Morgunblaðið - 07.12.1984, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. DESEMBER 1984
37
oirt®
11 vöriaifQriliin
Inqólf/@/ltoirí/®in®ir
Klapparstíg 40, sími 11783.
Viö höffum r
flutt mm?
erum nú á KLAPPARSTIG 40
Sjötíu ára afmæli
Leirárkirkju
LEIRÁRKIRKJA í Leirársveit verð-
ur 70 ára nk. sunnudag, en hún var
vígð annan sunnudag í aöventu áriö
1914. Afmælisins verður minnzt með
hátíöarhöldum á sunnudaginn.
Hátíðarguðsþjónusta verður í
kirkjunni kl. 14.00. Séra Ólafur
Skúlason, vígslubiskup, prédikar.
Að lokinni messu verður hátíðar-
samkoma í félagsheimilinu Heið-
arborg og þegnar kaffiveitingar i
boði Kvenfélagsins Greinar í Leir-
ársveit. Á samkomunni syngur
Kirkjukór Leirárkirkju nokkur lög
undir stjórn frú Kristjönu Hös-
kuldsdóttur, organista kirkjunnar.
Sóknarpresturinn, séra Jón Ein-
arsson, prófastur, flytur ágrip af
sögu Leirárkirkju. Séra Björn
Jónsson, sóknarprestur á Akra-
nesi, flytur þætti úr sögu Leirár-
garðaprents. Einnig verður sam-
leikur á pianó og klarinett. Flytj-
endur eru hjónin Ingibjörg Þor-
steinsdóttir og Björn Leifsson,
skólastjóri.
Fatadeild SÍS kynnir
vetrar- og sumartískuna ’85
Fatadeild SÍS hélt fyrir skömmu
kynningu fyrir blaðamenn á vetr-
ar- og sumartískunni ’85 í íslensk-
um skóm og fatnaði. Sýndu tísku-
sýningarsamtökin Model 79 Act-
skó, Guts-föt o.fl. undir stjórn
Heiðars Jónssonar.
Fatadeildinni var komið á fót
samfara skipulagsbreytingum
sem gerðar voru á Sambandinu
sl. sumar. Undir hana heyra skó-
verksmiðjan Iðunn og fata-
verksmiðjan Hekla á Akureyri,
verksmiðjan Ylrún á Sauðár-
króki, fataverksmiðjan Gefjun í
Reykjavik, verslanirnar Torgið í
Austurstræti, Herraríki í Glæsi-
bæ og Herraríki á Snorrabraut,
en öll þessi starfsemi heyrði áð-
ur undir Iðnaðardeild Sam-
bandsins.
Kjartan Jónsson
„Neyð barnanna í
Eþíópíu er neyð Guðs,
skapara þeirra, sem
elskar þau og vill þeim
það besta. Þess vegna
er neyð þessara barna
einnig neyð allra krist-
inna manna og því hróp
til þeirra um hjálp.“
þar síðan t.þ.a. bæta afkomu
fólksins. Mikið hefur verið gert í
vatnsmálum fyrir fólkið og mikl-
um skógi verið plantað t.þ.a. auka
úrkomu á svæðinu og hækka yfir-
borð jarðvatns, með það fyrir aug-
um m.a. að minnka líkurnar á
þurrki.
Ólafi er e.t.v. ókunnugt um, að
nú þegar stendur yfir neyðarhjálp,
matvæladreifing, í Konsó, kristni-
boðsstöðinni okkar íslensku, þó að
ekki sé hátt um það talað í ís-
lenskum fjölmiðlum. Þar er ekki
farið í manngreinarálit fremur en
endranær í kristniboðsstarfi
okkar. Það má þá upplýsa það í
leiðinni, að í Konsó er stórt
sjúkraskýli þar sem aðeins tvær
hjúkrunarkonur meðhöndla 54.000
sjúklinga árlega, en tala kristinna
manna þar er um 12.000.
Það er tími til kominn að þeir,
sem vilja tjá sig um kristniboð
sem fræðarar annarra fari að
verða vandaðri að virðingu sinni
og varpi ekki fram fullyrðingum
hér og þar, sem eru aðeins hálfur
sannleikur oft og tíðum og verða
fyrir bragðið haugalygi. -
Það er lágmarkskrafa til þeirra,
sem menntaðir vilja teljast, að
þeir kanni heimildir sínar og tjái
sig síðan sannleikanum sam-
kvæmt, a.m.k. þegar þeir gera það
frammi fyrir alþjóð, en hafi ekki
að leiðarljósi: „Ég hef grun um“,
þegar þeir tjá sig um skoðanir og
trúarafstöðu annarra í jafnstóru
blaði og Morgunblaðið er.
Ólafur lætur býsna stór og al-
varleg orð frá sér fara, er hann
nefnir í sömu andránni evrópska
kúgara í Afríku, sem undirokuðu
og arðrændu íbúa álfunnar á ný-
lendutímanum „auðvitað... í
nafni Guðs og góðra siða“, eins og
hann kemst að orði, og „fylgjendur
í trúarsöfnuði er tilheyrir þjóð-
kirkjunni." Afstaða þessara aðila
er lögð að jöfnu. Ég er hræddur
um að menn á íslandi stykkju upp
á nef sér af minna tilefni en að
vera taldir til arðræningja og kúg-
ara.
