Morgunblaðið - 11.02.1982, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 1982
37
heima á ýmsum stöðum í Reykja-
vík, og var heilsunni þá farið að
hraka, einnig að öðru leyti.
í september 1972 fékk hún hús-
næði í húsi Blindravinafélagsins
að Bjarkargötu 8, og átti þar
heima upp frá því. Þótti henni
mikill fengur að því, að komast
þar í öruggt skjól.
Árið 1977 varð hún fyrir því
slysi að lærbrotna og tókst
læknisaðgerð svo illa, að hún varð
að líða sífelldar þrautir, uns
endurtaka varð aðgerðina tveim
árum síðar. Var það Jóhann Guð-
mundsson, beinaskurðlæknir, sem
nú framkvæmdi þessa aðgerð, og
tókst svo vei, að kalla mátti, að
hún næði fullum bata að þessu
leyti. Bar hún mikið þakklæti í
brjósti til þessa góða læknis upp
frá því.
Um sama leiti var gerður upp-
skurður á augum hennar, til að
reyna að bjarga því sem unnt væri
af dvínandi sjón hennar, og mun
sú aðgerð hafa tekist vonum fram-
ar. En segja má, að það hafi verið
mannlegum styrkleika nær ofvax-
ið, að þola þær langvarandi þján-
ingar, sem slikum aðgerðum
fylgdi, svona hverri á fætur ann-
ari. Smátt og smátt tókst henni þó
að yfirvinna þessa þungu þraut, og
mun henni hafa liðið tiltölulega
vel líkamlega síðustu árin.
Eitt vil ég enn minnast á, en það
er, að oftast leggst nokkur líkn
með þraut: Nokkru áður en Ingi-
björg flutti á Bjarkargötu 8, var
þangað nýfluttur Ólafur Ög-
mundsson, hinn mætasti maður.
Var hann henni hinn besti vinur
og ómetanleg hjálparhella i blíðu
og stríðu til síðasta dags. Hann
fór t.d. með henni norður í Ár-
neshrepp sumarið 1974, og var
henni það mikil gleði, að líta aftur
æskustöðvarnar og hitta forna
vini.
Til sveitarinnar heima bar hún
fölskvalausa vináttu, og gladdist
er sveitungar komu að heimsækja
hana, enda var hún gestrisin og
glaðlynd í eðli sínu, eins og hún
átti kyn til.
Enn vil ég geta þess, að ein var
sú vinkona hennar er ávallt sýndi
henni trausta vináttu og var henni
styrkur í erfiðleikum, en það var
Anna Guðmundsdóttir frá
Naustvík, hin ágætasta kona. Var
Inga henni afar þakklát fyrir alla
umhyggjusemi og hlýhug, sem
hún naut af hennar hálfu.
Ingibjörg var mjög listræn í eðli
sínu og hafði yndi af öllu fögru,
lagði t.d. nokkra stund á útsaum,
þrátt fyrir lélega sjón, og málaði
einnig með litum og prýddu þær
myndir heimili hennar. Hún var
gáfuð og hugsandi kona og ritaði
m.a. fagra minningargrein um
móður sína. Einnig um Ágústu,
systur mína og um Fanneyju á
Hrauni, frænkur sínar, en báðar
dóu ungar.
Dýravinur var hún mikill og
hlúði að þeim eftir föngum, allt
frá barnæsku og áfram, á meðan
hún naut samvista við þessa mál-
lausu vini sína.
III.
Margir sakna Ingu, og munu
lengi minnast hins glaða viðmóts
hennar,og hjartahlýju, og þá ekki
síst nánir vinir og frændfólk
hennar, svo sem öll börn Jóns
bróður hennar og Unnar mágkonu
hennar. Hafa þau ávallt sýnt
henni vináttu og ræktarsemi.
