Morgunblaðið - 14.10.1982, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. OKTOBER 1982
t
Móðir okkar,
ÞORGERDUR SIGUROARDÓTTIR,
Njálsgötu 27 B, Reykjavik,
andaðist á Hrafnistu 12. október.
Börnin.
Konan mín. + HERDÍS ÁSGEIRSDÓTTIR,
Hávallagötu 9,
veröur jarðsungin október. kl. 13.30. frá Dómkirkjunni i dag, fimmtudaginn 14.
Tryggvi Ófeigsson.
t
Faðir okkar,
ÁRNI BJÖRN KRISTÓFERSSON
frá Kringlu,
andaðist á heimili sinu, Skagaströnd, 11. október sl. Útförin fer
fram frá Hólaneskirkju laugardaginn 16. október kl. 14. Jarðsett
verður í Blönduóskirkjugaröi.
Börnin.
t
Eiginmaður minn,
GUNNLAUGUR MARINÓ MÖLLER PÉTURSSON,
Bauganesi 6, Skerjafiröi,
verður jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn 15. október kl. 3.00.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Rósa Oddsdóttir.
t
Utför stjúpmóður minnar,
JENSÍNU ERIKSEN,
Austurbrún 6,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 14. október kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Hjálpræðisherinn.
Fyrir hönd vandamanna,
Iris Eriksen.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
TRAUSTI PÁLSSON,
Hamarsbraut 3, Hafnarfiröi,
veröur jarðsunginn frá Hafnarfjaröarkirkju föstudaginn 15. októ-
ber kl. 14.00.
Guörún Ágústa Guömundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn
t
Utför móöur okkar. tengdamóöur, ömmu og langömmu,
JÚNÍÖNU STEFÁNSDÓTTUR,
Hringbraut 45,
fer fram frá Fríkirkjunni á morgun, föstudaginn 15. október, kl.
13.30. Þeir sem vilja minnast hennar lati liknarstofnanir njota þess.
Dagfinnur Stefánsson,
Þóra Stefánsdóttir, Haraldur Björnsson,
Sigrún S. Hafstein, Hannes Þ. Hafsteín,
Áslaug Stefánsdóttir, Bjarni Júlíusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum þeim sem sýndu okkur vináttu og hlýhug við fráfall og
jarðarför móður okkar,
SIGRÍDAR JÓNSDÓTTUR,
Laugavegi 132.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki öldrunardeildar Landspital-
ans, Hátúni 10 B, fyrir þá góðvild og kærleika er þau auösýndu
henni.
Jón Guömundsson, Vigdís Tryggvadóttír,
Ingibjörg Guömundsdóttir.Guöfinnur Sigfússon,
Höröur M. Felixson, Ragnheiöur Hjálmarsdóttir,
Soffía Felixdóttir, Jóhannes Pétursson
og barnabörn.
Herdís Ásgeirsdótt-
ir — Minningarorð
Fædd 31. ágúst 1895
l)áin 3. október 1982
Við barnabörnin minnumst
ömmu Herdísar sem tápmikillar
konu er kom auga á björtu hliðar
lífsins o(í hafði næmt skopskyn.
Hún Kaf sér ætíð tíma til að ræða
við okkur, leiðbeina og miðla af
sínu.
Við vitum að amma Herdís og
afi Trytígvi voru glæsileg hjón,
sem settu svip sinn á bæinn og
komu áhuj;amálum sínum í fram-
kvæmd, en bezt munum við eftir
þeirra sambúð á efri árum. Þau
voru á margan hátt ólík, en hug-
stæðast er það trúnaðartraust,
sem ríkti á milli þeirra.
Síðustu árin lá amma á öldrun-
arlækninjíadeildinni í Hátúni og
hlaut þar fórnfúsa umönnun sem
seint verður fullþökkuð. Afi heim-
sótti hana reglulega og var unun
að sjá hversu náið þeirra samband
var.
Amma Herdís var innilega
trúuð og treysti á leiðandi hönd
Skaparans. Megi sú hönd nú
styrkja afa í missi hans og okkar
allra.
Barnabörnin
Það var að mig minnir 1925 og
’26 sem ung hjón úr Reykjavík
með tvö smábörn leigðu sem
sumarbústað stofu og aðstöðu til
eldamennsku í húsi foreldra
minna að Blikastöðum. Þetta var
mjög lítið húsnæði og þæginda-
laust, en þau hjónin Herdís Ás-
geirsdóttir og Tryggvi Ofeigsson
skipstjóri voru samt ánægð þarna.
