Morgunblaðið - 22.01.1982, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 22. JANÚAR 1982
+
Móðursystir okkar,
MARÍA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Árnagerði í Fáskrúðsfirði,
andaöist i Landspitalanum 20. þ.m.
Fyrir hönd vandamanna.
Systrabörn hinnar látnu.
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
MARGRÉT JODÍS PÁLSDÓTTIR,
lést aö elliheimilinu Grund 20. janúar.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Móöir mín og amma,
SESSELJA JÓNSDÓTTIR,
Dalsmynni, Norðurárdal,
er lést 16. janúar sl., veröur jarösungin frá Hvammskirkju, laugar-
daginn 23. januar kl. 14.00.
Geir Jónsson,
Málfriður Kristjánsdóttir.
+
Bróöir okkar,
SÆVAR BENÓNÝSSON,
sem lést aö sjúkrahúsi Vestmannaeyja 15. janúar, veröur jarö-
sunginn frá Landakirkju, laugardaginn 23. janúar kl. 2.
Fyrir hönd systkina,
Sjöfn Benónýsdóttir.
+
Sonur minn og faðir okkar,
ÞORSTEINN JÓNSSON,
Mjósundi 1, Hafnarfirði,
sem lést 14. þ.m., verður jarösunginn frá Þjóökirkjunni í Hafnar-
firöi föstudaginn 22. janúar, kl. 15.00.
Guðbjörg Þorsteinsdóttir
og synir hins látna.
+
Eiginmaöur minn og sonur,
GYLFI ZÓPHANÍASSON,
Fagradal, Stokkseyri,
veröur jarösunginn frá Stokkseyrarkirkju, laugardaginn 23. janúar
kl.14.00.
Helga Magnúsdóttir,
Sigríður Karlsdóttír.
+
Utför konu minnar, móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og lang-
ömmu,
SIGRÍDAR PÁLSDÓTTUR,
Traðarstig 6, Bolungarvík,
fer fram frá Hólskirkju í Bolungarvík, laugardaginn 23. janúar kl.
14.00.
Jóhann Pálsson,
Guðmundur Jóhannsson,
Páll Jóhannsson, Ragna Finnbogadóttir,
Steinar Jóhannsson, Ingibjörg Björgvinsdóttir,
Arnfríður Aradóttir, Haukur Matthíasson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginkona mín, tengdamóöir, amma og langamma,
GUDBJORG JÓNSDÓTTIR,
Eystri-Loftstöðum,
Vesturvallagötu 7,
veröur jarösungin frá Selfosskirkju, laugardaginn 23. janúar kl.
14.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vildu minnast hennar,
er bent á líknarstofnanir.
Ferðir veröa frá Umferðarmiöstööinni kl. 12.00.
Einar Guðmundsson, Haraldur Einarsson,
Guðmundur Einarsson, Hanna Ragnarsdóttir,
Jón Þorbjörn Einarsson, Gyða Áskelsdóttir,
Sigríöur Eínarsdóttir, Stefán T. Tryggvason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Halldóra Sigríður
Þórðardóttir Minning
Fædd 23. október 1892
Dáin 12. janúar 1982
Long þá sjúkdóm.sleiðin verdur,
Iffíð hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt ofi sárt hvert sporið er.
Ilann af raunum sigur ber.
Drottinn læknar, — Drottinn vakir
dajja og nætur yfír þér.
I>egar ævirödull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræóstu eigi, hel er fortjald
hinum mejjin birtan er.
Ilöndin sem þig hingað leiddi.
liimins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, — Drottinn vakir
daga off nætur yfír þér.
(Sálmur)
Ein af þeim mætustu konum
sem ég hef kynnst á lífsleiðinni
hefur nú kvatt þetta jarðlíf. Hún
lést á Borgarspítalanum aðfara-
nótt 12. janúar og fer jarðarför
hennar fram frá Dómkirkjunni kl.
3 í dag.
Þegar ég frétti lát einhvers sem
mér er kær þá setur mig hljóða,
hugur minn verður fullur saknað-
ar og minningarnar streyma fram.
Það eiga víst fáir því láni að fagna
að eignast nýja ömmu eftir að
hafa verið ömmulausir frá
bernsku. En það skeði hjá mér
þegar ég var nýorðin 16 ára. Þá
flutti ég á heimili unnusta míns
sem er dóttursonur Halldóru og
það leið ekki á löngu þar til fjöl-
skylda hans var orðin mín líka.
