Morgunblaðið - 01.06.1983, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. JÚNÍ 1983
+
Faðir minn og fósturfaðir,
JÚLÍUS KR. ÓLAFSSON,
fyrrverandi yfirvélstjóri,
andaðist á sjúkradeild Hrafnistu 30. maí sl.
Sigrún Júlíusdóttir, Ingibjörg Magnúsdóttir.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HARALDUR MAGNÚSSON,
Langholtsvegi 2, R.,
lést á Grensásdeild Borgarspítalans sunnudaginn 29. maí.
Guórún Lárusdóttir,
Elfar Haraldsson, Eygló Ingvadóttir,
Haraldur Haraldsson, Erna Lúövíksdóttir,
Elsa Haraldsdóttir, Gústaf Óskarsson
og barnabörn.
+
Eiginmaður minn,
JÓHANNES ÁSGEIRSSON,
frá Pólsseli,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni, föstudaginn 3. júní kl. 10.30.
Þórvör Guðjónsdóttir.
Móöir mín,
ÞÓRUNN TÓMASDÓTTIR
fró Garöhúsum, Stokkseyri,
verður jarðsett frá Nýju kapellunni, Fossvogi, fimmtudaginn 2. júní
kl. 13.30.
Guömundur Jónsson.
+
Eiginmaður minn og faöir okkar,
KRISTJÁN J. HALLSSON
fulltrúi,
Ásbúð 18, Garðabaa,
veröur jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 3. júní kl.
15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeir sem vildu minnast hans, láti
Krabbameinsfélag íslands njóta þess.
Eygeröur Bjarnadóttir og börn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi,
EIRÍKUR GUÐMUNDSSON,
Mööruvallastræti 9, Akureyri,
verður jarösunginn frá Akureyrarkirkju föstudaginn 3. júní kl.
13.30.
Anna Sigurveig Sveinsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaöir, bróðir og afi,
GÍSLI JÓNSSON
eldvarnareftirlitsmaöur,
Lindargötu 13, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 2. júní 1983 kl.
13.30.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á líknarstofnanir.
Hulda Siguröardóttir,
Jón Gíslason, Diljó M. Gústafsdóttir,
Guömunda Þ. Gísladóttir, Haraldur R. Jónsson,
Steinunn Ág. Jónsdóttir
og barnabörn.
Kærar þakkir fyrir samúö og góðvild sem okkur var sýnd við
andlát og útför
SIGRÍÐAR SIGURFINNSDÓTTUR,
húsfreyju ( Birtingaholti.
Ásthildur Siguröardóttir,
Arndís S. Sigurðardóttir,
Sígurfinnur Sigurösson,
Ágúst Sigurðsson,
Magnús H. Sigurösson,
Móeíöur Á. Sigurðardóttir,
Siguröur Ágústsson,
Guðmundur Ingimarsson,
Skúli Gunnlaugsson,
Ásta Guömundsdóttir,
Sigríöur Þ. Eiríksdóttir,
Guöbjörg Björgvinsdóttir,
Þorleifur Eiríksson,
barnabörn og aörir vandamenn.
Minning:
Harald St. Björns-
son framkvæmdastjóri
Fæddur 5. júní 1910
Dáinn 23. maí 1983
Þann 23. maí sl. andaðist í
Landspítalanum góðvinur minn,
Harald Steinn Björnsson, eftir
harða baráttu við þann sjúkdóm,
sem fæstir bera sigurorð af. Með
Harald er genginn góður drengur
og mikilhæfur, sem skildi eftir
djúp spor og minnisstæð hjá þeim,
sem hann átti samleið með, og
þeir urðu margir á langri lífsleið.
En minnisstæðastur verður hann
þeim, sem kynntust honum nán-
ast, slíkur öðlingur var hann að
allri gerð og umgengni.
Harald var fæddur í Berlín 5.
júní 1910. Sonur þeirra merku
hjóna Baldvins Björnssonar, þá
gulismiðs í Berlín og síðar listmál-
ara, sem fæddur var í Reykjavík
1879 og konu hans Mörthu Clöru,
sem fædd var í Leipzig 1886. Har-
ald var annar sonur þeirra hjóna,
eldri er Sigfrid Haukur, fæddur
1906, nú kaupsýslumaður í
Reykjavík. Á þessum tíma var
Baldvin verkstjóri við eitt þekkt-
asta gullsmíðaverkstæði Berlín-
arborgar og allt virtist leika í
lyndi hjá hinni ungu fjölskyldu, en
þá brauzt út fyrri heimsstyrjöldin
1914 með óvissu og kvíða, og sagði
Harald oft frá minningum sínum
sem barns á fyrstu vikum og mán-
uðum styrjaldarinnar. Gullsmíða-
verkstæði Baldvins var breytt í
verksmiðju til framleiðslu hernað-
artækja og þá var ekki eftir neinu
að bíða.
