Morgunblaðið - 10.06.1984, Blaðsíða 26

74
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. JÚNl 1984
Kirkjuloftið i Dómkirkjunni.
Að sækja kirkju
Kolbrún Þórhallsdóttir
skrifstofustjóri sat við tölvuna
sína uppi á sjöundu hæð við Suð-
urlandsbraut þegar við komum
til hennar á þriðjudaginn var.
Allt í kring blasti við iðandi
mannlífið niðri á jörðunni, bað-
að í heitri móðu, sjaldgæfri á
Suðurlandsbrautinni. Við erum
raunar komin til að tala við
Kolbrúnu um útlöndin langt í
burtu, um Ameríku, þar sem hún
bjó í 10 ár með manni sínum,
Erling Aspelund, framkvæmda-
stjóra, og 4 börnum þeirra. Við
höfum nefnilega heyrt að í Am-
eríku hafi hún lært að fara í
kirkju. Er þetta satt?
Já, það er satt, segir Kolbrún.
Ég var ekki vön því hér heima að
fólk færi mikið í kirkju. Þótt það
væri kannski trúað í hjarta sínu
lýsti það sér ekki í því. Við
bjuggum í Bandaríkjunum þegar
eldri börnin okkar voru komin á
þann aldur að fara í sunnudaga-
skóla. Það er ekki síður nauð-
synlegt fyrir börnin þar er hér
að sækja sunnudagaskóla því
þar er kristinfræði ekki kennd í
skólum. Það verk er ætlað kirkj-
unni og börn sækja sunnudaga-
skólana mikið. Við vorum, strax
eftir að börnin okkar slógust í
þann hóp, látin kurteislega vita
að þetta ætti ekki að vera nein
einstefna. Og við fórum að sækja
guðsþjónustur.
Líkaði ykkur það vel?
Börnin okkar sóttu
sunnudagaskóla í indælli, lítilli,
lútherskri kirkju. Það varð hluti
af lífinu að sækja guðsþjónust-
urnar þar á sunnudögum. Já,
okkur fannst gott að sækja þess-
ar guðsþjónustur. Það var í
fyrsta sinn, sem ég sá fólkið taka
þátt í söngnum. Núna er fólk
farið að syngja í guðsþjónust-
unni hérna heima eins og þar.
Þetta kom mér betur inn á það
hvað var að gerast í messunni.
Hélduð þið áfram að sækja
kirkju eftir að þið komuð heim?
Við fluttum á Öldugötuna í
Reykjavík og tilheyrðum Dóm-
kirkjusöfnuðinum. Þá voru kosn-
ingar í söfnuðinum rétt á eftir
og okkur þótti sjálfsagt að taka
þátt í þeim. Síðan tókum við þátt
í safnaðarstarfinu. Ég hef starf-
að í kirkjunefnd kvenna Dóm-
kirkjunnar í u.þ.b. 10 ár. Það er
ljómandi gaman og góðar konur,
sem starfa þar saman. Þær
standa aðallega fyrir fjáröflun
fyrir kirkjuna. Þegar verið var
að endurnýja kirkjuna gáfu þær
fé til þess og nú er verið að safna
í orgelsjóð.
Finnst þér gott að taka þítt í
þessu starfí?
Mér finnst þessi þátttaka hafa
mjög góð áhrif á mig. Mér líður
vel í kirkjunni. Ég hefði ekki
viljað missa af því að kynnast
safnaðarlifinu og kirkjustarfinu
á svona náinn hátt. Ég finn að ég
tilheyri kirkjunni. Hún er mér
ekki ókunn. Ég á heima þar og
þegar ég kem upp á kirkjuloft til
að vinna með konunum þar finn
ég einmitt þetta.
Geturðu borið starfíð úti og hér
heima eitthvað saman?
Nei, ég get það eiginlega ekki.
Þar tók ég aðeins þátt í guðs-
þjónustum en hér starfa ég í
sjálfu safnaðarstarfinu. En
þátttakan í guðsþjónustunum
verður æ líkari því, sem var þar
úti. Ég get að vísu ekki talað um
aðra söfnuði en Dómkirkjusöfn-
uðinn en þar tekur fólk alltaf
meiri og meiri þátt I safnaðar-
söngnum og allri guðsþjónust-
unni.
Von fyrir kirkjuna
Við höldum áfram að tína til kafla úr bæklingunum, sem sendir eru
út til safnaðanna vegna heimsþings Lútherska heimssambandsins í
Búdapest í sumar. í dag sendum við ykkur, með hvítasunnukveðju,
kafla um kirkjuna. Við vonum sem fyrr að lesturinn verði ykkur til
umhugsunar og uppörvunar og svo bænar um betra líf í kirkjunni
því í því teljum við að sé von fyrir kirkjuna.
