Morgunblaðið - 27.05.1982, Blaðsíða 18

18 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. MAÍ1982
Það er komið sumar
í Sjálfetæðisflokknum
eftir Anders Hansen
Með hinum glæsilega sigri sín-
um í sveitarstjórnakosningunum á
laugardaginn, hafa sjálfstæðis-
menn tekið af öll tvímæli um það,
að flokkur þeirra er langstærsta
og sterkasta stjórnmálaaflið hér á
landi. í Sjálfstæðisflokknum býr
sá kynngikraftur, sem ekkert fær
stöðvað, ef stuðningsmenn hans
standa saman, eins og nú var.
Sjálfstæðisflokkurinn er kominn
yfir erfiðasta hjallann í þeim erf-
iðleikum sem hann hefur gengið í
gegnum síðustu misseri, og fram-
undan eru vonandi aukin áhrif og
glæstari sigrar en nokkru sinni.
Hinn 27. ágúst í fyrra ritaði
undirritaður grein í Morgunblað-
ið, undir yfirskriftinni „Það vorar
í Sjálfstæðisflokknum". Þjóðvilj-
anum og öðrum hagsmunaöflum
um tortímingu Sjálfstæðisflokks-
ins varð þá tíðrætt um að hér væri
einkennileg „veðurfræði" á ferð-
inni, þar sem öllum væri ljóst að
komið væri hrímkalt haust í
flokknum, og hans biði ekkert
nema vaxandi niðurlæging. — í
fyrrnefndri grein var á hinn bóg-
inn bent á það, að margt virtist nú
benda til að fyrir sjálfstæðismenn
væru bjartari tímar í nánd, þar
sem líkur á aukinni samheldni
flokksmanna virtust fara vaxandi,
Alþýðubandalagi og Framsóknar-
flokki hafði mistekist það ætlun-
arverk að kljúfa flokkinn endan-
lega, og gengi ríkisstjórnarinnar,
sem á flestum sviðum hefur geng-
ið gegn stefnu Sjálfstæðisflokks-
ins, fór þverrandi. Enn var á það
bent, að staða Geirs Hallgríms-
sonar formanns Sjálfstæðis-
flokksins væri að styrkjast, og við
hlið honum ætti að velja unga
menn, sem lítt eða ekki bera
ábyrgð á hjaðningavígunum innan
flokksins síðari ár. í greininni var
fagnað kjöri Arna Sigfússonar í
embætti formanns Heimdallar.
Hvatt var til þess að Geir H.
Haarde yrði kjörinn formaður
Sambands ungra sjálfstæðis-
manna. Sagt var að það væri nán-
ast heilög skylda sjálfstæðis-
manna, að stuðla að því að Davíð
Oddsson yrði næsti borgarstjóri
Reykjavíkur. Loks voru svo færð
að því rök, að hagsmunum Sjálf-
stæðisflokksins væri best borgið
með því að kjósa Friðrik Sophus-
son alþingismann næsta varafor-
mann.
Vaxandi innri styrkur
Allt er þetta nú komið fram,
Árni Sigfússon hefur náð starfinu
í Heimdalli úr öldudal, og hinu
sama máli gegnir um Geir Haarde
hjá SUS. Friðrik Sophusson hefur
unnið þrotlaust að því, í samvinnu
við formann, Geir Hallgrímsson,
að treysta innviði flokksins. Og
Davíð Oddsson er að verða borgar-
stjóri í Reykjavík, þar sem flokk-
urinn hefur endurheimt sitt forna
vígi, eftir fjögurra ára óstjórn
vinstri flokkanna.
Allt hefur þetta — ásamt mörg-
um öðrum þáttum — orðið til þess
að Sjálfstæðisflokkurinn er nú
risinn úr öskustónni: Þeim erfið-
leikum er lömuðu starf hans að
verulegu leyti um hríð. Ungliða-
hreyfingin er sterkt og áhrifamik-
ið þjóðmálaafl, og þangað sækir
flokkurinn nú frumstyrk sinn sem
svo oft endranær. Tveir af yngri
mönnunum í flokknum, sem þó
eru ekki í röð þeirra yngstu, Davíð
Oddsson og Friðrik Sophusson,
eru komnir í þungavigt í íslensk-
um stjórnmálum. Þeirra er fram-
tíðin, og ótrúlegt er annað en þeir
muni verða meðal þeirra er skapa
söguna á næstu árum og áratug-
um í íslenskum þjóðmálum. Um
leið hefur svo forysta Sjálfstæðis-
flokksins að öðru leyti styrkst.
