Morgunblaðið - 12.02.1982, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. FEBRÚAR 1982
13
Hún tók virkan þátt í tónlist-
arstarfi KFUK og KFUM, en hún
var gædd fádæma hæfileikum á
því sviði. Þær eru óteljandi sam-
komurnar og fundirnir í yngri og
eldri deildum, þar sem hún annað-
ist undirleik. Kvennakór KFUK,
minni sönghópar og einsöngvarar
nutu aðstoðar hennar á sama hátt.
Fórnaði hún til þess miklum tíma.
Fram til hins síðasta fengum við
að njóta listar hennar er hún lék
einleik á píanó. Hreif hún þá alla
áheyrendur með sér. Henni var
einkar lagið að láta gleði og lof-
gjörðartóna hljóma, sem sköpuðu
hátíðablæ.
Ein uppáhaldsorð hennar voru
Kól. 3, 16—17: „Látið orð Krists
búa ríkulega hjá yður með allri
speki, fræðið og áminnið hver
annan með sálmum, lofsöngvum
og andlegum ljóðum og syngið
Guði sætlega lof í hjörtum yðar.
Og hvað sem þér svo gjörið í orði
eða verki, þá gjörið allt í nafni
Drottins Jesú, þekkandi Guði föð-
ur fyrir hann.
Með þessum orðum hvatti hún
okkur oft til dáða.
En hún var líka sterk, þegar á
móti blés, og óx með hverri raun.
Það sýndi hún best, þegar hún, þá
orðin ekkja, missti heimili sitt í
bruna. Þegar vinirnir komu að
styrkja hana, reis hún hvað hæst
og átti þá huggun sem aldrei
bregst, í guðs orði. Vitnaði hún þá
í orðin í Filippíbréfinu 4, 4: „Verið
ávalt glaðir vegna samfélagsins
við Drottin; ég segi aftur verið
glaðir."
Samfélagið við Drottin var
henni dýrmætara en allt annað,
því vitum við að nú er fögnuður
hennar fullkominn.
Við kveðjum frú Áslaugu með
djúpri þökk og virðingu.
Guð blessi alla ástvini hennar.
Stjórn KFUK í Reykjavík
Þegar dauðinn knúði dyra hjá
sjómannsfjölskyldu inn við Hverf-
isgötu í febrúar fyrir réttum
fjörutíu árum, kom frú Áslaug
með manni sínum, séra Bjarna
Jónssyni, og bar andblæ lífsins og
huggunarinnar í stofuna litlu.
Þangað sem sorgin ríkti fluttu þau
saman blaktandi ljós trúar og
vonar, — til fjölskyldu sem var
þeim með öllu ókunnug áður.
Bænar var beðið og veikburða
hendur styrktar með hlýju hand-
taki. Við slíkar aðstæður hjálpa
orð ekki, en kærleiksþelið, sem
tjáð var með því einu að koma og
sitja hjá konu og börnum, benti á
Gestinn eina sem veitt getur styrk
í sorgarranni. — Þannig kynntist
ég frú Áslaugu fyrst og þannig —
það skyldi ég síðar — var allt
hennar líf og starf. Hún breyttist
aldrei. Trúin og huggunin, sem
hún flutti þannig fjölda heimila í
Reykjavík í fylgd með manni sín-
um, einkenndi hana alla ævi, og
hún geislaði ætíð frá sér þeim
styrk og þeirri gleði, sem sönn trú
og elska til annarra veita. Hún
lézt á nítugasta aldursári og ég
sakna hennar innilega, því að
tregablandnar minningar, fleiri
en ein, fléttast við, en laða fram
ósegjanlegt þakklæti og fögnuð í
huga, hún umvafði mann slíkum
kærleika og gleði trúarinnar. Það
var á við heila messu með Bach og
Páli Isólfssyni og séra Bjarna að
hitta hana á götu eða við kirkju-
dyr. Þessi fíngerða og tónelska
kona flutti með sér kynngikraft
hins evangelíska lofsöngs, svo að
hver maður hlaut að hrífast með
og finna áhrif þessa í lífi sínu. Um
það get ég borið.