★ Lýður Guðs á fyrirheit, og þess vegna von, um einingu,
þrátt fyrir kirkjusöguna, sem er að baki. Þessa von
þarf að þiggja í trú svo að hún verði mótandi þáttur í
lífi Guðs lýðs. Einingin verður fyrst að veruleika í
söfnuðinum. Hún er ekki þannig að allir verði eins
heldur er hún einnig í frelsi fólks, sem er hvert öðru
ólíkt.
★ Kirkjan, sem á fyrirheit og von, megnar samt ekki
alltaf að bera þessa von til hinna þjáðu og vonsviknu,
undirokuðu og firrtu. Annars vegar hefur fólk í kirkj-
unni staðnað í of einhliða boðskap um andlega frelsun
einstaklingsins. Hins vegar eru sumir orðnir uppgefn-
ir á of mikilli áherslu á félagslegt framtak.
★ Þau, sem eru trúrækin, eru ekki sjáanlega frábrugðin
þeim, sem eru það ekki. Hin trúræknu eru líka ver-
aldleg. Þau hafa beint sjónum sínum frá leyndardóm-
unum, arfsögninni, hinu yfirnáttúrulega og krafta-
verkunum. Þau beina áhuganum að því að útvega nýtt
eldhús í kirkjuna, skipuleggja handboltalið til að
keppa fyrir kirkjuna, leshóp til að ræða nútímaskáld-
sögur og tjáningarhóp svo að fólk geti fundið út hvert
það er í raun og veru.
★ En við setjum samt von okkar til þessarar kirkju og
við trúum því að þótt hún sé ófullkomin verði hún von
fyrir aðra. Von hennar og eining kemur í ljós þegar
söfnuðurinn lifir í Kristi og Kristur í söfnuðinum,
mótar líf hans og sést í hinum ýmsu aðstæðum hans.
★ Kirkjan er griðastaður og sem slík er hún lærdómsset-
ur, sem gefur huganum frjálsræði, menningarmiðstöð,
sem mótar nýjar stefnur, staður guðsþjónustu, þar
sem lofgerðin sprettur fram, heilsugæslustöð til að
lækna andlega þjáningu og athvarf þeirra, sem vilja
bjarga lífi sínu. Kirkjan er kölluð til að vera og gera
þetta og til að takast á við spillingu okkar tíma.
Biblíulestur vikuna 10. til 16. júní
Hvítasunna
Sunnudagur 10. júní: Post. 2.1—13 — Hvítasunnuundrið.
Mánudagur 11. júní: Jóel 3.1—5 — Spádómur rættist.
Þriðjudagur 12. júní: Matt. 3.13—17 — Faðirinn, sonurinn
og andinn.
Miðvikudagur 13. júní: I. Kor. 12.27—31 — Úthlutun and-
ans.
Fimmtudagur 14. júní: I. Kor. 13 — Hin ágætasta leið.
Föstudagur 15. júní: Jóh. 14.15—21 — Guð sendir anda
sinn.
Laugardagur 16. júní: Gal. 5.22—26 — Ávöxtur andans.
Þetta er mynd af altaristöflunni í kirkjunni f Bæ í Borgarfírði.
Karen Agnete Þórarinsson málaði töfluna. Myndin er tekin af
Jóhönnu Björnsdóttur. Við sendum ykkur ofurlitla hvítasunnubæn
með.
Drottin Guð.
Þú veizt að við erum bara venjulegt fólk.
Við vinnum okkar daglegu störf og eigum okkar daglegu
áhyggjur, amstur, gleði og tilhlökkun.
Við erum stundum svo önnum kafin eða svo niðurdregin
að við gleymum að biðja þig um þinn heilaga anda.
en stundum, Drottinn, finnum við að við getum ekki lifað
án hans, hjörtu okkar finna ekki frið, ekki huggun og
kærleika nema hjá þér.
Gefðu okkur anda þinn.
Hjálpaðu okkur til að sækjast eftir honum alla daga.
Svo að við fáum að ganga inn í nýjar og nýjar vistarver-
ur trúarinnar á þig, þar sem kraftur þinn og mildi ljóm-
ar okkur skærar og skærar.
Og við finnum að þar er styrkur hversdags okkar.
Líka styrkur daganna, sem eru ólíkir hversdeginum,
ógleymanlegir vegna sorgar sinnar eða hamingju.
Gefðu okkur þinn heilaga anda svo að við vitnum um
upprisu þína. Amen.