Morgunblaðið - 26.05.1984, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. MAÍ 1984
mála fyrir
hana
Hvað viltu helst fá í matinn í
dag?
HÖGNI HREKKVÍSI
Til hvers
er um-
ferðarráð?
J. skrifar:
„Til hvers er umferðarráð?
Það fer að líta svo út sem það sé
til þess að binda sem flesta við
bílana, allt annað sé aukaatriði í
umferðinni. Kemur þetta ráð eða
ráðamenn þess ekki auga á neitt
annað til úrbóta f þessari slæmu
umferð en það að binda fólkið? Ef
ráðið hefði snúið sér í fullri alvöru
að bættri umferð og lagt áherslu á
að hún færi eftir lögum og reglum
þar um og fengið löggæslumenn til
að leggja kapp á þann þátt hennar
í stað þess að láta þá dreifa happ-
drættismiðum til þeirra sem
bundnir eru, væru slysin og
óhöppin án nokkurs efa miklu
færri en þau eru nú á dögum. Árið
1968 fækkaði þeim mjög mikið og
varla er hægt að þakka það ólun-
um, þær voru varla til þá.
Viltu, Velvakandi góður, fá það
á hreint og birta það hvort hjá
einhverri þjóð þar sem hámarks-
hraði er 70 km á klst. eða mest 80
km sé niðurbindingin lögboðin?
Einnig hvort betra er eða verra
að ná barni út úr brennandi bif-
reið ef það er bundið og getur ekki
losað sig af sjálfsdáðum?
Að síðustu: Þegar hið hörmu-
lega slys varð í rallakstrinum í
Englandi í vetur hvort maðurinn
sem lést var í belti eða ekki?“
„Þótt ég ætti alla þekking...“
W—UUiiLJ
'Rangfærsla
séra Árelíusar
Dr.
HJ.
•krií-
Séra Árelius Nieluon er enn á
ferðinni I Morgunblaðinu. H»nn er
slfellt að herja á bóksUfsþnela og
„heittrúarfólk" (tilritnunarmerki
ÁN). Greinin heitir HoraMetaaina
of aoraaapefillinn, Mbl. 90J Mest af
þvi sem hann l*tur frá aér fara
fínnat mér mest likjaat iðuköstum
heits lofta, sem l«tur i gegn glampa
marglita Ijósahafa 1 diskóteki «vin-
týranna, froða, sápukúlur, fyrir þá
sem greina innihaldið þá er þaö
þetta: sannleikanum og kjerleikan-
um, avo aem aéðum af ÁN, er teflt
fnun gega bókatafatrú og frsaða-
stagli Nýjaati hrókur hana eru þeasi
orð Pála poetula „Bókatafurinn
deyðir, andinn llfgar.“ (2. Kor W)
Erum viö. aem þetU er *tlað,
ekki alveg rot? ÁN nefnir avo aem
engin nöfn. Sumum kann að virðaat
aem þetu sé gert af nargsetni. Það
virðist mér lika Hann vill vera
hann telur sig finna hjá Páli poet-
ula Það er þvi óhjákvæmilegt að
spyrja Hveáa MkaUf og kvaða anda
er Páll að tala um?
Það fyrsU aem vekur athygli er
það, að bókstafurinn, sem Páll er að
tala um, er ekki hinn ritaði almenni
Uxti Bibliunnar. Um þetU erum við
báðir, ÁN og ég, aammála honum.
örðin sem ÁN vitnar fc bókstafurinn

Hornsteinninn
og nornaspegillinn
OJiZ
Rut Magnúsdóttir, Eyrarbakka,
skrifar:
„Mig langar að koma eftirfar-
andi á framfæri vegna greinar dr.
Benjamíns H.J. Eiríkssonar sem
birtist í Velvakanda 16. maí 1984.
Með því fyrsta, sém mér kom til
hugar við lestur þessa pistils, voru
orðin: „Ich bin der Geist, der stets
verneint," en með þeim kynnir
sjálfur myrkrahöfðinginn sig fyrir
Fást hjá Goethe. Á nútímamáli
mætti það útleggjast: Ég er algjör
neikvæður andi. Því miður er ég
ókunnug dr. Benjamín H.J. Eiríks-
syni og störfum hans, get mér þó
til að þau séu heimspekilegs eðlis.
Honum — og mér — er illa við að
ritningargreinar séu slitnar úr
samhengi. Samt vil ég biðja hann
að íhuga til að byrja með aðeins
hálft vers eftir Pál postula: Þótt
ég ætti alla þekking, en hefði ekki
kærleika, væri ég ekki neitt.
