Morgunblaðið - 09.10.1982, Qupperneq 12

J
12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. OKTÓBER 1982
Spjallaö vid
Braga
Ásgeirsson
listmálara
Morgunblaðlð/Krislján.
Oóttir Braga vió eitt verkanna á sýningunni; ekki þarf aö taka fram hver fyrirmyndin er.
sjá hér, er í rauninni gamalt vín á
nýjum belgjum. Ég tel mig aldrei
hafa hætt að mála fígúratífar
myndir, en það kemur bara svo oft
fyrir að maður ræður þvi ekki al-
veg hvað maður gerir. Um tíma
var ég mikið í grafík, það er rétt,
og upplímingarmyndum sem þú
nefnir svo. En ég hætti aldrei að
mála, en hætti að mála á klassíska

Ég er
á leið
til
„hreina“ málverksins aftur
Bragi Ásgeirsson listmálari er þessa dagana með stóra sýn-
ingu á verkum sínum í Vestursal Kjarvalsstaða; stóra sýn-
ingu, upp á 88 númer. Greinilegt er að Bragi er í miklum ham
um þessar mundir, og flestar myndirnar hefur hann gert að
undanfórnu, á tiltölulega skömmum tíma. Blaðamaður hitti
Braga að máli í vikunni, og ræddi við hann um sýninguna,
listina og sitthvað fleira, en fyrst barst talið að því, sem sumir
gagnrýna þessa sýningu fyrir, að hún sé ósamstæð og í
rauninni llkari yfirlitssýningu en venjulegri málverkasýningu
frá styttri tíma.
Er að vinna mig frá
yfirlitssýningunni
„Það er stutt síðan, aðeins tvð
ár, ég hélt stóra yfirlitssýningu á
verkum mínum hér á Kjarvals-
stöðum,“ sagði Bragi, „og það má
vel vera að þess sjáist nokkur
merki á þessari sýningu. Ég er á
vissan hátt að vinna mig frá þeirri
sýningu, og það getur skýrt það að
sumum finnist þessi sýning
ósamstæð. En ef menn skoða
verkin á sýningunum hvert og eitt,
þá munu þeir sjá að þau eru mjög
ólík mörg hver. í þessu sambandi
vil ég þó einnig minna á það sem
ég sagði í blaðaviðtali vegna yfir-
litssýningarinnar, að það sem kom
mér mest á óvart þá, var að sjá
ekki öll þau málverk sem ég hafði
ætlað að mála um dagana og lang-
að til að fást við. Þau skyldu þó
aldrei vera hér núna sum hver?
Sennilega var það þó rangt af
mér að sýna þessar nýju myndir
mínar á sýningu Listmálarafé-
lagsins nú í sumar — annars
hefðu þær líkast til komið öllu
meira á óvart núna. En ég er nú
einu sinni þannig gerður að ég
hugsa ekki einungis um eigin hag
þegar sameiginlegir hagsmunir
myndlistarmanna eiga í hlut. Þá
átti ég ekki heldur annað, sem ég
hafði ekki sýnt áður og félli inn í
ramma sýningarinnar.
Ég er ekki sammála þessum
framslætti með yfirlitssýn-
ingarbraginn, en rétt er það, að ég
sýni á mér margar hliðar enda
málaði ég umbúðalaust út úr mér
hvað eina sem mér datt í hug —
einnig eftir gömlum minnum. Hið
síðasttalda er ekki óalgengt meðal
listamanna, að taka fram gamalt
viðfangsefni og vinna það upp á
nýjan hátt með ferskum viðhorf-
um.
Tel mig ekki skulda neinum
neitt um val myndefna — hef
aldrei skilið þessa yfirgengilegu
hræðslu margra starfsbræðra
minna við að vera álitnir ósam-
kvæmir sjálfum sér ef þeir halda
sig ekki við mjög afmarkað
myndsvið. Hið hlálega við þetta
er, að skurðgoð þeirra í listinni
fóru einmitt þveröfugt að. Svo
lengi sem það sem listamenn gera
ber einkenni þeirra er allt í lagi —
hitt ber frekar merki hugmynda-
og getuleysi — eða að viðkomandi
séu á snærum einhvers kaupahéð-
ins eða tískustefnu í listinni. Beri
fólk saman myndir mínar á þess-
ari sýningu við það, sem ég sýndi á
stóru sýningunni, fær það trúlega
allt aðra útkomu.
Erfitt að sýna í sýningarsal er
krefst þess af sýnendum, að þeir
komi með ákveðnar stærðir
mynda. Það er einmitt þveröfugt
við það sem á að vera, nefnilega að
sýningarsalurinn geti lagað sig að
öllum stærðum og gerðum mynda.
í gefnu tilviki má segja, að salur-
inn hreinlega myrði að öllu jafn-
aði hluta hverrar sýningar og er
alveg sama hvaða listamaður á í
hlut. Þetta á einkum við um
myndir hárnákvæmra litbrigða og
mismunandi áferðar. Margir, sem
áttu slíkar myndir eftir mig á yf-
irlitssýningunni, sögðust hafa orð-
ið hvumsa er þeir sáu hve illa
myndir þeirra nutu sín í Kjar-
valsstöðum. Þannig varð einnig
minna en skyldi úr ýmsum mynd-
um á þessari sýningu er þóttu
mjög góðar í frábærri birtu í
vinnustofu minni. Geldur mynda-
röðin „Tilbrigði jarðar" þessa
sýnu mest.
Gamalt vín
á nýjum belgjum
— Á þessari sýningu má sjá
þess merki, að þú sért aftur að
nálgast það, að mála málverk með
„gamla laginu", en látir tilrauna-
starfsemina lönd og leið. En um
tíma fékkst þú einkum við eins-
konar „lágmyndir" eða „upplím-
ingarmyndir", þú varst í grafík og
svo framvegis. Ertu nú að komast
til „fígúratífra", „venjulegra" mál-
verka?
„Þessi þróun sem menn telja sig
mátann. Ég vann alltaf hlutlægt í
grafík en huglægt í málverki og
fannst það gott hjónaband! Nú er
ég aftur á leið til hreina málverks-
ins, og mig hefur langað til þess í
mörg ár. Stefna mín núna er að
teikna meira, vinna úr olíulitum,
fara út í vatnsliti, grafik og fleira,
en ég marka mér þó ekki neina
stefnu fyrirfram, geri engar áætl-
anir um hvernig listaverk ég ætli
að gera, ég læt þetta ráðast."
— En þú ert nú að „koma aftur"
til hefðbundnari málverka?
„Já, ég er sammála því að ég hef
gert of lítið af málverkum í gömlu
tækninni, nú fer ég út i það, en
held tilraununum áfram að ein-
hverju marki! Nei, ég er ekki leit-
andi listamaður, þetta þýðir það
ekki, ég er miklu fremur finnandi
listamaður! Ég finn hluti en leita
þá þó ekki uppi, en ef ég er að leita
að einhverju eða ef ég fer að leita
einhvers, þá vona ég að ég finni
það ekki, því listin á að vera botn-
laus, óþrjótandi. Það getur verið
hættulegt að finna of mikið."
Erfitt að vera
einn í grafík
— Við minntumst aðeins í graf-
íkina. Þú komst einna fyrstur með