Sjálfstæðisflokkurinn býr yfir
slíku feiknaafli, að ekkert sam-
bærilegt er til í íslenskum þjóð-
málum. Innviðir flokksins, sem
saman eru settir af tugum félaga
og þúsundum flokksfélaga um allt
land, eru þær stoðir sem reyna
mun á, þegar í alvöru verður tek-
ist á við að rífa atvinnulífið og
þjóðlífið allt úr þeim dróma sem
það er nú í, dróma óðaverðbólgu,
hættu á atvinnuleysi, versnandi
viðskiptakjara og stjórnleysis á
öllum sviðum.
Það verður leitað í hugsjónir
sjálfstæðisstefnunnar og sam-
takamátt Sjálfstæðisflokksins,
þegar endurreisnin hefst.
Harönandi átök framundan
Hverju mannsbarni er ljóst, að
úrslit sveitarstjórnakosninganna
um síðustu helgi, munu leiða til
vaxandi spennu og óróleika á
vettvangi landsmála, og stjórn-
arskipti og trúlega nýjar kosn-
ingar með haustinu virðast óhjá-
kvæmilegar. Það skilja fleiri en
Guðrún Helgadóttir.
Málið er þó ekki svo einfalt, að
aðilar stjórnarsamstarfsins hafi
lýst því yfir að kosningum lokn-
um, að til stjórnarslita hljóti að
draga. Öðru nær: Ráðherrar hafa
keppst við að lýsa því yfir, að þeir
muni sitja sem fastast, þó nokkur
holhljómur sé að vísu í sumum
ummælanna. En það sem mun
gerast er það, að Alþýðubandalag-
ið mun á ný taka að flaðra upp um
verkalýðshreyfinguna, með þeim
afleiðingum að pótintátar flokks-
ins þar munu reyna að fá almenn-
ing til að gleyma svikunum frá því
vorið 1978. Alþýðubandalagið mun
með öðrum orðum hætta að leika
hlutverk góða dátans Sveiks í bar-
áttunni við verðbólguna, og taka
upp fyrri hræsnispólitík.
Á sama tíma mun það svo ger-
ast að framsóknarmenn verða
óþolinmóðari er ekkert gerist í
niðurtalningunni, annað en að hún
telji niður kaup fólks í landinu.
Anders Hansen.
Þessi óþolinmæði mun trúlega líta
dagsins ljós í efnahagsmálafrum-
varpi síðsumars eða með haustinu.
Milli þessara stríðandi fylkinga,
sem á sínum tíma sameinuðust
um það eitt í ríkisstjórn, að kljúfa
Sjálfstæðisflokkinn, stendur svo
dr. Gunnar Thoroddsen. Að þessu
sinni mun honum ekki takast að
bera klæði á vopnin vegna vaxandi
óbilgirni í samskiptum framsókn-
armanna og Alþýðubandalagsins.
Því blasir við, að stjórnin fer frá,
en vera kann að forsætisráðherra
muni að einhverju leyti hafa það í
hendi sér, hvort boðað verður til
nýrra kosninga, eða reynt að koma
á nýrri samsteypustjórn eða hvort
minnihlutastjórn verður ofan á til
vors. Líklegast verður að telja að
hann boði til kosninga, og leggi
um leið fram frumvarp að nýrri
stjórnarskrá.
Sjálfstæðismenn
verði viðbúnir
Þessa atburðarás eða aðra svip-
aða, verða sjálfstæðismenn að sjá
I)avíð Oddsson.
Geir Hallgrímsson.
Friðrik Sophusson.
Samhent forysta Sjálfstæðisflokksins mun á ný leiða flokkinn til
þeirra áhrifa er honum bera í íslensku þjóðlífi.
Sigurjón Pétursson. Svavar Gestsson. Hjörleifur Guttormsson.
Forystumenn Alþýðubandalagsins hafa haft forystu um að krefjast
leigunáms húsnæðis og setningu laga um afturvirka skatta. I>eir hafa
með þessu valdið vantrú á stjórnmálamönnum og stefnt lýðræðinu í
hættu.