Ég veit aðeins óljóst um æviferil
ömmu áður en ég kynntist henni
en ég get þó rakið hann í megin-
dráttum. Hún var dóttir hjónanna
Steinunnar Sigurðardóttur og
Þórðar Sigurðssonar, búfræðings.
Fædd á Hvítárósi í Borgarfirði en
fluttist þaðan með foreldrum sín-
um og yngri systur til Reykjavík-
ur þegar hún var 7 ára gömul.
Lifið hennar ömmu minnar var
enginn dans á rósum, þar skiptust
á skin og skúrir eins og hjá flest-
um öðrum. Hún trúloftaðist mjög
ung pilti sem hét Kristinn og eign-
uðust þau soninn Óskar. Fannst
henni sem gæfan blasti við sér
björt og fögur, en sú gleði varð
skammvinn því soninn missti hún
ársgamlan og unnustinn dó
skömmu síðar. Það er óvægin
lífsreynsla fyrir unga stúlku að
missa sinn lífsförunaut á besta
aldri og barnið sitt líka og hefði
margur bugast af minna tilefni.
Varfalaust hefur ömmu liðið mjög
illa lengi á eftir en borið harm
sinn í hljóði eins og hennar var
háttur.
Hún var um tvítugt þegar hún
giftist Birni Benediktssyni, ekkju-
manni með sjö börn. Þau elstu
voru orðin nokkuð stálpuð og gátu
hjálpað til á heimilinu en erfitt
hlýtur það að hafa verið fyrir svo
unga konu að taka við stóru heim-
ili og ganga mörgum börnum í
móðurstað.
Og fljótlega bættust fleiri við
sem þurftu á umhyggju og kær-
leika hennar að halda því þeim
Birni varð fimm barna auðið. Elst
var Lára, sem seinna var tengda-
móðir mín, næst fæddist þeim
Fjóla og þá barði sorgin aftur að
dyrum, því hana misstu þau árs-
gamla. Síðar fæddust Þórður,
Martín og Hólmfríður.
Björn var lærður skósmiður en
ekki veit ég hversu lengi hann
stundaði þá atvinnugrein. Hann
var nokkur ár á sjó en gerðist síð-
ar starfsmaður hjá bænum og
vann þar uns hann hætti störfum
sökum aldurs. Hann var einn af
stofnendum málfundafélagsins
Óðins.
Þegar þarna var komið sögu
voru allir fuglarnir löngu flognir
úr hreiðrinu nema lítil telpa, sem
er dóttir Hólmfríðar og ber nafn
ömmu sinnar. Með hana fluttu
þau hjón til Hafnar í Hornafirði
og settust að hjá eldri dótturinni
Láru og manni hennar, Skarp-
héðni Þorkelssyni lækni. Mun það
hafa verið árið 1945 sem þau
fluttu þangað búferlum. Rétt fyrir
jólin þetta sama ár þurfti Björn
að bregða sér til Reykjavíkur, ein-
hverra erindagjörða, en lenti í
skipsskaða á leiðinni og drukknaði
á aðfaranótt Þorláksmessu. Það
Sólrún María
Poulsen Minning
Fædd 1. október 1949
Dáin 16. janúar 1982
Kvedja frá mágkonu.
Það var seint í mars 1974. Hún
stóð þarna í dyrunum svo bros-
mild, hamingjusöm og breið um
sig miðja.
Svo lifandi — já, full af lífi.
Þetta var í fyrsta sinn sem ég sá
hana og hún bauð mig velkomna í
fjölskylduna með breiðu brosi og
þessum einstaka dillandi hlátri.
Síðan þetta átti sér stað eru liðin
tæp átta ár.
Ar, sem mér standa nú svo ljós-
lifandi fyrir hugskotsjónum, eins
og þessi góði marsdagur. Eg þakka
góðum Guði fyrir að fá að hafa
lifað hluta þessara ára með henni.
Solla var af færeysku bergi
brotin en fædd í Reykjavík 1. okt.
1949. Fjórða í röðinni af sjö börn-
um þeirra ágætishjóna, Ingibjarg-
ar og Gríms Eysturoy. Hún ólst
upp í stórum systkinahóp og á
mjög gestkvæmu heimili.