Baldvin sendi konu sína og syni
til Kaupmannahafnar um áramót-
in 1914—1915 og komst um síðir
sjálfur á eftir þeim. í apríl 1915
tók fjölskyldan sér far með Botníu
til Reykjavíkur með viðkomu í
Englandi. Þetta var hættuför því
þýzkir kafbátar voru á öllum höf-
um. Botnía var stöðvuð af þýzkum
kafbáti á leið til íslands en var
leyft að halda siglingunni áfram.
Fjölskyldan settist að í Reykja-
vík og var þar allt til ársins 1923,
en þá fluttust þau til Vestmanna-
eyja, og þá hafði fjölskyldunni
bætzt þriðji sonurinn í hópinn,
Björn Th. Björnsson, sem fæddur
er 1922, nú listfræðingur í Reykja-
vík.
Lítið fór fyrir skólalærdómi hjá
Harald, fyrst og fremst vegna fá-
tæktar, eins og algengt var í þá
daga. Hann stundaði barnaskóla-
nám í Landakotsskóla og síðar í
Miðbæjarskóla í Reykjavík og í
Vestmannaeyjum tók hann svo-
kallaö mótoristapróf, og þar með
var skólagöngu hans lokið. En
áhuginn til mennta var mikill.
Hann sankaði að sér bókum um
þau efni, sem hugur hans stóð til,
ekki sízt um nýjungar á sviði iðn-
aðar og verzlunar. Enskunám hóf
hann á sama hátt, en mikið og
gott vald hafði hann á þýzkri og
danskri tungu frá barnæsku.
1 Vestmannaeyjum vann hann
ýmsa vinnu og m.a. um tíma hjá
Georg Gíslasyni, kaupmanni, sem
rak verzlun og var um leið um-
boðsmaður enskra togara þar.
Með Hauki bróður sínum kom
hann á fót vísi að fiskimjölsverk-
smiðju og unnu þeir bræðurnir
saman að því verkefni um tíma.
Martha, móðir Haralds, rak
þekktan matsölustað í Vest-
mannaeyjum til þess að drýgja
tekjur heimilisins, og sem hún
einnig rak í Reykjavík eftir að hún
fluttist þangað aftur. Bæði þar og
í Reykjavík nutu margir þjóð-
kunnir menn fyrirgreiðslu Mörthu
og þar kynntist Harald mörgum
ágætum mönnum, að sögn hans
sjálfs.
Snemma kom fram hjá Harald
hve mikill félagshyggjumaður
hann var og var hann sívinnandi á
því sviði. Hann stofnaði fyrsta
Skátafélagið í Vestmannaeyjum
og stuðlaði einnig að stofnun
kvenskátafélagsins þar.
Tónlist var honum í blóð borin
og starfaði hann mikið að þeim
málum og minntist oft á tíðum á
samstárf sitt með þeim merka
tónlistarmanni Oddgeiri Krist-
jánssyni og var mikil og góð sam-
vinna og vinátta á milli þeirra.
Árið 1929 tók Harald sér ferð á
hendur til Þýzkalands til þess að
fá tilsögn í fiskiðnaði, en Þjóðverj-
ar voru þá fremstir þjóða á þeim
vettvangi. Hann lagði aðallega
stund á niðursuðu, reykingu og
frystingu þessara afurða. Hann
kom til íslands 1930 og hafði þá
fengið tilboð í frystitæki, sem þá
voru algjör nýjung hér. Kreppan
var þá skollin á og ekki reyndist
mögulegt að útvega fjármagn til
þess að hrinda slíkum nýjungum í
framkvæmd, þannig að öll hans
fyrirhöfn var þar með orðin að
+
Hjartans þakklæti til allra er sýndu okkur samúö og vináttu við
andlát og jaröarför móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og lang-
ömmu,
GUÐRUNAR SVEINSDÓTTUR,
húsfreyju í Skaröshlíö, Eyjafjöllum.
Sérstaklega þökkum við þróöur hennar og fósturdóttur í Vest-
mannaeyjum og læknum og starfsfólki á sjúkrahúsinu þar fyrir
umönnun þeirra í veikindum hennar.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö vlö andlát og jaröarför eiginmanns
míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
HELGA K. SESSILÍUSSONAR
prentara,
Bólstaöarhlíö 42.
