Morgunblaðið - 20.04.1982, Qupperneq 28

60
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. APRÍL 1982
MCHAAlirí
»I9M fr— Svr^HQH
/[t
|(po.& kemur ek.k.í ennþó- neitt he'itt \jatn \"
ást er..

... að lofa henni að
kaupa vetrarklæðnað
TM Raa U.S. Pat Oft -»H rlohts resarvtd
•1982 Lo« Angalm Tlmm Syndlcat*
Á ég að skoða þetta sem hið end-
Því miður er línan enn upptekin! anlf.«a ™r'cía «|*u“ við að taka
malid upp aftur sidar?
Mundi auka traust
á stjórnmálamönnum
— ef þeir sýndu viðleitni í baráttunni við verðbólguna
ísnlfur Pálmarsson skrifar í
Braunschweig 11. apríl:
„Heiðraði Velvakandi.
Ég var að lesa Morgunblaðið
frá 10. mars sl. Á bls 16 kemur
fram, að þingmenn séu að hug-
leiða verð á olíuvörum. Þetta var
tilefni þess að ég fór að hugsa
málið. Mig langar að beina þeirri
spurningu til þingmanna, hvers
vegna í ósköpunum þeir hafi
ekki hugleitt þetta mál fyrr. Nú
um skeið hefur verð á bensini og
díselolíu farið hríðlækkandi í
Evrópu. Verðið á eldsneyti, af
dælu hér, þar sem ekki erum
sjálfsþjónustu að ræða, er:
Súperbensín 1,25 DM ltr.
Venjulegt bensín 1,23 DM ltr.
Díselolía 1,24 DM ltr.
Þar sem um sjálfsþjónustu er
að ræða, er verðið nokkru lægra.
T.d. kostar bensín, eins og það
sem á íslandi fæst, 1,18 DM ltr.
Þetta er talsvert lægra verð en
heima. En það er engu líkara en
verðlækkanir á erlendum mark-
aði hafi þveröfug áhrif á Islandi.
Nú veit ég, að stjórnmálamenn
hafa verið býsna iðnir við að
skattleggja dropann eins og
reyndar flest annað. En er ekki
kominn tími til að stjórnvöld
hætti að ganga á undan í verð-
bólgudansinum, og reyni að
draga eitthvað í land. Það mundi
áreiðanlega verða til þess að
auka traust almennings á
stjórnmálamönnum ef þeir
sýndu sjálfir einhverja viðleitni.
Ég man nefnilega ekki betur
en forsætisráðherra segði sjálf-
ur þegar gjaldmiðilsbreytingin
gekk í gildi, að vilji væri allt sem
þyrfti til að halda verðlagi og
gengi stöðugu. En hann hefur
bersýnilega ekki átt við vilja
stjórnmálamanna.
Annars þykir mér heldur leið-
inlegt að lesa það í blöðunum,
hvernig ráðherrar rífast og haga
sér hver í annars garð. Þeir geta
tæplega vænst þess að almenn-
ingur beri mikla virðingu fyrir
þeim meðan svo gengur.
Með þökk fyrir birtinguna."
„En það er engu líkara en verðlækkanir á erlendum markaði hafi þveröf-
ug áhrif á ísland."
Ein og sama lausnin
hagkvæmust fyrir alla
— það er bara að fá hana upp í fangið
3356—1512 skrifar:
„Kæri Velvakandi. Viltu vera svo
góður að birta fyrir mig eftirfarandi
klausu.
Það er dáfalleg lexía og lær-
dómsrík fyrir hernámsandstæð-
inga, innrás Argentínumanna í
Falklandseyjar. Þannig getur far-
ið fyrir hverju því smáríki sem
varnarlaust er, ef einhver ásælist
það. Þanniggæti auðveldlega farið
fyrir íslandi, ef ekkert væri varn-
arliöið. Þá væri hverjum og einum
í lófa lagið að setjast hér upp,
hvort sem í hlut ættu heil ríki og
þjóðir eða þá bara einstakir öfga-
menn á borð við hann Jörund,
taka landið og halda því með ör-
fáum herflugvélum og e.t.v.
nokkrum hættulegum sprengjum.
Það virðist því vera kominn tími
til þess að herstöðvaandstæðingar
kúvendi og sinni því sem sinna
þarf, stuðli að traustum vörnum
landsins bæði inn á við og út á við.
