Morgunblaðið - 27.05.1982, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. MAÍ1982
Átta nýir leikarar að útskrifast
Um þessar mundir eru ad útskrifast átta nýir leikarar frá Leiklistarskóla íslands. Nemenda-
leikhúsið frumsýndi í gærkvöldi nýtt leikrit eftir Böðvar Guðmundsson, sem hann samdi sérstak-
lega fyrir þann hóp sem nú er að útskrifast. Morgunblaðið mun kynna þessa ungu leikara
lesendum blaðsins og birtast viðtöl við þá í blaðinu í dag og næstu daga.
Kjartan
Bjargmundsson
f. 22.11. ’56
(Ljósm. KÖE.)
„Til í að leika bíla-
töffara sem
tryllir um götur
Reykjavíkur
„Ætli það hafi ekki gert útslagið að Toni (Anton
Helgi Jónsson) dró mig í Leiklistarfélagiö í Austur-
bæjarskólanum á sínum tíma. Nú, svo fór ég í Iðn-
skólann að læra húsasmíði, mér leiddist þar því þar
var ekkert félagslíf og lét skrifa mig inn á leiklistar-
námskeið hjá Helga Skúlasyni og þar var ég síðan í
þrjá vetur. Síðan sótti ég um í Leiklistarskólanum.“
„Hefurðu unnið eitthvað sem húsasmiður?"
„Áður en ég fór í skólann fór ég út á land og vann
við það að byggja fjárhús og hlöður fyrir bændur í
Húnavatnssýslunni. Ætli ég hafi ekki unnið við það
samanlagt um 9 mánuði á tveim árum, á svona 5—6
bæjum. Þar kynntist ég mörgu góðu fólki og spurði
reyndar margra spurninga sem urðu frægar, einu
sinni var ég t.d. að byggja fjárhús og spurði hvort
ekki væri erfitt að binda allar kindurnar á garðana.
Ég er semsagt algjör Reykvíkingur og get ekki
hugsað mér að búa lengra í burtu en sem nemur 25
km radíus frá borginni, því ég vil geta sótt leikhús og
bíó. Þann tíma sem ég bjó í Húnavatnssýslunni leið
mér hörmulega þegar ég las um allar málverkasýn-
ingarnar og bíóin í Mogganum, mér fannst ég vera að
missa af öllu. Á sumrin hef ég verið hluti af uppmæl-
ingaraðlinum og á veturna hef ég unnið sem sviðs-
maður hjá Iðnó, það hefur komið sér vel, því maður
kynnist svolítið annarri hlið leikhússins sem ég hefði
ekki viljað missa af.“
„Átt þú þér eitthvert óskahlutverk?“
„Ég væri alveg til í að leika þá Hamlet, Pétur Gaut
og Galdra-Loft. En ég væri alveg eins til í að leika í
kvikmynd, t.d. einhvern bílatöffara sem fengi að
trylla um götur Reykjavíkur."
„Hvað er svo framundan?"
„Ætli ég fari bara ekki að smíða þar til ég fæ vinnu
í leikhúsi. Nú, ef eitthvert atvinnuleikhúsanna ætlar
að missa af kröftum mínum þá er margt á prjónun-
um hjá „Theater of joy, colour and discipline" sem við
vinur minn Gígjó stofnuðum á Hótel Sögu, og stóðum
fyrir skemmtun í Félagsstofnun stúdenta í fyrra.
Varst þú kannski þar?
Draumurinn er auðvitað að fá lóð í hjarta borgar-
innar, byggja þar hús sem hægt væri að nota fyrir
leikhús, þat væri allur búnaður fyrir ýmis verkefni,
gæti jafnvel verið kvikmyndaver á sumrin. Ég held
það væri alveg grundvöllur fyrir svona húsi. Það er
allavega pottþétt ef maður getur haft diskó í kjallar-
anum og nokkra bari. Það er alveg bókað mál að
íslendingar koma alltaf til með að kaupa brennivín
hvað sem það kostar.
— VJ.
„Var svona krakki
sem vildi alltaf
vera að lesa upp“
„Ég var svona krakki sem vildi alltaf vera að lesa
upp og svoleiðis. Mamma segir að ég hafi verið sjö
ára þegar ég tilkynnti hvað ég ætlaði að verða, ég
held ég hafi reynt að troða mér f flest sem átti
eitthvað skylt við leiklist meðan ég var í skóla. Stúd-
entspróf tók ég úr MH, en þar var ég formaður
leiklistarfélagsins í tæp tvö ár. Eg held að leiklistarfé-
lagið í Hamrahlíðinni sé mjög góður undirbúningur
undir leiklistarnám. Alla vega erum við þrjú hérna í
skólanum núna á sitt hverju árinu sem höfum verið
formenn leiklistarfélagsins þar. Við settum upp þrjú
leikrit á þessum tíma, Gísl, Drekann og Þingkonurn-
ar eftir Aristofanes, sem þá hafði ekki verið sýnt áður
hér á landi.
Ég tók síðan inntökupróf í Leiklistarskólann þegar
ég var í stúdentsprófunum í Hamrahlíð, en komst ekki
inn þá, og var síðan eitt ár í bókmenntasögu í HÍ. Ári
síðar tók ég prófið aftur og komst þá inn. Eg held það
hafi í rauninni verið mjög gott fyrir mig að komast
ekki inn í fyrra skiptið, því ég var búin að vera príma-
donna í Hamrahlíðinni og áður en ég sótti um í seinna
skiptið spurði ég sjálfa mig gaumgæfilega hvort þetta
væri mér virkilega einhvers virði, eða hvort ég væri
bara að þrjóskast við að láta gamlan draum rætast."
„Áttu þér eitthvert óskahlutverk?"