Herdís var falleg kona, sérstak-
lega jirúð og fíngerð og Tryggvi
var glæsimenni, bæði voru þau
viðmótsþýð og elskuleg og Ijómuðu
af lífsgleði og hamingju.
Ég man einnig mæður þeirra
hjóna, þær Rannveigu Sigurðar-
dóttur og Jóhönnu Frímannsdótt-
ur, miklar ágætiskonur sem
dvöldu þarna tíma og tíma. Börnin
Páll Ásgeir og Jóhanna voru ynd-
isleg, en á næstu árum bættust
þær systurnar Rannveig, Herdís
og Anna í hópinn.
Þessi sumur myndaðist vinátta
milli þeirra hjónanna og foreldra
minna, vinátta sem aldrei bar
skugga á og yfirfærðist að nokkru
til okkar yngri kynslóðarinnar.
Herdís var fædd 31. ágúst 1895 í
svonefndu „Kapteinshúsi" Vestur-
götu 32 A í Reykjavík. Foreldrar
hennar voru Ásgeir Þorsteinsson
skipstjóri frá Kjörvogi á Strönd-
um og Rannveig Sigurðardóttir
skipstjóra Símonarsonar. 7 vikna
gömul missti Herdís föður sinn, en
nokkrum árum síðar giftist Rann-
veig, móðir hennar, Páli Matthí-
assyni skipstjóra og ólst Herdís
upp þar á Vesturgötu 32 A með
börnum þeirra. Á unglingsárunum
dvaldi hún um tíma í Englandi og
tileinkaði sér þá nokkuð enska
siði.
Þar sem Herdís var fædd og
uppalin á sjómannsheimili var
hún ekki ókunnug því lífsstarfi
sem hún valdi sér með því að gift-
ast sjómanni sem síðar varð skip-
stjóri og einn af mestu athafn-
amönnum þjóðarinnar. Frá móður
sinni þekkti hún erfiðleika sjó-
mannskonunnar, þá að sjá að
mestu ein um uppeldi barnanna og
heimilið bæði hið ytra sem innra
og taka ákvarðanir um allt sem
var aðkallandi hverju sinni, þar
sem maðurinn var oftast fjarver-
andi. Við þetta bættust svo and-
vökunætur og óttinn þegar illviðr-
in geisuðu á hafinu.
Eftir miðjan aldur vann Herdís
mikið að félagsstörfum, fyrst og
fremst í Kvenfélaginu Hringnum
og Bandalagi Kvenna í Reykjavík
þar sem hún var ein af fulltrúum
Bandalagsins á landsþingum
Kvenfélagasambands Islands.
Hún var gáfuð kona sem vildi öll-
um vel og flutti mál sitt af snilld
og festu, en aðal áhugamál hennar
voru ávallt eitthvað til úrbóta
fyrir þá sem minna máttu sín í
Hfinu — fátækar sjómannskonur
— húsmæður sem þörfnuðust
hvíldar — (Orlof húsmæðra) —
Barnaspítalann o.fl. Var hún því í
raun og veru á þessum vettvangi
boðberi réttlætis, friðar og kær-
leika.
Otaldir eru þeir fjármunir sem
þau hjón hafa veitt til líknar- og
menningarmála, en slíkt var ekki
haft í hámæli.
Nú er þessi mæta kona horfin
sjónum okkar í bili eftir langa
sjúkdómslegu. Þeir sem ná háum
aldri verða oftast að sjá á bak
æskufélögunum sem ekki er sárs-
aukalaust, en Herdís átti því láni
að fagna að öll börnin hennar 5
eru á lífi.
Að endingu þakka ég þeim
Herdísi og Trygg-a þá hlýju og
vináttu sem þau veittu foreldrum
mínum, hún var þeim mikils virði.
Um leið og ég þakka samfylgd
liðinna ára bið ég frænku minni,
sem var einlæg trúkona og bæn-
heit, allrar blessunar í fyrirheitna
landinu og Trvggva, börnunum og
fjölskyldum þeirra sendum við
hjónin innilegar samúðarkveðjur.
Helga Magnúsdóttir
í dag kveðjum við elskulega
móður. Minningarnar hrannast
upp. í hjarta mínu er virðing,
þakklæti og kærleikur. Störf sín
vann hún á fagran og menningar-
legan hátt.
Álít ég það stærstu gæfu föður
míns að hann skyldi eignast hana,
einn af beztu kvenkostum í
Reykjavík á sínum tíma, að lífs-
förunaut.