En gleði má það vera öllum vin-
um hennar að með líferni sínu hér
hefur hún búið sér þá framlífstil-
veru, sem með vissu verður betri
og bjartari, en við menn getum
gert okkur í hugarlund, og þar
sem leið hennar mun liggja til sí-
fellt meiri þroska og fegurðar, því
leið hinna góðhjörtuðu og kær-
leiksríku hlýtur að liggja ávallt
upp á við eftir að flutt er til nýju
heimkynnanna.
Ingvar Agnarsson
Sólveig Stefáns-
dóttir - Minningarorð
Við andlát Sólveigar Stefáns-
dóttur, ekkju Ólafs F. Ólafssonar
hagleiksmanns, sem andaðist 30.
maí 1980, sækja fram í hugann
fagrar minningar um þau góðu
hjón. Þau áttu sér hlýtt heimili,
listrænt og menningarlegt, að
Víðimel 32, hér í borg. Ég finn það
vel nú, þegar ég skrifa fáein og
fátækleg orð, hversu erfitt mér
reynist að minnast þeirra hjóna,
annars án hins, þannig voru þau.
Kynni okkar bar að fyrir fimmtán
árum og hefi ég jafnan verið
þakklátur þeim vini mínum, nú
látnum, sem þeim kom á.
Ólafur og Sólveig áttu eftir að
reynast mér og mínum vel. Hann
hjálpaði mér við smíðar og sitt-
hvað annað. Hafði raunar ráð
undir hverju rifi og varð ekki
skotaskuld úr því að bjarga mál-
um. Við unnum oft saman og ég
bar gæfu til þess að læra af hon-
um. Ég vissi ekki þá hve vel það
átti eftir að reynast mér síðar.
Ólafur var hamhleypa til vinnu og
vel við aldur gaf hann sér yngri
mönnum hvergi eftir. Það var því
iðulega að hann kom þreyttur
heim að kvöldi og þá var indælt að
sjá hve vel hann naut þess að
koma heim og hve vel var tekið á
móti honum, enda stóð Sólveig vel
fyrir nafni, það stafaði geislum af
henni.
Konan mín og ég ásamt börnum
okkar þökkum þeim fölskvalausa
vináttu og góða samveru og biðj-
um þeim blessunar. Vænt þykir
okkur um að vita af þeim saman
aftur. í guðs friði.
Haukur Heiðar

Vissir þú hvað steinflísar bjóða upp á marga möguleika.
Sem vegg- eða gólfklæðningar á eldhús, baðherbergi og
forstofur. Sem gluggakistur. í tröppur og eldstæði.
Raunar hvar sem er.
Efnið er margskonar: Marmari, blágrýti, skífa og grásteinn.
Athugið að verðið er ótrúlega hagstætt.
Eigum einnig margar gerðir af brotnum steini á veggi.
Komið og skoðið úrvalið - eða hringið og fáið upplýsingar.
B S.HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 SlMI 76677 ^
Kvöldvaka
Orlofs húsmæöra í BROADWAV
þriöjudaginn 16. febrúar 1982.
Tónlíst og söngur verður rikjandi á vökunni: Flutt veröur kvæöi, fjöldasöngur og sýndir
þjóödansar.
Selma Kaldalóns og Elín Sigurvinsdóttir.
Kynning á orlofi húsmæðra Steinunn Frinnbogadóttir. Unnur Jensdóttir syngur viö undirleik
Jónínu Gísladóttur. Barnakór úr Melaskóla og Magnús Pótursson. Eva syngur, Gísli og Arnór
Helgasynir leika undir.
Ómar Ragnarsson skemmtir.
Allir orlofskórar mæti — fjömenniö.
Forsala aðgöngumiöa veröur í Traöarkotssundi 6:
Föstudaginn 12. febrúar kl. 16.00—19.00.
Laugardaginn 13. febrúar kl. 15.00—17.00.
Miðapantanir í símum 12617 — 84962 — 84644 — 30448.
...auðvitaó
ORUnDIG
LaugavegilO, sími 27788