„Mig langar mest til að reyna mig á sem flestum
sviðum, því eftir námið í skólanum þarf maður fyrst
og fremst þjálfun. Ég hef verið heppin með þau hlut-
verk sem ég hef fengið í skólanum, lék Jóhönnu af Örk
unga, en hún var svona sveitastelpa eins og ég sem ólst
upp á Kjalarnesinu. Síðan lék ég fágaða og dularfulla
yfirstéttarhóru í Svölunum og nú er ég að leika Siggu
litlu í Vatnabúð, í nýju leikriti Böðvars Guðmundsson-
ar, sem hann samdi sérstaklega fyrir okkur, en það
heitir „Þórdís þjófamóðir, börn, tengdabörn og barna-
börn“. Sigga litla er ung og vesöl, komin á steypirinn,
trúir á guð og skilur ekki lífið, og það er sparkað í hana
úr öllum áttum.
Leikarastarfið gefur manni svo mikið, maður er að
skapa eitthvað, gefur eitthvað af sjálfum sér og finnst
maður skipta einhverju máli. Auðvitað er þetta líka
einhver sýningarþörf, en manni verður að finnast það
gott sem maður er að gera og að það skipti einhverju
máli, annars væri alveg eins gott fyrir mann að taka
þátt í einhverjum tískusýningarsamtökum."
„Og hvað er svo framundan?"
„Ég er búin að fastráða mig sem leikara hjá Leikfé-
lagi Akureyrar, tek við af Guðbjörgu Thoroddsen, sem
verið hefur þar í vetur. Það leggst alveg rosalega vel í
mig að fara norður, þar fær maður kost á mikilli fastri
vinnu og góðri þjálfun. í sumar ætla ég hins vegar að
taka mér gott frí, vera í heyskapnum í sveitinni og
heimsækja ættingja og vini, sem ég hef ekki haft tíma
til að gera lengi."
„Var feiminn
í skóla“
„Nei, ég er ekki að láta gamlan draum rætast,
ég var alltaf feiminn þegar ég var í skóla og lék
aldrei i skólaleikritum. Ieina skiptið sem kennari
minn í Æfingadeildinni, Svavar Guðmundsson,
gat haft mig í aö leika, ég átti að leika í leikriti á
foreldraskemmtun, þá lagðist ég veikur daginn
áður, réttast sagt þóttist vera veikur, kleip mig
allan til að líta út fyrir að vera rauður af sótthita
og þóttist illa haldinn. En eitthvað virðist hafa
búið í mér sem er að brjótast út, því mér finnst ég
eiga heima í þessu og kann vel við leikarastarfið.
Ég hætti snemma í skóla, strax eftir gagnfræða-
próf og fór að vinna hjá Sambandinu, vann þar í eitt
og hálft ár. Sumarið sem ég var 18 ára nefndi ég það
við mömmu að mig langaði að reyna fyrir mér í
leiklistinni. Hún hafði samband við Helga Skúlason,
sem þá hafði opnað einkaskóla, og Helgi sagði:
„Láttu strákinn koma á sunnudaginn."
Ég held ég gleymi aldrei þegar ég fór þangað í
fyrsta sinn. Eg gerði þrjár atrennur að hurðinni hjá
honum, í fyrsta sinn sneri ég við og fór aftur út í bíl.
Aftur reyndi ég, en hætti við og labbaði í bæinn í
staðinn. I þriðja sinn tókst mér svo að komast alla
leið inn og gekk niður. Þar voru tvær stelpur að æfa
sig, þær tóku vel og hressilega á móti mér og sögðu
hvað þær hétu. En ég ætlaði aldrei að geta kynnt
mig því það var svo þurr í mér hálsinn."
— En varstu ekki að einhverju leyti alinn upp í leik-
húsinu eins og mörg önnur leikarabörn?
„Nei, ég held ég megi fullyrða að áhuga á leiklist
hef ég ekki vegna þess að ég hafi verið alinn upp við
slíkt. Pabbi (Árni Tryggvason) hefur alltaf haldið
heimili og vinnu vel aðskildu. Eg var lítið í leikhús-
unum sem barn og man varla eftir að hafa sótt
leiksýningar fyrr en ég byrjaði í þessu sjálfur.
I dag finnst mér öll vinna í sambandi við leikhús
alveg óhemjulega skemmtileg. Og það er ýmislegt
fleira sem hefur komið mér á óvart á undanförnum
árum. Ég hef t.d. fengið mikinn áhuga á tónlist, átti
að vísu plötuspilara hér áður en söng yfirleitt aldrei.
Á fyrsta vetri mínum í skólanum lærði ég á gítar hjá
Jóa stóra, og í dag get ég glamrað á gítar, gutlað á
banjó og þverflautu og í Svölunum spilaði ég meira
að segja tvö lög á píanó sem ég að vísu lærði utan-
bókar. Ég held líka að maður geti fengið alveg rosa-
legt kikk út úr því að standa uppi á sviði og syngja.“
— Hvað tekur við hjá þér þegar skólanum lýkur?
„í sumar fer ég að öllum líkindum með foreldrum
mínum til Hríseyjar, maður vonast til að fá eitthvað
að gera með haustinu. Ég hef þó engar áhyggjur,
maður reynir bara að skapa sér vinnu, ef ekki vill
betur, annað hvort með leikstjórn, vinnu við kvik-
myndir og ef það gengur ekki þá skrifa ég bara
leikrit!
En ég er oft að velta því fyrir mér hvað hefði gerst
ef ég væri enn að vinna hjá Sambandinu. Þessi skóli
fær mann til að horfa öðrum augum á lífið, leikarar
þurfa að vera hálfgerðir sálfræðingar, mannfræð-
ingar eða eitthvað þess háttar til að taka að sér
ákveðin hlutverk."
— VJ
— VJ.