Frú Áslaug Ágústsdóttir starf-
aði við hlið manns síns, séra
Bjarna Jónssonar, sem dóm-
kirkjuprests, dómprófasts og
vígslubiskups í meira en hálfa öld,
og vita þeir gleggst sem til þekkja,
að hún var þær hendur sem báru
hann uppi dag hvern — með
margvíslegri aðstoð, með tónlist
sinni og með því að veita honum
samfylgd í prestsþjónustu hans
við þúsundir reykvískra heimila,
jafnt á sorgarstundum sem á há-
tíðum gleðinnar við tímamót lífs-
ins. Hið ótrúlega við starf séra
Bjarna verður skiljanlegra, þegar
frú Áslaug er höfð í huga og það
heimili, sem hún bjó honum og
vinum hans — og öllum þeim
fjölda sem í áranna rás komu í
Lækjargötu 12B af ýmsu tilefni.
Gleðistundirpar þar og vinafund-
irnireu minningarmark sem lyftir
huga og önd, jafn samofið og
heimilið var að búnaði og hjarta-
hlýju því besta sem ég veit af
hófsemi og nægjusemi gamalgró-
ins reykvísks menningarheimilis.
Því var það, að enginn fékk skilið
það trúartraust er frú Áslaug
sýndi, er þetta heimili allt, með
öllu því sem þar var, varð eldinum
að bráð í eldsvoðanum mikla hér
um árið og hún æðraðist hvergi,
en þakkaði Guði fyrir allt er hann
veitti henni, einnig þá. — Þannig
var líf hennar allt. Henni voru
gefnir miklir sálarkraftar, og hún
varði þeim í þágu annarra,
mannsins síns, barnanna og allra
þeirra er skiptu þúsundum og
urðu á vegi hennar.
Ég fæ mig ekki til að lýsa nánar
en svo því þakklæti er ég ber í
hjarta til-frú Áslaugar Ágústs-
dóttur og fjölskyldu hennar.
Kirkja íslands á henni skuld að
gjalda. Eitt sinn var sungið:
\ akna þú. vakna þú, IK'bóra,
vakna þú, vakna þú, syng kva'úi!
Debóra mælti, hún sem nefnd
var „móðir í ísrael": Sannlega er
Drottinn farinn á undan yður.
Við kveðjum nú þá konu sem
hæglega, hóglega benti með lífi
sínu á Hann, sem fer á undan oss
til sigurs í þrautum lifsins. Guð
blessi henni endurfundina við
Drottin sinn. Guð blessi kirkju ís-
lands, er hún þjónaði.
Þórir Kr. Þórðarson
UMHVERFISMÁL
MFA gefur út rit
um umhverfismál
UT ER komið á vegum Menningar og
fra'ðslusamhands alþýðu, MFA, ritið
„Umhverfismál". Lesefni þetta er ætl-
að til fróðleiks og skilningsauka á um-
hverfismálum, en auk þess er fjallað
um áhrif mannsins á umhverfið. Víða
er vikið að innra og ytra umhverfi
vinnustaða, en þó fyrst og fremst sam-
henginu þar á milli. Efnið fellur vel að
vinnu í námshópum, námskeiðum eða í
skóium.
Ritið er unnið á vegum fræðslu-
stofnana verkalýðshreyfingarinnar
á Norðurlöndum og aðlagað íslenzk-
um aðstæðum með aðstoð Land-
verndar. Stefán Bermann hafði veg
og vanda að gerð ritsins af hálfu
Landverndar, en Bolli B. Thorodd-
sen, Jóna Osk Guðjónsdóttir og
Snorri S. Konráðsson af hálfu MFA.

fSLAND-RÚSSUND
Laugardalshöll: Föstud. 12.feb. k/.2030/ Sunnud. 14.feb. kl.2030
Kefíavík: Mánud. 15.feb. k/.2030

*
TEKSTAÐ LEGGJA RUSSNESKA BJORNINN?
0 #
Heidursgestur Svemn Björnsson forseti IS/
Adgongumióahappdrætti - glæsilegur vinningur
Dregió i leikhléi
i.íinii í'ji uu.vi ,ru uw im
Handknattleikssambandiö er handhafi /þróttastyrks
Sambands ís/enskra samvinnufélaga 1982
.1(1. o.« *.« .* 4 J •:i I B y U{ I < > 1 > 1 »»•!'* 1. I t * ( » .U..-4I