Hallfríöur Stefénsdóttir,
Guölaugur S. Helgason, Margrét Á. Gunnarsdóttir,
Lúövík K. Helgason, Lovísa B. Einarsdóttir,
Stefán E. Helgason
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarö-
GUDRÚNAR LILJU JÓHANNESDÓTTUR,
Boröeyri.
Þökkum blóm, kransa og samúöarkveöjur. Sórstakar þakkir til
lækna og starfsfólks á Landspitala og Borgarspítala fyrir frábæra
umönnun í veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll. Brynjólfur Sæmundsson,
dætur, tengdasynir
og barnabörn.
engu. Það ár hóf hann störf hjá
Raftækjaverzlun íslands og var
aðstoðarmaður þýzks verkfræð-
ings við lagningu hitaveitu frá
Þvottalaugunum í Laugardal.
Einnig vann hann við símalagnir
og við nýju útvarpsstöðina á
Vatnsenda. Hann vann á teikni-
stofu Gísla Halldórssonar, verk-
fræðings, um tíma, var kennari í
Vélskólanum og vann við lagningu
háspennulínunnar frá Ljósafossi
til Reykjavíkur. Hann gerðist
skrifstofustjóri hjá Axel Thulini-
us, Austurstræti 14, sem rak al-
hliða tryggingaskrifstofu. Árið
1940 keypti hann í félagi við Jón
Mathiesen, Hafnarfirði, Prjóna-
stofuna Lopi og garn hf., en varð
síðar einkaeigandi að því fyrir-
tæki. Fyrirtæki það var rekið af
miklum myndarbrag meðan
möguleiki var og þegar bezt lét
unnu þar um 30 manns. Á árunum
eftir 1950 var breytt um innflutn-
ingsreglur, þannig að innflutning-
ur á tilbúnum prjónafatnaði var
leyfður. Nýjungagirnin var það
mikil að allir vildu heldur kaupa
það sem útlent var og seldist því
framleiðsla fyrirtækisins illa.
Harald varð því að hætta rekstri
fyrirtækisins og var það mikið
áfall fyrir hann. Upp úr 1960
stofnaði hann ásamt konu sinni
fyrirtækið Harald St. Björnsson,
umboðs- og heildverslun og rak
það til dauðadags af mikilli fyrir-
hyggju.
Þetta er í stuttu máli lífssaga
Haralds St. Björnssonar, við-
burðamikil og margbreytileg, og
segir um leið hluta úr sögu þjóðar-
innar frá þessum tíma, saga fá-
tæktar, einangrunar og oft skiln-
ingsleysis, en á hverju sem gekk
var hann ávallt bjartsýnn með
reisn og fágun heimsmannsins.
Árið 1937 steig Harald mikið
gæfuspor, er hann gekk að eiga
heimasætuna frá Laufási í Vest-
mannaeyjum, Fjólu Þorsteinsdótt-
ur, mikla ágætiskonu. Þeim var
þriggja barna auðið, Gísli Baldur,
f. 1938, auglýsingateiknari, kvænt-
ur Lenu Rist, Martha Clara, f.
1941, garðyrkjufræðingur, gift
Pétri N. ólafssyni, garðyrkjufræð-
ingi, og loks Ásta Kristín, fædd
1952, kennari, gift Sverri Guð-
myndssyni, verkstjóra, og barna-
börnin eru nú orðin 9 talsins. Fjöl-
skyldan öll var Harald mjög kær
og undi hann sér bezt með konu
sinni og börnum og ekki sízt hin
síðari ár með barnabörnunum,
þau voru öll hans stóru augastein-
ar. Harald og Fjóla byggðu sér
einbýlishús fljótlega upp úr síðari
heimsstyrjöldinni að Karfavogi
23. Þar andar allt inni og úti af
listrænum smekk og vináttu. Har-
ald og Fjóla unnu mjög íslenzkri
náttúru og ber garður þeirra að
Karfavogi 23 því ljósast vitni. Á
þessum kæra stað þeirra hjóna
safnaðist fjölskyldan oft saman og
þá var Harald glaðastur, er sem
flestir gátu komið.
Harald var listunnandi og ekki
sízt unni hann málaralist og átti
mikið og gott safn málverka og
þ.á m. fágætt safn eftir föður sinn,
Baldvin Björnsson. Hann var mik-
ill unnandi sígildrar tónlistar og
naut hennar í enn ríkara mæli eft-
ir að árin færðust yfir. Hann safn-
aði frímerkjum af mikilli smekk-
vísi og átti þar gott safn. Annars
átti hann svo mörg áhugamál að
vart er hægt upp að telja, en hvar
sem hann bar niður var næmleiki