Morgunblaðið - 25.09.1982, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. SEPTEMBER 1982
Jóna Sigurðardóttir og Ásgeir H. Magnússon á heimiii sínu í Sidney.
Séó yfir hluta Sidney-hafnar.
Ástralíuför
eftir Þóri S. Gröndal
Af hverju þangað?
Þegar taiið barst að sumarfríi
þessa árs, stakk ég upp á að aka í
sjöunda sinn upp til Walt Disney
World í Orlando, en konan tók
ekki undir það. Þegar ég spurði
hana, hvað hún hefði í huga, sagði
hún: Ástralía! Ég bældi niður
undrun mína og breytti skjótlega
um umræðuefni.
Veik og óraunveruleg von mín
um það, að hún myndi gleyma
Ástralíu, rættist auðvitað ekki. Ég
lét svo tala mig inn á Ástralíuferð
og var ekkert meira minnst á Walt
Disney og Mikka Mús. Og ég rétt-
lætti þetta allt fyrir mér: Maður-
inn er upptekinn að vinna fyrir
heimilinu og hugsa um heimsmál-
in. Það er því ekki til of mikils
ætlast, þótt konan skipuleggi hluti
eins og sumarleyfi. Hún hefir til
þess tímann og tækifærin.
Svo fengum við í lið með okkur
Emmu Gibbons (Stefánsdóttur),
sem starfar með sóma á ferða-
skrifstofunni Martine Travel
Service í Miami. Emma pantaði
flugferðir, hótel og fleira og útveg-
aði líka mikið af gagnlegum upp-
lýsingum. Stóð allt sem stafur á
bók hjá Emmu.
Tuttugu tíma á lofti
Af stað var svo þotið frá Miami
þann 25. júní. Eftir tæpra 5 tíma
flug, var skipt um þotu í Los Ang-
eles og flogið með henni til Hono-
lulu á Hawaii-eyjum, en það tók
aðra 5 tíma. Þessi vél var þéttsetin
og var stór hluti farþeganna jap-
anskir karlar í hópferð til Hono-
lulu, en þar ku varla vera hægt að
þverfóta fyrir þessu smávaxna,
iðna, síbrosandi fólki.
Flestir Japananna sátu í þeim
hluta vélarinnar þar sem reyk-
ingar voru leyfðar. Þeir virtust
taka það sem fyrirskipun um að
láta aldrei deyja eld í vindlingi,
því þeir keðjureyktu af ákefð.
Varð af mikill mökkur og vorum
við fegin, þegar lent var í Hono-
lulu og þar hleypt út bæði reykn-
um og hinum japönsku reykjurum.
Eftir skamma viðdvöl var svo
haldið áfram, og nú flogið í tæpa
10 tíma til Sydney. Næstum öll
leiðin var flogin í myrkri og auð-
vitað snarruglaðist líkams-
klukkan. Við lögðum af stað kl.
5:30 e.h. á föstudegi á Miami-tíma,
en komum til Sydney kl. 7.00 f.h. á
sunnudegi. Milli Hawaii og Ástr-
Frumbyggjar Ástralíu, berrassaðir í búskinum.

Erla, kona greinarhöfundar, í hafnarsiglingu. óperuhúsið í baksýn.
alíu flugum við sem sé yfir þessa
dularfullu línu, sem gerir það að
verkum, að það tapast heill sól-
arhringur, þegar í vestur er farið,
en græðist ef stefnt er í austur. Á
þessari löngu flugferð gafst tími
til að lesa sér svolítið til um Ástr-
alíu.
Eyjaálfa
Ástralía er minnsta heimsálfan
og líka kölluð Eyjaálfa á íslensku.
Hún er 75 sinnum stærri en ísland
og 67 sinnum mannfleiri, með
rúmlega 14 milljónir íbúa, og er
þannig hiutfallslega heldur
strjálbýlli en okkar eyja. Englend-
ingurinn Cook kapteinn kannaði
austurströnd landsins 1770 og var
byrjað að senda þangað sakafólk
skömmu síðar. í um 100 ár var
landið sakamannanýlenda ein-
göngu, en um miðja 19. öldina
hófst þangað flutningur vanalegs
fólks í stórum stíl. Kannski hefir
verið skortur á sakamönnum.
Ástralía var gerð að samveldis-
landi Bretlands 1901.
Frumstæðir þjóðflokkar voru
fyrir í landinu, þegar sakamenn
fóru að flytjast þangað, en þeir
hafa látið í minni pokann í sam-
skiptum sínum við hvítingjana.
Sumir þeirra ganga enn um ber-
rassaðir í búskinum og bera sig
aumlega. Nú eru eftir um 50.000
ekta frumbyggjar (Aborigines) og
150.000 blandaðir, og búa þeir í
hálfgerðri vesöld líkt og indíánar í
Ameríku. Samt eru sumir þeirra
eitthvað að færa sig upp á skaftið,
eins og indíánarnir í Ameríku, og
krefjast öðru hvoru stórkostlegra
skaðabóta úr hendi ríkisvaldsins
fyrir stuld á landi. Enginn veit al-
GaU í gamla GrjóUþorpi Sidney (The Rocks).