Skrif Ólafs eru mjög særandi
fyrir það fólk, sem leggur mikið á
sig til að láta gott af sér leiða í
Afríku og er það betra maklegt.
Væri Ólafur maður að meiri ef
hann bæðist afsökunar á orðum
sínum á síðum þessa blaðs. Vilji
hann fræðast um starf SÍK eru
margir fúsir til að ljá honum lið.
Heimilisfang SÍK er Amtmanns-
stígur 2b, 101 Reykjavík.
Sr. Kjartan Jónsson er kristniboði.
Frá tískusýningu Módel 79.
Morgunblaöið/Árni Sæberg
Nokkrar athugasemdir
eftir Kjartan Jónsson
Ólafur M. Jóhannesson skrifaði
í Morgunblaðið 29.11. pistil, sem
bar yfirskriftina „Afríka", og ræð-
ir þar lærdóm, sem hann aflaði sér
við að horfa á sjónvarpsþáttinn
„Saga Afríku", sem sýndur er á
þriðjudagskvöldum í sjónvarpinu.
{ síðasta hluta pistils síns, sem
hefur undirfyrirsögnina „Þungur
kross", varpar hann fram spurn-
ingu til „fylgjenda í trúarsöfnuði
er tilheyrir þjóðkirkjunni", þar
sem hann segir m.a.: „í það
minnsta heyrði ég hér á dögunum
hreyft þeirri kenningu, að aðeins
heiðið fólk dæi nú í Eþíópíu, eng-
inn hefði dáið úr hópi hinna
kristnu. Ég hef grun um að þessi
skoðun eigi sér fylgjendur t trú-
arsöfnuði er tilheyrir þjóðkirkj-
unni. Ég spyr þetta sannkristna
fólk, hvers eiga litlu börnin að
gjalda sem nú eru að deyja í fangi
mæðra sinna austur í Eþíópíu.
Hvað hafa þau til sakar unnið,
framyfir hin er lifa sökum trúar-
innar?"
Fyrir það fyrsta vil ég benda
Ólafi á, að hin íslenska þjóðkirkja
er ein heild og því er ekki rétt að
tala um sértrúarsöfnuði innan
hennar eins og mér virðist hann
eiga við. Það er rökleysa.
En snúum okkur að efninu. Ég
get ekki skilið orð Ólafs öðruvísi
en að hann beini spurningu sinni
til Sambands ístenskra kristni-
boðsfélaga, skammstafað SlK, se
mer sú hreyfing innan íslensku
þjóðkirkjunnar, sem stundar
kristniboð í Afríku. Sem kristni-
boðsvinur og kristniboði, er þekkir
kristniboðsstarfið frá fyrstu
hendi, tek ég spurningu ólafs til
mín, því að mér finnst skrif hans
bera vott um mikla vanþekkingu á
öllu kristniboðsstarfi og einkenn-
ast af fordómum, sem ekki er
hægt að láta ósvarað.
Eg óska eftir því að Ólafur M.
Jóhannesson geri betur grein fyrir
orðum sínum. Hefur það einhvern
tíma verið sagt í nafni Sambands
íslenskra kristniboðsfélaga, að að-
eins heiðingjar yrðu hungurvof-
unni að bráð í Eþíópíu? Undir-
ritaður minnist þess hvorki að
hafa heyrt það sagt af leiðtogum
samtakanna né af einstaklingum
innan þeirra. Hafi það hins vegar
verið gert bið ég Ólaf um að gera
grein fyrir því hvar og hvenær það
hafi verið gert.
Vilji ólafur vita hvað hin ev-
angelísk lútherska þjóðkirkja ís-
lands og þar af leiðandi SÍK, sem
hluti hennar, kennir um neyð
fólksins í Eþiópiu, þá skal það fús-
lega upplýst. Þjáningin er ekki frá
Guði komin og er okkur oft tor-
skilin. Neyð barnanna í Eþíópíu er
neyð Guðs, skapara þeirra, sem
elskar þau og vill þeim aðeins það
besta. Þess vegna er neyð þessara
barna einnig neyð allra kristinna
manna og því hróp til þeirra um
hjálp. Þetta á við um öll börn,
hvort sem þau eiga kristna for-
eldra eða ekki, og því kemur neyð
þeirra okkur við.
Það mætti kannski upplýsa ólaf
um, að neyðarhjálp var veitt á
vegum SÍK í Konsó í Eþíópíu í
hungursneyðinni 1973, en talið er
að þessi hjálp hafi bjargað lífi
90—100.000 manna, kvenna og
harna. Af þessum hópi var innan
við 10% kristinnar trúar. Mikið
þróunarstarf hefur verið unnið
Ólafur M. Jóhann-
esson og Afríka