Við börnin erum alin upp við
+
Útför móður okkar,
KATRÍNAR SIGURLAUGAR PÁLSDÓTTUR
frá Orustustöðum,
fer fram frá Prestbakkakirkju á Síöu laugardaginn 16. október kl.
2. Kveðjuathöfn veröur í Fossvogskirkju föstudag 15. október kl.
10.30. Sætaferöir frá Umferöarmiöstööinni laugardaginn kl. 7.30.
Börnin.
Útför eiginkonu minnar, móöur og tengdamóöur,
MARGRÉTAR SIGURÐARDÓTTUR,
húsfreyju frá Grund,
fer fram frá Grundarkirkju laugardaginn 16. október kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuö. Þeir sem vildu minnast hennar láti
Fjóröungssjúkrahúsiö á Akureyri njóta þess.
Ragnar Davíösson,
Aðalsteina Magnúsdóttir,
Gísli Björnsson.
manndóm og oft vissi ég að for-
eldrar okkar liðsinntu öðrum.
Leið móður okkar lá til mennta,
sem var ómetanleg stoð og við
nutum öll góðs af.
Bernskudagar á Vesturgötu 32,
munu aldrei gleymast. Rétt við
sjóinn og Slippinn og skipin öll.
Þar var líka gamalgróinn kjarni
menningar, kærleika og samheld-
ins fólks, sem hélt tryggð hvert við
annað alla ævi. I „Kapteinshúsi"
(afa og ömmu), Þorsteinshúsi,
Schramhúsi, húsi Ástu Hall og
margra fleiri góðra fjölskyldna.
Undum við börnin hag okkar un-
aðslega. Á Vesturgötunni nutum
við þess að vera samvistum við
Rannveigu móðurömmu okkar og
Mattheu móðursystur, Edwald
mann hennar og börn þeirra,
Rannveigu og Pál.
Unglingsárin liðu á Hávallagötu
9. Móðir mín hvatti mig til íþrótta.
Hafði hún verið spretthörð sjálf,
strákarnir gátu ekki sigrað hana
nema koma henni til að hlæja á
hlaupunum.
í Þorsteinshúsi, handan götunn-
ar, tók hún oft lagið með vinkon-
um sínum og fjölskyldunni allri,
enda söngvin með afbrigðum.
Foreldrar okkar lögðu ríka
áherzlu á að við fengjum alla þá
menntun sem hugur okkar sjálfra
stóð til, bæði er varðar bóknám og
eins á listasviðinu. Hefur það
sannarlega verið veganesti, sem
aldrei verður fullþakkað.
Ekki fór móðir mín að sofa fyrr
en allir voru komnir í háttinn, og
gætti hún bús og barna svo að til
fyrirmyndar var.
Margar voru andvökunæturnar
þegar stormar geisuðu, loftvogin
féll og faðir minn var á sjónum.
Skip fórust og skarð var höggvið í
vinahópinn. En Guðs hendi hefur
verndað okkur.
Er ég hafði trúlofast eigin-
manni mínum og var við hús-
stjórnarnám -erlendis, þá teiknaði
móðir mín hús okkar hjóna, með
hjálp Jónasar mannsins míns, og
arkitekts. Var smekkur hennar
slíkur að ekki vildi ég breyta
nokkru í dag.
Slík var hún, fjölhæf, listræn,
stórgreind, stórglæsileg, eins og
hún átti kyn til. Aldrei vissi ég að
hún legði illt til nokkurs manns.
Mestu aufúsugestir á heimili
okkar hjóna og okkar mörgu
barna, voru foreldrar okkar
beggja. Komu þau oft-oft í kvöld-
mat og þá var hátíð í bæ. Börnin
okkar ólust upp við mikinn kær-
leik ömmu og afa. Hús okkar
stendur andspænis húsi foreldra
Jónasar, hinna mætu hjóna frú
Helgu Jónasdóttur og Bjarna
Snæbjörnssonar læknis. Eru nú
Bjarni læknir og nú, móðir mín,
gengin á æðri slóðir, bæði í hárri
elli. En tign frú Helgu 88 ára gam-
allar og reisn föður míns 86 ára, er
slík að á ári aldraðra mættu
margir taka þau sér til fyrirmynd-
ar. Aldrei vol og víl, þangað sækir
maður og börnin okkar enn. Þau
eru ættarhöfuðin.
Móðir mín var sanntrúuð kona
og biblían hennar var svo sannar-
lega ekki ólesin, enda hafði hún
hana á náttborði sínu og kross
hjá.
Ég veit að móðir mín elskuleg er
í góðum höndum. Guðs blessun
fylgi henni.
Jóhanna