Svo ætti hann að lesa ritsmíð
sína aftur, og þar á eftir ætti hann
að kynna sér álit Jesú á mönnum,
sem kalla náunga sína bjána og
heimskingja. (Ef einhver lesandi
leitar að þessum kafla, þá er hann
Fyrirspurn til
Árna Bergman
Þorkell Valdimarsson hefur
beðið Velvakanda að koma á
framfæri eftirfarandi spurn-
ingu til Árna Bergmann rit-
stjóra Þjóðviljans:
„Með tilliti til umræðna að
undanförnu um gjafir, vil ég
spyrja: Hvernig ber að um-
gangast þær?
Með vinsemd og virðingu og
kærjj þakklæti fyrir svar.
sá fimmti í Matteusar guðspjalli,
sem er fyrsta bók í Nýja Testa-
menti.)
Ég vil taka skýrt fram, að ég
aðhyllist ekki sömu guðfræði-
stefnu og Sr. Árelíus Níelsson, og
koma þar til bæði æsku-, um-
hverfis- og námsáhrif, eins og við
mótun ólíkra skoðana fleiri
manna. Ég vil biðja dr. Benjamín
H.J. Eiríksson um að rifja upp 17.
kap. Jóhannesar guðspjalls um
eining kristinna manna þrátt fyrir
mismunandi uppruna og ólíkar
skoðanir.
Eiturspúandi flutningur deilu-
mála í fjölmiðlum er engum til
gagns, aftur á móti vel fallinn til
þess að eyðileggja fyrir fullt og
allt það takmarkaða álit, sem
margir hafa á gildi kristindómsins
á okkar tímum.
Að lokum vil ég tefla einni stað-
reynd á móti fullyrðingu dr.
Benjamíns H.J. Eiríkssonar, um
að sr. Árelíus hafi á sínum tíma
afvegaleitt fermingarbörn sín með
villikenningum. Ég tók við starfi
organista í Eyrarbakkakirkju 1964
(til að forðast misskilning: sr. Ár-
elíus fór frá Eyrarbakka 1952). í
kórnum syngja, ásamt yngri og
eldri félögum, þó nokkur fyrrver-
andi fermingarbörn sr. Árelíusar,
nú menn og konur á miðjum aldri.
Öllu þessu fólki er annt um kirkju
sína, syngur ekki aðeins af mikl-
um áhuga, heldur er og fullfært
um og fúst til að leggja orð í belg í
málefnalegum umræðum innan
kirkjunnar.
Að lokum vil ég kveðja dr.
Benjamín H.J. Eiríksson og aðra,
sem öðru hverju hafa fundið sig
knúna til að fremja skítkast á trú-
bræður sína með miður viðeigandi
háðsglósum, með þessu: Si tacuiss-
es, philosophus mansisses.
Drottinn agar þann sem hann elskar
Einar Ingvi Magnússon skrifar:
Heill og sæll Velvakandi og les-
endur allir.
Hún er orðin fáheyrð tilvitnun-
in úr Biblíunni, að vegir Guðs séu
órannsakanlegir, sem svo oft hef-
ur verið höfð yfir, þegar eitthvað
hefur hent manninn, sem komið
hefur illa við hann á einhvern
hátt.
Þegar þannig er ástatt er heldur
talað um grimma óheppni og bölv-
að í barm sér yfir óréttlæti og
vondum Guði, ef hann er þá til í
huga þess sem í hlut á hverju
sinni.
Ég vil benda þeim manni sem
kannast við sjálfan sig í þessum
skrifuðum orðum á tilvitnun i
Heilagri ritningu þar sem segir
eftirfarandi: „Drottinn agar þann
sem hann elskar, og lætur þann
son kenna til, sem hann hefur
mætur á.“ (Orðskv. 3:12).
Sannarlega er slfk fullyrðing
ekki samboðin mönnum tuttug-
ustu aldarinnar, sem telja sig vitr-
ustu kynslóð sem uppi hefur verið.
En mennirnir ganga I gegnum
misjafnar og margar raunir í
jarðvist sinni, fyrr og síðar, og oft
er erfitt að gera upp huga sinn
hverjum sé um að kenna.
En lífið er okkur ráðgáta. M.ö.o:
vegir Guðs eru órannsakanlegir,
og í fávisku okkar fáum við ekki
skilið hinn háleita tilgang Guðs
með okkur mennina. Sorgir okkar
og þjáningar, líkamlegar og and-
legar, verða margar á æviskeiði
hvers og eins, og þykir okkur stór-
lega misboðið með slíku fári. En
eins og segir i sama kafla Orðs-
kviðanna: „Lítilsvirð eigi ögun
Drottins, og lát þér eigi gremjast
umvöndun hans.“
Þó að sjúkdómurlnn þjái þig,
lesandi minn, eða sorgin kvelji
hug og hjarta, mundu þá að vegir
Guðs eru órannsakanlegir og
hafðu í huga eftirfarandi orð Heil-
agrar ritningar. „Treystu Drottni
af öllu hjarta, en reiddu þig ekki á
eigið hyggjuvit." (Orðskviðirnir
3:7-11.)