Skemmtilegir tónleikar
Tónlíst
Jón Ásgeirsson
Musica nova hélt tónleika í
Norræna húsinu í byrjun vik-
unnar og voru leikin þrjú verk
á tónleikunum, eftir Berio,
Satie og Guðmund Hafsteins-
son. Fyrsta verkið, Sequenza V
er nr. fimm í röð verka, öll með
þessu nafni, samin fyrir ýmis
einleikshljóðfæri á tímabilinu
1958 til ’75. Berio fæddist 1925
og stundaði nám hjá Dalla-
piccola og voru fyrstu verk
hans í rómantískum stíl.
Fljótlega söðlaði hann um og
stofnaði með Maderna „Raf-
stúdíó". Frá þeim tíma er til
nokkuð af „segulbanda"-
verkum og m.a. fyrstu tilraun-
ir sem gerðar voru með lif-
andi- og segulbandaflutning
sem samvirka Iistræna heild.
Þar út frá og einnig, að kona
hans þá var frábær söngkona,
vaknaði áhugi Berio á söng-
röddinni, sem tjánin^artæki
nýrra tónhugmynda-. Á seinni
árum hefur hann aðallega
fengist við hljóðfæratónlist og
auk áðurnefndra Sequenza má
nefna Differences (1959), Sin-
fonia (1969). Að finna púnkt á
boglínu (1974) og Coro (1976).
William Gregory flutti
fimmtu Sequenzuna eftir Ber-
io og var flutningur hans bæði
skemmtilegur og vel útfærður.
Annað verkið á efnisskránni
var svo Sports et Divertissim-
ents eftir Alfred Erik Leslie
Satie. Útilíf og dægradvöl, sem
vel mætti kalla þetta verk, er
röð „grínagtugra" smálaga
fyrir píanó, sem eru hnittilega
gerð en oft ótrúlega marg-
slungin í einfaldleika sínum.
Satie gerir grín að öllu mögu-
legu, en sérstaklega þó því sem
með fólki hefur orðið mikil-
vægt alvörumál og var hann
ótrúlega glöggur á miðlægju
hégómaskapar í öllu atferli
manna, sem hann gerði góð-
látlegt grín að, með því oftast
að sýna það hreint og beint
eins og það er, en e'kki að
skrumskæla það.
Snorri Sigfús Birgisson
flutti tónverkið en Guðrún S.
Gísladóttir leikkona textann
og var flutningur þeirra á
sprettum frábær í látlausri
gerð sinni. Síðasta verkið á
tónleikunum var þríleikur
fyrir celló, klarinett og píanó,
eftir Guðmund Hafsteinsson,
er hann kallar Brunnu beggja
kinna björt ljós. Verkið er
„glænýtt" og var frumflutn-
ingur þess mjög góður eftir því
sem hægt er að dæma við
fyrstu hlustun. Guðmundur er
eftirtektarverður tónsmiður,
alvörugefinn og vandvirkur og
hefur þegar náð þeim glæsi-
tökum á tónhugmyndum sín-
um, að brellur og tilraunir eiga
Guðmundur Hafsteinsson
ekki lengur við, heldur sú al-
vara og lotning er gagntekur
þann er litið hefur innviðina í
höll listagyðjanna. Vel sam-
virkur flutningur var uppfærð-
ur af Noru Kornblueh, Oskari
Ingólfssyni og Snorra Sigfúsi
Birgissyni, sem lék frábærlega
vel á píanóið.
Siglufjörður:
Vegurinn um
Lágheiði enn
lokaður
Siglufírði, 25. maí. 1982.
Hér í Siglufirði undra menn sig á
því, að enn skuli ekki vera búið að
ryðja veginn um Lágheiði, á milli Siglu-
fjarðar eða Fljóta í Skagafirði, og
Olafsfjarðar. Ekkert virðist því til fyrir-
stöðu, að vegurinn verði ruddur, en
tækin til þess sýnast mönnum standa
hér á hafnarbakkanum.
Ekki þarf að hafa um það mðrg
orð, hve mikill sparnaður er að því
að hafa veginn um Lágheiði opinn,
nú á þessum tímum orkukreppu og
sparnaðar, fyrir utan það hve miklu
skemmri tíma tekur að fara Lág-
heiðina. Sé hún lokuð, verður að aka
allan Skagafjörð og Öxnadalsheiði,
til að komast milli Siglufjarðar og
Ólafsfjarðar. Um Lágheiði er vegur-
inn þarna á milli líklega 180 til 190
km styttri, og vegalengdin milli Ak-
ureyrar og Siglufjarðar um 100 km
styttri.
Fróðlegt væri að heyra skýringar
Vegagerðarinnar á því, hvers vegna
vegurinn hefur enn ekki verið opnað-