1971 giftist Solla eftirlifandi
eiginmanni sínum Eyfinn Poulsen.
Mér er óhætt að segja að hjóna-
band þeirra hafi verið með ein-
dæmum gott og hamingjusamt.
Mlnningarathöfn um
GUÐRÍDI FINNBOGADÓTTUR
frá Bíldsfelli
fer fram frá Fossvogskirkju, laugardaginn 23. janúar kl. 10.30. f.h.
Jarösett veröur í heimagrafreit. Sætaferö frá Fossvogskirkju aö
athöfn lokinni.
Blóm afþökkuö, en bent á líknarstofnanir.
Aöstandendur.
+
Innilegar þakkir til allra er sýndu samúö og vinarhug viö andlát og
útför
ÁSGEIRS JÓHANNSSONAR,
Mánavegi 5, Selfossí.
Guöleif Magnúsdóttir,
Hilmar Ásgeirsson, Aöalheióur Bóasdóttir,
Gunnar Ásgeirsson, Magnhildur Grímsdóttir,
Sigrún Ásgeirsdóttir, Bragi Bjarnason,
Birgir Asgeirsson, Karen Arnadóttir,
Margrét Asgeirsdóttir, Arngrimur Baldursson
og barnabörn.
hafa verið dapurleg jól hjá ömmu
minni.
Yngri dóttir hennar Hólmfríður
kom skömmu seinna frá Banda-
ríkjunum að sækja litlu dótturina,
sem var þá á sjötta aldursári, og
fór amma utan með þeim mæðg-
um og dvaldist hjá þeim í Amer-
íku næsta árið.
Á sextíu ára afmælisdegi sínum
giftist amma eftirlifandi eigin-
manni sínum, Kristjáni Jónssyni
bílasmið, miklum mannkosta-
manni sem stóð við hlið hennar í
blíðu og stríðu þau tæpl. þrjátíu ár
sem hún átti eftir ólifuð og er hon-
um mikill missir af henni eftir
langt og gæfusamt hjónaband.
Amma var búin að vera gift
Kidda í tvö ár þegar ég kom inn í
fjölskylduna. Hún hlýtur að hafa
verið falleg sem ung stúlka, því
hún var enn ljómandi lagleg kona
með eitt það fallegasta hár sem ég
hef séð, rauðbrúnt og hnausþykkt.
Hún tók mér fljótlega eins og ég
væri eitt af barnabörnum hennar
og bað mig að kalla sig ömmu og
sem eiskuleg amma mun hún
ávallt lifa í minningu minni.
Hún var dul kona og fátöluð um
eigin hagi en samt félagslynd og
hrókur alls fagnaðar í öllum veisl-
um og samkomum innan fjöl-
skyldunnar. Við litum til hennar
sem ættmóður sem lifði og hrærð-
ist fyrir okkur öll, henni var svo
Það var sama við hvað var átt, alls
staðar voru þau samhent.
Þau eignuðust fyrsta heimili í
Reykjavík 1971. Eftir að ég kynnt-
ist þeim var alltaf jafn gott að
sækja þau heim. Þó hún væri með
börnin þrjú, öll sitt á hvoru árinu,
var alltaf tími til að sinna gestun-
um.
Enda var hún vel greind og fróð
kona sem gaman var að skrafa við.
1972 eignuðust þau sitt fyrsta
barn Ruth, 1974 kom svo Elísab-
eth Súsanna og Grímur ári seinna.
Alit góð og mannvænleg börn,
enda mamman óþreytandi í að
leiðbeina og kenna.
Um haustið 1975 var svo ákveðið
að flytja til Færeyja. Þau reistu
sér þar fallegt og gott heimili,
höfðu allt til alls, góða fjölskyldu,
áttu heilbrigð börn, hvort annað
og hamingjan leyndi sér ekki. Líf-
ið blasti við þeim. En snöggt skip-
ast veður í lofti. Hvað átti sér stað
er ekki gott að segja. Solla gekk
ekki heil til skógar. Baráttan var
hafin — barátta upp á líf og
dauða. Það sem gerði það enn erf-
iðara, var það, að læknishjálpina
varð að sækja til íslands. Alltaf