Það mætti kannski benda þeim
á, að hér þyrfti ekkert varnarlið
að vera, og væri ekki, ef vestrænar
þjóðir, sem vilja vera frjálsar til
orðs og athafna, óttuðust ekki yf-
irgangsstefnu Rússa, sem hefur
verið ógnvekjandi allt frá stríðs-
lokum. Þeir hafa sölsað undir sig
hver landið á fætur öðru, bundið
fólkið í fjötra kúgunar og ofbeldis
og frjálsa hugsun í dróma. Það er
þessi voða vá, sem vestrænar þjóð-
ir vilja varast og verjast með því
t.d. að sameinast í varnarsamtök-
um sem þær nefna Atlantshafs-
bandalag.
Það er yfirgangsstefna Rússa og
kommúnista að drottna yfir lend-
um oglöndum, sem veldur því að
við verðum að hafa varnir hér í
landi. Það væri óskandi að sem
flestir Islendingar gætu skilið
nauðsyn þess að hafa öruggar
varnir gegn einræðishneigð og
utanaðkomandi yfirgangi svo að
I
okkar bíði ekki sömu örlög eins og
t.d. Pólverja eða Afgana. Þegar
skilningur Islendinga eykst á því
hvað þjóðinni raunverulega er
fyrir beztu í þessum efnum, þá
verður kommúnistaflokkurinn
smár.
Frumheiti þessa flokks var sem
sé Kommúnistaflokkur. Þegar
fólkið sá í gegn um blekkingavef-
inn, þá var einfaldlega skipt yfir í
Sameiningarflokk alþ. Sós. Þegar
það dugði ekki lengur, þá var á
nýjan leik skipt um nafn á flokkn-
um, og hann kallaður Alþýðu-
bandalag. Það er nú býsna gott
nafn, enda hefur það dugað harla
vel. Svo er nú nafnið á dagblaðinu
þeirra ekki af verri endanum. En
þó sígur nú svo á ógæfuhlið hjá
þessum flokki, að það er ekki ann-
að sýnna en að hann muni stór-
lega glata fylgi og vinsældum á
komandi tímum.
Enda er það trúlegt að hin upp-
lýsa alþýða íslands sjái senn hið
rétta andlit og raunveruleg áform,
og ráðstafi atkv. sínu eftir því í
kosningum. Það kann ekki góðri
lukku að stýra, að hafa svo stóran
kommúnistaflokk hér á landi. Það
er í raun og veru merkilegt rann-
sóknarefni hvers vegna kommún-
istar hafa náð slíku fylgi hér, sem
raun ber vitni. Það má e.t.v. að
einhverju heimfæra á þann veg, að
lýðræðisflokkarnir hafa ekki
reynst nægilega raunsæir og ráða-
góðir til að leysa aðsteðjandi
vandamál. En það hefur lengi ver-
ið vatn á myllu kommúnista í
frjálsum löndum, ef úrskeiðis hef-
ur farið með meðferð mála.
Vissulega hefur lýðræðisflokk-
unum oft og einatt brugðist boga-
listin, og stundum rasað um ráð
fram, og það er ekki í fljótu séð
hver er þeirra skástur. Vandamál-
in hlaðast upp á ýmsum sviðum,
og það er ekki nægur vilji til að
taka á þeim og leysa hnútana. Það
skulu verða lokaorð hér og ósk, að
flokkunum auðnist að starfa sam-
an og leysa þjóðfélagsmálin á far-
sælan hátt fyrir iand og lýð, svo
allir megi vel við una. I raun og
veru er ein og sama lausnin hag-
kvæmust fyrir alla. Það er bara að
fá hana upp í fangið, og fram-
kvæma hana, svo hér geti lifað
sjálfstæð þjóð í frjálsu landi, óháð
hvers konar erlendri valdbeitingu,
sem gæti verið á næsta leiti, með
tilliti til hinnar geigvænlegu
skuldasöfnunar erlendis, sem
hlýtur að vera hrollvekjandi fyrir
hvern hugsandi mann. Hvenær
lærist þjóðinni, og þó sérstaklega
þeim sem hún hefur falið störf á
opinberum vettvangi, að skilja að
það verður ekki endalaust haldið
áfram á slíkri skulda- og feigð-
arbraut?"
Skrifid eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum
um hvaðeina sem þeim liggur á hjarta — eða hringja
milli kl. 10 og 12 mánudaga til föstudaga. Bréf þurfa
ekki að vera vélrituð. Þeir sem ekki koma því við að
skrifa slá þá bara á þráðinn og Velvakandi kemur
orðum þeirra áleiðis. Nöfn, nafnnúmer og heimilis-
föng þurfa að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að
höfundar þess óski nafnleyndar.
.............. —■■■■' -...........
li' i >sl T9 i II i' (iuiif'il ‘ 'l IfttsM 11(111 III1