Morgunblaðið - 13.12.1981, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. DESEMBER 1981
í BRór
ER TILVALIN GJÖF
HUOMPLATA
MEÐ LÖGUM
ARNÞÓRS OG
GÍSLA HELGASONA
í útsetningum
Helga E. Kristj
DREIFING
FÁLKINN
Nýja Philips maxim
er ekki aðeins hrærivél
heldur einnig grænmetiskvörn,
hakkavél og blandari
Philips maxim er frábær hönnun. Með
fáeinum handtökum breytir þú hrærivél-
inni í grænmetishvörn, hakkavél eða
blandara. Allt sem til þarf eru fáeinir
fylgihlutir, sem allir eru innifaldir í
verðinu.
Philips maxim fylgir stór skál, þeytari,
hnoðari, lítil skál, grænmetishvörn,
hakkavél, blandari og sleikja.
PhlliPS 2,.226krónur!r aöeins heimilistæki hf
Það er leit að ódýrari hrærivél! Hafnarstræti 3 — Sætúni 8.
Um
fangelsanir
Eftir Sigurð H.
Friðjónsson
Undirritaður las með nokkurri
furðu athugasemdir um fangelsi
í dálkum Velvakanda fimmtu-
dagsmorguninn 10. des. Einhver
einstaklingur, sem nefnir sig
„Hugsi“, kemst að þeirri merki-
legu niðurstöðu, að fangelsi séu
ekki aðeins „mannskemmandi",
heldur líka með öllu óþörf. Þeir
sem þar sitja eru einkum sak-
lausir fróðleikshafnendur, sem
hafa það helzt sér til saka unnið
að reyna að hlaupa sér til frelsis
undan kerfinu, en því miður
„hrasað".
Þótt þessi ágæti pistilskrifili
nefni sig Hugsi, er hann því mið-
ur ekki að sama skapi hugsandi.
Við lestur skrifa þessara læðist
að sá grunur, að maður þessi
hafi ekki aðeins hlaupið á brott
frá þeim kerfisskóla, sem hann
leitast við að níða í skrifum sín-
um, heldur hafi hann einnig tek-
ið til fótanna úr lífsins skóla. Við
eðlilegar aðstæður hefði undir-
ritaður að líkindum fiokkað
þessi skrif undir venjulegan lág-
reistan hégóma, sem ekki tæki
að elta ólar við. í huga undirrit-
aðs eru slík skrif hins vegar sér-
staklega smekklaus og fráleit í
kjölfar þess svívirðilega glæps,
sem fyrir skemmstu var framinn
hér í borg og eflaust margir og
þar á meðal undirritaður hafa
hreint ekki jafnað sig á ennþá.
Það eru til þeir glæpir, sem eru
þess eðlis að afsakanir og flatn-
eskja um „hrösun" getur ekki
talizt tækt innlegg. Hryllilegar
misþyrmingar og morðárás á
hjálparvana 15 ára gamalt
stúlkubarn er í huga undirritaðs
í þeim flokki. Þeir menn sem slík
fólskuverk vinna fella með
verknaði sínum dóm yfir sjálfum
sér, sem ekki verður áfrýjað,
slíkir menn hafa sagt sig úr lög-
um við mannlegt samfélag.
Víðsýni er dásamlegt hugtak
enda oft hampað. Stór hugtök
eru hins vegar vandmeðfarin og
láta ósjaldan lit í meðförum
þeirra, er þau taka sér gáleysis-
lega í munn. Það er ágætt og
lofsvert að freista þess að setja
sig í spor brotamanna í þeirri
von að eitthvað komi í ijós, sem
unnt væri að laga og að gerlegt
reynist að hjálpa og betra þá
ógæfumenn sem í brotum lenda.
Það er hins vegar jafnmikilvægt
að missa ekki gersamlega fót-
anna og ímynda sér, að slík lofs-
verð viðleitni sé endanleg lausn
vandans. Löng reynsla í mörgum
löndum sýnir ótvírætt að því fer
víðs fjarri að svo sé. Sá maður,
sem svífur á vængjum óskhyggj-
unnar einnar til draumalanda
sæmandi sjálfan sig riddara-
krossum fyrir víðsýni á fluginu
er líklegur til þess að uppgötva
fyrr en síðar að hann er fremur
fáliðaður á flugi sínu. Skynsamir
menn kjósa veruleikann eins og
hann er, þótt kaldranalegur
kunni hann að vera á stundum,
fram yfir slíkar draumsýnir.
Sérhvert þjóðfélag hlýtur að
snúast til varnar gegn þeim inn-
anmeinum, er að rótum þess
naga. Glæpir og ofbeldi eru eitt
slíkt mein. Það væri ósköp in-
dælt, ef unnt væri með viturlegri
útdeilingu einhverra mannbæt-
andi aðgerða að breyta vand-
ræðafólki í nýta og dugandi
þjóðfélagsþegna. Ótrúlegar
breytingar af þessari tegund
gerast reyndar stöku sinnum.
Tíðni slíkra lækninga er hins
vegar því miður allt of lág til
þess að tákna nokkra þjóðfé-
lagslega lausn. Meðan svo er
verður að gera þá skýlausu kröfu,
að réttur venjulegra borgara á
vernd fyrir sig og sín börn gegn
ofbeldi misindismanna hafi for
gang yfir draumsýnir um hugsan-
lega lækningu slíkra einstaklinga.
Sérhvert það þjóðfélag, sem ekki
hefur dug eða vilja til að bregð-
ast af festu við þessari grund-
vallarkröfu almennra borgara
um persónulegt öryggi, er líklegt
til að uppskera umbun síns um-
burðarlyndis í formi vaxandi
ofbeldis.
Reykjavík, 11. desember 1981,
Sigurður H. Friðjónsson.
Ólafsvík:
Hátíðarsamkoma í kirkjunni
- 150 manna kór söng
Ólafsrlk, 8. desember.
HINN 22. nóvember sl. var haldinn í
Olafsvíkurkirkju hátíðarsamkoma á
vegum Snæfellsnes- og Dalaprófasts-
dæmis í tilefni 1000 ára kristniboðs á
íslandi.
Dagskráin hófst með ávarpi sem
séra Ingiberg J. Hannesson prófast-
ur á Hvoli flutti. Haukur Guðlaugs-
son söngmálastjóri lék orgelverk og
kirkjukórar af Snæfellsnesi og úr
Borgarfjarðarprófastsdæmi sungu,
bæði sameiginlega og svo frá hvoru
prófastsdæmi fyrir sig. Söngstjórar
voru þessir: María Eðvaldsdóttir,
Kay Wips, Ólafur Einarsson, Sigurð-
ur Guðmundsson, Bjarni Guðráðs-
son og Haukur Guðlaugsson. Friðjón
Þórðarson kirkjumálaráðherra flutti
ávarp og Sigríður Þórðardóttir las
Sólhjartarljóð (981 til 1981) eftir
Matthías Johannessen ritstjóra.
Séra Jón Þorsteinsson í Grundar-
firði hélt hugleiðingu og eftir að kór-
arnir höfðu á ný fyllt kirkjuna
sönghljómum bar séra Guðmundur
Karl Ágústsson í Ólafsvík fram
lokaorð.
Þegar allt söngfólkið myndaði
einn kór, sungu um 150 manns, það
var fagur söngur og athyglisvert að
sjá að fólk úr ýmsum starfstéttum
sá um söngstjórnina. Að hátíðar-
samkomunni lokinni var kaffisam-
sæti í safnaðarheimilinu, en að því
búnu hélt fólkið til Borgarness, en
þar var hátíðarsamkoma um kvöld-
ið. Helgi.