Morgunblaðið - 26.10.1984, Qupperneq 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 1984
ást er...
... aö njóta kvöldsins
fyrirframan arininn.
TM H*g U.S. Pat. Off - All rfghU r«s«rv«d
© 1977 Los Angslss Tlmss Jj
Gætuð þér ekki beðið uns ég tengi Þetta er stærðfræðikennarinn
’ann? minn!
HÖGNI HREKKVÍSI
Hætt er við að ekki séu allir stangveiðimenn eins heppnir og bréfritari og því fari tnargar góðar flugur fyrir lítið.
*
Ovenjuleg stangveiðiferð
Ragnar Örn skrifar:
Heiðraði Velvakandi.
Sunnudaginn 9. september sl.
las ég i Morgunblaðinu sögu af
hárgreiðu einni sem týndist úr
áætlunarbifreið einhversstaðar á
spordrjúgum Sprengisandi þegar
bifreiðin var á leiðinni að Mý-
vatni. En greiðan fannst daginn
eftir á hinum sama Sprengisandi
þegar áðurnefnd bifreið var á leið
suður til Reykjavíkur. ótrúleg
saga, þó efast ég ekki um að hún
sé sönn. I framhaldi af þessu lang-
ar mig til þess að segja frá hlið-
stæðu atviki sem átti sér stað og
er litlu trúlegra en hið fyrrnefnda.
í september sl. fór ég austur að
Brúará að renna fyrir fisk. Veið-
arfæri voru: stöng, 10—12 punda
lína, fluga og flotholt. Meðal ann-
ars renndi ég nokkrum sinnum
fyrir ofan foss sem er um tuttugu
mínútna gang fyrir ofan brú þar
sem þjóðvegur liggur. Þarna er
talsvert sterkur straumur og foss-
inn örskammt undan. t einu kast-
inu kom fyrir klaufaskap minn
einhver slynkur á stöng og línu og
þegar að ég dró línuna aftur var
flugan horfin. Sjálfsagt hefur lín-
an með flugunni verið illa fest og
hrokkið af flotholtinu í þessu
klaufakasti.
Nú, nú ekki þýðir að gráta týnda
flugu heldur hnýta nýja á, og það
gerði ég. Það tók mig dálitla stund
og reyndi ég nú að ganga betur frá
hnýtingu en áður. Á meðan hlaut
týnda flugan að berast með
straumkastinu fram af fossinum
og langt niður í á, en um það hugs-
aði ég ekki þá. Þegar allt var klárt
kastaði ég á nýjan leik og dró síð-
an eftir settum leikreglum. Þegar
nýja flugan kom upp úr vatninu sá
ég að eitthvað hékk fast við hana
og viti menn, þarna var þá komin
flugan sem ég hafði kastað út í
straumiðuna nokkrum mínútum
áður. Að þetta var sama flugan er
alveg víst, bæði þekkti ég hana og
svo var ég einn að veiða þarna og
því ekki um það að ræða að ég
hefði krækt í samskonar flugu frá
öðrum. ótrúleg saga en sönn.
Týnda flugan sem ég hafði nú
endurheimt fór auðvitað í flugu-
kassann og þar verður hún geymd
þangað til að ég festi hana i þeim
stóra. Til þess hlýtur hún að hafa
komið aftur.
Afnemið lágmarkslaun —
kaupgreiðslur eftir hæfni fólks
Kæri Velvakandi.
Mér þótti harla gott sem ein-
hver skýrði frá hér í þáttunum að
japanskir starfsmenn byrjuðu á
lágum launum en hækkuðu skjótt
bæði í tign og kaupi. Hér væri
mikilvægur hvati sem e.t.v. réði
nokkru um á hverju efnahagsund-
ur Japana byggðist.
Þetta rennir stoðum að nokkru
undir aðra kenningu sem ég leyfi
mér að setja hér fram.
Kjarasamningar miðast af
hálfu launþega við að halda kaup-
inu sem hæstu og af hálfu vinnu-
veitenda að halda ró á vinnumark-
aðinum. Um leið og lágmarks-
kaupi er haldið hlutfallslega háu
verður í fyrirtækjum lítið sem
ekkert svigrúm til launahækkunar
og annarra kjarabóta, af því tagi
sem Japanir hafa.
Jöfnuðurinn leiðir til þess að
allir hafa ámóta kaup, hvort sem
þeir eru góðir starfsmenn eða
ekki. Þetta getur leitt til þrots og
stöðnunar hjá viðskiptafyrirtæki,
en hefur engin áhrif í opinbera
geiranum þar sem stjórn, stjórnun
hagræðing og afköst hafa lítil
áhrif. Stjórnendur eru þar metnir
eftir því hvað rólegt er í kringum
þá og athafnir fáar. Þetta var
raunar útúrdúr.
Það sem ég vildi gera að umtals-
efni eru lágmarkslaunin. Með til-
liti til þess sem áður sagði leyfi ég
mér að fullyrða að þau gera mik-
inn skaða. — Útiloka ungt fólk af
vinnumarkaðinum. — Flæma
aldraða frá störfum fyrr en ella.
— Valda því að fatlaðir fá ekki
vinnu á almennum vinnumarkaði
og verða að hafast við f vinnu-
stassjónum, „verndaðir", hitta
bara sína líka, einangrast, finna
sig vera byrði, eru það kannski.
Niðurstaða þessa stutta spjalls
og lítt rökstudda er: Afnemið lág-
markslaun, greiðið kaup eftir
hæfni.
Þetta er verkalýðsforystan
hrædd við. Ávallt þegar yfirborg-
anir eiga sér stað er það gert tor-
tryggilegt, leitast við að útrýma
því sem hún kallar launaskrið.
Það er þó einmitt á þeim sem
launin færast smá saman upp,
eins og nauðsynlegt er.
Hermann