Morgunblaðið - 24.09.1983, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 1983
Ég neyðist víst til að afpanta pelsinn,
úr því þú ert að fara til hennar
mömmu þinnar?
HÖGNI HREKKVlSl
„VIE> SLEVMDUM KATTAMATMUM
Vöxum viö hvert eitt spor
Gunnar Þórir Halldórsson
skrifar:
„Kæru borgarbúar.
Hrein borg gerir gönguna
fegurri og maður verður létt-
ari í fasi. Ég gekk einn fagran
eftirmiðdag um hið marglita
Austurstræti okkar. Sólin
skein og blíður blær strauk
vanga. Vellíðan. Margmenni á
öllum aldri. Notaði vel gerðar
gangstéttar, hellurnar sem
borgin hefur látið í té. Já, svo
hönduglega. Smekkvísi lag-
hentra í þjónustu. Allt til
fegrunar og þæginda, sem
margur oft, því miður, gefur of
lítinn gaum. Sem dæmi: Varð
að taka hliðarspor á göngu
minni vegna gulra hráka, er
einhver hefur í gáleysi sínu
skilið eftir á svo mjög óheppi-
legum stað.
Þetta vakti mig til umhugs-
unar sem áður fyrr, og fölva
sló á göngugleði mína.
Virðulegi borgari. Sýndu
einnig þeim tillitssemi er
kynnu að koma gangandi á
eftir þér. Vöxum við hvert eitt
spor.“
Löggjafinn ætti að tak-
marka rjúpnaveiðina
Rjúpnaveiðimaður skrifar.
„Kæri Velvakandi.
Fréttir hafa borist um, að
mikið muni um rjúpu norðan-
lands og því sennilegt að nokk-
uð muni einnig vera um hana
annars staðar á landinu. Rjúp-
an flögrar til og frá um landið,
ekki síst þegar fer að harðna
veður og snjóalög hylja hag-
lendi hennar.
Fyrr á árum var mikið gengið
til rjúpna á íslandi, einkanlega í
sveitum Þingeyjarsýslnanna,
þótt víðar væri einnig. Mikið
þurfti að hafa fyrir því að ná í
rjúpurnar, sem halda yfirleitt
til hátt til fjalla. Hin síðari ár
hafa menn notfært sér tæknina
til þess að ná til þessara fugla
og er ég þar kominn að efninu.
Heyrst hefir að menn fari til
rjúpna á vélsleðum, oft mörgum
saman og smali rjúpunni þang-
að þar sem hún er síðan strá-
drepin á auðveldan hátt, með
hálfgerðum hríðskotabyssum.
Þessi drápsherferð gegn rjúp-
unni er viðurstyggileg og ætti
að banna hana með öllu. Látum
vera þótt menn gangi til rjúpna
með eins eða tveggja skota
haglabyssur, en marghleypur
ætti að banna með öllu.
„Að gera út á rjúpu“ er orðið
alvarlegt mál. Margir menn
hafa það fyrir atvinnu að ganga
til rjúpna og sjást þá ekki fyrir
í veiðigræðginni. Gróðabrall í
rjúpnaveiði er óhugnanlegt
fyrirbæri og ætti löggjafinn að
takmarka þessa veiði með ein-
hverjum hætti. Ég legg til að
mönnum verði heimilt að veiða
20 stk. hverjum um vertíðina.
Allt annað er græðgi, fjár-
græðgi, sem er viðurstyggileg.
Hafa verður þó í huga, að þeir
bændur, sem vilja veiða meira í
apafóstri
0895-9579 skrifar:
„Kæri Velvakandi!
' Ég er hér einn Tarzan-blaða-
lesandi og langar til að bera
fram kvörtun til Siglufjarð-
arprentsmiðju. Ég hef lesið
fyrrnefnd blöð frá upphafi og
landi sínu, ættu að hafa til þess
rétt, en allir aðrir yrðu að sætta
sig við takmarkaða veiði.“
þótt þau flest góð. En upp á síð-
kastið hafa þau versnað svo
mikið að ég tel þau varla lestr-
arhæf.
Ég væri ekki að kvarta undan
þessu ef ég vissi að ekkert væri
hægt að gera til úrbóta. En ég
held að ég viti ástæðuna fyrir
þessu, nefnilega að upp á síð-
kastið hafa verið birtar gamlar
sögur sem eru bæði illa teiknað-
ar og með ömurlegum sögu-
þræði.
Þess vegna langar mig til að
spyrja þann eða þá sem sjá um
Tarzan-blöðin hjá Siglufjarð-
arprentsmiðjunni: Af hverju
eru þið með svona gamlar og
lélegar sögur?
Ég er viss um að margir taka
undir þessa ósk mína um að fá
NÝJAR OG GÓÐAR SÖGUR.
Að lokum: Bætið blaðið meðan
þið eigið kost á því!
Ég vænti svars. Virðingar-
fyllst."
Skrifið eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinuni um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 11 og 12, mánudaga til
föstudaga, ef þeir koma því ekki við að skrifa. Meðal efnis, sem vel er
þegið, eru íbendingar og orðaskipti, fyrirspurnir og frásagnir, auk pistla
og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að höfundar
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvsðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Siglufjarðarprent-
smiðja og Tarsan