vakti, en ég er þó alveg viss um
það, að athugasemdin kom
ekki af neinni illgirni, honum
hafði einfaldlega einhvern
veginn alltaf fundist það að
prestur, sem hvorki væri að
messa, jarða eða gifta, hefði
hreint ekkert að gera.
I bókaflóði aðventunnar
barst ein bók á borðið mitt.
Hún iætur ekki tiltakanlega
mikið yfir sér, og kápumyndin
stingur nokkuð í stúf við
hliðstæður sínar á þeim bók-
um, sem ætlað er að höfða til
fólks og vekja forvitni á frek-
ari kynnum við lestur. Hún
sýnir inn í fangaklefa, fátt er
húsgagna, aðeins einn bekkur,
sterklegar lamir fyrir hurð og
rimlar fyrir glugga. Illa rakað-
ur maður virðist ekki hafa
neitt annað að gera en virða
fyrir sér tærnar á sjálfum sér,
þar sem hann situr sokkalaus
á bekknum. Og titill bókarinn-
ar er „Daufir heyra“ og hún
fjallar um, já, um starf prests-
ins. Ekki endilega sunnudaga-
annríkið í kirkju og við skírn-
arsá, heldur það sem gerist í
milli. Og eftir að hafa lesið
bókina, var ég að hugsa um að
senda vini mínum hana, þeim
sem var að velta fyrir sér þæg-
indum frídaga prestsins á
milli sunnudagaþjónustunnar.
En höfundurinn, séra Jón
Bjarman, hefur á einstaklega
hógværan hátt brugðið upp
mynd eftir mynd af því, sem
gerist hjá prestinum og þeir
einir kynnast, sem þarfnast
þeirrar hjálpar, sem á slíkum
stundum er veitt. Og ég er
reyndar alveg sannfærður um
það, að fleiri hefðu gott af því
að lesa þessa bók en marg-
nefndur vinur. Ekki endilega
til þess að kynnast prestinum
að starfi, þótt aldrei saki það
að geta betur gert sér grein
fyrir hlutum, án þess að lenda
í þeim sjálfur, heldur til þess
að kynnast sjálfum sér betur. í
myndunum, sem séra Jón
dregur upp af starfi prestsins,
er presturinn eðlilega sjálfur
höfuðpersóna, en þó kemur
hann mér fyrir sjónir eins og
farvegur, sem er opnaður til
þeirra, sem hann hefur sam-
skipti við. Og þess vegna er
það ekki aðeins prestsefnið í
guðfræðideildinni, sem fengi
þarna vitneskju, sem vafalaust
væri á við marga fyrirlestra í
kennimannlegri guðfræði og
ekki heldur aðeins sá, sem lítið
gerir sér grein fyrir verka-
hring prestsins síns utan
kirkjunnar, heldur hvaða les-
andi sem er, sem er ekki alveg
sljór fyrir þvi, að ýmislegt það
getur gerst, sem honum er
láni
framandi, þar til hann kann að
lenda í því sjálfur. Og ekki
sakar það við opinberun þá,
sem bók þessi í raun er, að
þetta er allt sett fram á svo
eðlilegan og blátt áfram máta
með þægilegu kímnisíblandi,
að athyglinni er haldið vak-
andi allt til loka.
Já, hvað vitum við annars
hvert um annað? Skólafólk
fær námsferðir og jafnvel
starfsfræðslu á viðkomandi
vinnustað, en eftir að skóla
sleppir, hvaða möguleika höf-
um við til þess að skyggnast
undir yfirborðið, sjá jafnvel
granna okkar og vin við verk-
efni sitt, á vinnustaðnum?
Fæstir vilja kynnast innviðum
sjúkrahúsa með því að liggja
þar veikir, það getur verið of
dýru verði keypt. En bókin
hans Jóns Bjarman opnar
meira en í hálfa gátt inn í
heim prestsins, og þar með inn
í heim þeirra, sem eiga bágt,
sem eru innilokaðir, sjúkir, í
sálarstríði eða þá svo kallaðir
af þjónustu kærleikans, að
þeir vilja gera allt til að upp-
örva, styrkja og efla til frekari
dáða. Skringilegt fólk? Ja, ekk-
ert frekar en gengur og gerist,
og gæti komið fyrir á okkar
eigin heimilum. Og aldrei leið-
inlegt í umfjöllun höfundar.
En bollaleggingar mínar
bygRjast á því, þennan þriðja
sunnudag í aðventu, að Jesús
svaraði eftirgrennslan Jó-
hannesar skírara með því að
vitna til þess, sem hægt væri
að kynnast með því að hafa
augun opin og eyrun næm. Og
með því að gera þetta, mátti
Jóhannes glöggt sannreyna, að
Jesús var sá, sem hann vonaði,
frelsarinn fyrirheitni. Og enn
getum við kynnst Jesú á sama
hátt, með því að hafa augun
opin, með því að heyra þannig,
að við tökum eftir, já, ekki síst
með því að setja sig í annarra
spor, sjá heiminn með annarra
augum og finna síðan sjálfan
sig með því að bregða upp að
sér þeim spegli, sem aðrir geta
lánað.
Margt er það, sem við eigum
erfitt með að trúa, og þó kem-
ur okkur fátt meira á óvart á
stundum en við sjálf. Þá er
gott að hafa verið búinn að
gera sér grein fyrir því, hvað
aðra getur hent, af því að þá er
auðveldara að leysa vandann,
þegar við sjálf erum í hónum
miðjum. En fátt hygg ég nauð-
synlegra en hagnýta sér aðferð
Jóhannesar við að kynnast
Jesú með því að virða fyrir sér
áhrifin, sem hann hefur, á
annarra líf. Til þess hjálpar
okkur þá líka bókin hans séra
Jóns Bjarman.
Tvær hreyíimyndabækur
Bókaútgáfan örn og Örlygur
hf. hefur gefið út tvær hreyfi-
myndabækur, er nefnast
„HIjóðin“ og „Dýrin“. Bækur
þessar eru cinkum ætlaðar
yngstu kynslóðinni, og eru á
hverri síðu hreyfimyndir, en
jafnframt er sögð saga sem gerir
börnunum auðveldara að þekkja
annars vegar hljóð og hinsvegar
hin ýmsu dýr.
Bækurnar Hljóðin og dýrin
eru eftir Larry Shapiro, en
myndskreyttar og hannaðar af
Chuck Murphy og Tor Lokvig.
Stefán Jökulsson íslenskaði
bækurnar. Þær eru settar og
filmuunnar í Prentstofu G.
Benediktssonar, en prentaðar
og bundnar í Singapore.
Hrvyflmyndabóti
DÝRIN
Nýtt — nýtt
Frá ítalíu, skinn húfur, skinntreflar, jersey túrbanar,
silkihálsklútar. Frá Sviss, Þýskalandi og Svíþjóð, pils,
peysur, vesti, blússur.
Glugginn, Laugavegi 49.
Önnumst kaup og sölu allra almennra veöskulda-
bréfa og ennfremur vöruvíxla. Getum ávallt bætt við
kaupendum á viðskiptaskrá okkar.
Góð þjónusta. — Reynið viöskiptin.
Venlliréfa -
A\arka<lui*iiiii
Urhiatomi 12222
Eigum fyrirliggjandi: Reykt eik Iroko
Eik (3 geröir) Askur
Getum útvegaö aðstoö við parketlagningu. Vin-
samlega hafið samband strax, vanti yöur parket
fyrir hátíðir.
Opid í dag Innréttingaval hf.,
Sundaborg, Reykjavík
— ykkar stoö Símar 84333 — 84660
BOEN-PARKET
fallegt — sterkt — auðvelt að leggja
GENGI VERÐBREFA 13. DES. 1981
VERÐTRYGGÐ
SPARISKÍRTEINI
RÍKISSJÓÐS:
1969 1. flokkur
1970 1. flokkur
1970 2. flokkur
1971 1. flokkur
1972 1. flokkur
1972 2. flokkur
1973 1. flokkur A
1973 2. flokkur
1974 1. flokkur
1975 1 flokkur
1975 2. flokkur
1976 1 flokkur
1976 2. flokkur
1977 1. flokkur
1977 2. flokkur
1978 1. flokkur
1978 2. flokkur
1979 1. flokkur
1979 2. flokkur
1980 1. flokkur
1980 2. flokkur
1981 1. flokkur
Meðalavóxtun spariskírteina
tryggingu er 3,25—6%.
Sölugengi
pr. kr. 100.-
7.663,11
6.988,30
5.461,19
4.883,62
4.238,07
3.595,44
2.659,79
2.450,49
1.691.32
1.385.33
1.043,45
988,45
795,98
739.26
619,18
504.65
398.26
336,78
261,30
203,24
160,28
140,76
umfram verð-
VERÐTRYGGÐ
HAPPDRÆTTISLÁN
RÍKISSJÓÐS
A — 1972
B — 1973
C — 1973
D — 1974
E — 1974
F — 1974
G — 1975
H — 1976
1976
1977
I —
J —
Kaupgengi
pr. kr. 100.-
2.414,86
1.988,89
1.699,37
1.447,73
996,86
996,86
667,65
638,16
488,70
456,15
Ofanskráð gengi er m.v. 4% ávöxtun
p.á. umfram verðtryggingu auk vinn-
ingsvonar. Happdrættisbréfin eru gef-
in út á handhafa.
HLUTABRÉF
Eimskipafélag
íslands
Tollvöru-
geymslan hf.
Skeljungur hf.
Fjárfestingarf.
íslands hf.
Kauptilboð
óskast
Kauptilboð
óskast
Sölutilboð óskast
Sölutilboð
óskast.
VEÐSKULDABREF
MEÐ LÁNSKJARAVÍSITÖLU:
Kaupgengi m.v. nafnvexti Ávöxtun
VEÐSKULDABREF
ÓVERÐTRYGGÐ:
Kaupgengi m.v. nafnvexti
2*/a% (HLV) umfram (HLV)
1 afb./ári 2 afb./ári verðtr. 12% 14% 16% 18% 20% 40%
1 ár 97,62 98,23 5% 1 ár 68 69 70 72 73 86
2 ár 96,49 97,10 5% 2 ár 57 59 60 62 63 80
3 ár 95,39 96,00 5% 3 ár 49 51 53 54 56 76
4 ár 94,32 94,94 5% 4 ár 43 45 47 49 51 72
5 ár 92,04 92,75 5V*% 5 ár 38 40 42 44 46 69
6 ár 89,47 90,28 6%
7 ár 86,68 87,57 6V?%
8 ár 83.70 84,67 7%
9 ár
10 ár
15 ár
80,58
77,38
69,47
81,63
78,48
70,53
7Vk%
8%
8V<.%
TÖKUM OFANSKRÁD VERO-
BRÉF í UMBOÐSSÖLU
FjáRFEJTIOCARPÉlAC ÍIUMM Hft
VERDBRÉFAMARKAÐUR, LÆKJARGÖTU 12 R.
Iðnaðarbankahúsinu. Sími 28566.
Opiö alla virka daga frá kl. 9.30—16.